Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Forms of Government and Typology of Political Regimes in Ukrainian Socialist-Oriented Political Theory of Western Ukraine in the Interwar Period of the 20th Century

100%

Demchushak R.

|

2016

|

nr 18(25)

77-85

EN

Persuasion of theorists of Ukrainian political opinion of Western Ukraine, publications and position papers of socialistic aspiration parties for the purpose the analysis of forms and institutional bases of the state are investigated. The input of the Ukrainian thinkers-socialists in the range of problems of classification of the political regimes and determination of their signs are analysed. The scientific contribution of theorists of Ukrainian political opinion of socialistic aspiration out to research of forms state government, principle of distribution of power and system of inhibitions and counterbalances between its branches, state-political institutions of the country, parliament and government, problems of rights and freedoms of a person, electoral process, and local selfgovernment leaders are found out. Political priorities of scientists and ideologists of Ukrainian organized socialism are investigated, their constructions of process are exposed.

2

Wzorzec ustrojowy. Przyczynek do rozważań na temat recepcji w nauce o systemach politycznych

100%

Szklarski T. W.

|

nr 5(136)

61-80

EN

Constitutional model is a broad concept combining different political and legal aspects, among which two main aspects (namely negative and positive ones) can be distinguished. The constitutional lawgiver avoids negative models, bearing in mind bad experiences of its own country and/or other countries, and at the same time willingly draws inspiration from positive model. It should be noted that, in this context, three models may be used, a systemic model which involves the reception of the entirety of values and constitutional arrangements (both formal (in book), contained in the provisions of law, and actual (in action), arising out of political practice), or institutional, referring to one or more specifi ed institutions in the country, and political, which shows the standards of behavior in specifi c situations of political life. The author characterizes each of these models using the examples of system of government existing in constitutional modern states.

3

Rola Trybunału Konstytucyjnego w funkcjonowaniu polskiego reżimu politycznego w świetle Konstytucji z 1997 r.

75%

Banaś M.

|

nr 1(23)

27-48

PL

Celem autora niniejszego artykułu jest przeanalizowanie roli, jaką pełni Trybunał Kon-stytucyjny w funkcjonowaniu polskiego reżimu politycznego w świetle przepisów Kon-stytucji z 1997 r. Zweryfikowana została następująca hipoteza: na podstawie przepisów ustawy zasadniczej TK reaguje na konflikty wynikające z dualistycznej struktury egze-kutywy, pełniąc tym samym arbitralną rolę w funkcjonowaniu polskiego reżimu poli-tycznego.Artykuł składa się z czterech części. W pierwszej zdefiniowano pojęcie reżimu po-litycznego oraz scharakteryzowano polski system rządów, ze szczególnym podkreśle-niem jego wyróżnika. Drugą część poświęcono opisowi arbitralnej funkcji Trybunału Konstytucyjnego w polskim reżimie politycznym. Natomiast w trzeciej opisano posta-nowienie TK w sprawie określenia centralnego konstytucyjnego organu państwa, któ-ry uprawniony jest do reprezentowania Rzeczypospolitej Polskiej w posiedzeniach Rady Europejskiej jako przykład realizacji wcześniej wspomnianej arbitralnej roli Trybunału. Konkluzje i wnioski przedstawiono w zakończeniu.

EN

The aim of the author of this article is to analyse the role played by the Constitution-al Tribunal in the functioning of Polish political regime in the light of the provisions of the Constitution of 1997. Following hypothesis was verified: on the basis of the pro-visions of the Constitution, Constitutional Tribunal responds to conflicts arising from the dualistic structure of the executive and thus plays an arbitrary role in the function-ing of Polish political regime.The article consists of four parts. The first defines the concept of the political re-gime and characterizes Polish system of government, with particular emphasis on its distinguishing feature – dualistic structure of executive. The second part was devot-ed to the description of arbitrary function of the Constitutional Tribunal in the Pol-ish political regime. The third one describes ruling of the Tribunal that defines the cen-tral constitutional authority of the State that is entitled to represent the Polish Republic in the meetings of the European Council, as an example of the implementation of the aforementioned arbitrary role of Constitutional Tribunal. Findings and conclusions are presented in the end.

4

Socio-political passport of Zakarpattia (Ukraine): a brief history of the region’s survival in Central Europe

75%

Tokar M.

Journal of Geography, Politics and Society

|

2022

|

tom 12

|

nr 3

1-13

EN

Zakarpattia is perhaps the only region of contemporary Ukraine which during the twentieth century has experienced complex political processes of regionalization and adaptation to different states and their political systems. A characteristic feature of the changes in the region was a frequent transition of political conditions from authoritarian to democratic styles of state governing of the title nations which had implanted in Zakarpattia their political rules trying to change the political culture and political consciousness of local elites and citizens.

5

«Рашизм» як квазіідеологія пострадянського імперського реваншу

75%

Дем’яненко Б.

|

nr 8

35-40

EN

The article is devoted to the «ruscism» – the political neologism that arose at the beginning of the 21st century to denote the quasi-ideology and social practice of the modern political regime in the Russian Federation. Key definitions of the proposed article are «ideology» as a system of beliefs and ideas, views on society and its political life, that reflects ideals, worldview, interests, mindset of people, social classes, political parties, social movements, and also includes values, normative and target tendencies and the ways of their achievement, in particular its modern concept of «expanding» (according to T. Parsons) that is being interpreted as a particular society’s system of values that is serving the universal orientation for the socio-political activities; «quasi-ideology» in the sense of «false», «imaginary» ideology and an eclectic synthesis of certain postulates; «ruscism» as the unofficial name of the quasi-ideology and social practice of the ruling regime in the Russian Federation at the beginning of the 21st century, which is an eclectic mix of imperial neo-colonialism, great-power chauvinism, nostalgia for the Soviet past, religious traditionalism, and acts as an identification mechanism within the system (recognition of «friends» and «enemies»), engagement (attracting of the new «friends»), and legitimization of conditional offenders on which all kinds of freedom supporters make claims. The author relies on a wide range of approaches to the definition of the semantic and ideological content of the «ruscism» by Russian scholars and political analysts who represent a predominantly critical view of the current political regime of the Russian Federation (S. Belkovsky, L. Gudkov, A. Melnikov, A. Piontkovsky, A. Skobov), political and military figures of the post-Soviet space (Sh. Basayev, J. Dudayev), Ukrainian researchers (O. Grinov, O. Kaftan, O. Kostenko, O. Leusenko, V. Tkachenko, M. Tomenko and etc.), expresses own opinion regarding this phenomenon. It is stated that the manifestation of «ruscism» in the domestic policy is the violation of human rights for freedom of thought, the persecution of dissidents, the use of mass media for misinformation of the own society and the neglect of democratic procedures. In foreign policy «ruscism» manifests itself in violation of the international law principles, the imposition of the world’s own version of historical truth, the justification of the barbarian geopolitics of the Russian Federation aimed at occupation and annexation of the other states’ territories based on the local cooperation and support of the Russian fifth columns. Nowadays «ruscism» acts as the ideological basis of the non-democratic regime in the Russian Federation also known as «putinism». It is predicted that «ruscism» as an ideological basis of «putinism» and «putinism» itself as a kind of authoritarian political regime of the present Russian Federation can exist after Putin’s departure (resignation, escape, natural or violent death, etc.). In this case the role of the key figure of the regime will be played by another successor and such a modernization of the quasi-ideology of «ruscism» and the facade of «putinism» may be beneficial to the financial oligarchy, since it can hypothetically reduce the impact of international sanctions and isolation.

6

Kilka uwag na temat powstawania i charakteru konstytucyjnych ustrojów prawnopolitycznych byłego Trzeciego Świata

63%

Ławniczak A.

|

tom 120

|

nr Tom 1

187 - 201

PL

Sformalizowany konstytucjonalizm ogarnął prawie cały glob, a zatem także państwa byłego Trzeciego Świata. Weszły one na drogę wymoszczoną przez twórców Ustawy Zasadniczej USA. Najpierw wkroczyły na nią latynoamerykańskie państwowości oraz będąca „afrykańską kopią” Stanów Zjednoczonych Liberia. Następnie do tego grona dołączyły zdekolonizowane państwa Czarnego Lądu, Azja wraz z Chinami i Indiami oraz Oceania. Szczególny obszar „biednego Południa” konstytuują islamskie kraje, w których wciąż jeszcze najważniejsze prawo dyktuje Koran. W większości wypadków mamy do czynienia z ubraną w konstytucyjną szatę monokracją, będącą pierwotnym czy też naturalnym ustrojem tworzonej przez ludzi wspólnoty politycznej, i trudno oczekiwać, żeby ten stan rzeczy uległ zmianie, skoro konstytucjonalizm oraz liberalne ludowładztwo przestały się rozwijać.

EN

Formalised constitutionalism actually is present in almost the whole World, as is also the case in the states of the former Third World. They march in the way indicated by the creators of the Anglo-Saxon Constitution in Philadelphia — initially the statehoods of Latin America and Liberia as “African America”. Later constitutionalism conquered Asia, with China and India, as well as Oceania. The specific sphere of the “poor South” constitutes Islamic countries, where persistently the main law is based on the Koran. In most cases we observe a formally constitutionalised monocracy, which is the natural form of political community. Over the next years it is likely that this situation will be similar, because constitutionalism and liberal democracy are in the phase of decadence.

7

Political Regime Theory: Identifying and Defining Three Archetypes

63%

Van den Bosch J. , Kopcewicz G. , Olszanecka N. , Urbański D. , Piechowiak-Lamparska J. , Bryc A. , Bojarczyk B. , Jorgensen F. A. E. , Niedziołka D. , Pacześniak A. , Potorski R. , Wincławska M. , Włodkowska-Bagan A. , Jeran A. , Mol A. , Solsbery A. , Dąbrowska I. , Głodkowski M. , Kopcewicz G. , Olszanecka N. , Piechowiak-Lamparska J.

|

nr 2 (5)

PL

This article aims to clear the field of proliferated terminology by clearly defining what constitutes a political regime and what does not. After a clear definition, the article will advocate a dichotomous and trichotomous division for political regimes. Further it will analyze the defining aspects of democratic, authoritarian and totalitarian regimes and draw clear divisions between these archetypes. Finally the paper proposes some well outlined definitions for each regime type.Full text: http://bazhum.muzhp.pl/czasopismo/589/?idno=14760

8

Cuba and Poland: an Outline of Comparative Analysis of Totalitarian Regimes

63%

Bäcker R.

|

2022

|

nr 15

333-350

PL

Celem artykułu jest poprzez porównanie reżimów totalitarnych Polski i Kuby znalezienie podobieństw i różnic między tymi dwoma państwami. Dzięki temu możliwe jest rozwiązanie problemu badawczego polegającego na określeniu znaczenia egzogennych i endogennych czynników sprzyjających tworzeniu i rozpadowi tego typu reżimów. Zastosowano w tym przypadku metodę analizy źródeł zastanych. Porównanie zostało dokonane przy pomocy jednolitych i zoperacjonalizowanych kryteriów (hegemonia lub dominacja aparatu partyjno-państwowego, intensywność gnozy politycznej oraz zasięg i zakres mobilizacji politycznej) opartych na zmodyfikowanej koncepcji totalitaryzmu Juana Linza. Na początku lat 60-tych XX wieku społeczeństwo nieobywatelskie i tym samym aparat partyjno-państwowy na Kubie miały pozycję hegemoniczną. W XXI wieku jest to dominacja. Kubański reżim polityczny powoli ewoluował od silnego do słabego totalitaryzmu. W powojennej Polsce reżim polityczny ewoluował od silnego do słabego totalitaryzmu, po 1980 r. stał się autorytarny za fasadą niesprawnego aparatu partyjno-państwowego, a w 1989 r. upadł. W obu przypadkach czynniki egzogenne miały o wiele mniejsze znaczenie niż endogenne.

EN

The aim of the article is to find the similarities and differences between Poland and Cuba by comparing them totalitarian regimes. The research problem consisting in determining the importance of exogenous and endogenous factors favoring the regime or disintegrate it. In this case, the method of desk research is appropriate. The comparison was made using the same and operationalized criteria (hegemony or domination of the party-state apparatus, the intensity of political gnosis, and the scope and extent political mobilization) based on Juan Linz’s modified concept of totalitarianism. At the beginning of the 1960s, in Cuba, the uncivil society had a hegemonic position. In the 21st century, its status changed from hegemonic to dominant, closely linked with the totalitarian party-state apparatus. The political regime slowly evolved from strong to weak totalitarianism. In post-war Poland, the political regime evolved from strong to weak totalitarianism, to become authoritarian after 1980 behind the façade of an inoperable party-state apparatus, and in 1989 it collapsed. In both cases, exogenous factors were of much less importance than endogenous ones.

9

The institution of the nationwide referendum in Turkmenistan

63%

Pogłódek A.

|

2017

|

tom 17/1

13-31

EN

The institution of referendum in Turkmenistan did not have a long tradition although it first appeared in the Constitution of the Turkmen Soviet Socialist Republic from 1937, the first law on referendum was adopted after the State became independent in 1991. In Turkmenistan, on the national level, there is only legislative referendum. There is no provision for the constitutional referendum. Currently, in addition to the 1992 Constitution, the most important legal Act governing the issue of a referendum is an Electoral Code from 2013. In independent Turkmenistan, the authorities have conducted only two referenda (1991, 1994) so far. The first one concerned the independence of the State, the second renewal of the term of Office of the President-in-Office. Therefore, you may notice that in Turkmenistan, differently than in neighbouring countries, authorities have not used the referendum to strengthen the legitimacy of the existing regime and personal power until 2006 for Saparmurat Nizayov, and currently Gurbangul Berdymuchamedov. This state of affairs provides for a significant consolidation of the political regime of Turkmenistan which in political practice does not need not use democratic legitimacy for introduced political and system changes.

PL

Instytucja referendum w Turkmenistanie nie ma długich tradycji. Mimo że po raz pierwszy pojawiła się w Konstytucji Turkmeńskiej SRR z 1937 roku, to pierwsza ustawa o referendum została przyjęta po uzyskaniu niepodległości w 1991 roku. W Turkmenistanie na poziomie ogólnokrajowym występuje jedynie referendum ustawodawcze, nie przewidziano referendum konstytucyjnego. Obecnie, oprócz Konstytucji z 1992 roku, najważniejszym aktem prawnym regulującym zagadnienie referendum jest Kodeks wyborczy z 2013 roku. W niepodległym Turkmenistanie przeprowadzono do tej pory jedynie dwa referenda (1991, 1994). Pierwsze z nich dotyczyło niepodległości państwa, drugie – przedłużenia kadencji urzędującego prezydenta. W związku z tym można zauważyć, że w Turkmenistanie, odmiennie niż w krajach sąsiednich, władze nie wykorzystują referendum do wzmocnienia legitymizacji istniejącego reżimu i osobistej władzy – do 2006 r. Saparmurata Nijazowa, a obecnie Gurbanguły’ego Berdymuchamedowa. Taki stan rzeczy świadczy o znaczącej konsolidacji reżimu politycznego Turkmenistanu, który w praktyce politycznej nie musi posługiwać się legitymizacją ludowładczą wprowadzanych zmian polityczno-ustrojowych.

10

Jak zmierzyć gnozę polityczną? Przykłady empiryczne z Rosji Putina

51%

Rak J.

Przegląd Politologiczny

|

2017

|

nr 4

159-172

PL

The research applies a method of sources analysis that draws upon a qualitative comparative study of three speeches delivered by Russia’s President Vladimir Putin during his annual news conferences. It aims to solve the problems: how was political gnosis changing in Putin’s statements over the subsequent 2014–2016 meetings? And how was Putin triggering off a performative potential of presumably non-gnostic elements of discourse to enhance political gnosis? It identifies the drift from authoritarian to totalitarian and democratic gnosis and recognizes a moderate extent of the intensity of political gnosis. The article contributes to political sociology by creating and testing the empirical effectiveness of a research tool for measuring the types and intensity of political gnosis, and distinguishing between political diagnosis and gnosis.

EN

Badanie wykorzystuje metodę analizy źródeł opierającą się na jakościowej analizie komparatystycznej wystąpień prezydenta Rosji Władimira Putina podczas dorocznych konferencji prasowych. Jego celem jest rozwiązanie problemów badawczych: jak zmieniała się gnoza polityczna w przemówieniach Putina w latach 2014–2016 podczas kolejnych konferencji? Jak Putin wyzwalał potencjał performatywny z niegnostycznych elementów dyskursu po to, żeby wzmocnić gnozę polityczną? W wyniku analizy określono jakościową zmianę polegającą na przejściu od autorytarnej do totalitarnej i demokratycznej gnozy politycznej, a także ustalono wystąpienie umiarkowanego stopnia nasilenia elementów gnostycznych. Artykuł formułuje narzędzia do pomiaru typów i natężenia gnozy politycznej oraz rozróżniania diagnozy politycznej od gnozy, które są ważne dla badań z zakresu socjologii polityki i testuje ich empiryczną efektywność.

11

Authoritarianism as a “Wicked Problem” in Contemporary International Relations

51%

Ficek R.

|

tom 24

|

nr 3

95-115

PL

Opracowanie ma na celu przedstawienie koncepcji autorytaryzmu, który – przedstawiony w kategoriach tzw. niegodziwego problemu współczesnego świata – wydaje się poważnym wyzwaniem dla współczesnych stosunków międzynarodowych (IR), i to zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym. Autor artykułu definiuje pojęcie autorytaryzmu jako formę ustroju politycznego, w którym władza i zasoby materiałowo-ludzkie państwa zostały scentralizowane, zawłaszczone i oddane do dyspozycji jednostki lub elitarnej grupy „trzymającej władzę”. W ten sposób możliwości integracji państwa autorytarnego – zarówno w wymiarze politycznym, jak i gospodarczym – z globalnym systemem stosunków międzynarodowych pozostają ograniczone, a istotne instytucje administracyjne państwa zmanipulowane i zawłaszczone. Zastosowana metoda badawcza umożliwia reinterpretację omawianych zagadnień w odniesieniu do złożonej – choć specyficznej – systemowej formy, charakterystycznej nie tylko dla państw i regionów politycznie niestabilnych i upadających, ale także struktur stabilnych politycznie i rozwiniętych gospodarczo. Niniejsza analiza pozwala na ukazanie problemu współczesnych autorytarnych reżimów politycznych w kategoriach, które nie tylko definiują, ale także legitymizują – a niejednokrotnie nawet uprawomocniają – nawet jedne z najbardziej despotycznych, autokratycznych i hegemonistycznych form ustrojowych funkcjonujących we współczesnym świecie.

EN

This study aims to explore the concept of authoritarianism, which - presented in terms of the “wicked problem” of the contemporary world – seems to be a severe challenge to presentday International Relations (IR), both in theoretical and practical dimensions. The concept of authoritarianism is defined in the article as a form of political system in which the power and material resources of the state have been centralized, appropriated, and put at the disposal of either an individual or an elitist group “in power.” In this way, the possibilities of integrating the authoritarian state - both in the political and economic dimension – with the global system of international relations are limited, and the vital administrative institutions of the state have been manipulated and appropriated. The research method applied allows for the interpretation of the discussed issues in a complex – albeit specific – systemic form, characteristic not only for politically fragile or declining countries and regions but also for those which are politically stable and economically developed. The author’s analysis allows for the presentation and reinterpretation of the issue of contemporary authoritarian regimes concerning international relations in terms that not only define but often legitimize – and repeatedly even validate – some of the most despotic, autocratic, and hegemonist forms of the political systems in modern times.

12

Authoritarianism: Change and Continuity in the Global Perspective

51%

Ficek R.

|

2022

|

tom 75

87-104

PL

Podstawowym celem artykułu jest ukazanie specyfiki reżimów autorytarnych działających w globalnej sieci zawiłych i wielowymiarowych stosunków międzynarodowych. Autor artykułu stawia pytanie: w jakim stopniu dynamicznie zmieniający się paradygmat ideologii autorytaryzmu jest odpowiedzialny za występowanie różnego rodzaju napięć, rywalizacji i antagonizmów wywoływanych przez reżimy autorytarne, których skutki i konsekwencje dotykają nie tylko narodowych i regionalnych uwarunkowań politycznych, ale także wywołują poważne reperkusje międzynarodowe? Zastosowana metoda badawcza pozwala wyeksponować złożoną specyfikę reżimów autorytarnych w kontekście wielowymiarowej dynamiki współczesnych przemian geopolitycznych. Ma to kluczowe znaczenie w przypadku, gdy wiele współczesnych trendów ideologicznych często bagatelizuje barbarzyński charakter wielu systemów autorytarnych, a nawet traktuje „model autorytarny” – zwłaszcza w wydaniu autokracji socjalistycznych – jako „specyficzne zjawisko historyczne”, próbujące rozwiązać wiele złożonych i wielorakich kwestii politycznych i gospodarczych.

EN

The article analyzes the specificity and distinctiveness of authoritarian regimes operating in a global network of complex and multidimensional international relations. The author of the article asks the question: to what extent the dynamically changing paradigm of authoritarian ideology is responsible for the occurrence of various types of tensions, rivalries, and antagonisms caused by authoritarian regimes, the effects and consequences of which affect not only national and regional political conditions but also cause severe international repercussions? The applied research method allows exposing the complex particularity of authoritarian regimes in the context of the multidimensional dynamics of recent geopolitical changes. It is crucial when a number of modern ideological trends often downplay the brutal nature of many authoritarian systems and even treat the “authoritarian model” – especially in the form of socialist autocracies – as a “specific historical phenomenon” trying to resolve many complex and multiple political and economic issues.

13

Authoritarianism as a “Wicked Problem” in Contemporary International Relations

51%

Ficek R.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2022

|

tom 65

|

nr 2

97-118

PL

Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie koncepcji autorytaryzmu, który – przedstawiony w kategoriach „niegodziwego problemu” współczesnego świata – wydaje się być poważnym wyzwaniem dla współczesnych stosunków międzynarodowych, zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym. Autor artykułu definiuje pojęcie autorytaryzmu jako formę ustroju politycznego, w którym władza i zasoby materiałowo-ludzkie państwa zostały scentralizowane, zawłaszczone i oddane do dyspozycji jednostki bądź elitarnej grupy „trzymającej władzę”. W ten sposób zostały ograniczone na płaszczyźnie politycznej i gospodarczej możliwości integracyjne państwa autorytarnego z globalnym systemem stosunków międzynarodowych, a istotne instytucje administracyjne państwa zostały zmanipulowane, zafałszowane i zawłaszczone. Zastosowana metoda badawcza pozwala na reinterpretację omawianych zagadnień w złożonej – choć specyficznej – formie systemowej, charakterystycznej nie tylko dla krajów i regionów niestabilnych czy politycznie upadłych, ale także państw politycznie stabilnych i gospodarczo rozwiniętych. Przeprowadzana analiza pozwala ponadto na przedstawienie i reinterpretację problemu współczesnych reżimów autorytarnych w kategoriach, które nie tylko definiują, ale często legitymizują jedne z najbardziej despotycznych, autokratycznych i hegemonistycznych systemów politycznych czasów współczesnych.

EN

This study aims to explore the concept of authoritarianism, which – presented in terms of the “wicked problem” of the contemporary world – seems to be a severe challenge to present-day International Relations (IR), both theoretically and practically. The author of the article defines the concept of authoritarianism as a form of the political system in which the power and material resources of the state have been centralised, appropriated, and put at the disposal of either an individual or an elitist group “in power.” In this way, the possibilities of integrating the authoritarian state – both politically and economically – with the global system of international relations are limited, and the vital administrative institutions of the state have been manipulated and appropriated. The applied research method allows for interpreting the discussed issues in a complex – albeit specific – systemic form, characteristic not only for politically fragile or declining countries and regions but also for politically stable and economically developed ones. The author’s analysis allows for the presentation and reinterpretation of the issue of contemporary authoritarian regimes concerning international relations in terms that not only define but often legitimise some of the most despotic, autocratic, and hegemonistic forms of the political systems in modern times.

14

Aspect of Populism: Irrational, Rational Technological Measures

38%

Kiyanka I.

|

2020

|

tom 1

239-249

EN

The article focuses on the notion of populism analyzed from the point of view of political science and history due to the absence of a universally accepted and often unambiguous interpretation. The thesis concentrates on the complexity of the definition and manifestations of populism. It also offers reflections on populism as perceived by some scholars who have researched this sphere. An integral part of the scientific debate, which has been going on for several decades, presents the standpoint that the category of "populism" as a tool of political analysis, should be abandoned. However, considerable achievements of populism researchers provide a solid foundation for its active penetration by experts in political science. Populism is mostly vivid at lower social and political class levels characteristic of underdeveloped political and legal culture as well as democracy. The inability of people to distinguish realistic proposals from demagogy combined with their low political culture, is actively used by populist leaders to mobilize the masses for political support. The article underlines the author's analysis of populism viewed through the prism of irrational, rational, and technological dimension.

PL

W tekście autorka skupia się na pojęciu populizmu czyniąc to z pespektywy politologii, historii, zdając sobie przy tym sprawę z braku jednoznacznej i powszechnie akceptowalnej definicji poruszanego zagadnienia. Hipoteza o złożoności definicji i ogromnej różnorodności przejawów populizmu u większości autorów zajmujących się populizmem zawsze staje na początku ich refleksji o zjawisku. Nieodłączną częścią debaty naukowej, która toczy się już od kilku dziesięcioleci, jest twierdzenie, że pojęcie „populizmu” jako narzędzie analizy politycznej należy całkowicie porzucić. Tym niemniej, znaczące osiągnięcia badaczy populizmu przyczyniły się do tego, że opracowania dookoła poruszanego pojęcia stanowią źródło do którego dość często sięgają nauki polityczne. Populizm występuje najczęściej w grupach społecznych/politycznych o niskiej kulturze politycznej i prawnej charakteryzujących się dość słabo rozwiniętą demokracją. Niezdolność mas do rozróżnienia realistycznych propozycji od demagogii, stanowi wszystkie te cechy niskiej kultury politycznej, które są aktywnie wykorzystywane przez przywódców politycznych celem mobilizacji poparcia. Autorka postrzega populizm przez pryzmat jego przejawów – irracjonalizmu, racjonalizmu i technokracji.

15

Etnokratyczno-klanowy wymiar reżimu politycznego Tatarstanu

38%

Bodio T. , Zuzankiewicz P.

|

2014

|

tom 33

313-332

PL

W artykule podjęto próbę opisu i wyjaśnienia specyfiki reżimu politycznego Tatarstanu – podmiotu Federacji Rosyjskiej, kładąc nacisk na jego wymiar etnokratyczny. Diagnozowany jest reżim polityczny Rosji, wyjaśnione źródła i konsekwencje asymetrii reżimu federalnego z regionalnymi reżimami politycznymi. Z diagnozy generalnie wynika, że istniejący kształt reżimu federalnego i reżimów regionalnych jest kryzosogenny i wymaga daleko idącej modernizacji. Autorzy artykułu przejęli założenie, że etnopolityka jest istotnym składnikiem reżimu politycznego państw etnopolitycznych. Szczegółowo uzasadniają ten pogląd badając etnokratyczne wymiary reżimu politycznego Tatarstanu. Dochodzą do wniosku, że w tatarstańskim reżimie ujawnia się swoista symbioza etatyzmu, etnokratyzmu, paternalizmu i trybalizmu. Definiują ten reżim jako autorytarno-etnokratyczny budowany na bazie korporatywizmu klanowo-politycznego, w którym szczególna pozycję zajmuje przywódca.

XX

This article attempts to describe and explain the specificity of the political regime of Tatarstan, a federal subject of the Russian Federation, with emphasis on its ethnocratic dimension. The subject of diagnosis is the Russian political system, as well as sources and consequences of asymmetry between the federal regime and regional political regimes. The diagnosis generally indicates that the existing form of the federal and regional regimes causes the political crises and requires a far-reaching modernization. The authors took an assumption that in the ethnopolitical countries the ethnopolitics is an essential component of the political regimes. They justify this thesis by examining ethnocratic dimensions of the political regime of Tatarstan. They come to a conclusion that the Tatarstani regime reveals a peculiar symbiosis of etatism, ethnocratism, paternalism and tribalism. This regime is defined as authoritarian and ethnocratic, built on the basis of the clannish and political corporatism, with a particular position held by the leader.