Mowa nienawiści i polityka tożsamości. Perspektywa komunikowania między kulturowego Mowa nienawiści na stałe wpisała się we współczesny dyskurs polityczny. Co więcej, doprowadziła do zmiany samej struktury komunikowania. Dzięki mediom społecznościowym, mowa nienawiści przedostała się do sfery publicznej, gdzie łączy użytkowników za pośrednictwem różnego rodzaju akcji społecznościowych, co z kolei pozwala jej na konstruowanie i dekonstruowanie tożsamości. W konsekwencji, mowa nienawiści podważa same fundamenty społeczeństwa wielokulturowego. Tymczasem, powodzenie takiego społeczeństwa zależy od jego zdolności do zaangażowania po-szczególnych jednostek do dialogu międzykulturowego. Z kolei mowa nienawiści wyrzuca poza nawias społeczeństwa wszystkie głosy sprzeciwu, pogłębiając tym samym polityczną polaryzację. Artykuł przedstawia zatem innowacyjną i szeroką analizę mowy nienawiści z perspektywy komunikowania międzykulturowego. Posiłkując się dostępnymi badaniami i literaturą przedmiotu, Autor stawia tezę, iż mowa nienawiści, jako komunikacyjny fenomen, nie tylko zakłóca dialog międzykulturowy, ale także prowadzi do dezintegracji społeczeństwa wielokulturowego.
The assessment of the Polish Third Republic was undoubtedly an important plane of polarisation of the contemporary Polish political scene. After the post-communist division, in which a key role was played by the assessment of the PPR, there was a post-Solidarity division, and the dispute axis was found in the assessment of the regime and economic transformation and the state of the nation under the rule of the Democratic Left Alliance. Lack of decommunisation and only partial inspection was for many right-sided groups an evidence of the superficiality of the system transformation and an explanation of many of its imperfections. The political polarisation was further exacerbated after the Smoleńsk catastrophe of 10 April 2010. Next to the strongly emotional questions of the causes of the event, there was an increase of the number of discussions on the functioning and state of the country. The diagnosis of the political, economic and social reality of the Polish Third Republic became one of the main programme factors of the political parties before the 2005 elections. The Law and Justice party had come up with one of the most critical assessments of the Polish Third Republic. The political programme based on negating the large part of the achievements of the Polish Third Republic was the main reason of their victory in the elections. The opinion of the Polish Third Republic also divided a large part of the society. Without a critical judgement of the reality of the 2005 there would be no victory of the Law and Justice and Civic Platform – the parties that declare breaking up with the pathologies of the Polish country.
The central research hypothesis of this article is that the rule of law procedure, initiated by the European Commission against Poland in December 2017, added to the pre-existing political polarisation and the growing partisanship. It did not create new political cleavages; it only further deepened the existing gap between different parts of society. As the paper will show, based on quantitative and qualitative analysis of the media, the language and the tone of the news and opinion items, published by media outlets openly taking the political sides, appeared to be purposely conflictual. The debate on Article 7 proceedings also proved to be a fertile ground for fringe, nationalistic and Eurosceptic groupings to flourish on the social platforms.
PL
Artykuł stawia hipotezę, iż rozpoczęcie przeciwko Polsce procedury z artykułu 7 Traktatu, w grudniu 2017 r., nie doprowadziło do wytworzenia nowej linii polaryzacji politycznej w polskim społeczeństwie, a jedynie wzmocniły te podziały polityczne, które już uprzednio istniały. Opierając się na jakościowej i ilościowej analizie mediów, autor stwierdza, że ton i język publikacji, które ukazały się w tytułach nie kryjących swoich politycznych sympatii, był celowo konfliktowy. Autor odnotowuje też, że tocząca się w Polsce debata wokół artykułu 7 okazała się też być niezwykle żyznym polem dla nacjonalistycznych i eurosceptycznych głosów w mediach społecznościowych.
Artykuł stawia hipotezę, iż rozpoczęcie przeciwko Polsce procedury z artykułu 7 Traktatu, w grudniu 2017 r., nie doprowadziło do wytworzenia nowej linii polaryzacji politycznej w polskim społeczeństwie, a jedynie wzmocniły te podziały polityczne, które już uprzednio istniały. Opierając się na jakościowej i ilościowej analizie mediów, autor stwierdza, że ton i język publikacji, które ukazały się w tytułach nie kryjących swoich politycznych sympatii, był celowo konfliktowy. Autor odnotowuje też, że tocząca się w Polsce debata wokół artykułu 7 okazała się też być niezwykle żyznym polem dla nacjonalistycznych i eurosceptycznych głosów w mediach społecznościowych.
Hate speech has become a key element of contemporary political discourse. It has also changed the very structure of communication. With the access to public sphere provided by social media, hate speech engages people in connective action, which allows it to construct and deconstruct collective identity. By doing this, hate speech undermines the idea of multicultural society. In order to succeed, such a society needs to engage its members in inclusive intercultural dialogue while hate speech strongly excludes all dissident voices, deepening political polarisation. This article presents an extensive analysis of hate speech from the perspective of intercultural communication. Drawing from available research and literature, the Author puts forward the thesis that hate speech is a communicative phenomenon that not only disrupts intercultural dialogue, but also leads to the disintegration of multicultural society.
PL
Mowa nienawiści na stałe wpisała się we współczesny dyskurs polityczny. Co więcej, doprowadziła do zmiany samej struktury komunikowania. Dzięki mediom społecznościowym, mowa nienawiści przedostała się do sfery publicznej, gdzie łączy użytkowników za pośrednictwem różnego rodzaju akcji społecznościowych, co z kolei pozwala jej na konstruowanie i dekonstruowanie tożsamości. W konsekwencji, mowa nienawiści podważa same fundamenty społeczeństwa wielokulturowego. Tymczasem, powodzenie takiego społeczeństwa zależy od jego zdolności do zaangażowania poszczególnych jednostek do dialogu międzykulturowego. Z kolei mowa nienawiści wyrzuca poza nawias społeczeństwa wszystkie głosy sprzeciwu, pogłębiając tym samym polityczną polaryzację. Artykuł przedstawia zatem innowacyjną i szeroką analizę mowy nienawiści z perspektywy komunikowania międzykulturowego. Posiłkując się dostępnymi badaniami i literaturą przedmiotu, Autor stawia tezę, iż mowa nienawiści, jako komunikacyjny fenomen, nie tylko zakłóca dialog międzykulturowy, ale także prowadzi do dezintegracji społeczeństwa wielokulturowego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.