Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The role of recyclates in the polyurethane industry: Environmental and economic aspects

100%

Bielenia M.

Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie

|

2021

|

tom nr 67 (139)

29--35

EN

The main objective of this article was to provide an overview of the polyurethane industry and waste treatment methods to identify the best method for polyurethane (PUR) reprocessing (recycling). To understand the need for recycling, existing knowledge will be referenced. Many literature studies discuss the role of recyclates in the polyurethane industry. According to these, the best available options to recapture value, for example, from raw materials, are polyurethane recycling and energy recovery. The research material was created via the glycolysis of polyurethane foam scrap. The experiments in this work include the glycolysis of polyurethane foam with a complex discussion of materials (polyurethane foam, glycols, catalysts, and properties of the obtained recyclate). Based on the research, analyses, and tests carried out related to glycolysis, the most appropriate conditions to recover polyols from scrap were the following reaction conditions: temperature 170–190°C; pH – basic; and atmosphere (air), which was the same for all samples. A total of 14 samples were tested. Two samples GL:12 [6:1] and GL 13 [8:1] were futher investigated. The numbers presented in brackets [6:1] mean that a ratio of 180 g of polyurethane foam and 30 g 1-3-propyleneglycol was used. The outstanding properties of glycolysate samples called GL:12 [6:1] and GL 13 [8:1] were achieved thanks to the ranges of the basic parameters (dosage time, time after dosage). The sample GL:12 [6:1] – dosage time 20 min and time after dosage 15 min and the GL 13 [8:1] sample – dosage time 22 min and time after dosage 15 min. The apparatus used for glycolysis included: reactor +heater, stirrer, feeder, reflux condenser, thermocouple, and temperature regulator. By analyzing the obtained results, it can be concluded that the most promising polyurethane waste management process is glycolysis.

2

Chitosan based drug delivery systems

100%

Piegat A. , Goszczyńska A. , Niemczyk A.

Engineering of Biomaterials

|

2016

|

tom Vol. 19, no. 138 spec. iss.

27

EN

One of the research area in which polymeric materials are intensively explored, deals with the controlled drug delivery systems (DDSs), allowing for drugs distribution directly to the desired site of biological activity. The morphology of polymeric colloidal drug carriers can be described as a construction of a core-shell type. Depending on the chemical or physical bonds providing stability of those systems and the type of interactions between the drug and the polymer, among polymeric DDSs the following morphological structures can be distinguished: micelles, dendrimers, liposomes, niosomes, polymerosomes and micro- and nanocapsules [1]. The main advantages of those systems are the preparation of particles with desired size (diameter from nano to micrometers) during their synthesis / formation and high specific surface area, which can be modified by the appropriate chemical composition of the surface improving the efficiency of a drug delivery. Chitosan is biopolymer derived from chitin, that is characterised by biodegradability, biocompatibility, mucoadhesion and antimicrobial activity [2,3]. Taking into account the overall advantages of this polymer and the possibility of modification due to the accessible functional groups i.e. hydroxyl and amine, chemically modified chitosan is one of the most promising biomaterials for DDS. In order to obtain micelle structures by selfassemby in aqueous environment several hydrophobically modified chitosan derivatives, such as – stearic acid-modified chitosan [4], palmitic anhydridemodified chitosan [5], linolenic acid-modified chitosan [6], have been synthesized. The micelles prepared by these derivatives in the aqueous medium contain internal hydrophobic moieties as drug reservoir and external hydrophilic chitosan chains as surrounding shell. The above mentioned micellar systems allow encapsulation of hydrophobic antitumor drugs e.g. doxorubicin or paclitaxel due to the compatibility between the hydrophobic core and hydrophobic drug affecting the drug loading and regulate drug release. Another important group of chitosan based micro- and nanoparticles are those dedicated for gastric infection treatment. The use of chitosan in this specific application is mainly related with the mucoadhesive properties of chitosan resulted from the electrostatic interactions between its positively charged free amine groups and the negatively charged gastric mucins at the acidic stomach pH. Several problems such as high solubility of chitosan under stomach acidic conditions, low retention time and difficulty in crossing the mucus barrier have been observed in those systems [7]. Therefore various crosslinking methods e.g. with glutaraldehyde [8], genipin [9] or sodium triphosphate pentabasic (TPP) solution [10] were investigated in order to minimize these problems. The nanotechnological production of the polymeric drug carriers, as well as the disadvantages of already developed chitosan based drug delivery systems induce the NANOENCAP project concept on the development and characterization of new dendrimeric micelles polymeric systems, with rigidly defined chemical structure, allowing the encapsulation of several drugs and their controlled release, and thus forming the so-called multidrug therapy systems. To provide the biocompatibility of new polymeric materials the monomer / reactant with proven biocompatibility or naturally occurring in the human body are chosen. According to the assumptions of the project the amphiphilic character of the proposed multi-functional polymeric drug delivery systems is going to enable the encapsulation of at least two drugs, matching latest trends in the research on DDS models in multi-therapy. As an exemplary multi-drug therapy in this project, the combine therapy of peptic ulcer disease was chosen. In this work we would like to present the short review of chitosan based drug delivery systems and the concept of the project as well as preliminary studies on new chitosan derivatives and the possibility of synthesis new micellar structures.

3

Radiation–induced synthesis of polymeric nanogels

100%

Kadłubowski S. , Ulański P. , Rosiak J. M.

Engineering of Biomaterials

|

2017

|

tom Vol. 20, no. 143 spec. iss.

33

4

Mechanical properties of porous collagen/ gelatin/ hydroxyethyl cellulose matrices containing microspheres based on sodium alginate

100%

Kozlowska J. , Tybinkowska O. , Sionkowska A.

Engineering of Biomaterials

|

2018

|

tom Vol. 21, no. 148

84

5

Nanostructured elastomeric biomaterials soft tissue reconstruction

100%

El Fray M.

Prace Naukowe Politechniki Warszawskiej. Inżynieria Materiałowa

|

2003

|

tom z. 17

3--144

EN

Polymeric materials have been used in medical praetice for tissue and organ regeneration for many years. The importance of polymers in hard and sof t tissue replacement is enormous since there are billions of different natural and synthetic polymers. Due to the broad spectrum of their properties they may be used for skin, ligament, tendon, eartilage, bone and vaseular replacement. Soft tissues, especially like skin, blood vessels or tendons are considered to be among the more preferred biological tissues for reconstruction or replacement. A common accident involving soft tissues are when tendons become eut. Complieated reconstruction or replacement are often needed. Different polymeric materials are used for this purpose, including such materials as elastomeric silicone rods, collagen or hydroxygel-based composite materials. The more frequently used medical grade silicone elastomer is chemically cross-linked and contain different extractables like fillers, plastieizers, antioxidants and initiators. In recent years, synthetic di- and triblock and segmented (multiblock) copolymers exhibiting nanoscale microphase separated structures, have been the subject of much attention especially for biomedical applications. However, only 2 to 3% of the total international market of 900 000 tons (1995), including 329 000 tons in Europe, were used in medical applications. Multiblock polyurethanes (PU), which are representative of thermoplastic elastomers (TPE), have found widespread application as heart valves, vaseular graf ts and elements of artificial hearts. They exhibit mierophase separated structures composed of two incompatible components: hard segments capable of forming rigid (hard) nanoscale domains covelently bonded to rubbery (soft) segments that provide a soft embedding matrix for the hard domains. Multiblock poly(ester-ether) or poly(urethane-ether) elastomers have already found their biomedical applications as construction material for artificial hearts, artificial tympanic membranes or artificial skin. These polymers mainly are chemisynthetic and their "half life" exceeds several thousand years (the "half life" of material such as polyarnide, is estimated to be 83 000 years). Great attention is recently focused on polymers synthesised from monomers obtained from renewable resources. High demand for "green chemistry" to design chemical processes and products should lead to non-toxic products and products of minimal toxicity to the environment. In particular, polymers designed for medical systems should be composed of non-toxic monomers that do not release additives used in their formulation. Good candidates for the preparation of "environment-friendly" and "green" elastomers are fatty acids and their dimers obtained from refined natural C1S-C22 unsaturated fatty acids. They are classified as non-toxic by ingestion and their monomers and additives are used in the manufacture of plastics and coatings intended to come into contact with foodstuffs. Therefore, the main subject of my research was development of new nanostructured elastomeric biomaterials containing monomers from renewable resources. Thus, the dimer fatty acid has been successfully applied for preparation of multiblock poly(aliphatic/aromatic-ester) copolymers. These are thermoplastic elastomers characterized by a microphase separated, physically cross-linked nanostructure and reveal good mechanical properties which match the properties of natural tissues such as tendons. Particular interest has been focused on structural changes occuring during the subsequent loading and elongation in fatigue experiments. This kind of load- and elongation bearing property is characteristic of natural tissue. It should be specifically pointed out that studies on fatigue properties of elastomeric multiblock copolymers are poorly explored and results presented for the first time in this work should help in better understanding of structure-fatigue properties relationship in other multiblock TPEs. Evaluated biocompatibility, sterilizability and the possibility of chemical binding with bioactive molecules such as silver ions or antibiotics make the poly(aliphatidaromatic-ester)s copolymers an attractive group of new biomaterials for soft tissue reconstruction. Considerable part of the experiments described in this thesis, especially fatigue testing, have been conducted by the author at the University of Bayreuth, Germany in the group of Prof. Volker Altstadt (Department of Polymer Engineering). This monograph is based on 19 original publications (including 10 published in the international joumals), 3 book chapters, 19 conference contributions (including 7 international conferences), 1 patent and 2 patent applications. Considerable part of this work, however, has not been published before.

PL

Elastomery termoplastyczne (TPE) stanowią stosunkowo nową grupę materiałów polimerowych, klasyfikowanych jako odrębny rodzaj elastomerów. Dzięki doskonałej stabilności oraz biokompatybilności w odniesieniu do żywych organizmów, takie TPE jak elastomery poliuretanowe czy poliestrowe, stanowią w chwili obecnej jedne z podstawowych polimerów stosowanych w technikach biomedycznych. Wyjątkową cechą blokowych i multiblokowych elastomerów termoplastycznych jest zdolność do tworzenia nanostrukturalnych (o wymiarach ok. 10 nm) agregatów, powstających podczas krystalizacji polimeru ze stopionej masy lub z roztworu. Na skutek chemicznej niekompatybilności pomiędzy różnymi blokami makrocząsteczki kopolimeru, zachodzi zjawisko mikroseparacji fazowej, dzięki któremu tworzą się różne archirektury cząsteczkowe. To szczególne zachowanie się kopolimerów multiblokowych związane jest w głównej mierze z tworzeniem się mezoskopowych nanostruktur i może być porównane do zachowania się materiałów biologicznych, będących doskonałym przykładem nanoformowania. Wszystkie materiały biologiczne projektowane są przez naturę na poziomie molekularnym i budowane są z pojedynczych molekuł, które tworzą struktury hierarchiczne. Ta zdolność samoagregacji i hierarchizacji powoduje, że są to struktury charakteryzujące się różnymi właściwościami, wynikającymi z róźnorodności oddziaływań na różnych poziomach uporządkowania. W niniejszej pracy przedstawiony został oryginalny pomysł projektowania nowych biomateriałów elastomerowych naśladujących materiały biologiczne, a więc zdolnych do tworzenia nanostruktur i różnych form ich uporządkowania (tu morfologii). Są to poli(alifatczno/aromatyczne-estry) (PED) zawierające semikrystaliczny poli(tereftalan butylenu) (PBT) i monomer ze źródeł odnawialnych, jakim jest dimeryzowany kwas tłuszczowy (DF A). Do ich otrzymania zastosowano przyjazną dla środowiska metodę transesteryfikacji i polikondensacji z fazy stopionej. Dzięki wyjątkowej właściwości DF A, takiej,jak doskonała odporność na degradację utleniającą i termiczną, polimery te otrzymywane są bez stosowania stabilizatorów termicznych, które często wywołują podrażnienia gdy materiał używany jest do celów biomedycznych. Ta szczególna zaleta formulacji PED powoduje, że są to przyjazne dla środowiska, wolne od dodatków polimery. Co więcej, z zastosowaniem tej metody otrzymano specjalnie modyfikowane kopolimery o zwiększonej hydrofobowości powierzchni. Polimery te (określone w pracy jako terpolimery PEDMS) zawierają dodatkowo poli(dinietylosiloksan) (PDMS) jako składnik segmentów giętkich. Dzięki dużym możliwościom zmiany udziału wagowego poszczególnych monomerów stosowanych w PED i PEDMS otrzymano materiały, które zmieniają swoje cechy fizyczne, od miękkich elastomerów po półsztywne polimery. Wraz ze zmieniającym się składem polimerów zmienia się ich nanostruktura. Wymiary pojedynczych form strukturalnych (krystalicznych lamelli) oszacowano na ok. 20 nm, a periodyczne uporządkowanie zorientowanych struktur powtarza się co 100 nm. Wymiary form morfologicznych i sposób ich uporządkowania można zmieniać i kontrolować przez zmianę warunków obróbki materiałów. Podczas wolnej krystalizacji ze stopu morfologia ta może wykazywać zaburzone formy sferolityczne lub fraktalopodobne, zawierające duży udział tzw. "wiążących molekuł" (ang. tie molecules). Potwierdzają to wyniki SAXS oraz najnowszej techniki mikroskopowo-kalorymetrycznej jaką jest termiczna mikroskopia skaningowa. Technika ta pozwoliła po raz pierwszy zobrazować formy sferolityczne wykazujące różnice w przewodnictwie cieplnym obszarów amorficznych i krystalicznych wewnątrz sferolitów. Różnice w strukturach morfologicznych wpływają na różnorodność właściwości mechanicznych polimerów PED i PEDMS, plasując je pomiędzy dostępnymi w handlu poli(uretano-estrami) a poli(estro-eterami). Polimery te charakteryzują się nie tylko znacznie lepszą hydrofobowością; biorąc pod uwagę szczególnie terpolimery PEDMS, lecz przede wszystkim doskonałymi właściwościami zmęczeniowymi. Właściwości te są istone z punktu widzenia naśladowania nanostrukturalnych materiałow biologicznych o hierarchicznej budowie, takich jak ścięgna. Tkanki te są bowiem poddawane wielokrotnym cyklicznym obciążeniom in vivo podczas przenoszenia siły pomiędzy kośćmi a mięśniami. Na podstawie dynamicznych pomiarów pętli histerezy stwierdzono doskonałe właściwości przenoszenia obciążeń szczególnie przez polimery, które mają wysoką zawartość segmentów sztywnych. Kopolimery PED wykazują doskonałą odporność na odkształcenia pod obciążeniem czyli dobrą odporność na pełzanie. Wzrost zawartości poli(dimetylosiloksanu) w terpolimerach PEDMS podnosi odporność na pełzanie tak w pokojowej, jak i w podwyższonej (37°C) temperaturze w obecności symulowanego płynu fizjologicznego. Materiały PED i PEDMS wykazują doskonałą dynamiczną relaksację naprężeń podczas stopniowo narastających odkształceń, szczególnie w zakresie niskich wartości (3-10%), tj. takich, które są krytyczne dla naturalnych tkanek ścięgien. Dynamiczne odkształcenia powyżej 10% powodują zmiany strukturalne manifestowane wystąpieniem odkształcenia plastycznego, a tym samym reorganizacją obszarów krystalicznych i amorficznych, ze szczególnym uwzględnieniem molekuł wiążących (tie molecules), odgrywających zasadniczą rolę w procesach relaksacji naprężeń. Istotnym osiagnięciem zaprezentowanym w niniejszej pracy, jest ocena biokompatybilnosci tych materiałow biorąc pod uwagę spodziewane zastosowanie do rekonstrukcji tkanek miękkich. Badania in vitro wykazały podatność materiałów na zróżnicowaną i kontrolowaną biodegradację oraz przeżywalność komórek i ich rozmnażanie w kontakcie z podłożem polimerowym porównywalną do tej, którą charakteryzują się bimedyczne elastomery poliuretanowe. Ilość substancji potencjalnie szkodliwych, głównie dimetylo tereftalanu, który mógłby się uwalniać z polimerów, oszacowano na poziomie niższym od progu oznaczalności w metodzie GC/MS (0.02 ppm). Zidentyfikowane niskocząsteczkowe substancje z wyciągów polimerowych w roztworze soli fizjologicznej nie wywołują reakcji gorączkowych po ich dożylnym wstrzyknięciu królikom. Ostatecznie, badania długoczasowej (6 miesięcy) implantacji in vivo polimerów PED i PEDMS. Obiecującym kierunkiem badań jest modyfikacja powierzchni kopolimerów substancjami bioaktywnymi, takimi jak antybiotyki czy srebro, w celu nadania tym polimerom właściwości bakteriobójczych. Podsumowując, przedstawione w pracy wyniki badań w znaczący sposób poszerzają wiedzę o nanostrukturalnych materiałach elastomerowych, szczególnie w dziedzinie oceny właściwości zmęczeniowych. Stwierdzono, że nowe, nanostrukturalne polimery są biokompatybilne i tym samym mogą stanowić atrakcyjną grupę nowych biomateriałów elastomerowych.

6

Multifazowe materiały polimerowe o obniżonej palności

100%

Pielichowski K. , Słotwińska D.

Przemysł Chemiczny

|

2003

|

tom T. 82, nr 8-9

945-947

7

Importance of comminution in plastics processing

100%

Zimniak J.

Journal of Polish CIMAC

|

2010

|

tom Vol. 5, no 3

257-265

EN

The state-of-the-art concerning size reduction of polymer materials has been presented in this paper. The main objectives of this operation as well as the ways of their realization have been discussed. The variants of matching action of cutting edges when comminuting polymers have been gathered in tables. The universal stand for carrying tests of energetic verification for the new rotational size reduction techniques as well as preliminary results have been shown. It has been stated that geometry of matching cutting edges has considerable influence on energy consumption. The directions of further investigation have been pointed out.

8

Cytotoxicity of the new biodegradable polylactide fibres for tissue repair and regeneration

100%

Żywicka B. , Zaczyńska E. , Czarny A. , Twarowska-Schmidt K.

Engineering of Biomaterials

|

2010

|

tom Vol. 13, no. 99-101

107--108

9

Design and operational diagnostics of marine propellers made of polymer materials

100%

Kluczyk M. , Grządziela A. , Batur T.

Polish Maritime Research

|

2022

|

tom nr 4

115--122

EN

There has been a rapidly growing interest in the use of composite and polymer materials for the construction of marine propellers for over 20 years. The main advantages of these materials are a reduction in the weight of the propeller, increased efficiency due to the hydroelasticity effect, a reduction of the hydroacoustic signature, and a cost reduction for serial production. This paper presents an overview of diagnostic methods that can be applied at the design level and during the operation of marine propellers made of polymeric materials. Non-invasive contact and non-contact-based diagnostic techniques for evaluating the technical state of the propeller are reviewed, and the advantages and disadvantages of qualitative and quantitative methods are identified. Operational diagnostic procedures for propellers are areessential for the safety of vessels at sea. Finally, the structure of a diagnostic system is proposed. It combined diagnosis process with the genesis of damage and the prognosis of the technical condition, i.e. production and in-service diagnostics.

10

Zastosowanie płynów w stanie nadkrytycznym do recyklingu surowcowego materiałów polimerowych

100%

Bogoczek R. , Pińkowska H.

Przemysł Chemiczny

|

2006

|

tom T. 85, nr 8-9

894-897

PL

Dokonano przeglądu literatury w zakresie recyklingu surowcowego chemicznego i termicznego polimerów i materiałów polimerowych, prowadzonego w różnych płynach w stanie pod- i nadkrytycznym, m.in. w wodzie, metanolu, toluenie, benzenie, ditlenku węgla. Zaprezentowano najważniejsze osiągnięcia związane głównie z zastosowaniem wody jako medium i reagenta oraz przedstawiono propozycje dotyczące wykorzystania metanolu do depolimeryzacji solwolitycznej.

EN

A review with 65 refs. covering chem. and thermal recycling of polymers in sub and super crit. water, methanol and also in supercrit. benzene, toluene, and p-xylene.

11

Rola materiałów polimerowych w katalizie

100%

Bukowski W.

Przemysł Chemiczny

|

2006

|

tom T. 85, nr 8-9

901-903

PL

Reaktywne polimery coraz częściej wykorzystywane są we współczesnej syntezie organicznej, zarówno w laboratoriach naukowych, jak i w przemyśle. Katalizatory polimerowe na trwałe stały się częścią niektórych technologii przemysłowych, takich jak np. otrzymywania bisfenolu A. W publikacji omówiono podstawowe grupy katalizatorów polimerowych, podano możliwości ich zastosowania, jak również scharakteryzowano najważniejsze grupy nośników polimerowych.

EN

A review with 14 refs. covering resin and phase-transfer catalysts and polymer supports.

12

Badanie procesu otrzymywania i właściwości teksturalnych nośników polimerowych dla katalizatorów reakcji hydrosililowania

88%

Wawrzyńczak A. , Celka L. , Wajnert A. , Maciejewski H. , Marciniec B. , Fiedorow R.

Przemysł Chemiczny

|

2006

|

tom T. 85, nr 8-9

782-785

PL

Materiały polimerowe, stosowane jako nośniki katalizatorów metalicznych, otrzymano metodami polimeryzacji blokowej i emulsyjnej przy zastosowaniu porogenów o różnej naturze chemicznej i różnym stosunku objętościowym porogen/monomer. Otrzymane mezoporowate kopolimery o powierzchni właściwej kilkaset m2/g posłużyły do spreparowania katalizatorów platynowych do hydrosililowania eteru allilowo-glicydylowego heptametylotrisiloksanem lub trietoksysilanem. Katalizatory te charakteryzowały się dużą selektywnością i dobrą aktywnością.

EN

Vinylbenzenes were block or emulsion polymd. with 2-octane, decanol, PrOH, toluene, p-xylene or cyclopentane as porogens. At (2:1) isooctane/monomer ratio, the sp. surface was 480 m2/g (402 in 12-hr heating at 300°C), pores were 4.5 nm in diam.; with (1:1) cyclopentane/monomer, the data were 590 and 6.4. The Pt catalysts were highly selective and active in hydrosilylation of allyl glycidyl ether with heptamethyltriethoxysilane (96.7–99.6%) and triethoxysilane (97.7–98.8%). The yields of desirable products of the above reactions were 65–86% and 73–89%, respectively.

13

Uniepalnianie materiałów polimerowych

75%

Kobędza P.

Eliksir

|

2018

|

tom nr 2

28--30

14

Zagospodarowanie materiałów polimerowych z samochodów wycofanych z procesu eksploatacji

75%

Orliński S. , Orlińska M.

Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe

|

2013

|

tom R. 14, nr 3

1967-1975

PL

W artykule opisano problematykę dotyczącą zagospodarowania oraz utylizacji tworzyw sztucznych powstających w procesie recyklingu samochodów wycofanych z eksploatacji (SWE). Ponad to ukazano w nim wybrane problemy, a także uwarunkowania prawne związane z recyklingiem tworzyw sztucznych stosowanych w przemyśle samochodowym. Problemy te są i będą zjawiskiem typowym dla państw wysoko uprzemysłowionych, w tym także i Polski. Dlatego zdaniem autorów celowym powinno być podejmowane dalszych często kosztownych wysiłków zmierzających do maksymalnego (racjonalnego) zagospodarowania wszystkich materiałów polimerowych.

EN

This paper describes the issues relating to the management and disposal of plastic generated in the process of recycling decommissioned vehicles (SWE). More than that shown in the selected problems, as well as legal considerations related to the recycling of plastics used in the automotive industry. These problems are and will be typical for highly industrialized countries, including and Polish. Therefore, according to the authors should be made deliberately more often costly efforts to maximize (rational) development of all polymeric materials.

15

Materiały oligomerowe i polimerowe w mikroelektronice

75%

Hałasa E.

Przemysł Chemiczny

|

2008

|

tom T. 87, nr 4

355-363

16

Polimeryzacja rodnikowa z przeniesieniem atomu jako narzędzie do syntezy zaawansowanych materiałów

75%

Żygo M. , Gaj G. , Wróbel S.

Eliksir

|

2018

|

tom nr 2

21--26

17

Potencjał zeta jako nowe podejście do oceny powierzchniowych właściwości materiałów polimerowych

75%

Kłodzińska E.

Przemysł Chemiczny

|

2013

|

tom T. 92, nr 4

486-489

18

Quality management and analysis methods of processing plastics recycling in polymer

75%

Gnatowski A. , Gnatowska R.

Proceedings of ECOpole

|

2015

|

tom Vol. 9, No. 1

53--61

EN

The paper presents the method of recycling and quality management in the recycling process of polymeric materials. Recycling of mixed polymer materials is one of the most complex processes in manufacturing. It is important to be able to manufacture the materials of the secondary properties of an acceptable degree of mixed polymer waste. In this way have been eliminated long and costly separation processes. Properties of such materials are polymers which are disadvantageous because constitute them - mainly PE, PP, PS, PVC, PET etc. - are incompatible and form a multi-component system in which the individual phases do not exhibit significant adhesion. In addition, other materials present different types - paper, metals, dyes - act as contaminants and contribute to the further deterioration of mechanical properties. In almost all cases, the properties of the mixture are worse than the properties of the individual components. If you need to produce products that must meet high requirements for mechanical properties is not the possibility of using recycled material. They are used so other methods of recycling as raw materials and energy, including paralysis method, hydrocracking and gasification. Management quality now plays an increasingly important role in the recycling of plastics. The quality of the production becomes an important element of competition, which increasingly can decide the success of the recycling industries.

PL

W pracy przedstawiono metody recyklingu oraz możliwości zarządzania jakością w procesie recyklingu materiałów polimerowych. Recykling zużytych mieszanych tworzyw polimerowych jest jednym z bardziej skomplikowanych procesów w przetwórstwie. Istotna jest możliwość wytwarzania materiałów wtórnych o dających się zaakceptować właściwościach ze zużytych mieszanych polimerów. Wyeliminowane zostałyby w ten sposób długotrwałe i kosztowne procesy segregacji, które obecnie oparte są na wstępnej segregacji przez konsumenta oraz na następujących po niej ręcznych lub automatycznych procesach wykonywanych przez zakład odzyskujący tworzywa. Właściwości takich materiałów są niekorzystne, ponieważ polimery, które się na nie składają - głównie PE, PP, PS, PVC, PET itd. - są niekompatybilne i tworzą układ wieloskładnikowy, w którym poszczególne fazy nie wykazują znaczącej adhezji. Ponadto obecne inne materiały różnych typów - papier, metale, barwniki - działają jak zanieczyszczenia i przyczyniają się do dalszego pogorszenia właściwości mechanicznych. W prawie wszystkich przypadkach właściwości mieszaniny są gorsze od właściwości poszczególnych składników. W przypadku konieczności wytwarzania produktów, które muszą spełniać wysokie wymagania co do właściwości mechanicznych, nie ma wówczas możliwości zastosowania recyklingu materiałowego. Stosowane są więc też inne metody recyklingu, jak: surowcowa i energetyczna, w tym metoda pirolizy, hydrokrakingu i zgazowania. Zarządzanie jakością odgrywa obecnie coraz bardziej znaczącą rolę w procesie recyklingu tworzyw polimerowych. Jakość w produkcji staje się ważnym elementem konkurencji, który w dużym stopniu może decydować o sukcesie przedsiębiorstw zajmujących się recyklingiem.

19

Photosensitive polymeric materials dedicated to lightweight heart pump rotor design

75%

Major R. , Gawlikowski M. , Kurtyka P. , Kustosz R. , Lackner J. M.

Engineering of Biomaterials

|

2021

|

tom Vol. 24, no. 163

28

20

Modyfikowanie materiałów polimerowych perlitem

75%

Frąszczak Z. , Królikowski B. , Buchelt A.

Przemysł Chemiczny

|

2013

|

tom T. 92, nr 11

2110-2114

PL

Dokonano oceny możliwości przygotowania nowych mieszanin polimerów termoplastycznych napełnianych przetworzonym wulkanicznym materiałem mineralnym – perlitem. Cząstki ekspandowanego perlitu posiadają nieregularny kulisty kształt o intensywnie użebrowanej powierzchni. Porowata powierzchnia perlitu zapewnia dobrą adhezję do różnego typu polimerów i żywic. Wymaga ona jednak osłony hydrofobowej celem zabezpieczenia przed ingerencją wilgoci, szczególnie podczas składowania a także absorbcji polimeru do wnętrza cząstek perlitu. Wstępnie wytworzono mieszaniny o różnym stopniu napełnienia oraz przeprowadzono badania określając ich właściwości użytkowe, które będą determinowały zakres zastosowania wytworzonego nowego materiału polimerowego. Jako osnowę polimerową do badań wstępnych wykorzystano polietylen dużej gęstości (PE-HD). Mieszaninę przygotowywano w postaci granulatów w wytłaczarce dwuślimakowej o budowie segmentowej ślimaków.

EN

High-d. polyethylene was filled with expanded perlite (16.6% and 37.5% by vol.) and studied for rheol. and mech. properties. The addn. of perlite resulted in increasing the elasticity at tension and bending (by 17% and 14%, resp.) and in decreasing the impact resistance (by 67%) and mass flow rate index (by 28%).