Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Challenges for modelling CAP 2014-2020 within CGE model framework

100%

Zawalinska K. , Ciechomska A. , Jendrzejewski B.

Wieś i Rolnictwo

|

2016

|

nr 4

EN

The paper discusses various approaches to modelling measures of the Common Agricultural Policy (CAP) within a computable general equilibrium (CGE) framework for the new budgetary period 2014–2020. The task of modelling such a complex policy as the CAP with the use of CGE is not easy at least for three reasons. First, the policy itself is very complex – Pillar 2 alone includes about 17 very heterogeneous measures, which differ in terms of implementation and eligibility criteria. Pillar 1 measures are not targeted (in terms of goods and services that may be bought with these funds) and thus the assessment of their impact requires additional knowledge on how they were spent. Second, although CGE models represent all sectors of the economy, yet they normally do not characterise individual sectors with such a precision as would be desired for modelling the nuances of the individual CAP measures. Third, the CAP evolves towards less tangible measures (risk management, quality improvements, conditionality based on environmental requirements), and towards increasing role of non-marketed goods (provision of public goods, environmental amenities, food safety). There is also an increasing role of human capital manifested by e.g. bottom-up approaches or co-operation measures. They, however, are difficult to grasp by the CGE models since they are not directly observed or linked to the exogenous variables controlled in this types of models. While taking all the challenges into account and relaying on a literature review the article presents some solution and makes suggestions for possible ways of modelling new CAP 2014–2020 within CGE modelling framework which may be useful in the policy evaluation.

PL

Artykuł pokazuje wyzwania związane z modelowaniem ekonomicznych skutków Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) z okresu budżetowego 2014–2020 za pomocą modeli równowagi ogólnej (CGE). Modelowanie tak różnorodnej polityki jak WPR z wykorzystaniem modeli CGE nie jest trywialnym zadaniem, co najmniej z trzech powodów. Po pierwsze, wpływa na to duża liczba i zróżnicowanie narzędzi, jakimi posługuje się ta polityka. Już sam filar 2 proponuje ok. 17 działań obwarowanych szczegółowymi wymaganiami. O ile jednak w większości wsparcie w ramach filara 2 jest ukierunkowane – określone są dobra i usługi, na które fundusze te są faktycznie przeznaczane – o tyle środki z filara 1 są wydatkowane przez beneficjentów dowolnie, zatem ocena ich wpływu wymaga dodatkowej wiedzy na temat ich docelowego przeznaczenia. Po drugie, modele CGE wprawdzie odzwierciedlają wszystkie sektory gospodarki, ale w związku z tym rzadko z taką precyzją jak to jest możliwe w modelach jednosektorowych. Często więc mają problemy z uchwyceniem niuansów poszczególnych działań WPR i wymagają jakichś uproszczeń czy agregacji. Po trzecie, WPR ewoluuje w kierunku takich narzędzi, których siła oddziaływania zależy nie tyle od wielkości przeznaczonych na nie funduszy, ile od mechanizmów, które wymuszają na beneficjentach zmiany zachowań. Ponadto idą w kierunku zwiększenia roli rolnictwa niezwiązanej z produkcją (np. dostarczanie dóbr publicznych) oraz szczególnej roli kapitału ludzkiego (podejście oddolne, środki przeznaczane na współpracę i networking). Takie działania są trudne do uchwycenia przez modele CGE, gdyż nie są bezpośrednio powiązane ze standardowymi zmiennymi tego typu modeli. Biorąc wszystkie wyzwania pod uwagę i opierając się na przeglądzie literatury, artykuł przedstawia możliwe rozwiązania tych problemów, co powinno ułatwić ewaluację nowej WPR 2014–2020 za pomocą modeli typu CGE.

2

The gentrification approach as an analytical tool in assessing the effects of participatory urban policy

86%

Drozda L.

Urban Development Issues

|

2018

|

tom 60

3

Public policymaking and its analysis at National and European Levels

81%

Majone G.

Studia z Polityki Publicznej

|

2015

|

tom 2

|

nr 2(6)

9-40

PL

Autor wskazuje na specyfikę sposobu tworzenia polityki publicznej na poziomie Unii Europejskiej w porównaniu ze sposobem tworzenia polityki na poziomie krajowym. Podkreśla m.in. to, że w UE inaczej kształtowana jest agenda polityki. Na poziomie krajowym w większym stopniu kształtują ją politycy pozostający w bliskiej relacji z wyborcami. Na poziomie europejskim kształtuje ją Komisja Europejska, która posiada wyłączne prawo do inicjatywy ustawodawczej w UE i jest instytucją technokratyczną (nie pochodzi z bezpośrednich wyborów). Ponadto na poziomie europejskim analiza wykonalności polityki publicznej bywa ignorowana (na etapie przed decyzyjnym). W państwach narodowych takie analizy są realizowane z uwagi na istnienie mechanizmów konkurencji między rządzącymi i opozycją. W strukturach UE nie ma takich mechanizmów. Jednocześnie autor wskazuje, że taka analiza mogłaby zapewnić Unii Europejskiej korzyści. Blokowałaby wprowadzanie w życie decyzji obarczonych nadmiernym ryzykiem. Ma tu na myśli również decyzję o wprowadzeniu unii monetarnej. Jego zdaniem, zapadła ona bez właściwej analizy wykonalności takiego przedsięwzięcia. Decyzję o wprowadzeniu wspólnej waluty podjęto z uwagi na czynniki polityczne, a nie merytoryczne. Znaczna część ekspertów była przeciwna temu, wskazując na istotne ryzyko. Zwolennicy daleko posuniętej integracji gospodarczej w UE nie uwzględnili faktu, że integracja monetarna pozbawia państwa czynników, które mają pozytywny wpływ na rozwój gospodarczy. Jednak w gronach politycznych panował klimat "totalnego optymizmu" w odniesieniu do rezultatów unii monetarnej. Nie uwzględniano nawet scenariusza negatywnego. Nie stworzono mechanizmów zarządzania kryzysowego, w tym mechanizmów opuszczenia unii, sposobów wsparcia członków, którzy nie radzą sobie z członkostwem. Ponadto w niewłaściwy sposób dokonywano ewaluacji skutków unii monetarnej. Robiono to na podstawie osiągnięć technicznych (oceniano proces, a nie jego rezultat), jak sprawne wprowadzenie banknotów i monet euro, a także wycofanie walut krajowych w roku 2002.

EN

The author describes the specific features of public policy process at the European Union level and its differences related to policy-making at national level. He underlines, among other things that the policy agenda in the European Union is being shaped differently. At the national level the agenda is under greater influence of politicians who are closely interconnected with voters. At the European Union level the technocratic (not directly elected) European Commission has a monopoly of legislative initiative. Furthermore, at the European level feasibility studies - as an element of the pre-decision stage in public policy-making - tend to be ignored. In nation-states we can see such analyses as a result of competition taking place between those who rule and their political opposition. At the European Union level it is not the case. The author points out that these mechanisms would have been beneficial for the EU member states. They would have halted the implementation of decisions which ran the excessive risk. He has also in mind the decision related to the introduction of the monetary union. In his opinion, this decision was made without a proper feasibility analysis (costs and profits). Basically, the decision on a common currency was made on political rather than substantive grounds. A large number of experts were against the idea as they perceived serious risks involved in it. The supporters of greater European integration ignored the fact that the monetary union deprived nation-states of many factors that affected the economic development in a positive way. The point is that they were under influence of "total optimism" expecting only good results of the monetary union. The mechanisms of crisis management, including exit scenario from the monetary union, or methods of supporting those members who need financial aid, have not been even created. Furthermore, the evaluation of the monetary union was not properly carried out as it was based on the assessment of the process (for example, smooth introduction of euro notes and coins or phasing out of the national currencies in 2002) and not of its results.

4

Language management as a cyclical process: a case study on prohibiting Sorbian in the workplace

72%

Kimura G. C.

Slovo a slovesnost: časopis pro otázky teorie a kultury jazyka (Slovo a slovesnost: A journal for the theory of language and language cultivation)

|

2014

|

tom 75

|

nr 4

255-270

EN

The aim of this paper is to re-examine the process model of LMT from theoretical as well as practical perspectives in order to harmonize it with other process models and widen its scope of analysis. In contrast to the ‘classic’ LMT process model, other process models on policy and management usually include a post-implementation stage. To examine the utility of this stage, a concrete case concerning the ‘prohibition’ of the use of Sorbian at an institution in eastern Germany with German and Sorbian employees is investigated. In this case study, a revised process model is applied in order to analyze the employers’ attempts to regulate language choice in the workplace. Theoretical as well as empirical considerations suggest that the LMT process model could profit from including a post-implementation stage of feedback, which gives the process a cyclical character.