Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Properties of the polyurethane (PU) light foams

100%

Witkiewicz W. , Zieliński A.

|

2006

|

tom Vol. 6, nr 2

35-51

EN

The report presents results of laboratory investigations made on the PU foams. Mechanical properties of foams have been measured in compression tests for two foams of 16 kg/m3 and 62 kg/m3 density, and in tension and shearing tests for foam of 62 kg/m3 density. PU foams have shown anisotropic properties as measured in parallel and perpendicular direction to the foam rise. Three directional values of Poisson’s ratios in tension have been determined for foam of 62 kg/m3 density. The fatigue tests have been made for foam of 62 kg/m3 density, at 10,000 cycles of loading and unloading of mass cargo barge. Reduction in buoyancy for both foams after 7 and 30 days of immersion in water has been shown to occur to some extent. The burning tests were performed for foam of 62 kg/m3 density showing good behaviour.

2

Glikoliza poliuretanów

80%

Datta J.

|

2012

|

tom Nr 72(623)

3-101

PL

W pracy przedstawiłem wyniki badań procesu glikolizy odpadowych materiałów polieterouretanowych i poliestrouretanowych oraz wytworzonych z ich udziałem lanych elastomerów uretanowych. Proces dekompozycji poliuretanów (PU) realizowałem poprzez oddziaływanie na odpady małocząsteczkowych glikoli. Zbadałem wpływ stosunku masowego poliuretanu do glikolu, rodzaju glikolu użytego jako środka glikolizującego oraz rodzaju katalizatora (metaloorganiczny lub wodorotlenek) na właściwości fizykochemiczne, reologię oraz budowę chemiczną i odporność termiczną wytworzonych półproduktów, będących homogenicznymi mieszaninami związków chemicznych, nazwanymi w pracy glikolizatami. Badania dekompozycji poliuretanów prowadziłem w reaktorze stalowym o pojemności 2 dm3, wyposażonym w pokrywę z króćcami umożliwiającymi montaż chłodnicy zwrotnej, mieszadła mechanicznego, przewodu do instalacji obniżonego ciśnienia oraz leja do załadunku rozdrobnionego odpadu poliuretanowego. Załadunek poliuretanów do reaktora odbywał się periodycznie (porcjami). Kolejną porcję wprowadzałem po roztworzeniu się poprzedniej. Czas załadunku wydłużał się wraz ze wzrostem stosunku masowego odpadu poliuretanowego do glikolu. Zaobserwowałem wpływ rodzaju katalizatora na czas roztwarzania się odpadu poliuretanowego w mieszaninie reakcyjnej. Na podstawie badań reologicznych wyznaczyłem krzywe płynięcia glikolizatów. Pomiary wykonałem w różnych temperaturach. Model matematyczny najlepiej korelujący z eksperymentalnymi krzywymi płynięcia wskazuje na to, że niektóre glikolizaty są cieczami pseudoplastycznymi rozrzedzanymi ścinaniem. Jednakże większość opracowanych glikolizatów posiadała cechy cieczy newtonowskich. Analiza chromatograficzna wykazała, że w procesie degradacji polieterouretanów lub poliestrouretanów uzyskiwałem glikolizaty o niższych średnich masach cząsteczkowych względem polioli użytych do wytworzenia poliuretanów. Świadczyć to może o tym, że warunki degradacji chemicznej odgrywają istotną rolę w dekompozycji poliuretanów. Wynika z tego, że mechanizm degradacji poliuretanu pod wpływem użytych w pracy glikoli w sytuacji, gdy w określonym przedziale czasu nowa porcja poliuretanu wypełnia reaktor, jest bardziej złożony niż w przypadku glikolizy pojedyńczego wsadu reaktora, gdyż w stosowanych warunkach nie stwierdziłem większej odporności na glikolizę polieterouretanów. Badania spektroskopowe potwierdziły, że zmiany stosunku masowego (w zakresie od 2:1 do 10:1) oraz zmiany rodzaju stosowanego glikolu powodowały tylko niewielką zmianę budowy glikolizatów, co wskazuje na fakt, że proces degradacji chemicznej przebiegał według zbliżonych mechanizmów, nawet dla znacznych nadmiarów odpadu poliuretanowego względem glikolu użytego w roli środka glikolizującego. Stwierdziłem wpływ zastosowanych katalizatorów, a w szczególności octanu potasu, na szybkość glikolizy, natomiast ich wpływ na budowę chemiczną glikolizatów był mniej widoczny. Badania odporności termicznej wykazały, że wraz ze wzrostem odporności termicznej glikoli użytych jako środków glikolizujących wzrasta odporność na temperaturę wytwarzanych glikolizatów. W pracy wykazałem możliwość wykorzystania glikolizatów zarówno jako środków przedłużających, jak i jako składników prepolimerów w dwuetapowej syntezie poliuretanów, co wcześniej nie było opisywane w literaturze. Ze względu na dużą reaktywność glikolizatów konieczne było związanie reaktywnych amin powstających w procesie glikolizy.

EN

In this work I presented the outcome of research on glycolysis of polyether urethane and polyester urethane waste as well as the results of studies on cast urethane elastomers synthesized by the twostage method with the use of the aforementioned polyurethane wastes. Decomposition of polyurethanes was realized via reaction with small molecular size glycols. I investigated the influence of the mass ratio of polyurethane to glycol, the type of glycol used as glycolytic agent and the type of catalyst (metaloorganic compound or hydroxide) on the physicochemical properties, rheology, chemical structure and thermal resistance of the synthesized semiproducts which were homogenous mixes of chemicals named in this work as “glycolysates”. Decomposition of polyurethanes was conducted in a steel reactor of a 2 dm3 volume equipped with a cover with connectors which allowed the use of a reflux condenser, mechanical stirrer, vacuum line and a funnel for loading fragmented polyurethane waste. The portions of polyurethanes were loaded into the reactor periodically. The next portion was added only after the previous one had been dissolved. Loading time was increasing with the increasing mass ratio of polyurethane waste to glycol. I observed that the catalyst type influenced the time necessary for polyurethane waste to dissolve in the reaction mix. Based on rheological measurements, I constructed the flow curves for glycolysates at various temperatures. A mathematical model correlating the best with the experimental flow curves showed that the obtained glycolysates were shear thinning fluids, or pseudoplastic fluids. The shear thinning phenomenon in glycolysates can be explained by the destruction of longer fragments of macromolecules. Chromatographic analysis showed that glycolysates obtained during degradation of polyether urethanes and polyester urethanes have lower mean molecular weights as compared to polyols used in the synthesis of these polyurethanes. This may indicate that the conditions of chemical degradation play a significant role in polyurethane decomposition. Based on the conducted research, it was concluded that the molecular weight of the polyol used to synthesize polyurethane, which was subsequently subjected to glycolysis, decreased on average two times. In the case of polyetherol, its molecular weight decreased even a few times. This indicates that the mechanism of polyurethane degradation under the influence of glycols – for a given time period when a new portion of polyurethane fills the reactor – is more complex as compared to glycolysis of one load delivered to the reactor. I drew such conclusion because under the applied conditions polyether urethanes did not show increased resistance to glycolysis. Spectroscopic analysis has confirmed that the varying mass ratio (between 2:1 and 10:1) and different types of glycol resulted in a very slight structural change of glycolysates. This indicates that chemical degradation proceeded according to similar mechanisms even when highly excessive amounts of polyurethane waste were used in relation to glycol applied as glycolytic agent. I observed that the type of catalyst influenced the rate of glycolysis while less so the chemical structure of glycolysates. Thermal resistance measurements showed that thermal resistance of the produced glycolysates increased with the increasing thermal resistance of glycols used as glycolytic agent. In this work I demonstrated that glycolysates can be used as chain-extending agents and prepolymer components in a two-stage polyurethane synthesis, the latter finding not being previously reported in literature. Due to the high reactivity of glycolysates it was necessary to bind reactive amines. To this end, a reaction with orthophosphoric acid was conducted which resulted in the slightly acidic pH of glycolysates. This chemical modification allowed for a more placid character of diisocyanate polyaddition while the produced prepolymers displayed good stability of physicochemical properties over time. I obtained cast polyurethane elastomers in which glycolysate was a component of the chain-extending mix, and cast polyurethanes in which glycolysate was a prepolymer component (I was awarded a medal for the production methodology of such materials at the Technicon Innovation fair in 2010). The produced elastomers, containing glycolysate remnants, were characterized by significant deformability sometime exceeding 1000% and by good thermal stability comparable to that of urethane polymers synthesized from commercial components. Morphological analysis by AFM and TEM confirmed that polyurethane elastomers had segmented structure with rigid segments dispersed within flexible segments. The conditions of polyurethane glycolysis elaborated by me and the obtained research results indicate that the produced lycolysates have structural and physicochemical properties which predispose them to being used in polyurethane synthesis with a possibility to differentiate the structure of the product. I predict that polyurethanes containing glycolysate remnants will be used in technical products subjected to static as well as dynamic working conditions because of good thermomechanical and stress-strain characteristics. Glycolysates synthesized according to my concept were tested in 2011 to verify whether they could be used in the elastic footwear systems. Tests were conducted at the MSU company in Grudziądz where shoe soles containing a significant share of glycolysate had been produced by using a typical mold for commercial footwear. Based on the performed tests, these shoe soles fulfilled the requirements set for soles made entirely from commercial components. Further cooperation with the company is aimed at building technological line for glycolysis and adopting the glycolytic conditions to the processing needs.

3

Investigations of hydrogen bonding in the poly(urethane-urea)-based membrane materials by using FTIR spectroscopy

80%

Wolińska-Grabczyk A. , Kaczmarczyk B. , Jankowski A.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2008

|

tom 10

|

nr 4

53-56

EN

FTIR analysis was used to study the hydrogen bonding in 4,4'-diaminodiphenylmethane-based segmented poly(urethane-urea)s varying in the length of the poly(tetramethylene oxide) (PTMO)-based soft segments. Experiments were designed to follow the IR absorption of both the NH and carbonyl regions as a function of temperature in order to directly investigate the extent and strength of the hydrogen bonds, and thereby to gain some information about the possible alteration of the initial phase-segregated morphology as a result of the applied thermal treatment.

4

Poliuretan z pamięcią kształtu - badania rozciągania oraz prostego ścinania

80%

Pieczyska E.

|

2006

|

tom nr 4

38-45

5

Polyvinylpyrrolidone-Based Coatings for Polyurethanes – The Effect of Reagent Concentration on Their Chosen Physical Properties

80%

Butruk B. , Trzaskowski M. , Ciach T.

Chemical and Process Engineering

|

2012

|

tom 33

|

nr 4

563-571

EN

A method of manufacturing hydrogel coatings designed to increase the hydrophilicity of polyurethanes (PU) is presented. Coatings were obtained from polyvinylpyrrolidone (PVP) by free radical polymerisation. The authors proposed a mechanism of a two-step grafting - crosslinking process and investigated the influence of reagent concentration on the coating’s physical properties - hydrogel ratio (HG) and equilibrium swelling ratio (ESR). A surface analysis of freeze-dried coatings using scanning electron microscopy (SEM) showed a highly porous structure. The presented technology can be used to produce biocompatible surfaces with limited protein and cell adhesive properties and can be applied in fabrication of number of biomedical devices, e.g. catheters, vascular grafts and heart prosthesis.

6

Polyvinylpyrrolidone-Based Coatings for Polyurethanes – The Effect of Reagent Concentration on Their Chosen Physical Properties

70%

Ciach T. , Butruk B. , Trzaskowski M.

|

7

Thermal degradation of poly(alkyl methacrylates) and polyurethane pressure-sensitive adhesives

60%

Zych K. , Pełech R. , Czech Z.

Polish Journal of Chemical Technology

|

2010

|

tom 12

|

nr 4

40-43

EN

Gas chromatography, coupled with the temperature controlled pyrolysis technique, can be used as a quick method of identification of polymers such as acrylates, methacrylates and polyurethanes. Polymers based on alkyl methacrylates are widely used as construction materials and coatings. Polyurethanes are widely used as self-adhesives, sealants and electrical products (due to polyurethane's low glass transition temperature Tg). The aim of this work is to investigate which products can be obtained from polymethacrylates and polyurethanes.

8

Właściwości poliuretanów zsyntetyzowanych przy użyciu nowych przedłużaczy łańcuchów

60%

Pokropski T. , Balas A.

|

2001

|

tom Vol. 50, nr 23

454-457

PL

Monomery spełnające funkcje przedłużaczy łańcuchów w syntezie polimerów uretanowych w sposób znaczący kształtują budowę chemiczną łańcuchów głównych i występującą w niej sekwencję niemieszających się ze sobą segmentów sztywnych i giętkich [1]. Zróżnicowana budowa chemiczna przedłużaczyłańcuchów [1] imlikuje również występowanie w poliuretanach różnorodnych oddziaływań natury fizyczno-chemicznej, które prowadzą z kolei do separacji mikrohetero-fazowej o różnym stopniu doskonałości, powstawania budowy domenowej i niezwykle zróżnicowanej struktury nadcząsteczkowej oraz sieciujących wiązań fizycznych. Przedłużacze łańcuchów wpływają tym samym na strukturę i topologię sieci przestrzennej poliuretanów, tworzącej się przy udziale chemicznych wiązań sieciujących, występujących głównie w domenach segmentów sztywnych [1]. Przedstawiona w sposób skrótowy rola przedłużaczy łańcuchów w kształtowaniu struktury fizyko-chemicznej poliuretanów przejawia się przede wszystkim w postaci wpływu na ich właściwości mechaniczne i użytkowe. W niniejszej pracy przedstawione zostaną wybrane wyniki badań, dotyczące wpływu zsyntetyzowanych czterech nowych przedłużaczy łańcuchów na budowę i właściwości otrzymanych poliuretanów.

EN

Polyurethane elastemers based on 4,4' diisocyanate diphenylenemethane (MDI) and oligo(buthyl ethyl)adipate diol were prepared using synthesized new chain extenders. As the lenght of alkylene groups in chain extenders increases, variations in mechanical properties, dynamic mechanical properties, as well as thermal properties of the polyurethanes can be obsreved. The influence of annealing and NCO/OH ratio at chain extending stage were discussed.

9

Synthesis and preliminary photocrosslinking studies of new photocurable poly(ester-urethane)s for biomedical applications

60%

Skrobot J. , EL Fray M.

|

2009

|

tom Vol. 53, nr 2

175-180

EN

New segmented photocurable poly(ester-urethane)s were synthesized in bulk. First, the soft segment composed of the unsaturatcd dicarboxylic fumaric acid and a renewable dimer fatty acid diol was synthesized, thus giving the ester block. The hard urethane segments were built up of aliphatic diisocyanate and different chain extenders, namely 1,4-butanediol (BD) or glycerol (GLY). The photoinitiator was introduced by solution mixing and subsequent solvent casting and light-curable films were obtained. The structure of the materials was analyzed. The FT-IR and DSC studies were performed to verify the material chcmical and phase structure.

10

Infrared temperature studies of the polyurethane-based membrane materials

60%

Kaczmarczyk B. , Wolińska-Grabczyk A. , Jankowski A.

|

2009

|

tom Vol. 53, nr 2

135-139

EN

The effcct of thermal annealing on hydrogen bonding in 4,4'-diaminodiphenylmethane-bascd segmented polyurethanes (PUU) varying in the length of the poly(tctramcthylcne oxide) (PTMO)-bascd soft segments has been studied by using Fourier transformed infrared spectroscopy (FTIR). It has been found that a significant amount of both interurcthanc and hard - soft segment hydrogen bonding exists in the investigated PUUs. The later one indicates some degree of phase mixing leading to the hard segments being mixed into the soft domains. The spectral evidence for temperature effects on the hydrogen bonding have been demonstrated, which is based on the significant changes in the relative intensities of the bands corresponding to the free and different hydrogen- bonded C=0 groups as a result of the thermal treatment.

11

Kompozyty poliuretanowo-gumowe wulkanizowane siarką

51%

Matkowski A. , Balas A. , Sielicki P. , Janik H.

|

2009

|

tom R. 106, z. 1-M

221-227

PL

W pracy przedstawiamy wyniki badań statycznych i dynamicznych właściwości mechanicznych kompozytów poliuretanowo-gumowych wulkanizowanych siarką oraz ich analizę mikroskopową. Materiały kompozytowe otrzymano z osnów poliuretanowych o różnej budowie chemicznej i recyklatu gumowego w ilości mieszczącej się w zakresie 10-80% masowych, który uzyskano w wyniku mechanicznego rozdrobnienia poużytkowych opon samochodowych. Przeprowadzone badania dowiodły, że otrzymane materiały posiadają zróżnicowane właściwości użytkowe, na które ma wpływ zarówno rodzaj zastosowanej osnowy poliuretanowej jak i zawartość recyklatu w kompozycie. Analiza DMTA oraz mikroskopia odbiciowa wykazały, ze kompozyty poliuretan-guma posiadają strukturę mikroniejednorodną.

EN

This work presents research results on static and dynamic mechanical properties of sulphur vulcanized polyurethane-rubber composites and microscopy analyses of them. The composite materials contained polyurethane matrices of different chemical structure and rubber granulates in quantity of 10-80 % by mass, that were obtained by mechanical grinding of waste car tires. Researches proved, that obtained materials have differentiated functional properties, dependant on the type of used polyurethanes matrix and on amount of granulated waste rubber in the composite. The results of DMTA and reflective microscopy show, that the obtained polyurethane-rubber composites are characterized by non-homogeneous structure.

12

Degradacja enzymatyczna poliuretanów. Cz. II. Wpływ budowy chemicznej poliuretanów i warunków hydrolizy enzymatycznej

51%

Wojturska J.

|

2011

|

tom T. 56, nr 3

177-184

PL

W tej części opracowania przedstawiono stan wiedzy na temat enzymatycznej degradacji poliuretanów (PUR) ze szczególnym uwzględnieniem wpływu podstawowych warunków procesu, rodzaju enzymu zastosowanego do degradacji, jego aktywności i czasu działania oraz budowy chemicznej poliuretanów (polimerów o strukturze segmentowej) na przebieg takiego rozkładu. Omówiono wybrane techniki kontrolowania przebiegu degradacji, mianowicie określanie ubytku masy oraz zmian ciężaru cząsteczkowego, stopnia krystaliczności, właściwości mechanicznych i morfologii próbek.

EN

A review of the state-of-the-art and developments in the field of enzymatic degradation of polyurethanes (PUR) has been presented in this part. In the review special consideration was given to the primary factors influencing the polyurethane degradation such as the type of enzyme used, its activity, duration of the process and also the structure of the polyurethanes (polymers of segmented structure). Monitoring techniques via weight loss, measurements and observations of changes of molecular weight, crystallinity, mechanical properties as well morphology were discussed.

13

Preparation of polyetherols with pyrimidine rings by reaction of 6-aminouracil with excess of propylene carbonate

51%

Chmiel-Szukiewicz E.

|

2010

|

tom T. 55, nr 1

20-28

EN

New method of synthesis of polyetherols with 1,3-pyrimidine rings by the reaction of 6-aminouracil (6-AU) with excess of propylene carbonate (PC) catalyzed by 1,4-diazabicyclo[2.2.2]octane and potassium carbonate is presented. The structures of products were analyzed by IR, 1H NMR and MALDI ToF techniques. Some physical properties of prepared polyetherols were investigated. Among other things, they show improved thermal stability.

PL

Przedstawiono nową metodę syntezy polieteroli z pierścieniem 1,3-pirymidynowym w wyniku reakcji katalizowanej przez 1,4-diazabicyklo[2.2.2.]oktan i węglan potasu (tabela 1). Polieterole otrzymuje się w postaci ciemnobrunatnych żywic, które w miarę wzrostu liczby grup oksypropylenowych stają się coraz bardziej płynne. Ich budowę oraz zawartość produktów ubocznych określono metodami IR, 1H NMR i MALDI ToF i chromatografii gazowej (tabele 2-4, rys. 1-4) oraz scharakteryzowano na tej podstawie mechanizm syntezy. Zbadano niektóre właściwości fizykochemiczne polieteroli (współczynnik załamania światła, gęstość, lepkość i napięcie powierzchniowe - tabela 5). Określono także odporność termiczną produktów metodą analizy termicznej (tabela 6). Stwierdzono, że polieterole uzyskane z opisanej reakcji 6-aminouracylu (6-AU) z węglanem propylu (PC) charakteryzują się odpornością termiczną porównywalną z odpornością termiczną polieteroli uzyskanych uprzednio z 6-AU i tlenku propylenu (PO) [4]. Przeprowadzono też wstępne próby syntezy pianek poliuretanowych z wykorzystaniem opisanych polieteroli i 4,4'-diizocyjanianu difenylometanu (tabela 7) oraz zbadano niektóre użytkowe właściwości pianek (tabela 8).

14

Wpływ syntetycznego polihydroksymaślanu na wybrane właściwości nowych, otrzymanych z jego udziałem poliuretanów do zastosowań medycznych. Cz. I. Poliuretany z aromatycznym diizocyjanianem w segmencie sztywnym

51%

Brzeska J. , Dacko P. , Janeczek H. , Kowalczuk M. , Janik H. , Rutkowska M.

|

2010

|

tom T. 55, nr 1

41-46

PL

Zsyntetyzowano poliuretany (PUR) z udziałem 37% segmentu sztywnego uzyskanego na etapie przedłużania łańcucha prepolimeru w reakcji 4,4'-diizocyjanianu difenylometanu (MDI) z 1,4-butanodiolem (1,4-BD). Segmenty giętkie wytworzonych PUR były zbudowane z poli([R,S]-3- -hydroksymaślanu) (a-PHB) i polikaprolaktonodiolu (PCL) lub z a-PHB i polioksytetrametylenodiolu (PTMG). Zbadano wpływ obecności w łańcuchu PUR syntetycznego a-PHB na właściwości termiczne i mechaniczne, na sorpcję wody i oleju roślinnego a także na skuteczność sterylizacji wytwarzanych materiałów przeznaczonych do zastosowań medycznych. Metodą DSC wykazano, że wprowadzenie do segmentu giętkiego a-PHB z boczną grupą metylową zaburza podział fazowy, co powoduje przesunięcie temperatury zeszklenia (Tg) segmentów giętkich w stronę wyższych wartości. Obecność a-PHB w łańcuchu zwiększa też hydrofilowość uzyskiwanych produktów wpływając na większą sorpcję wody i mniejszą oleju roślinnego. Testy mikrobiologiczne oraz badania właściwości mechanicznych próbek PUR z udziałem a-PHB świadczą o tym, że można, takie materiały, nie powodując uszkodzeń ich powierzchni, poddawać sterylizacji plazmą, a otrzymane poliuretany nadają się do wykorzystania w medycynie do celów niewymagających dużej wytrzymałości na rozciąganie.

EN

Polyurethanes (PUR) containing 37% of soft segments, obtained by prepolymer chain extension in the reaction of diphenylmethane 4,4'-diisocyanate (MDI) with 1,4-butanediol (1,4-BD) were synthesized. Soft segments of PUR were built either of poly([R,S]-3-hydroxybutyrate) (a-PHB) and polycaprolactonediol (PCL) or a-PHB and polyoxytetramethylenediol (PTMG) (Table 1). The effects of a presence of synthetic a-PHB in the PUR chain on the thermal and mechanical properties, water and vegetable oil sorption, and sterilization efficiency of the materials prepared, designed to medical applications, were investigated. It was shown by DSC method that the introduction of a-PHB with methyl side group to the soft segment disturbed phase segmentation leading to glass transition temperature (Tg) shift to higher values (Tables 2, 3). The presence of a-PHB in the chain increases the hydrophilicity of the products, causing better water absorption and lower absorption of vegetable oil (Table 4, Fig. 1). The results of microbiological tests and the mechanical properties of a-PHB containing PUR samples show that such materials can be subjected to plasma sterilization without surface flaw (Table 5) and PUR obtained can be used for medical applications if not high mechanical strength is required.

15

Wpływ zmiennej dawki promieniowania radiacyjnego na strukturę i właściwości termiczne poliuretanów

51%

Bil M. , Ryszkowska J.

|

2006

|

tom R. 103, z. 6-M

43-46

PL

Segmentowe poliuretany do zastosowań biomedycznych na osnowie poli([epsilon]-kaprolaktano)diolu o różnym ciężarze cząsteczkowym poddano procesowi sterylizacji radiacyjnej zmienną dawką promieniowania. Zbadano wpływ zastosowanej dawki promieniowania na odporność cieplną, scharakteryzowaną za pomocą analizy termograwimetrycznej (TGA), oraz zmiany struktury i chropowatości powierzchni tych materiałów określone z zastosowaniem AFM.

EN

Segmented polyurethanes for medical applications based on poly([epsilon]-caprolactone)diol varying molecular weight were irradiated at different radiation dose. The influence of used dose on the thermal stability was studied by thermogravimetric analysis (TGA). Characterization of structure and surface roughness analysis were done using AFM images.

16

Degradacja enzymatyczna poliuretanów. Cz. I. Produkty rozkładu i modelowanie procesu

51%

Wojturska J.

|

2011

|

tom T. 56, nr 2

91-98

PL

Publikacja obejmuje informacje wstępne dotyczące czynników wpływających na hydrolizę enzymatyczną polimerów i mechanizm ich degradacji oraz przegląd literatury dotyczącej enzymatycznej degradacji poliuretanów (PUR). Przedstawiono w niej opis badań obejmujących wyodrębnianie i identyfikację produktów degradacji PUR uwalnianych wskutek działania enzymu oraz doniesienia literaturowe odnoszące się do matematycznego ujęcia procesów degradacji. Stworzenie takiego modelu degradacji enzymatycznej PUR in-vitro, jest niezbędne zarówno do zrozumienia kinetyki enzymatycznego rozkładu, jak i do ewentualnego przewidzenia zachowania się polimerów in-vivo

EN

This paper constitutes a presentation of the factors influencing the enzymatic hydrolysis of polymers, the corresponding degradation mechanism and also a review of the literature regarding enzymatic degradation of polyurethanes (PUR) in general. Studies on the separation and identification of PUR degradation products released as a result of enzyme activity have been presented. Moreover, the literature regarding the mathematical aspects of degradation process was reviewed. The development of such a model for the in vitro enzymatic degradation of PUR is essential in understanding the kinetics of the process and enable the prediction of polymer behavior in vivo.

17

Podatność na degradację poliuretanów z syntetycznym polihydroksymaślanem w środowisku utleniającym i hydrolitycznym

51%

Brzeska J. , Dacko P. , Heimowska A. , Janik H. , Kowalczuk M. , Rutkowska M.

|

2012

|

tom nr 1

8-14

PL

Poliuretany (PURs), zawierające w segmencie giętkim ataktyczny, telecheliczny poli([R,S]-3-hydroksymaślan) (a-PHB) oraz polikaprolaktonodiol (PCL) lub polioksytetrametylenodiol (PTMG), poddano degradacji hydrolitycznej i oksydacyjnej. Segment sztywny zbudowany był z 4,4'-diizocyjanianu difenylometylenu (MDI) lub 4,4'-diizocyjanianu dicykloheksylometylenu (H12MDI) oraz 1,4-butanodiolu (1,4-BD). Dla porównania zsyntezowano PURs bez a-PHB. Poliuretany poddano degradacji hydrolitycznej w buforze fosforanowym z dodatkiem NaN3 w czasie 36 tygodni oraz oksydacyjnej w roztworze CoCl2/H2O2 w czasie 16 tygodni inkubacji. Próbki inkubowano w temperaturze 37oC. Postęp degradacji śledzono poprzez kontrolowanie masy próbek poliuretanów oraz obserwację ich powierzchni pod mikroskopem optycznym w świetle odbitym bez polaryzatora. Poliuretany, zawierające syntetyczny, taktyczny poli([R,S]-3-hydroksymaślan) wykazały większą wrażliwość na degradację oksydacyjną niż hydrolityczną. Na powierzchni poliuretanów poddanych działaniu roztworu oksydacyjnego zaobserwowano wyraźną erozję próbek. Zastosowanie alifatycznego diizocyjanianu w syntezie poliuretanów zwiększyło podatność poliuretanów na degradację, zwłaszcza w środowisku hydrolitycznym, w porównaniu do poliuretanu z diizocyjanianem aromatycznym. Znacznie większe zmiany masy oraz powierzchni próbek zaobserwowano dla poliuretanów z PTMG niż z PCL w segmencie giętkim.

EN

New polyurethanes with synthetic polyhydroxybutyrate in their soft segments were degraded under hydrolytic and oxidative conditions. The soft segments of the investigated polyurethanes were built of polytetramethylene glycol (PTMG) and atactic poly[(R,S)- 3-hydroxybutyrate] (a-PHB) or polycaprolactone diol (PCL) and a-PHB, whereas the hard segments consisted of 4,4'-diisocyanate dicyclohexylmethane (H12MDI) and 1,4-butane diol. For comparison PURs without a-PHB and PURs based on 4,4'-diisocyanate diphenylmethane (MDI) were also prepared. The hydrolytic degradation was carried out at 37oC for 36 weeks using a phosphate buffer solution (pH = 7.41). The oxidative degradation was done by using 0.1 M CoCl2 in 20 % H2O2 at 37oC for 16 weeks. The weight changes were estimated during the degradation process. The surface changes of the polyurethanes were tested under an optical microscope after incubation in both the environments. Polyurethane samples containing synthethic, atactic poly([R,S]-3- hydroxybutyrate) were more susceptible to oxidation than to hydrolysis. The surface of polymers incubated in the oxidizing solution was destroyed, whereas the surface of the polymers incubated in the hydrolytic solution was only slightly changed. The presence of aliphatic diisocyanate in the hard segments, in comparison with aromatic diisocyanate, was responsible for a higher rate of degradation of the polymers in the hydrolytic environment. Much more visible surface changes of polyurethanes with PTMG in their soft segments suggest a higher vulnerability to oxidation and hydrolysis of those polymers than in the case of PURs with PCL.

18

Postęp w dziedzinie recyklingu poliuretanów

51%

Frisch K. C.

|

1998

|

tom T. 43, nr 10

579-590

PL

Na podstawie danych literaturowych, w większości materiałów z konferencji i kongresów w latach 1991-1997 na temat poliuretanów (PUR), podano ogólną klasyfikację metod zago-spodarowania odpadów i opisano technologie zastosowane do recyklingu PUR. W szczególności omówiono fizyczne i chemiczne metody recyklingu PUR, a odzyskiwanie energii przez spalanie jedynie zasygnalizowano. Metody fizyczne recyklingu polegają na rozdzieleniu, granulacji, zgniataniu i/lub rozdrabnianiu odpadów, a następnie ponownym wykorzystaniu sproszkowanego materiału w procesie produkcyjnym. Metody te dotyczą miękkich i sztywnych pianek PUR oraz produktów RIM. Spośród metod chemicznych scharakteryzowano pirolizę do gazu opałowego, hydrolizę, glikolizę, reakcję z alkanoloaminami i pirolizę do surowców petrochemicznych. Szczegółowo omówiono proces glikolizy i przedstawiono mechanizm chemiczny tego procesu.

EN

Recycling of waste materials was classified in general and re-cycling technologies of polyurethanes (PU) were described based on li-terature data, mainly on proceedings of conferences and congresses of 1991- 1997 and on work performed at the Polymer Institute, University of Detroit Mercy. In particular, physical and chemical recycling methods of PU were described; the recovery of energy was only mentioned. The physical methods of recycling include separation, granulation, densification and/or disintegra-tion operations, and then reusing powdered material for the production pro-cess of PU. These methods are applicable for flexible and rigid PU foams, as well as for RIM products. Amongst chemical recycling methods the following processes were con-sidered: pyrolysis, hydrolysis, glycolysis, recovery with alkanolamines, and petrochemical feedstock processing. In particular, the glycolysis process was described and mechanisms of chemical reactions were presented.

19

Badania wspólczynnika przewodzenia ciepla izolacji PUR rurociagów preizolowanych - dyskusja

51%

Iwko I.

|

2006

|

tom nr 1

12-19

PL

Poniższy artykuł stanowi dyskusję odnosnie artykułu OBRC SPEC Warszawa dotyczacego badań współczynnika przewodzenia ciepla λ50 sztywnej izolacji poliuretanowej stosowanej do produkcji rurociagów preizolowanych dla potrzeb ciepłownictwa. Artykuł w oparciu o wiedzę teoretyczną i doświadczenia praktyczne firmy której pracownikiem jest autor niniejszego opracowania opisuje czynniki mające wpływ na wartość współczynnika przewodzenia ciepła λ50, jak i również porównanie wyników badań systemów poliuretanowych stosowanych przez firmy ALSTOM i Logstor. Omówione są w skrócie zarówno wyniki badań wykonanych przez różne laboratoria badawcze na świecie jak i możliwości ich porównania ze sobą. Podane są również minimalne wymagania jakie powinny spełniać próbki do badań oraz sposób wykonania pomiarów po to, aby wyniki badań i protokoly byly zgodne z wymaganiami norm PN-EN 253: 2005 i PN-EN ISO 8497: 1999.

EN

The following article states a discussion concerning the OBRC SPEC Warszawa article regarding the research referring to ?λ50 polyurethane foam thermal conductivity coefficient, applied in production of preinsulated pipes for district heating systems. Based on practical knowledge and experience, the firm, in which the author is employed explains factors, which have influence on λ50 thermal conductivity coefficient value as well as presents the comparison of results concerning the studies on polyurethane systems used by ALSTOM and Logstor companies. The lambda tests results carried out by different laboratories as well as the possibility of comparison between them are briefly discussed in the article. The minimal requirements concerning the samples and measurements procedures, which should fulfil the requirements of standards PN - EN 253 and PN - EN ISO 8497, were presented.

20

Monitorowanie syntezy poliuretanu metodą FPT

51%

Ortyl J. , Sawicz-Kryniger K. , Popielarz R.

|

2010

|

tom R. 107, z. 1-Ch

233-242

PL

Zbadano przydatność technologii sond fluorescencyjnych (FPT) do monitorowania przebiegu procesów syntezy poliuretanów na przykładzie reakcji poliaddycji heksametylenodiizocyjanianu do glikolu polipropylenowego. Do roli sond fluorescencyjnych zastosowano Styryl 7, 4-dimetyloamino-4'-nitrostilben (DMANS) oraz 7-dietyloamino-4-metylokumarynę (Coumarin 1). Jako wskaźnik postępu polimeryzacji zastosowano stosunek intensywności fluorescencji (R), mierzony przy dwóch długościach fali, zlokalizowanych po obu stronach maksimum widma fluorescencji sondy. Stwierdzono, że widma fluorescencji badanych sond przesuwają się w stronę fal krótszych w miarę postępu addycji grup izocyjanianowych do hydroksylowych, co przejawiało się wzrostem wartości R. Tym samym technologia FPT umożliwia śledzenie postępu reakcji syntezy poliuretanów oraz może być z powodzeniem stosowana do kontroli stopnia utwardzenia powłok poliuretanowych stosowanych w przemyśle.

EN

Applicability of fluorescence probe technology (FPT) for monitoring of synthesis of polyurethanes by addition polymerization of diisocyanates to polyols has been evaluated, using hexamethylene diisocyanate and poly(propylene glycol) as example monomers. Styryl 7, 4-dimethylamino-4'-nitrostilbene (DMANS) and 7 -diethylamino-4-methylcoumarin (Coumarin 1) were applied as the fluorescent probes. The ratio of fluorescence intensities measured at two wavelengths located on both sides of the fluorescence spectrum maximum was applied as an indicator of the reaction progress. It was found that the fluorescence spectra of the probes studied shifted to shorter wavelength during the addition polymerization of the monomers, which resulted in increase of the ratio R. Hence, the FPT method is applicable for tracing of the progress of addition polymerization reactions used for synthesis of polyurethanes, and, it can be applied successfully for monitoring of the degree of cure of polyurethane coatings used in industry.