Inflacja jest podstawową kategorią w gospodarce. Ekonomiści głównego nurtu twierdzą, iż jej poziom nie może być wysoki oraz zbyt niski, gdyż szkodzi to gospodarce. Dlatego współcześnie podstawowym celem banków centralnych jest utrzymanie wzrostu cen konsumpcyjnych na niskim poziomie. Głównym celem opracowania jest ocena stopnia realizacji celu inflacyjnego Narodowego Banku Polskiego, wyznaczonego na poziomie 2,5% rocznie z dopuszczalnym przedziałem wahań +/- 1 punkt procentowy oraz wskazanie głównych przyczyn, które kształtowały stopę faktycznej inflacji. Metody badawcze, które zastosowano w opracowaniu to dedukcja oraz analiza wskaźników statystycznych. W latach 2008-2011 roczna inflacja w Polsce była zbliżona do celu inflacyjnego tylko w 2010 roku. W pozostałych latach kształtowała się w pobliżu górnej granicy przedziału oraz ją przewyższała. Głównymi czynniki wpływającymi na wzrost cen były: 1) zmiany popytu globalnego, które najsilniej oddziaływały na stopę inflacji po 4 kwartałach, z czego najważniejszą kategorią popytu globalnego była konsumpcja; 2) zmiany płac, przy czym wzrost samych płac nominalnych wpływał najmocniej na wzrost cen w tym samym kwartale, a po uwzględnieniu zmian wydajności pracy najsilniejsza reakcja inflacji występowała po 4 kwartałach; 3) zmiany cen surowców na rynkach światowych; 4) zmiany kursu złotego w stosunku do euro i dolara. Czynniki te wpływały na wzrost cen konsumpcyjnych również z opóźnieniem czasowym.
Problemem wielu krajów o gospodarce rynkowej jest zapewnienie odpowiedniej struktury popytu globalnego oraz właściwe dynamizowanie poszczególnych jej składowych w celu osiągania wyższego tempa wzrostu gospodarczego. Dotyczy to również krajów Europy Środkowej i Wschodniej, które po rozpoczęciu transformacji ustrojowo-gospodarczej nie osiągały homogenicznego i wysokiego wzrostu realnego PKB. Wśród przyczyn można wymienić: posiadanie zróżnicownych zasobów własnych, wdrażanie odmiennych reform oraz prowadzenie specyficznej polityki makroekonomicznej. Celem artykułu jest pokazanie związków między strukturą popytu globalnego a wzrostem gospodarczym w krajach Europy Środkowej i Wschodniej w latach 1995-2013. Artykuł składa się z części teoretycznej i empirycznej. Na początku zaprezentowano krytyczny przegląd literatury dotyczący podejmowanej problematyki. W dalszej kolejności przedstawiono aspekty metodyczne. Następnie omówiono tempo wzrostu gospodarczego w krajach Europy Środkowej i Wschodniej w latach 1995-2013. W części empirycznej przeanalizowano związki między strukturą popytu globalnego a wzrostem gospodarczym w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. W podsumowaniu przedstawiono konkluzje z weryfikacji postawionej hipotezy badawczej oraz sformułowano końcowe wnioski z analizy przeprowadzonej w artykule.
EN
The aim of the paper is to show the contribution of the structure of global demand on the economic growth in the countries of Central and Eastern Europe. The author focuses on the changes of the structure of global demand in the analysed countries in 1995-2013. The paper consists of a theoretical and an empirical part. The former presents a critical review of the relevant literature. Next, the methodological aspects are discussed. The following section analyses the associations between the structure of the global demand and the economic growth of the Central and Eastern European countries during the transformation process. The final part includes the author's conclusions concerning the verification of the research hypothesis and the analysis of the results from the conducted studies.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.