Polski ustawodawca uregulował stronę podmiotową przestępstwa uszkodzenia ciała dziecka poczętego w sposób odmienny od regulacji przyjętych przy przestępstwach związanych ze spowodowaniem uszczerbku na zdrowiu człowieka urodzonego. W obecnym stanie prawnym nieumyślne spowodowanie uszkodzenia ciała dziecka poczętego lub rozstroju zdrowia zagrażającego jego życiu nie jest objęte penalizacją. Taki stan skłania do pochylenia się nad kwestią ewentualnej zmiany art. 157a k.k. w zakresie karalności czynów nieumyślnych. Wydaje się (biorąc pod uwagę kryterium narodzin), że ustawodawca różnicuje ochronę dóbr prawnych w postaci życia i zdrowia człowieka. Nie podlegający dyskusji jest fakt, że prawo karne to ultima ratio, stosowane wówczas, gdy inne środki prawne nie są adekwatne do rangi chronionego dobra. Jednakże mimo to, że istnieją regulacje cywilne tejże problematyki, wydaje się, że nie są one wystarczającym środkiem służącym ochronie przedmiotowych dóbr prawnych. Z tego powodu, w niniejszym dyskursie zaproponowano kilka rozwiązań w zakresie strony podmiotowej przestępstwa art. 157a k.k.
EN
The legislator regulated the subjective side of the offence of the prenatal injuries in a manner different from the regulations adopted in the offenses related to a causing damage to the health of a born person. Under current law, uintentional injury to a conceived child or health disorder that threatens their lives is not penalized. Such a state prompts to considering the issue of a possible amendment of article 157a Polish Penal Code. The main principle in the criminal law is the ultima ratio principle used when other legal measures are not adequate to the status of a protected good. Despite the fact that there are civil legislations on this subject it seems that they are not a sufficient measur to protect the legal goods. For this reason in this discourse several solutions have been proposed in the area of the subjective side of this offence of article 157a Polish Penal Code.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, ma tutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.
EN
In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.
PL
Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia teologicznie, że Pierwsza i Druga Osoba Trójcy Świętej, tj. Ojciec i Syn, są wobec siebie w prawdziwej i właściwe relacji ojcostwa i synostwa. Prawdziwe i własne synostwo Syna ma swoją podstawę w naturalnym zrodzeniu przez Ojca. Odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca jest stwierdzone w Ps 2,7 i paralelnych tekstach Hbr 1,5 i 5,5. To odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca Akwinata przedstawia jako czysto duchowe i intelektualne, czyli jako akt intelektu Ojca; dlatego Syn jest Słowem zrodzonym przez akt intelektywny Ojca. W ten sposób są ukonstytuowane teologicznie także Osoby, z zachowaniem tearchii Ojca: Ojciec jest tym, który zradza, a Syn jest tym, który jest zrodzony. To zrodzenie Syna, czyli poczęcie Słowa, jest odwiecznym mówieniem Ojca, tak że Słowo jest poczęte w sercu Ojca, który wypowiadając siebie samego zrodził Syna równego sobie we wszystkim. Dzięki temu Doktor Anielski wykazuje, właśnie na podstawie odwiecznego zrodzenia, że Syn jest współistotny Ojcu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.