Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 87

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  posocznica
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
PL
Posocznica jest to ciężkie uogólnione zakażenie, powstające najczęściej na skutek zakażenia bakteriami chorobotwórczymi. Często jest przyczyną hospitalizacji i zgonu chorych leczonych na oddziałach intensywnej terapii i innych oddziałach szpitalnych. Ostatnie badania doprowadziły do lepszego zrozumienia mechanizmów chorobotwórczych, nastąpił znamienny rozwój terapii mającej na celu zarówno poprawę ogólnego stanu chorego traktowanego jako podstawę, z uwzględnieniem jako wsparcia – terapii miejscowej. Celem pracy była ocena możliwości wykorzystania roztworu Decasanu w kompleksowym leczeniu pacjentów z martwicą miękkich tkanek. Materiał i metodyka. Materiał kliniczny obejmował 192 pacjentów (K/M 103/89; w śr. wieku 53,35±5,36 lat). Zgodnie z klasyfikacją septycznych stanów (Chikago, 1991) chorych podzieliliśmy na trzy grupy: pierwsza – chorzy z lokalną formą infekcji, druga – z zespółem ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS), która trwała do 72 godzin i trzecia – pacjenci z różnymi formami posocznicy, u których SIRS trwał powyżej 72 godzin. Wyniki. W rezultacie przeprowadzonych badań u chorych, którym była wykonana sanacja rany roztworem Decasanu otrzymaliśmy: zmniejszenie bólu, zmniejszenie obrzęku tkanek, wcześniejsze oczyszczenie rany i pojawienie się ziarninowania w ranie, skrócenie terminów gojenia się ran. Zaproponowano algorytmy lecznicze różnych form posocznicy, wskazano na istotne elementy, tj.: kompleksowe podejście do leczenia infekcji poprzez wczesną interwencję chirurgiczną, intensywną terapię wspomagającą (resuscytacja płynów), antybiotykoterapię skierowaną na mikroorganizmy wywołujące zakażenia oraz miejscową terapię antyseptykami (roztwór Decasanu). Wnioski. Preparat antyseptyczny Decasan może być bezpiecznie stosowany do odkażania skóry, błon śluzowych i ran w ogniskach zakażeń wywoływanych przez bakterie, grzyby i pierwotniaki.
3
Content available Sepsis at the sphenoiditis patient
100%
EN
Introduction. We present a case of sepsis caused by isolated sphenoiditis. Material and method. The case being described concerns 61-year-old woman treated at the Department of Occupational Diseases of Wroclaw Medical University due to body temperature maintaining for 2 months at above 38°C, leucocytosis reaching 14–16 thousand and weight loss of about 4 kg. Detailed diagnostics did not confirm the preliminary diagnosis of system or neoplastic disease. Bacteriological blood examination revealed the presence of staphylococcus aureus susceptible to Vancomycin and Tienam. The attempt of pharmacological treatment did not produced the expected effect. NMR examination of the facial skeleton proved partial shadowing of the Sphenoidal sinus. The patient was admitted for surgical treatment. After the sphenoidal sinus was cut open, mucopurulent contents was found inside. During microbiological examination, staphylococcus aureus with identical susceptibility was cultured from the mucopurulent contents. After 3-week gui ed antibiotic therapy, permanent temperature regression and permanent improvement of the patient’s condition were achieved. Results. Surgical treatment combined with intensive antibiotic therapy caused the complete regression of symptoms. Conclusion. Isolated sphenoiditis occurs rarely but it still is a serious diagnostic and therapeutic problem. Diagnosis delay and disease progress may lead to life-threatening complications.
EN
A case of an infant foal death was examined. The foal died 8 h after physiological parturition with symptoms of anorexia, listnessness and fever. Numerous extravasations in heart and spleen, congestion of lungs and cell degeneration of kidneys and liver was found during autopsy. A profuse growth of Actinobacillus equuli was obtained from internal organs of died foal. Clinical sings and anatomopathological lesions and results of bacteriologic examinations suggest a septicaemic nature of the disease.
9
Content available Liszajec zakaźny jako przyczyna sepsy u niemowląt
63%
EN
Impetigo is a fairly common disease of the childhood. This infection exists in two distinct forms: bullous and non-bullous impetigo. In non-bullous impetigo, a tiny vesicle or pustule shows initially and after 4–6 days develops into a honey-coloured crusted plaque. Bullous impetigo is always caused by Staphylococcus aureus, a bacterium that produces exfoliative toxins (ETA and ETB). Infection is limited to the superficial layers of the skin, and skin changes typically occur on the face and limbs. The disease is most prevalent in children aged 2 to 5, but it can occur at any age. The treatment involves topical or systemic antibiotics depending on the severity of symptoms and the patient’s condition. The differential diagnosis of impetigo includes: staphylococcal scalded-skin syndrome, Herpes simplex infection, eosinophilic pustular folliculitis, epidermolysis bullosa, pemphigus and pemphigoid. The differentiation between impetigo and staphylococcal scalded-skin syndrome can be challenging. Both diseases are caused by the same strain of Staphylococcus aureus that produces exfoliative toxins. However, in impetigo toxins are produced only within skin lesions whereas in staphylococcal scalded-skin syndrome, toxins are produced in organs colonised by Staphylococcus aureus and then released systemically. In the course of staphylococcal scalded-skin syndrome severe tenderness of the skin and a positive Nikolsky’s sign are observed. The paper presents two cases of impetigo in infants. In both cases, the correct diagnosis was not established immediately, which delayed appropriate treatment. In one of the cases, due to the imprecise initial diagnosis and the lack of the holistic approach to the patient, a correct diagnosis was established so late, that a systemic infection developed.
PL
Liszajec zakaźny to dość częsta choroba wieku dziecięcego. Wyróżnia się dwie postacie: bezpęcherzową i pęcherzową. W postaci bezpęcherzowej początkowo pojawia się grudka, a następnie szybko powiększająca się nadżerka naskórka, którą po 4–6 dniach pokrywa charakterystyczny, miodowy strup. Przyczyną postaci pęcherzowej jest zawsze Staphylococcus aureus, bakteria produkujący toksyny epidermolityczne ETA i ETB. Zakażenie ogranicza się do powierzchniowych warstw skóry, a zmiany typowo występują na twarzy i kończynach. Najczęściej chorują dzieci między 2. a 5. rokiem życia, chociaż liszajec może wystąpić w każdym wieku. W leczeniu stosuje się antybiotykoterapię miejscową bądź systemową – w zależności od nasilenia objawów i stanu pacjenta. W różnicowaniu należy brać pod uwagę m.in. gronkowcowe złuszczające zapalenie skóry, zakażenia wywołane przez Herpes simplex, eozynofilowe krostkowe zapalenie mieszków włosowych, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, pęcherzycę i pemfigoid. Duże trudności może sprawiać różnicowanie liszajca zakaźnego z gronkowcowym złuszczającym zapaleniem skóry. Oba schorzenia wywołuje ten sam szczep, wytwarzający toksyny eksfoliatywne. Podczas gdy w liszajcu pęcherzowym toksyny są wytwarzane jedynie w obrębie zmian skórnych, w gronkowcowym złuszczającym zapaleniu skóry egzotoksyny powstają w miejscach skolonizowanych przez Staphylococcus aureus, a następnie są uwalnianie ogólnoustrojowo. W przebiegu zapalenia obserwuje się nasiloną tkliwość skóry i dodatni objaw Nikolskiego. W pracy przedstawiono dwa przypadki zachorowania na liszajca zakaźnego u niemowląt. U obu pacjentów nie od razu wysunięto podejrzenie liszajca zakaźnego, przez co wdrożenie odpowiedniego leczenia było opóźnione. U jednego z chorych – z powodu nieprecyzyjnego wstępnego rozpoznania i braku holistycznego podejścia – właściwe rozpoznanie zostało ustalone na tyle późno, że doszło do zakażenia uogólnionego.
PL
Sepsa to jedno z najcięższych powikłań pozakaźnych u człowieka. Zgodnie z obowiązującą definicją posocznica to układowa reakcja zapalna organizmu na wniknięcie czynnika infekcyjnego. Cechuje się dużą dynamiką rozwoju objawów – od uogólnionej reakcji zapalnej do zagrażającego bezpośrednio życiu wstrząsu septycznego. Znaczące ryzyko powikłań, wysoka śmiertelność, a także wysokie koszty leczenia sprawiają, że duży nacisk kładzie się na wczesne rozpoznanie choroby i wdrożenie agresywnego leczenia.
EN
Sepsis is one of the most serious complications of infectious diseases in humans. Currently, according to a defined sepsis is a systemic inflammatory reaction of the body to penetrate infectious agent. It is characterized by high dynamics of development of symptoms – from the systemic inflammatory response to directly threatening the life of septic shock. Significant morbidity high mortality and high treatment costs, make a lot of emphasis is placed on early diagnosis and aggressive treatment implementation.
PL
W pracy przedstawiono wyniki retrospektywnych badań nad etiologicznym spektrum zakażeń uogólnionych oraz występowaniem określonych rodzajów bakteriemii u chorych leczonych w wysokospecjalistycznych Ośrodkach Klinicznych. Ujawniono statystycznie znamienny wzrost częstości inwazyjnych kandydemii oraz bakteryjnych zakażeń krwi związanych zarówno z endogenną florą oportunistyczną z rodzaju Enterococcus jak i szpitalnymi patogenami z gatunku S. maltophilia i S. marcescens. Wykazano istotny statystycznie spadek częstości występowania bakteriemii jednorodnych na rzecz wielobakteryjnych powikłań septycznych.
EN
In presented material evaluation of changes in sepsis and types of bloodstream infections of hospitalized patients in Wards of the University Hospital in Cracow were examined. Results of 9 138 blood cultures studied in years 1989 - 1999 were analysed. All of the blood samples were recovered from 4 656 infected adults at Clinics of the University Hospital in Cracow. Microbiological blood examinations were held in system of constant monitoring of isolated cultures applying BacT/Alert - colorimetric system (Organon Teknika). Cultured micro - organisms were identified using commercial biochemical tests (bio-Merieux). During period of research changes of profile of isolated microorganisms was observed. Percentage of blood infections of Enterococcus spp. etiology increased from 2,2% in 1989 to 9,8% in 1997-98 (p=0,014). Dynamic growth of non-fermentative S. maltophilia bacilli to 5,5% (p=0,036) and Serratia marcescens to 13,8% (p=0,042) in 1999 was revealed. Designed according to our research review of fungal flora in years 1989-1999 revealed tendency of systematic growth of invasive candidemia frequency, from 1,1% to 10,4%. Diagnostic and therapeutic profile of Departments was in a strict connection with increase of the number and meaning of the polietiological bacteremias (p=0,036) in total number of systemic infections cases.
18
Content available Posocznica u źrebiąt
63%
first rewind previous Strona / 5 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.