Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Motywy i przejawy posłuszeństwa zasadom Królestwa Bożego

100%

Sojka S.

Vox Patrum

|

2008

|

tom 52

|

nr 2

975-992

EN

Der vorliegende Aufsatz zeigt die Motive und Merkmale des Gehorsams gegen Grundsatze des Kónigreichs Gottes. Das Kónigreich Gottes ist die Wirklichkeit des Glaubens, in der Gott der Vater der Liebe und Barmherzigkeit ist. Die Probe des Gehorsams eines Menschen Gott gegenilber sind Die Zehn Gebote. Der erste Ungehorsam gegen Gottes Gebote war die Erbsiinde, derer Anreger der Satan war. Der Ungehorsam der ersten Menschen, die zum Erbe kommenden Generationen wurde, beruht auf Vertrauenslosigkeit und vollzieht sich heute durch persónliche Sunde des Menschen. Trotz der Schwache und Siindhaftigkeit ist doch im Menschen das Erkenntnisbediirfhis dieses geistlichen Bereichs, der aus dieser Welt nicht ist. Die Grundlage des Gehorsams ist der Glaube, begleitet von Tugend der Hoffnung und Liebe. Der innere Bund zwischen Liebe und Gehorsam hebt Christus in acht Segen vor. Der Gehorsam ist voll, wenn er in der alleinigen Erklarung fiir Jesus und seine Lehre den Ausdruck findet. Die Merkmale des Gehorsams gegen Kónigreich Gottes und seine Grundsatze finden ihre Konkretisierung in der Liebe zu Gott und Menschen und im Gestalten des Gewissens im Einklang mit der Kir- chenlehre. Diese Liebe kann sich in den BuBtaten und im Praktizieren von Mut und Geduld ausdriicken. Wir erinnern an die Aussage des Papstes Benedikt XVI., daB wir aus der Liebe zu Gott und den Nachsten den Dekalog erhalten sollen.

2

Teologiczne aspekty starotestamentalnego posłuszeństwa

100%

Szewciw A.

|

nr 1

123-133

PL

Die in den letzten Jahren beständigen Aufschwung nehmende Christologie stellt den Exegeten die deutliche Aufgabe, ihre Beweismittel in der Quelle der Offenbarung zu suchen. Die vorliegende Abhandlung soll eine Teilantwort auf diese Forderung sein. Der Verfasser geht auf die alttestamentliche Frage des Gehorsans in der Beziehung Got – Mensch und Mensch – Mensch ein. In der vorliegenden Abhandlung wurde die Aufmerksamkeit auf die Folge rung gerichtet, die sich aus der Annahme des Wortes Gottes ergibt Wie aufgezeigt, ist die Forderung des Gehorsams ein an die Gläubi gen gerichteter Aufruf.

3

Wpływ autorytetu (umundurowania) na posłuszeństwo w zakresie przestrzegania przez pieszych przepisów o ruchu drogowym

75%

Góralewska-Słońska A. , Kuchar-Pietrzak M. , Siwczyk-kępa M.

Psychologiczne Zeszyty Naukowe

|

2016

|

nr 2

173-184

PL

Celem przygotowanego artykułu było sprawdzenie, czy Polak jest posłuszny autorytetowi (którego reprezentację stanowi mundur policyjny). Czy ekspozycja munduru policyjnego jest wystarczającym czynnikiem, który skłoni badanych do zachowań zgodnych z przepisami prawa o ruchu drogowym? Autorytet został utożsamiony z mundurem policyjnym, ponieważ prawo do noszenia uniformu pod groźbą sankcji karnych mają wyłącznie policjanci, którzy z powodu roli zawodowej mają prawo do egzekwowania posłuszeństwa od jednostek czy grup reprezentujących społeczeństwo. Badanie przeprowadzono w jednym z największych miast Dolnego Śląska w kwietniu 2016 roku, uczestnikami eksperymentu naturalnego stały się osoby przechodzące przez przejście dla pieszych na jednym ze skrzyżowań ulic o dużym natężeniu ruchu. Eksperyment naturalny odbywał się przy nieświadomym współudziale policjantów, których zadaniem było rutynowe patrolowanie przejścia dla pieszych. Wyniki eksperymentu okazują się interesujące, ponieważ zauważono związek pomiędzy ekspozycją munduru policyjnego a skłonnością do przestrzegania przepisów o ruchu drogowym.

EN

The goal of this article was to check whether the Pole is obedient to authority (which is a represented by a police uniform)? Is uniform exposure sufficient factor, which convinces respondents to behave in line with the law on road traffic safety? The authority has been identified with a police uniform, because the right to wear the uniform under the threat of criminal sanctions have only policemen. Because of the professional role they have the right to enforce obedience from individuals or groups representing civil society. The study was conducted in one of the largest towns in Lower Silesia (Poland), in the month of April 2016. The participants of the natural experiment were people passing through the crossing on one of the intersections with heavy traffic. Natural experiment took place at the unwitting complicity of police officers, their task was a routine patrolling crosswalks. The results of the experiment prove to be interesting, because the association between exposure of police uniform and the tendency to comply with traffic regulations had been observed.

4

O problematyczności posłuszeństwa. Wykład inauguracyjny

75%

Świercz K.

|

2014

|

tom Nr 2

143--153

PL

Moim zdaniem posłuszeństwo jest jednym z podstawowych problemów, z którym boryka się każdy. Zapewne na różnej płaszczyźnie i w niejednorodnym stopniu. Jest to problem trudny do ogarnięcia ze względu na wielowątkowe uwikłanie i rozmaite jego rozumienie, jednak, według mnie, warty podjęcia. Powodem próby zmierzenia się z problemem jest moje przekonanie o dużym znaczeniu społecznym zagadnienia. Uzasadnieniem jest założenie, wedle którego posłuszeństwo należy rozważyć przynajmniej w dwóch płaszczyznach myślenia: pokojowym i wojennym. Pierwsza rozumie posłuszeństwo jako jedną z podstawowych zasad fundujących społeczny porządek, druga - proponuje rozważyć zagadnienie jako źródło inicjacji bojowego ducha, dopełniającego zwycięstwem każdą wojnę. Wykład wobec cywilnowojskowej wspólnoty akademickiej wydaje się być w tej sytuacji tym, czym poranna rosa dla deszczu. O tym będzie tu mowa.

EN

The subject of the article is prolegomena to the lecture by Professor Zbigniew Stawrowski delivered at Dęblin Air Force Academy in May last year. The speech tackled the problem of soldier’s métier and service. The contents of the speech is presented in the further pages of this issue of Scientific Bulletin, thus the frame of the text includes the presentation of the scientific profile of the speaker, the justification of his choice as well as prerogatives which may aid implementation of the thought.

5

Posłuszeństwo jako istotny element duchowości kapłańskiej według Dyrektorium o posłudze i życiu prezbiterów z 11 lutego 2013 roku

75%

Kantor R.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2016

|

tom 35

|

nr 2

EN

Obedience raises an attitude of availability. The priest who obeys the bishop is not looking himself and his will, but the will of Christ and the good of the Church. There is no obedience without asceticism, work on yourself, and without the spirit of prayer and sacrifice. The priest who is capable to full obedience, is the one who breaks his selfishness, and his will and glory.The Congregation for the Clergy developing renewed Directory for the Ministry and Life of Priests, tried to focus on the most significant aspects of the teaching of the Church concerning sacred ministry, referring to the essential documents of John Paul II and Benedict XVI. Among these aspects was a question of obedience. This article takes only some elements of obedience, which are the availability of the priest, his obedience to a superior, respect for liturgical norms and ecclesiastical attire.

PL

Posłuszeństwo rodzi postawę dyspozycyjności. Kapłan posłuszny biskupowi nie szuka siebie i swej woli, ale woli Chrystusa i dobra Kościoła. Nie ma posłuszeństwa bez ascezy, pracy nad sobą, bez ducha modlitwy i wyrzeczenia. Tylko ten jest zdolny do pełnego posłuszeństwa, kto wciąż przełamuje swój egoizm, chęć szukania siebie, swej woli i swej chwały.Kongregacja ds. Duchowieństwa, opracowując odnowione Dyrektorium o posłudze i życiu prezbiterów, starała się położyć akcent na najbardziej znaczące aspekty nauczania kościelnego dotyczące świętej posługi, odwołując się do zasadniczych dokumentów papieży: Jana Pawła II oraz Benedykta XVI. Wśród tych aspektów znalazło się zagadnienie posłuszeństwa. Artykuł podejmie jedynie wybrane elementy posłuszeństwa, jakimi są dyspozycyjność prezbitera, jego posłuszeństwo wobec przełożonego, szacunek dla norm liturgicznych oraz ubiór kościelny.

6

Specyfika posłuszeństwa kapłana diecezjalnego i kapłana zakonnego. Podobieństwa i różnice

63%

Kiciński J.

Studia Włocławskie

|

2022

|

tom 24

235-249

EN

The obedience of the diocesan and religious priest is part of the mission of following Jesus Christ himself. It is an expression of availability to God and His plans. It is a constant search and discovery of His will. Religious priestly obedience is linked to the vowed evangelical counsel of obedience and the pledge of honor and obedience made during the ordination of the diaconate and the presbyterate. Diocesan obedience to the liturgy of diaconate and presbyterate ordination has a similar responsibility, but it binds the priest directly to the local Church.

PL

Posłuszeństwo kapłana diecezjalnego, jak i zakonnego, wpisuje się w misję naśladowania samego Jezusa Chrystusa. Jest ono wyrazem dyspozycyjności wobec Boga; jest nieustannym poszukiwaniem i odkrywaniem Jego woli. Posłuszeństwo kapłańskie zakonne jest związane ze ślubowaną ewangeliczną radą posłuszeństwa i złożonym przyrzeczeniem czci i posłuszeństwa podczas święceń diakonatu i prezbiteratu. Posłuszeństwo diecezjalne składane podczas liturgii święceń diakonatu i prezbiteratu posiada podobny zakres odpowiedzialności, wiąże jednak kapłana bezpośrednio z Kościołem lokalnym.

7

Posłuszeństwo ordynariuszowi według kanonu 273 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

63%

Brinda Š.

Kościół i Prawo

|

2018

|

nr 7 (20) nr 1

93-107

PL

Przysięga posłuszeństwa składana podczas święceń kapłańskich. Odwzorowanie istoty posłuszeństwa duchownych znajduje się w Jezusie Chrystusie, najwyższym Kapłanie i Pasterzu. Duchowni poprzez sakrament kapłaństwa uczestniczą w Chrystusowym kapłaństwie. Z ustanowienia Bożego Kościół jest hierarchicznie uporządkowany. Dlatego duchowny powinien okazywać szacunek i posłuszeństwo papieżowi oraz swojemu ordynariuszowi, którzy reprezentują urząd apostolski, poprzez apostolskie posłuszeństwo.

EN

The promise of obedience becomes the real promise in an act of ordination. The core of the priest obedience is in the example of Jesus Christ, the highest Pastor and the Priest through whom they are part of Christ’s priesthood. Church is a hierarchical order from God’s provision of it, therefore priest is required to show respect and obedience to the pope and superiors who are members of apostolic fellowship.

8

Status duchownego. Czy ksiądz jest pracownikiem biskupa?

63%

Majer P.

Annales Canonici

|

2023

|

tom 19

|

nr 1

71-90

EN

The author analyzes the provisions of canon law shaping the relationship between the bishop and his subordinate clergy. The author comes to the conclusion that this relationship in various aspects does not meet the legal regulations about an employment relationship under Polish law. The bishop–presbyter relationship is different then the regulations known in secular law and belongs to the sphere of autonomy of the Church. Based on the provisions of canon law, it is also impossible to formulate and defend the thesis that the bishop has the ability, right and duty to comprehensively, comprehensively supervise the behavior of the clergy under his authority, especially in what is not part of their ministerial ministry.

PL

Autor dokonuje analizy przepisów prawa kanonicznego kształtujących stosunki między biskupem a podległymi mu duchownymi. Dochodzi do wniosku, że relacja ta w różnych aspektach nie spełnia przesłanek prawnych stosunku pracy w świetle prawa polskiego. Stosunek biskup–prezbiterzy wymyka się regulacjom znanym w prawie świeckim i należy do sfery autonomii Kościoła. W oparciu o przepisy prawa kanonicznego nie można również sformułować tezy, że biskup ma możliwość, prawo i obowiązek kompleksowego czuwania nad zachowaniem podległych mu duchownych, zwłaszcza w tym, co nie należy do ich ministerialnej posługi.

9

Duch synowskiego posłuszeństwa

63%

Piekarz D.

Polonia Sacra

|

2017

|

tom 21

|

nr 1(46)

21-32

PL

Ewangeliści Marek i Łukasz wyraźnie mówią o prowadzeniu Jezusa przez Ducha po chrzcie w Jordanie. To stwierdzenie nabiera szczególnego znaczenia w powiązaniu ze stwierdzeniem św. Pawła, iż „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Zatem prowadzenie przez Ducha jest znakiem rozpoznawczym Bożego synostwa wiernych, jest bowiem znakiem podobieństwa do Jednorodzonego Syna. Młody Kościół doświadcza również prowadzenia Ducha w misji apostolskiej: Duch wskazuje głosicielom Ewangelii konkretne zadania lub nie pozwala udać się w zamierzonym kierunku. Jednak poza tymi szczególnymi przypadkami prowadzenia „przestrzennego” istnieje też – i jest powszechne dla wszystkich wiernych – wewnętrzne prowadzenie przez Ducha drogą wierności Bogu. Wiąże się ono nieraz ze zmaganiem z ludzką słabością, ale prowadzi do świętości i poznania Boga.

EN

Evangelists Mark and Luke clearly say about the leading of Jesus by the Spirit after baptism in Jordan. This statement is gaining a particular meaning in connection with St. Pauls statement, that “all who are guided by the Spirit of God, are sons of God”. Therefore guidance by the Spirit is an identifying sign of God’s sonship of the faithful, as it is in fact a sign of similarity to the only begotten Son. Young Church also experiences leadership of the Spirit in apostles mission: the Spirit indicates specific tasks for the preachers of the Gospel, or doesn’t allow to go in the intended direction. But outside these special cases of “spatial” leadership, there is also – and it is common to all believers – internal guidance by the Spirit on the way of faithfulness to the God. More than once it involves the struggle with human weakness, but leads to the holiness and knowledge of God.

10

Paradoks najwyższej wolności w największym posłuszeństwie według H. U. von Balthasara

63%

Wołowski L.

|

tom 41

|

nr 2

37-47

EN

In this article, we consider the relationship between obedience and freedom in the light of the thought of H. U. von Balthasar. On the example of Mary, the Swiss theologian notes the paradoxical reversal of the interdependence between obedience and individual freedom. Usually, the increase of obedience is associated with the restriction of freedom, whereas, according to Balthasar, Mary, showing her absolute obedience to God, attains the highest degree of human freedom. We try to display the relation noticed by Balthasar in the Christological dimension and then consider its implications in the universal-ecclesiological dimension, paying special attention to the conditions of imitating such an attitude by all Christians, but also to the dangers and threats arising from its misunderstanding.

PL

W artykule tym rozpatrzona zostanie relacja posłuszeństwo – wolność w świetle myśli H. U. von Balthasara. Na przykładzie Maryi szwajcarski teolog zauważa paradoksalne odwrócenie wzajemnej zależności pomiędzy postawą posłuszeństwa a wolnością jednostki. Zazwyczaj zwiększone posłuszeństwo kojarzy się z ograniczeniem wolności, tymczasem według Balthasara Maryja, okazując absolutne posłuszeństwo Bogu osiąga najwyższy stopień wolności ludzkiej. Zauważoną przez Balthasara zależność autor postara się naświetlić w wymiarze chrystologicznym, a następnie rozważyć jej implikacje w wymiarze uniwersalno-eklezjologicznym, zwracając szczególną uwagę na warunki naśladowania takiej postawy przez ogół chrześcijan, ale również na niebezpieczeństwa i zagrożenia, jakie płyną z błędnego jej rozumienia.

11

Wolność jednostki wobec autorytetu Kościoła

63%

Gałkowski S.

|

nr 5

21-32

PL

Tekst analizuje rolę Kościoła Katolickiego jako autorytetu o charakterze deontycznym i epistemicznym. Następnie podejmuje zagadnienie, czy autorytet Kościoła nie podważa autonomii sumienia jego wiernych. Uzasadniana jest teza, że wprawdzie Kościół jest niewątpliwie autorytetem w kwestiach moralnych, ale ma on charakter epistemiczny.

EN

The article analyses the role of the Catholic Church as a deontic and epistemic authority. It discusses the problem of whether the Church’s authority undermines the autonomy of the conscience of the faithful. It then provides a justication for the thesis that while the Church wields authority in moral issues, its authority is of an epistemic nature.

12

Abraham – ojciec wiary odważnej

63%

Mazurek M.

Polonia Sacra

|

2017

|

tom 21

|

nr 1(46)

5-19

PL

Artykuł omawia i analizuje historię Abrahama i egzystencjalne implikacje, które z niej wypływają. W opinii autora historia ta ukazuje trzy szczególnie ważne aspekty: zbawienie jako wyzwolenie od lęku, głęboką wolność płynącą z takiego doświadczenia i posłuszeństwo Bogu jako przekroczenie tego, co rozumowo poznawalne. Wszystkie te (powiązane z sobą) aspekty życia chrześcijańskiego są niezwykle ważne. Dziś, kiedy kultura jest w przeważającej mierze antychrześcijańska, przekazuje i promuje anty chrześcijańskie wzorce i wartości, jest szczególnie istotne, żeby wiara była wiarą odważną.

EN

The article reviews and analyses the history of Abraham and its existential implications. The author claims that the story reveals three particularly important aspects: the salvation as liberation from fear, deep freedom resulting from that experience and obedience to God as exceeding what is impossible to understand. All these interrelated aspects of Christian life are truly essential. Since modern culture seems to be predominantly and increasingly anti Christian and it shows and promotes anti Christian values and patterns of behaviour, it is particularly important for the faith to be a brave one.

13

The Discernment of the Deceits of the Devil in angelum lucis according to St. Ignatius of Loyola and St. John of the Cross

63%

Rossi J. M.

Polonia Sacra

|

2020

|

tom 24

|

nr 3

EN

The discernment of motions in the soul is raised, from the dawn of the Church, as a first necessity for the spiritual life.Motions that come from God pass through our soul, but there are also tendencies that are born of our own nature, and there are others that are suggested to us by the devil, whom St. Ignatius calls “the enemy of human nature”. It is therefore urgent to learn to discern where the different motions come from, to support them, or to combat them. In this field, because of its particular difficulty, special attention should be paid to the deceptions of the devil “sub angelo lucis”, that is, those who are under the appearance of good or virtue.St. Ignatius of Loyola, in his Spiritual Exercises, gives fundamental Rules in this regard, and in other meditations helps to understand the need to clarify the thought and rectify the intention. St John of the Cross in his works completes this Ignatian reflection on the confusion created by the devil “sub angelo lucis”.

PL

Rozeznawanie diabelskich pokus rozwijało się od zarania dziejów Kościoła jako istotny element życia duchowego. Na duszę ludzką oddziałują natchnienia, które pochodzą od Boga, ale są też także te, które rodzą się z naszej natury, a także te, które są nam sugerowane przez diabła, którego św. Ignacy nazywa „wrogiem natury ludzkiej”. Dlatego tak ważne jest nauczenie się rozpoznawania, skąd pochodzą różne natchnienia, aby je pielęgnować lub odrzucać. W tej dziedzinie, ze względu na szczególną trudność, należy zwrócić szczególną uwagę na oszustwa diabła „sub angelo lucis” (pod pozorem „anioła światłości”), to znaczy te, które wyglądają na dobro lub cnotę.Święty Ignacy z Loyoli w swoich Ćwiczeniach duchowych podaje podstawowe Reguły rozeznawania, a w innych opracowaniach pomaga zrozumieć potrzebę wyjaśnienia myśli i skorygowania intencji. Święty Jan od Krzyża w swoich dziełach uzupełnia myśl ignacjańską na temat zamieszania wywołanego przez diabła pod pozorem „anioła światłości”.

14

Everything Done with a Pure Intention is Perfect Love. Elements of Discernment of the Spirits in Santa Teresa de Jesús

63%

De Rycke F.

Polonia Sacra

|

2020

|

tom 24

|

nr 3

EN

Saint Teresa of Ávila intrinsically connects discernment of the spirits with her principal theme of inner prayer. The main constituents of her doctrine of prayer (obedience, humility, charity, detachment) also represent key motifs in her view on discernment. From this perspective, Santa Teresa’s sparse assertions can be integrated into a coherent doctrine on discernment of the spirits, founded in her deep religious experience. Discernment emerges as the core of Christian life and the genuine way in which the Divine Friend gives light for choices that make human persons grow in virtues and in inner freedom.

PL

Święta Teresa z Avili łączy rozeznawanie duchów z jej głównym tematem wewnętrznej modlitwy. Główne elementy jej doktryny na temat modlitwy (posłuszeństwo, pokora, miłość, dystans) stanowią również kluczowe motywy w jej spojrzeniu na rozeznawanie duchów. Z tej perspektywy skąpe stwierdzenia Świętej Teresy mogą być włączone w spójną doktrynę rozeznawania duchów opartą na jej głębokim doświadczeniu religijnym. Rozeznawanie jawi się jako rdzeń życia chrześcijańskiego i ważny sposób, w jaki Boski Przyjaciel daje światło dla wyborów, które sprawiają, że ludzie wzrastają w cnotach i w wewnętrznej wolności.

15

Hermeneutyka podstawowych pojęć chrystologicznych w teologii Hansa Ursa von Balthasara

63%

Jóźwik M.

|

nr 2

141-155

EN

In order to comprehend the chrystology of Hans Urs von Balthasar, one of the most prominent of twentieth-century theologians, it is apparently essential to familiarize with the key concepts employed by the Swiss theologian whilst describing the Christ Event. Doubtless, in chrystological reflection of Balthasar it is mission, obedience, kenosis and universale concretum. Scrutinizing the key concepts of Balthasar’s chrystology one cannot separate them from their paschal as well as intra-trinitarian context. Hence, hermeneutics of terms: mission, obedience, kenosis and universale concretum requires presenting them in the light of the Triune immanent life and also His work within the Salvation History. Comprehension of these Balthasar’s chrystology concepts necessitates recalling their primary meanings and the way of understanding by the Swiss theologian as well as referring to biblical, philosophical or cultural perspective. Eventually, setting in an appropriate context and taking Misterium Paschalis and Misterium Trinitatis into consideration may help to outline the horizon of Balthasar’s chrystology.

PL

Chrystologia Hansa Ursa von Balthasara wydaje się niezrozumiała bez wnikliwej analizy kluczowych dla niej pojęć, do których należą: misja, posłuszeństwo, kenosis, universale concretum. Tylko dzięki przyjrzeniu się misji Jezusa Chrystusa oraz Jego bezwzględnemu posłuszeństwu wydaje się możliwe rozpoznanie w Nim prawdziwego Syna Ojca. Porzucenie postaci Bożej (Flp 2,7), wejście w doświadczenie kenozy, pokazuje radykalizm oddania się woli Posyłającego oraz poddanie działaniu Ducha. Tym samym tajemnica Jezusa Chrystusa staje się niemożliwa do opowiedzenia bez odniesienia do Misterium Trinitas, a także bez uwzględnienia wydarzenia Paschy. Ostatecznie jednak dopiero kategoria chrystologiczna, jaką jestuniversale concretum, pozwala zobaczyć, że „prawdziwie Ten był Synem Bożym” (Mt 27,54).

16

Oblazione religiosa quale modalità riproposta di sequela Christi. Bozze normative in merito

62%

MICHOWICZ P.

|

tom 62

|

nr 2

31-54

EN

The main aim of the present paper was to propose, in term of a doctrinal debate, an academic discussion concerning the institution of the oblates as a particular canonical condition of a faithful in the light of legal tradition and current legislation. It was highlighted that oblation is a free act of self-offering to God, recognized by the Church (cf. can. 303 and 677, §2 CIC/1983) whereby individual Christians established a bond intimate union with a particular religious community. The act of oblation is a true offering and brings about a true belonging, though it is different in nature from the bond which unites a religious or a monk to his community and does it not bring about a change in the individual’s status in the Church. In order to embrace every single aspect of the topic, it was necessary to present historical evolution of this ancient institution which, after the promulgation of the first Code of Canon Law in 1917, was not cancelled from the daily praxis of religious institutes. In term of the present reflexions, it was said that oblates are accepted as members of a singular religious community even though their bond is only an obedience bond assumed not as a vow. It was highly recommended that those oblates should have a proper directory containing all rules and regulations pertaining their specific function in the local religious community.

PL

Głównym celem niniejszego artykułu było zaproponowanie, w ramach debaty doktrynalnej, dyskusji akademickiej na temat instytucji oblatów jako szczególnego stanu kanonicznego wiernego w świetle tradycji prawnej i aktualnego prawodawstwa. Podkreślono, że oblacja jest wolnym aktem samoofiarowania się Bogu, uznanym przez Kościół (por. kan. 303 i 677, §2 CIC/1983), dzięki któremu poszczególni chrześcijanie nawiązują intymną więź z konkretną wspólnotą zakonną. Akt oblacji jest prawdziwym ofiarowaniem i powoduje prawdziwą przynależność, choć różni się w swej naturze od więzi, która łączy relikwiarza lub zakonnika z jego wspólnotą i nie powoduje zmiany statusu osoby w Kościele. W celu ujęcia wszystkich aspektów tematu, konieczne było przedstawienie historycznej ewolucji tej starożytnej instytucji, która po promulgacji pierwszego Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1917 roku, nie została usunięta z codziennej praktyki instytutów zakonnych. W odniesieniu do refleksji przedsoborowych stwierdzono, że oblaci są przyjmowani jako członkowie jednej wspólnoty zakonnej, chociaż ich więź jest tylko więzią posłuszeństwa, a nie ślubem. Zalecono, aby oblaci posiadali odpowiedni katalog zawierający wszystkie reguły i przepisy odnoszące się do ich specyficznej funkcji w lokalnej wspólnocie zakonnej.

17

“When Joseph awoke, he did as the angel of the Lord had commanded him” (Mt 1 : 24). Discreet, Effective Service

54%

Dąbek T. M.

|

tom 66

|

nr 1

PL

Św. Józef był człowiekiem sprawiedliwym, szanował Prawo Izraela. Przeżywał wewnętrzne rozterki, gdy dowiedział się, że jego Oblubienica oczekuje Dziecka, którego nie był ojcem. Pouczony przez anioła, przyjął Ją do siebie, nadał imię Jej Dziecku jako Jego prawny ojciec (Mt 1, 18–25), opiekował się Małżonką i Dzieckiem, zorganizował podróż do Egiptu (Mt 2, 13–15), potem powrót do Palestyny i życie w Nazarecie (Mt 2, 19–23; por. Łk 2, 39–52). Jego czynne posłuszeństwo płynące z wiary jest wypełnieniem tego, co później napisze o wierze ukazującej się przez czyny św. Jakub (Jk 2, 14–17. 20–26). Św. Józef staje w szeregu świadków i wykonawców wiary Starego Testamentu. Ewangelie nie podają żadnego jego słowa. W milczeniu wypełniał wszystko, co do niego należało. List św. Jakuba wskazuje na niebezpieczeństwa płynące ze złego używania języka (Jk 1, 26n; 3, 1–13). Św. Józef może być patronem wszystkich, którzy starają się dyskretnie, wytrwale wśród przeciwności (por. Jk 1, 3n) i skutecznie pełnić wolę Bożą oraz pracować nad opanowaniem swego języka. Łączy dyskrecję, wstrzemięźliwość w mowie z czynami miłości, o których mówi Jk 1, 27; 3, 13, opiekę nad potrzebującymi, w tym wypadku nad swymi Najbliższymi, nad Dzieckiem, które nie miało naturalnego ziemskiego ojca, oraz uczynki spełniane z łagodnością właściwą mądrości. Modlitwa takiego człowieka posiada wielką moc, zgodnie ze słowami Jk 5, 16–18. Naśladujmy dyskrecję i wytrwałą wierność św. Józefa, starajmy się jak on być bardziej chętni do słuchania, a mniej skłonni do mówienia i wprowadzać w czyn usłyszane słowo Boże (por. Jk 1, 19. 22).

EN

Saint Joseph was a righteous man. He respected the Law of Israel. The decision to divorce Mary after she was found with child was not an easy one, although he knew he was not the child’s father. Instructed by the angel of the Lord, he took her to his home, gave a name to her child as his legal guardian (Mt 1 : 18–25), took care of his wife and her child, organised their trip to Egypt (Mt 2 : 13–15), then their return to Palestine and life in Nazareth (Mt 2 : 19–23; cf. Lk 2 : 39–52). His active obedience to God is the fulfilment of all the things Saint James will later describe as faith shown by the works of the faithful (Jas 2 : 14–17. 20–26). Joseph is put among those who bear witness to the faith of the Old Testament. The Gospels give no account of his exact words, although he fulfilled everything that he had been commanded. Saint Joseph can be a patron of everyone who tries to fulfil God’s will in a discreet and effective manner, with perseverance produced by faith (cf. Jas 1 : 3f.). With his works and life he shows how to bridle your tongue (cf. Jas 1 : 26f.; 3 : 1–13) and take care of the ones that need it the most (cf. Jas 1 : 27; 3 : 13), discreetly fulfilling your duties.

18

Myśli Jadwigi Zamoyskiej o wychowaniu

51%

Jazukiewicz I.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2023

|

tom 26

|

nr 4

109-137

EN

The Sejm of the Republic of Poland named Jadwiga Zamoyska (1831–1923) one of the patrons of 2023. The centenary of her death falls in November of this year. Among the many activities for which she is admired and appreciated, the closest and most important to her was educating the youth. Patronage of the Year is an initiative that is intended to honor, but also to protect from oblivion, people, events, and ideas that are important to Poland and Poles. This text responds to this objective. The aim of the article is to indicate the universal values of Jadwiga Zamoyska’s educational thought. An analytical-synthetic method was used. The basic source is the work titled About Upbringing, in which Jadwiga Zamoyska presented a program for Catholic upbringing and education. The value of integral human development, obedience, role model, work, and virtue in upbringing was reflected upon. Universal values are beyond differences of time and mindset. After all, the Sejm of the Republic of Poland indicated the life of Jadwiga Zamoyska as an example to all Poles, and not to a specific group. It is interesting to wonder whether there is anything current and valuable in this message for humans made richer by over hundred years of worldwide research and experiments.

PL

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wskazał wśród patronów roku 2023 Jadwigę Zamoyską (1831–1923), której setna rocznica śmierci przypada w listopadzie tego roku. Spośród wielu zadań, za które jest podziwiana i ceniona, najbliższe i najważniejsze było dla niej wychowanie młodego pokolenia. Patronat roku to inicjatywa, która ma uhonorować, ale też uchronić od zapomnienia osoby, wydarzenia, idee ważne dla Polski i Polaków. Treść artykułu wpisuje się w to zamierzenie. Celem artykułu jest wskazanie uniwersalnych wartości myśli wychowawczej Jadwigi Zamoyskiej. Posłużono się metodą analityczno-syntetyczną. Podstawowe źródło stanowi praca pt. O wychowaniu, w której Jadwiga Zamoyska przedstawiła program wychowania i kształcenia katolickiego. Refleksji poddano wartość integralnego rozwoju człowieka, posłuszeństwa, wzoru, pracy oraz cnoty w wychowaniu. Wartości uniwersalne to takie, które są „ponad” różnicami czasowymi i światopoglądowymi. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wskazał postać i życie Jadwigi Zamoyskiej jako wzór wszystkim Polakom, a nie określonej grupie. Interesujące, czy jest coś aktualnego i wartościowego w tym przekazie dla człowieka bogatszego o ponad sto lat badań naukowych i doświadczeń światowych.

19

Posłuszeństwo oczekiwaną odpowiedzią Izraela na wierność Boga

51%

Wajda A. M.

Polonia Sacra

|

2017

|

tom 21

|

nr 1(46)

33-44

PL

Miłość Boga, która trwa na tysiąc pokoleń, jest wiernością (por. Wj 34, 6–7). Prawda ta stanowi klucz do zrozumienia całego działania Boga w ramach biblijnej historii zbawienia, zarówno w odniesieniu do społeczności (narodu wybranego), jak i jednostek (np. Abrahama). Bóg daje się poznać przez swoje dzieła, przez moc, potęgę, wierność swoim obietnicom (por. Pwt 7, 7–9). W zamian wzywa do posłuszeństwa, które należy rozumieć jako dobrowolne przyjęcie Jego planów i wejście z Nim w dialog miłości. Biblijne posłuszeństwo nie ma bowiem nic wspólnego z wymuszoną uległością i biernym poddawaniem się silniejszemu i dzierżącemu jakąś władzę. Jest ono powierzeniem się z miłością i w całości Bogu, z własnej wolnej decyzji.

EN

The love of God that maintains for a thousand generations, is a faithfulness (cf. Ex 34:6–7). This truth constitutes the key to understanding each God’s action throughout the biblical History of Salvation, with reference to both the community (of the chosen people) and individuals (e.g. Abraham). God lets recognize him by his work, by his might, power and faithfulness to his promises (cf. Deut 7:7–9). In exchange for these He expects an obedience which should be understood as voluntary acceptance of His plans and entering the love dialogue with Him. Because the biblical obedience has nothing to do with the forced submissiveness and passive surrendering oneself stronger who wields some power. The obedience means your own free decision to entrust yourself to him as well as an intention of relying on his love.

20

Katolickie wychowanie, wiara i autorytet

51%

Mari G.

|

nr 5

213-230

PL

Tekst ma na celu wykazanie, że autorytet i posłuszeństwo są niezbędne w katolickim wychowaniu. W rzeczywistości wiara jest „posłuszeństwem” wobec Prawdy, jak mówi Sobór Watykański II, a prawda jest obdarzona „autorytetem”, ponieważ sam Bóg jest ucieleśniony w Jezusie Chrystusie. Konieczne jest wyjaśnienie, że – zgodnie z wiarą chrześcijańską – odwieczna zależność od Boga nie jest rodzajem niewolnictwa, ale miłosnym związkiem z Ojcem, czyniącym człowieka wolnym. Jest tak dlatego, ponieważ oryginalna godność człowieka pochodzi ze stworzenia go „na obraz Boży”. Wychowanie katolickie powinno nauczyć panowania nad sobą (w relacji z autorytetem), aby móc wybrać tylko to, co jest dobre i być wiernym prawdziwej istocie człowieka.

EN

The text aims to show that authority and obedience are essential within Catholic education. In fact, Faith is “obedience” to the Truth as says the Second Vatican Council and the Truth is endowed with “authority” because God Himself is embodied in Jesus Christ. It is necessary to stress that – according to the Christian faith – this dependence upon God is not a kind of slavery but rather a loving relationship to the Father which sets humans free. This happens because man has an original dignity coming from his creation “in God’s image”. Catholic education must make people able to practice self-dominion (through the experience of authority) in order to choose only what is good so as to obey to the truth of human identity.