Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Polska szkoła pracy socjalnej: wprowadzenie

100%

Gajek K. , Głąb Z. , Granosik M.

Praca Socjalna

|

2022

|

tom 37(2)

9-12

PL

Niemal stuletnia polska tradycja kształcenia do pracy socjalnej przedstawiona przez badaczy z wielu ośrodków akademickich w Polsce.

2

Stulecie wydania „Diagnozy Społecznej” Mary Ellen Richmond – między tradycją a zmianą w myśleniu o standardach pracy socjalnej

80%

Naumiuk A.

Praca Socjalna

|

2017

|

tom 32(6)

5-25

PL

W artykule została poddana analizie publikacja Mary Richmond, wydana w 1917 r. pt. Social Diagnosis, uznawana za pierwszy podręcznik profesjonalnej pracy socjalnej, należący dziś do klasyki tej dyscypliny. Rozważania podjęte w opracowaniu dotyczą aktualności podjętych przed laty w publikacji problemów pracy socjalnej i zadań stawianych przed profesjonalnym podejściem do pomocy społecznej. W szerszym kontekście jubileusz 100-lecia publikacji Social Diagnosis skłania do refleksji nad zmianami, jakie dokonały się w obrębie nauk społecznych w odniesieniu do współczesnych możliwości rozpoznawania sytuacji społecznej osób zagrożonych wykluczeniem.

3

Budowanie granic symbolicznych. Studium kulturowych uwarunkowań działań zawodowych pracowników socjalnych

80%

Niesporek A.

Praca Socjalna

|

2018

|

tom 33(6)

26-40

PL

Celem publikacji jest prezentacja wyników badań socjologicznych dotyczących kulturowych praktyk pracowników socjalnych. Praktyki te przebiegają na dwóch poziomach. Pierwszy dotyczy nieformalnej kategoryzacji i oceny klientów pomocy społecznej, a drugi odnosi się do konstrukcji granic symbolicznych wyznaczających tożsamość zawodową pracowników socjalnych.

4

„Z reguły zaczynamy kopać studnię, dopier o wtedy jak dom już się pali”. Profesjonaliści o systemie wspierania rodziny

80%

Basiaga J.

Wychowanie w Rodzinie

|

2022

|

tom XXVIII

|

nr (3/2022)

171-191

PL

Wprowadzenie. Polski system opiekuńczy ukierunkowany jest na wspieranie rodziny w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych. Działania pomocowe mają spowodować ograniczenie konieczności ingerowania w prawa rodzicielskie, wzmacniając jednocześnie skuteczność działań reintegracyjnych umożliwiających przywrócenie rodziny dziecku. Cel. Praktyka opiekuńcza pokazuje, że w Polsce średnio 33 procent dzieci wychowujących się w pieczy zastępczej wraca do rodziny własnej. W powiecie, który został objęty aktualnym badaniem niespełna 19 procent dzieci udaje się przywrócić rodzinę własną. Celem badania jest próba odpowiedzi na pytanie: Jakie czynniki determinują niską efektywność systemu wsparcia rodziny? Metoda badań. W badaniu zastosowano jakościowe studium przypadku. Do zebrania danych wykorzystano technikę wywiadu grupowego, częściowo kierowanego, skoncentrowanego na problemie. Wywiad realizowany był w dwóch grupach fokusowych. Wyniki. W analizie tematycznej zidentyfikowano istotne problemy, które obie grupy fokusowe uwzględniły w swoich ocenach systemu wsparcia rodziny. Trzy z nich zostały zdefiniowane jako te, które w największym stopniu wpływają na jakość jego funkcjonowania. Wyniki badania pokazują, że na niską efektywność systemu wsparcia rodziny wpływają przede wszystkim zbyt późno podejmowane decyzje o potrzebie objęcia rodziny wsparciem społecznym. Problem ten jest dostrzegany na każdym etapie rozwoju niekorzystnych zjawisk w rodzinie. W rezultacie następuje utrwalanie się dysfunkcjonalności rodziny, co w dużym stopniu wpływa na niską efektywność systemu opiekuńczego oraz znaczące ograniczenie możliwości realizowania skutecznej pracy reintegracyjnej.

5

Praca socjalna ze starszymi kobietami i mężczyznami – podobieństwa i różnice

80%

Kramkowska E.

Praca Socjalna

|

2017

|

tom 32(4)

71-86

PL

Wstęp: Społeczeństwo polskie starzeje się, co oznacza, że populacja osób w wieku podeszłym stanowi i będzie stanowić coraz większy odsetek ludności. Sytuacja ta implikuje wiele konsekwencji i problemów wymagających rozwiązania. Prezentowana praca omawia jedno z istotnych zagadnień związanych ze starzeniem się społeczeństwa polskiego, jakim jest praca socjalna z kobietami i mężczyznami w podeszłym wieku. Metoda: Artykuł powstał na podstawie badań jakościowych (ustrukturyzowany wywiad pogłębiony) przeprowadzonych w 2011 r. wśród pracowników instytucji pomocy społecznej (pracowników socjalnych i psychologów) w województwie podlaskim. Badaniem zostały objęte wszystkie ośrodki pomocy społecznej działające na terenie województwa. Przeprowadzono 145 wywiadów, w tym 133 z pracownikami socjalnymi i 12 z psychologami. Wyniki i wnioski: Przedkładany tekst omawia podobieństwa i różnice w pracy z seniorami i seniorkami, zilustrowane wypowiedziami pracowników systemu pomocy. Osoby badane wskazywały, że praca z seniorami jest trudniejsza niż z ludźmi młodymi, bo wymaga więcej czasu i cierpliwości. Niemniej jednak ma też wiele zalet w postaci wdzięczności seniorów i ich kulturalnego podejścia wobec pracownika. Płeć seniorów też ma znaczenie. Mężczyźni rzadziej zgłaszają się do ośrodków, ale jeśli już zdecydują się na taki krok, działają bardziej zdecydowanie niż kobiety i nie wycofują się z podjętych aktywności. W podsumowaniu zasugerowano kierunki przyszłych działań w zakresie pracy socjalnej z osobami w podeszłym wieku.

6

Kształcenie do pracy socjalnej w świetle ewaluacji „Spaceru aksjologicznego w Kobierzynie”

80%

Rożniatowska K. , Kaszyński H. , Maciejewska O.

Praca Socjalna

|

2019

|

tom 34(3)

75-92

PL

Autorzy artykułu odnosząc się aprobatywnie do filozofii personalistycznej jako teoretycznego zaplecza pracy edukacyjnej, której praktyka bazuje na współdziałaniu kadry akademickiej oraz studentów, dążeniu do partnerstwa, otwartego dialogu oraz doświadczania osobowej podmiotowości wskazują, że w kształceniu pracowników socjalnych szczególne znaczenie ma poszukiwanie takich metod pracy, które umożliwiają doświadczanie wartości definiujących fundamenty profesjonalnego działania. Niemniej istotnym zagadnieniem jest poszukiwanie treści kształcenia, które odnoszą się nie tylko do współczesnych kwestii społecznych, ale również do ich historycznych uwarunkowań i korelatów. Kontekstem dla artykułu jest refleksja nad historią dwudziestowiecznej eugeniki, ze szczególnym uwzględnieniem przeprowadzonej przez nazistowskie Niemcy zagłady blisko ćwierć miliona osób chorujących psychicznie i niepełnosprawnych. W program kształcenia pracowników socjalnych w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie włączona została przestrzeń Szpitala Klinicznego w krakowskim Kobierzynie, gdzie we współpracy z Instytutem Terapii i Edukacji Społecznej – Stowarzyszenie realizowany jest projekt edukacyjny pod nazwą Spacer Aksjologiczny w Kobierzynie. Artykuł oparty jest na refleksji nad edukacją aksjologiczną w świetle ewaluacji wspomnianego projektu.

7

Studenckie doświadczenia w rozwijaniu demokratycznego społeczeństwa – udział w projekcie międzynarodowym jako nowa metoda nauczania w pracy socjalnej

80%

Maciejewska O. , Pawlikowska J.

Praca Socjalna

|

2019

|

tom 34(2)

43-66

PL

Jednym z podstawowych założeń artykułu jest podjęcie refleksji nad problematyką nowoczesnego systemu kształcenia studentów kierunków społecznych, który odpowiadał będzie na oczekiwania i potrzeby studentów, nauczycieli akademickich, badaczy, praktyków i społeczeństwa z jednej strony oraz liczne i coraz bardziej niejednoznaczne wyzwania współczesności z drugiej. Szczególną uwagę poświęcamy pracy socjalnej jako aktywności i profesji, w obszarze której podejmujemy naukowe, badawcze i praktyczne działania. Formy edukacji, na których skupiamy się w artykule, to wymiany międzynarodowe oparte na realizacji przez studentów wspólnych projektów edukacyjnych i społecznych. Ich wykorzystanie pozwala osiągnąć najbardziej dziś pożądane efekty, wśród których wyróżnić należy przede wszystkim wzrost świadomości i refleksyjności, dążenie do krytycznego (samo)rozwoju młodych ludzi oraz zwiększenie otwartości na wiedzę, doświadczenia, innowacje i zmiany. Za ilustrację posłużyła nam analiza międzynarodowego projektu pt. Praca socjalna z osobami chorującymi psychicznie i ich rodzinami w Niemczech, Francji i Polsce zrealizowanego w kooperacji z uczelniami partnerskimi w Instytucie Socjologii UJ.

8

Dwa oblicza pracy socjalnej w centrach usług społecznych i ośrodkach pomocy społecznej

80%

Kowalczyk B.

Praca Socjalna

|

2024

|

tom 39(2)

97-117

PL

W ostatnich latach mamy do czynienia z dwoma propozycjami rozwoju i profesjonalizacji pracy socjalnej, jedną w ośrodkach pomocy społecznej, drugą w centrach usług społecznych, które można traktować jako dwie równoległe ścieżki prowadzące do tego samego celu. Wspólnym mianownikiem obu kierunków jest założenie oddzielenia pracy socjalnej od przyznawania świadczeń pomocy społecznej i oparcie się w procesie pomocowym na podmiotowej relacji z klientem. To, co je różni, obok odmiennych rozwiązań organizacyjnych, to zakres wdrażanych rozwiązań, szerszy, oparty na standardach pracy socjalnej (bezpośrednia praca socjalna, case management) w ośrodkach pomocy społecznej, i węższy, określony zapisami ustawowymi (case management) w centrach usług społecznych.

9

Duchowość w pracy socjalnej – spacer po "polu minowym"

80%

Kamiński T.

Praca Socjalna

|

2024

|

tom 39(3)

29-42

PL

Celem artykułu jest sprowokowanie w polskim środowisku teoretyków i praktyków dyskusji na temat duchowości w pracy socjalnej. Nie chodzi jedynie o samo uzasadnienie konieczności uwzględniania tego aspektu pracy z klientami. O wiele bardziej istotne jest wskazanie na trudności, jakie wiążą się z tym zagadnieniem. Na podstawie wybranych publikacji, głównie anglo- i niemieckojęzyczne, omówione zostały problemy wynikające z utożsamiania duchowości z religią/religijnością oraz włączania do kategorii duchowości wszystkiego, co w jakikolwiek sposób dotyczy pozamaterialnych, wymykających się poznaniu i zrozumieniu aspektów życia człowieka. Istotnym elementem jest także zwrócenie uwagi na zagrożenia i nadużycia, które mogą być związane z duchowością zarówno religijną, jak i niereligijną. Niezależnie od tych trudności autor stoi na stanowisku, że praktyka pracy socjalnej nie może ignorować pozytywnego potencjału duchowości w pracy z klientami. W trakcie przygotowania do zawodu, jak i na każdym etapie praktyki zawodowej, pracownicy socjalni powinni wyzbywać się uprzedzeń wobec religii i duchowości oraz zachowywać zdrowy dystans wobec radykalnego scjentyzmu. W ten sposób pełniej odpowiedzą na potrzeby klientów.

10

Dlaczego potrzebujemy reinstytucjonalizacji pracy socjalnej?

80%

Kaszyński H. , Ornacka K.

Praca Socjalna

|

2024

|

tom 39(3)

43-59

PL

Artykuł zawiera argumenty przemawiające za reinstytucjonalizacją pracy socjalnej w Polsce, wskazując na konsekwencje: (1) włączania do pracy pomocowej przedstawicieli semizawodów; (2) przeciążenia pracowników szkolnictwa publicznego; (3) złej sytuacji zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży; (4) pandemii COVID-19 oraz masowej migracji z Ukrainy dla pomocy społecznej; (5) wdrażania polityki deinstytucjonalizacji oraz (6) zmian demograficznych i zdrowotnych polskiego społeczeństwa.

11

Onkologiczna praca socjalna wsparciem dla rodziny w obliczu choroby

80%

Pawlas-Czyż S.

Praca Socjalna

|

2018

|

tom 33(6)

41-57

PL

Celem artykułu jest spojrzenie na wybrane jednostkowe i rodzinne doświadczenie w konfrontacji z chorobą onkologiczną, ukazujące wysoki stopień złożoności i skomplikowania psychospołecznego funkcjonowania wyznaczanego chorobą. Wiedza na temat fizycznych, społecznych, emocjonalnych, egzystencjalno-duchowych konsekwencji choroby jest podstawą umiejętności oceny, do jakiego stopnia zakłócenia w tych sferach wpływają na dobrostan pacjenta i jego rodziny. Stanowi jedną z przesłanek pobudzających do pogłębiania teoretycznych podstaw działań służących podejmowaniu praktycznych rozstrzygnięć nad kształtem oferty pomocowej, jaka powinna być dostępna w formach systemu wsparcia dla chorych i ich rodzin w chorobie onkologicznej w ramach pracy socjalnej. Wśród działań dotyczących sprawowania opieki nad osobami chorymi, jakie są rekomendowane w zadaniach onkologicznych pracowników socjalnych, podkreśla się potrzebę towarzyszenia jednostkom oraz rodzinom w obliczu choroby w odzyskiwaniu możliwości jak najbardziej satysfakcjonującego funkcjonowania w rolach społecznych: małżeńskich/partnerskich, rodzicielskich i zawodowych. To onkologiczni pracownicy socjalni podejmują skuteczne interwencje umożliwiające uporanie się z konsekwencjami kryzysu wywołanego chorobą i wzmacnianie zasobów tkwiących w relacjach interpersonalnych i w środowisku osoby chorej. Profesjonalna praca socjalna, zorientowana na wzmacnianie rodzin osób chorych onkologicznie, stanowi szczególny obszar, który może rozszerzać zawodową tożsamość pracownika socjalnego o aktywność na polu, które jakkolwiek jest wpisanym ustawowo zadaniem pracy socjalnej, to jego stosowanie w praktyce nie jest zjawiskiem powszechnym.

12

Blaski i cienie profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce po roku 1990. Głos w dyskusji

80%

Wódz K. , Faliszek K.

Praca Socjalna

|

2018

|

tom 33(6)

108-124

PL

W artykule podjęto próbę przedstawienia procesu profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce po 1989 r. Pokazano jego przebieg w ujęciu klasycznego modelu atrybucyjnego oraz w ujęciu koncepcji Abbotta, w której istotą procesu profesjonalizacji jest przede wszystkim funkcjonowanie profesji w złożonym systemie zależności wewnętrznych i zewnętrznych. Analizy wskazują, że proces profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce jest obecnie dalece niekompletny, a dokonujące się i planowane zmiany w systemie pomocy społecznej raczej nie będą sprzyjać jego rozwojowi. Mamy do czynienia ze swoistymi praktykami monopolistycznymi państwa w kształtowaniu instytucjonalnych podstaw pomocy społecznej zgodnie z interesami administracji centralnej, która dąży do przerzucenia odpowiedzialności za realizowane działania na podmioty zewnętrzne, zachowując dla siebie pełne, a nawet zwiększone możliwości wywierania wpływu oraz prowadzenia kontroli. Wpisuje się w to również dokonująca się próba standaryzacji usług socjalnych, będąca w ostatecznym efekcie elementem deprofesjonalizacji pracy socjalnej.

13

Działania pracowników socjalnych wobec klientów „zaburzonych psychicznie”

80%

Jarkiewicz A.

Praca Socjalna

|

2017

|

tom 32(6)

51-73

PL

Przedmiotem tego artykułu są interakcyjne taktyki pracowników socjalnych wykorzystywane w pracy z „osobami zaburzonymi psychicznie”. Podstawą do formułowania wniosków są badania przeprowadzone w ośrodku pomocy społecznej, których zasadniczym celem była rekonstrukcja działań pracowników socjalnych z osobami kategoryzowanymi jako „zaburzone psychicznie”. Materiał badawczy był gromadzony i analizowany na podstawie metodologii teorii ugruntowanej; składały się na to: notatki z obserwacji, rozmowy z pracownikami socjalnymi, rozmowy pracowników z klientami oraz ze współpracownikami. Przez sześć miesięcy obserwowałam pracowników socjalnych w trakcie wykonywania codziennej pracy ze szczególnym uwzględnieniem tej, która dotyczyła osób „zaburzonych psychicznie”.

14

Superwizja pracy socjalnej. W kierunku perspektywy uważności na traumę

80%

Kaszyński H.

Praca Socjalna

|

2024

|

tom 39(1)

29-44

PL

Autor przedstawia wybrane aspekty związane z superwizją pracy socjalnej: 1) zwraca uwagę na funkcje superwizji wynikające z polskiego kontekstu prawnego; 2) podkreśla jej znaczenie w rozwoju kompetencji komunikacyjnych pracowników pomocy społecznej, które wiąże z ideą szeroko ujmowanej współpracy organizacji terapeutyczno-pomocowych; 3) wskazuje na rolę superwizji w budowaniu pomocowych zespołów partnerskich, jak również organizacji uważnej na traumę, odnosząc się do badań „Instytucje pomocowe – perspektywa uważności na traumę”, prowadzonych w ramach Behaviour in CRISIS LAB JU.

15

(Nie)podmiotowy wymiar relacji pomagania w pracy socjalnej

80%

Ciczkowska-Giedziun M. , Dymowska M.

Praca Socjalna

|

2018

|

tom 33(2)

31-43

PL

Refleksja nad ideą upodmiotowienia uczestników pomocy społecznej jest w ostatnich latach akcentowana w różnych opracowaniach. Z prac tych wyłaniają się liczne walory wspomnianej koncepcji, jednak trudności pojawiają się wraz z momentem przechodzenia z perspektywy teoretycznej do praktycznej. Jest wiele sytuacji, w których podejście podmiotowe przeplata się z przedmiotowym. Celem artykułu jest próba przyjrzenia się (nie)podmiotowej relacji pomocowej w odniesieniu do mikropraktyki pracy socjalnej (jednostek, rodzin i pracowników socjalnych) jako nieoczywistej, ograniczonej barierami oraz nie zawsze możliwej do zastosowania w praktyce. Analizy zagadnienia dokonano w kontekście poszukiwania uwarunkowań wynikających z funkcjonowania klientów pomocy społecznej, pracy profesjonalistów oraz systemu pomocy społecznej i wpływu tych czynników na sposób tworzenia relacji pomocowej. Odpowiedź na pytanie, czy relacja pomocowa w pracy socjalnej może stać się podmiotową, nie jest obecnie łatwa. Jak podkreślono we wnioskach końcowych, podmiotowość jako element konstruowania wzajemnej relacji w procesie pomagania ma szansę pojawić się w pracy socjalnej opartej na zasobach, przy zastosowaniu idei empowermentu, pracy socjalnej opartej na zasobach (w tym Podejściu Skoncentrowanym na Rozwiązaniach), Konferencji Grupy Rodzinnej, Wideotreningu Komunikacji czy Dialogu Motywującego. W artykule wskazano również zarówno możliwości, jak i dylematy zastosowania tych podejść w praktyce pracy socjalnej.

16

Od pomocy ubogim do pracy socjalnej - wybrane historyczne aspekty niemieckiej tradycji pomocy społecznej i pracy socjalnej

80%

Sander A.

Praca Socjalna

|

2022

|

tom 37(2)

81-95

EN

This paper presents selected historical aspects of the German social work and social welfare tradition. It shows their development from the Middle Ages to the 1990s. The changing shape of pro-poor assistance is outlined, associated with transforming attitudes towards the poor as well as the growing role of cities as economic and administrative centres. The article shows the beginnings of systematic care for the poor and the accompanying processes: rationalisation, communalisation, and pedagogisation of the system of helping the poor. The period of industrialisation and accompanying pauperisation which influenced the search for adequate forms of solving social problems and the creation of the social work profession has been described. The article also refers to the changes in welfare implemented after 1933.It also reveals the main developments in German social work that have emerged in its theory and practice since the 1990s.

PL

W artykule zaprezentowano wybrane historyczne aspekty niemieckiej tradycji pracy socjalnej oraz pomocy społecznej. Ukazano ich rozwój, począwszy od średniowiecza, do lat 90. XX wieku. Naszkicowano zmianę formy pomocy ubogim, która związana była z przekształcaniem się nastawienia wobec osób ubogich, jak i rosnącą rolą miast jako ośrodków gospodarczo-administracyjnych. W artykule pokazane są początki systematycznej opieki nad osobami ubogimi i towarzyszące im procesy: racjonalizacja, komunalizacja, pedagogizacja systemu pomocy ubogim. Wskazano na okres industrializacji i pauperyzację, które wpłynęły na poszukiwanie adekwatnych form rozwiązania problemów społecznych i tworzenie się zawodu pracownika socjalnego. Nakreślono zmiany w opiece społecznej realizowanej po 1933 r. Artykuł ukazuje również główne kierunki rozwoju niemieckiej pracy socjalnej, które pojawiały się w jej teorii i praktyce od lat 90. XX wieku.

17

Zdalna praca socjalna podczas pandemii. Doświadczenia z Polski po roku obowiązywania stanu pandemii

80%

Boryczko M. , Dunajska A.

Praca Socjalna

|

2022

|

tom 37(1)

69-94

PL

Lata 2020 i 2021 są bez wątpienia jednymi z najtrudniejszych dla pracowników socjalnych, którzy zmuszeni zostali do pracy w warunkach pandemii COVID-19. Podstawowym zamierzeniem badawczym, jakie zostało przyjęte przez autorów, była diagnoza trudności z jakimi borykają się pracownicy socjalni podczas pracy w warunkach pandemii koronawirusa w rok po ogłoszeniu stanu pandemii w marcu 2020 r. Celami szczegółowymi badania były: diagnoza trudności występujących w pracy zawodowej pracowników socjalnych w obszarze organizacji pracy; diagnoza trudności występujących w ich pracy zawodowej w obszarze pracy z klientem bądź środowiskiem; określenie czynników ryzyka oraz poziomu postrzegania stresu w środowisku pracy. Badanie zostało przeprowadzone w oparciu o metodę wspomaganego komputerowo sondażu diagnostycznego, przy czym narzędziem stworzonym przez autorów był elektroniczny kwestionariusz ankiety oparty w głównej mierze na poprzednich badaniach. Jeśli chodzi o warunki pracy i wykorzystanie narzędzi, to wyniki badania podobne były do tych uzyskanych w 2020 r., chociaż widać wyraźny spadek znaczenia telefonu i laptopa czy komputera, co wskazywać może na niepokojące zjawisko prowadzenia pracy socjalnej bez aktywnego udziału klienta. Współpraca z przełożonymi również nie uległa poprawie, za to widać nieznaczne pogorszenie relacji w kontekście otrzymywania „wyraźnych instrukcji” od przełożonych. Intensywność kontaktu z przełożonym została określona przez badanych w podobny sposób jak rok wcześniej, przy czym narzędzia konferencyjne typu Zoom, Skype czy MS Teams, podobnie jak w zeszłym roku, mają charakter marginalny. Jeśli chodzi o wspieranie pracowników przez przełożonych, widać nieznaczny spadek odpowiedzi potwierdzających negatywną opinię na ten temat. Niepokojące wydaje się zwiększone, w porównaniu z poprzednim rokiem, obciążenie obowiązkami biurowymi oraz koniecznością bardziej intensywnego raportowania pracy przełożonym. Jak można było przypuszczać, kontakty ze współpracownikami ocenione zostały pozytywnie, podobnie jak w badaniach z 2020 r., choć współpraca z innymi służbami oceniona została raczej negatywnie. W opinii badanych na temat roli pracy zdalnej w pandemii nie uległa ona zmianie i w dalszym ciągu jest bardzo negatywna, co może świadczyć o tym, że w dalszym ciągu nie zostały wdrożone mechanizmy i procedury usprawniające pracę socjalną w warunkach pandemii. Jeśli zaś chodzi o trudności związane z wykonywaniem zadań w pracy, pracownicy socjalni w porównaniu z badaniami z 2020 r. wskazywali na brak odpowiedniego sprzętu i oprogramowania (wzrost odpowiedzi o 14%). Zdaniem badanych najważniejszą przeszkodą w podtrzymywaniu kontaktów z klientami była ich niechęć, w mniejszym stopniu był to brak sprzętu i dostępu do Internetu. Struktura odpowiedzi zbliżona jest do tych uzyskanych w poprzednim badaniu, co wskazuje na brak reakcji ze strony służb oraz osób odpowiedzialnych za organizację pomocy na sytuację osób potrzebujących wsparcia, funkcjonujących poza systemem wsparcia społecznego. Badania dokumentują również wzrost świadomości pracowników socjalnych na temat związku między dystansem społecznym i ich stanem zdrowia, a także poczucia trudności w zachowaniu równowagi między życiem prywatnym i zawodowym. Z drugiej strony można odnotować tendencję pozytywną, polegającą na zmniejszeniu się liczby badanych deklarujących negatywny wpływ pracy zdalnej na ich funkcjonowanie w rodzinie. Wśród badanych wzrosło również uczucie lęku przed zachorowaniem na Sars-CoV-2, a także poczucie, że są oni przeciążeni pracą. Dokonano także pomiaru postrzegania stresu w pracy, za pomocą Kwestionariusza Postrzeganego Stresu w Pracy (PSwP), świadomości czynników ryzyka. Stwierdzono wyższy poziom postrzeganego stresu wśród badanych pracowników socjalnych w porównaniu z wynikami uzyskanymi przez innych badaczy w warunkach przed wystąpieniem pandemii koronawirusa. Zidentyfikowano również związek między wynikiem skali PSwP a deklarowanymi czynnikami ryzyka, z którymi spotkali się badani. Analiza korelacji wykazała siłę powiązań między wynikiem skali PSwP a poziomem doświadczenia zawodowego, gdzie doświadczenie zawodowe pozytywnie wpływa na sposób postrzegania wydarzeń życiowych jako czynników stresogennych. Zidentyfikowano także związek między wynikiem skali PSwP a jakością relacji z przełożonymi i współpracownikami, gdzie rzadsze kontakty z przełożonymi wiązały się z wyższym wynikiem skali, większa częstotliwość kontaktów ze współpracownikami wiązała się zaś z niższym wynikiem skali. Podobnie rzecz się przedstawia w przypadku pomiaru poczucia przeciążenia obowiązkami zawodowymi, gdzie poczucie obciążenia obowiązkami w pracy wiąże się z wyższym wynikiem skali PSwP.

18

Pracownicy socjalni o osobach chorujących psychicznie oraz możliwościach ich integracji w społeczeństwie – wskazania dla edukacji

80%

Czechowska-Bieluga M.

Praca Socjalna

|

2022

|

tom 37(1)

49-67

PL

Stygmatyzacja osób chorujących psychicznie jest jedną z głównych barier utrudniających ich leczenie i wsparcie. Może prowadzić do odrzucenia takich osób, ich dyskryminacji i wykluczenia społecznego. Staje się to szczególnie istotne, gdy chorujący psychicznie są klientami pomocy społecznej i spotykają się z taką postawą wśród pracowników socjalnych. W literaturze przedmiotu opisywane są postawy stygmatyzujące wobec osób chorujących psychicznie. Z dotychczasowych analiz wynika, że negatywne podejście można spotkać nawet wśród osób profesjonalnie pomagających, które w trakcie studiów zdobywały wiedzę na temat zaburzeń psychicznych i ich leczenia. Postawa stygmatyzująca wobec osób z takimi zaburzeniami wpływa niekorzystnie na jakość wsparcia oraz powoduje samostygmatyzację. Celem niniejszego opracowania jest omówienie opinii pracowników socjalnych na temat dominujących postaw społecznych wobec osób chorujących psychicznie oraz możliwości ich integracji w społeczeństwie. Autorka sygnalizuje także wyzwania stojące przed edukacją do pracy socjalnej w środowisku zdrowia psychicznego.

19

Opieka - wychowanie - praca socjalna

80%

Staręga-Piasek J.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2021

|

nr 600(5)

31-37

PL

Wywiad z dr Joanną Staręgą-Piasek, redaktor naczelną miesięcznika „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” w latach 2000–2016

20

The Problem of Behavioural Addictions in the Work of a Social Worker

80%

Krzyżak-Szymańska E. , Komsta-Tokarzewska K.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

tom 64

|

nr 1: Praca socjalna

127-141

EN

The term “behavioural addictions” has been taken over to define a form of disorders which are not connected with taking psychoactive substances, but with the need to perform and repeat certain activities. Behavioural addictions − which are included in the category of the so-called aesthetic addictions − have not been included in the classification of mental diseases and disorders so far (DSM, ICD). Nevertheless, based on the currently existing research and scientific contributions regarding this phenomenon it is justified to refer to this category of behaviours as addictions. This article responds to the increasing need of providing the elementary knowledge with its application value to the staff of social assistance units as well institutions and organisations dealing with social assistance and work who more and more often meet and will be meeting people in their work who show disorders in this area of behaviours. The document contains the information about stages of work with a behaviourally addicted person and also indicates working methods most frequently recommended in support actions dedicated to that group of customers.

PL

Termin „uzależnienia behawioralne” został zaanektowany dla określenia tej formy zaburzeń, które nie pozostają w związku z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych, a łączą się z koniecznością wykonywania, powtarzalności pewnych czynności. Uzależnienia behawioralne − zaliczane do kategorii tzw. uzależnień estetycznych − nie zostały dotychczas ujęte w klasyfikacjach chorób i zaburzeń psychicznych (DSM, ICD). Niemniej jednak, na podstawie dotychczasowych badań i doniesień naukowych dotyczących tego zjawiska, uzasadnione jest nazywanie tej kategorii zachowań uzależnieniem. Niniejszy artykuł stanowi odpowiedź na rosnącą potrzebę zapewnienia elementarnej wiedzy, wraz z jej wartością aplikacyjną, pracownikom jednostek pomocy społecznej oraz instytucji i organizacji zajmujących się pomocą i pracą socjalną, którzy coraz częściej spotykają i będą spotykali w swojej praktyce zawodowej osoby wykazujące zaburzenia w tym obszarze zachowań.