Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: plazmonika

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Plazmoniczne ogniwa fotoelektrochemiczne

100%

Jakubowska M. , Parzuch A. , Bieńkowski K. , Solarska R. , Wróbel P.

tom Vol. 72, nr 3

53--64

Wciąż rosnące globalne zapotrzebowanie na czystą energię wymusza opracowanie technologii wytwarzania jej wydajnych i odnawialnych źródeł. Jednym z kierunków rozwoju są cienkowarstwowe układy fotowoltaiczne pozwalające na wydajną konwersję energii słonecznej na elektryczną lub chemiczną i wykorzystanie jej do produkcji wodoru, który jest jednym z najbardziej obiecujących pierwiastków do magazynowania „zielonej energii”. wydajność układów fotowoltaicznych determinowana jest m.in. własnościami półprzewodnika, w którym następuje absorpcja światła i generacja par elektron-dziura. efektywność tego procesu może zostać podniesiona dzięki wykorzystaniu powierzchniowego rezonansu plazmonowego wzbudzonego na nanocząstkach metalicznych umieszczonych na powierzchni lub wewnątrz materiału aktywnego. kolektywne drgania plazmy elektronowej wzbudzone w nanocząstce prowadzą do pułapkowania i wzmocnienia pola elektromagnetycznego, które rezonansowo rozproszone do warstwy aktywnej podnosi absorpcję w ogniwie. dobór materiału, rozmiaru oraz kształtu nanocząstek pozwala na widmowe strojenie absorpcji w układzie. celem badań w tej pracy jest poprawa wydajności ogniw z elektrodami z tlenku miedzi dzięki zastosowaniu nanocząstek srebra domieszkowanego palladem. nanocząstki wytworzono metodą fizycznego osadzania z fazy gazowej. wykonane struktury charakteryzowano optycznie za pomocą spektrofotometrii oraz mikroskopii SEM. Przeprowadzone prace wykazują wzrost wydajności ogniwa zależny od kształtu oraz wielkości wykorzystanych nanocząstek. najlepsze wyniki uzyskano dla układów poddanych wygrzewaniu po osadzeniu nanocząstek, co skutkuje poprawą ich trwałości chemicznej i odpowiedzi optycznej.

The constantly growing global demand for clean energy forces the development of technologies producing efficient and renewable energy sources. one direction of development is thin-film photovoltaic systems that allow for the efficient conversion of solar energy to electrical or chemical energy and their usage in production of hydrogen, which is one of the most promising elements for storing green energy. The efficiency of photovoltaic systems is determined, among others factors, by properties of a semiconductor in which light is absorbed and electron-hole pairs are generated. The efficiency of this process can be increased by using surface plasmon resonance induced on metallic nanoparticles located on the surface or inside the active material. collective oscillations of the electron plasma excited in the nanoparticle lead to trapping and enhancement of the electromagnetic field, which, resonantly scattered to the active layer, increases the absorption in the cell. The selection of the material, size and shape of the nanoparticles allows spectral tuning of the absorption in the system. This study aims to improve the efficiency of electrochemical cells with copper oxide electrodes by incorporating silver nanoparticles doped with palladium. The nanoparticles were prepared using physical vapour deposition. The fabricated structures were optically characterised by spectrophotometry and SEM microscopy. The conducted research demonstrates an increase in cell efficiency depending on the shape and size of the applied nanoparticles. The best results were obtained for systems subjected to post-deposition annealing, resulting in improved chemical stability and optical response of nanoparticles.

Kubit fizyczny

42%

Romaniuk R.

tom Vol. 62, nr 3

20--27

Kubit fizyczny, na potrzeby niniejszych rozważań, można zdefiniować jako izolowany obiekt kwantowy o dwóch statystycznie superponowanych stanach kwantowych, który posiada potencjał aplikacyjny (funkcjonalny) jako kubit logiczny. Czas koherencji kubitu fizycznego (czas życia, czas istnienia w stanie superpozycji) musi być odpowiednio długi, aby umożliwić zastosowania praktyczne. Czas życia kubitu w stanie koherencji jest określony przez procesy dekoherencji środowiskowej. Kubit (logiczny) w obszarze kwantowej teorii informacji jest elementarną jednostką informacji kwantowej, analogiem do skalarnego bitu. W odróżnieniu od unormowanej skalarnej wartości bitu 0 lub 1, kubit jest wektorem unormowanym (ale nie w dwuwymiarowej przestrzeni Euklidesa) w dwuwymiarowej przestrzeni Hilberta o bazie ortonormalnej {|0>, |1>}, q=α|0>+β|1>, gdzie α, β są unormowanymi |α²|+|β²|=1 liczbami zespolonymi i statystycznymi amplitudami stanów kwantowych. W notacji Diraca |0>=[1,0], |1>=[0,1]. Pomiar powoduje kolaps koherentnego stanu kwantowego będącego statystyczną superpozycją stanów składowych do stanu dyskretnego z prawdopodobieństwami |α²| dla stanu |0>, i |β²| dla stanu |1>. Tak zdefiniowany logicznie kubit musi być wykonany fizycznie na realizowalnych, stabilnych, dwupoziomowych obiektach kwantowych. Jako kubity fizyczne stosuje się np. cząstki o spinie ½, elektron, polaryzację pojedynczego fotonu, izolowane pojedyncze atomy neutralne i jony, ale także kubity syntetyczne jak kolorowe centra wakancyjne w kryształach, kropki kwantowe, oraz emergencje kwantowe jak kwazicząstki i kwantowe pobudzenia kolektywne np. plazmoniczne.

The physical qubit, for the purposes of these considerations, can be defined as an isolated quantum object with two statistically superposed quantum states, which has an application (functional) potential as a logical qubit. The coherence time of the physical qubit (lifetime, lifetime in superposition) must be long enough to allow for practical applications. The lifetime of a qubit in a coherence state is determined by the processes of environmental decoherence. The (logical) qubit in the field of quantum information theory is an elementary unit of quantum information, analogous to a scalar bit. Unlike a normalized scalar bit value of 0 or 1, a qubit is a normed vector (but not in a two-dimensional Euclid space), in a two-dimensional Hilbert space with an orthonormal basis {|0>,|1>}, q = α | 0> + β | 1>, where α, β are normalized |α²|+|β²|=1 complex numbers and statistical amplitudes of quantum states. In Dirac notation, |0>=[1,0], |1>=[0,1]. The measurement causes a collapse of a coherent quantum state which is a statistical superposition of the component states to the discrete state with the probabilities |α²| for the state |0>, and |β²| for state |1>. Such a logically defined qubit must be physically realized on stable, two-level quantum objects. Physical qubits are e.g. spin ½ particles, electrons, single photon polarization, isolated neutral atoms, and ions, but also synthetic qubits such as coloured vacancy centres in crystals, quantum dots, and quantum emergencies such as quasiparticles and quantum collective stimulations, e.g. plasmonic.