Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wybrane zasady postępowania w sprawach o wykroczenia w ramach czynności prowadzonych przez inspektora pracy

100%

Potocki P.

|

2015

|

tom 15/1

251-264

PL

Opracowanie ma na celu poddanie analizie działań Inspektora Pracy w trakcie prowadzonej przez niego procedury kontrolnej oraz w trakcie postępowania w sprawach o wykroczenie przeciwko prawom pracownika. Badania ogniskują wokół założeń zachowania na opisywanych etapach konstytucyjnych zasad postępowania mającego na celu wymierzenie sankcji. Innowacyjność analizy polega na rozciągnięciu jej na działania wykonywane przez Inspektora Pracy określone w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy. Autor prezentuje podejście zarówno teoretyczne, jak i praktyczne przejawy postępowania zasad zachowania się stron w procesie karnym oraz w procesie o wykroczenia na płaszczyźnie stricte niekarnistycznej. Udowadnia istnienie tej zależności, jednocześnie podając jej przykłady.

EN

The work is aimed to review the activities of the Inspector of Labour during the course of his inspection procedure and proceedings in cases of oqense against the rights of the employee. Research focuses on labor inspector’s work and rules of criminal procedure during and additional procedural rules occurring at the stage of control. Innovation is the study of rules of criminal procedure on the basis of inspections conducted by the Labour Inspector. The author presents a theoretical and practical approach. The author examines the the manifestations of the behavior of the parties in a criminal trial and in the process of oqenses under strictly not a criminal. Proves the existence of this relationship at the same time giving her examples.

2

Koncepcja „owoców zatrutego drzewa” a swobodna ocena dowodów w orzecznictwie sądów polskich i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

100%

Lewandowski M.

|

nr 2

127-146

EN

Polish criminal procedure includes so-called principle of free appraisal of evidence, which is regulated by article 7 of the Code of Penal Procedure. The aforementioned article states that “the agencies responsible for the proceedings shall make a decision on the basis of their own conviction, which shall be founded upon evidence taken and appraised at their own discretion, with due consideration to the principles of sound reasoning and personal experience”. Consequently, applying the aforementioned principle results in not applying the so-called principle of fruits of poisoned tree. In other words, evidence obtained in discord with law is not losing its power and may be taken into account during giving verdict in trial. Even obtained in the obviously wrong way evidence will be analyzed by the appropriate Court of law and will be appraised whether it is enough credible to be used in a trial or not. The situation is more serious when such evidences are the only one that Prosecutor got and create all accusations on the ground of it. The Code of Penal Procedure does not directly refer to the principle of fruits of poisoned tree. However, it constitutes definite evidence restrictions, which creates barriers in process of discovering the truth in trial. There is a strict regulation of those evidence restrictions, which cannot be interpreted in the large extent and with using analogy. Those evidence rules does not refer to aforementioned principle as well. The criterion of using evidence in trials, that was obtained in discord with law, will be case law of common courts and the Supreme Court. On the background of aforementioned case law it is very easy to notice the evolution, which leads to limitation of applying the principle of fruits of poisoned tree. Issues of the aforementioned principle were conscientiously analyzed by the European Court of Human Rights in Strasbourg.

PL

W polskim postępowaniu karnym obowiązuje tzw. zasada swobodnej oceny dowodów, która znajduje uregulowanie w przepisie art. 7 k.p.k. Cytowana zasada sprowadza się do kształtowania przez organy procesowe stanowiska w sprawie w oparciu o wszystkie przeprowadzone dowody oceniane swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Konsekwencją stosowania tego przepisu jest nieobowiązywanie tzw. zasady „owoców zatrutego drzewa”. Innymi słowy, dowód uzyskany przez organy państwowe niezgodnie z przepisami nie traci swojej mocy dowodowej oraz może być oceniany w procesie karnym przy merytorycznym rozpoznaniu sprawy. Nawet przeprowadzenie w sposób ewidentnie wadliwy czynności z udziałem oskarżonego nie zwalniało sądu właściwego do rozpoznania sprawy od oceny wiarygodności uzyskanych w taki sposób dowodów oraz ich przydatności dla czynionych ustaleń stanu faktycznego w sprawie. Kodeks postępowania karnego nie stanowi wprost o zasadzie zakazu spożywania owoców zatrutego drzewa, zawiera natomiast zakazy dowodowe, które modelują dochodzenie do prawdy materialnej w procesie karnym. Omawiane zakazy, które stanowią odstępstwo od zasady prawdy materialnej obowiązują wyłącznie w zakresie określonym przez prawo i w jego mocy. Wykluczona jest ich rozszerzająca interpretacja czy odwoływanie się do nich na zasadzie analogii. Jednakże przepisy te nie odnoszą się do powyższej zasady, nawet w pośredni sposób. Faktorem wykorzystania materiału dowodowego w procesach karnych, uzyskanego z naruszeniem ustawowych norm, jest orzecznictwo sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego. Na tle dorobku orzeczniczego, zwłaszcza sądów apelacyjnych oraz SN, można zaobserwować proces ewolucji, która zmierza do ograniczenia, jako niezgodnego z Konstytucją RP, „spożywania owoców zatrutego drzewa”. Problematyką zasady „fruits of poisoned tree” zajmował się również Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu.

3

Relacja między zasadą kontradyktoryjności a zasadą prawdy materialnej w polskiej procedurze cywilnej – zagadnienia teoretycznoprawne, uwagi de lege ferenda

100%

Zienowicz T. A. , Sprengel R.

|

nr 2 (8)

410-428

EN

The article presents the relationship between the principle of adversarial procedure and the principle of material truth. It shows legal consequences, including procedural ones, and social and sociological effects of this relationship. The paper draws attention to the legal shaping of the behavior of subjects that are addressees of these norms.

PL

W artykule podjęto próbę wskazania relacji zachodzących pomiędzy zasadą kontradyktoryjności a zasadą prawdy materialnej oraz skutków prawnych tej relacji w tym procesowych, społecznych i socjologicznych. Zwrócono też uwagę na kształtowanie zachowań podmiotów będących adresatami tych norm.

4

Ograniczenia temporalne inicjatywy dowodowej stron w polskim procesie karnym w świetle systemu prekluzji oraz systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego (część II)

80%

Kil J.

|

nr XXI

87-102

EN

This article is devoted to temporal restrictions relating to the exercise by the parties to criminal proceedings of the right to evidentiary initiative. In the second part of the article, the considerations are continued on the criminal procedure evolution in respect of temporal limitations of the parties’ evidentiary initiative in criminal proceedings, as provided for in the Code of Criminal Procedure of 1997, with special emphasis on the amendments introduced to the Code by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019 poz. 1694). In the following part of the study, the normative solutions governing the temporal limitation of evidentiary activities of the parties to criminal proceedings are juxtaposed against the model assumptions of the preclusion system and the system of judge’s discretionary powers. Separate considerations are also given to a proposed interpretation method of the provisions imposing temporal limitations to the parties’ right to evidentiary initiative in criminal process, and significance is demonstrated of the said provisions for the possibility of effective achievement of the purposes of the criminal process.

PL

Artykuł poświęcono temporalnym ograniczeniom, odnoszącym się do wykonywania przez strony procesu karnego prawa do inicjatywy dowodowej. W drugiej części artykułu podjęto kontynuację rozważań poświęconych ewolucji regulacji karnoprocesowej, odnoszącej się do temporalnych ograniczeń inicjatywy dowodowej stron w procesie karnym, mającą miejsce pod rządami Kodeksu postępowania karnego z 1997 r., ze szczególnym uwzględnieniem zmian wprowadzonych do Kodeksu ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy ‒ Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019 poz. 1694). W dalszej części opracowania skonfrontowano rozwiązania normatywne, statuujące czasową limitację aktywności dowodowej stron procesu karnego z modelowymi założeniami systemu prekluzji oraz dyskrecjonalnej władzy sędziego. Odrębne rozważania poświęcono także proponowanemu sposobowi wykładni przepisów, konstytuujących temporalne ograniczenia prawa stron do inicjatywy dowodowej w procesie karnym, jak również wykazano znaczenie rzeczonych przepisów dla możliwości skutecznej realizacji celów procesu karnego.

5

Ograniczenia temporalne inicjatywy dowodowej stron w polskim procesie karnym w świetle systemu prekluzji oraz systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego (część I)

80%

Kil J.

|

tom 3

|

nr XXI

127-139

EN

This article is devoted to temporal restrictions relating to the exercise by the parties to criminal proceedings of the right to evidentiary initiative. The first part of the article presents the axiological significance of the parties’ right to evidentiary initiative in criminal process, and discusses the relation of that right to the overarching procedural principles. Careful considerations are given to the model assumptions of the preclusion system and the system of judge’s discretionary powers, as instruments intended to guarantee due concentration of evidence and, in the same way, expeditious proceedings. A separate analysis is made also of the historical evolution of the normative solutions concerning the temporal limitations to the evidentiary initiative of the parties to criminal proceedings, starting from the adoption of the Code of Criminal Procedure of 1928 until the entry into force of the Code of Criminal Procedure of 1997.

PL

Artykuł poświęcono temporalnym ograniczeniom, odnoszącym się do wykonywania przez strony procesu karnego prawa do inicjatywy dowodowej. W pierwszej części artykułu przedstawiono znaczenie aksjologiczne prawa stron do inicjatywy dowodowej w procesie karnym, jak również omówiono związek tego prawa z naczelnymi zasadami procesowymi. Pogłębione rozważania poświęcono modelowym założeniom systemu prekluzji oraz systemu dyskrecjonalnej władzy sędziego jako instrumentom mającym na celu zagwarantowanie należytej koncentracji materiału dowodowego, a tym samym szybkości postępowania. Odrębnej analizie poddano także historyczną ewolucję rozwiązań normatywnych dotyczących temporalnych ograniczeń inicjatywy dowodowej stron procesu karnego, począwszy od uchwalenia Kodeksu postępowania karnego z 1928 r., aż do chwili wejścia w życie Kodeksu postępowania karnego z 1997 r.