Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: plastyczność neuronalna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Wychowanie interpersonalne

100%

Nin Márquez M. I. , Rossa C.

tom 1/43

419-435

Ostatnie artykuły z zakresu neuronauk oraz ich wpływu na dydaktykę uzasadniają otwarcie się na nowe elementy wiedzy, na konieczność opanowania nowych umiejętności i potrzebę odnowienia samej dydaktyki przez usytuowanie w centrum wszystkiego relacji wychowawczej. Mózg ludzki został tak zaprojektowany, aby uczyć się poprzez dzielenie się doświadczeniami. Celem niniejszego artykułu jest zweryfikowanie istnienia korelacji pomiędzy rozwojem umysłowym a relacyjnością. Podejście pedagogiczne Chiary Lubich, wpisujące się w ten kierunek zainteresowań, podkreśla, że celem procesu wychowawczego jest rozwój tożsamości osobistej, zapoczątkowany spotkaniem z drugim. Ponadto jej zdaniem zarówno relacje interpersonalne, jak i emocje pomagają osiągnąć lepsze wyniki uczenia się. Neuronauki i nauki kognitywne wykazały wzajemne powiązania pomiędzy percepcją, emocjami i poznaniem w nauczaniu szkolnym. Uważa się zatem, że wzmocnienie wymiarów relacyjnych i emocjonalnych w dydaktyce może poprawić procesy nauczania i uczenia się. Rzeczywiście, w ostatnich dziesięcioleciach badania naukowe nad funkcjonowaniem ludzkiego mózgu i procesami uczenia się doprowadziły do nowych odkryć, które modyfikują aktualną wiedzę edukacyjną. Postępy nauki potwierdzają fakt, że rozwój umiejętności interpersonalnych może poprawić rozwój mózgu dzieci. To właśnie stosunek do innych osób – także tych, które biorą odpowiedzialność za dzieci – rozwija lub hamuje organizację obwodów neuronalnych i zdolność do aktywacji w odpowiedzi na bodźce oraz umożliwia ekspresję określonych genetycznie struktur mózgu. W niniejszej pracy przedstawiony jest rozwój zachowań prospołecznych, które optymalizują i domagają się zdolności do empatii, promowanych przez Chiarę Lubich jako kategorii behawioralnych Sztuki miłowania.

Recent contributions from neuroscience and their implications on school teaching have encouraged openness to new knowledge, to the need for new skills and to the revamping of teaching, placing educational relationship at the centre of everything. The brain has been designed to learn through sharing experiences. The purpose of these pages is hence to see if there is a correlation between mental development and relationality. In that sense, as Chiara Lubich’s pedagogy highlights, educational goal is to develop personal identity starting from the encounter with the other. Besides, interpersonal relationships and emotions will help to improve learning. Neuroscience and cognitive neuroscience have demonstrated there is an interconnection between perception, emotion and cognition during school learning. Therefore, we think that valuation of relational and emotional dimensions in education can improve the processes of teaching and learning. In fact, in the last decades, studies and research about human brain function and teaching and learning processes have led to new findings that nowadays are modifying current pedagogy. The progress on science says that interpersonal skills development can improve children’s brain development. The relationship with others and other attachment figures is the enabler to allow or inhibit the organisation of neuronal connections, the capability to activate them as a response to stimulus and allow the expression of brain structures genetically determined. This scenario presents the development of prosocial behaviour, which optimise and postulate the capacity for empathy, promoted by Chiara Lubich as behavioural categories of the Art of Love.

Plastyczność dorosłej kory mózgowej

100%

Rymarczyk K. , Makowska I. , Pałka-Szafraniec K.

nr 2

80-87

The human brain is characterized by high plasticity, a feature well-illustrated by many examples described in medical literature. Over the last decades, there has been a significant increase in our knowledge concerning the above, made possible by the appearance of new diagnostic tools, such as functional magnetic resonance imaging, or molecular biology. These methods allow to follow the changes taking place at various levels, including behaviour, anatomy, physiology, and especially at the cellular and subcellular level. Some studies confirm the important role of neuroplasticity, not only in childhood, when the potential is the greatest, and the central nervous system is still developing, but also at later stages of human life. It has now been established that the brain remains plastic at any age, also senile. Understanding the role of brain plasticity in the pathogenesis of diseases has the potential to develop new therapeutic techniques. Based on the latest scientific reports, it can be concluded that neuroplasticity is increasingly becoming the target of novel therapeutic techniques, which make use of the brain’s natural ability to regenerate or compensate lost function. An example would be the use of transcranial magnetic stimulation in neurorehabilitation of patients with structural brain damage, e.g. after stroke, or the targeted use of pharmacotherapy in selected mental illnesses. The purpose of this review is to present the available results of the research on the basic characteristics of brain plasticity, also in adulthood, and the potential influence of drugs on neuroplasticity

Ludzki mózg cechuje się znaczną plastycznością, co doskonale obrazują przykłady opisywane w literaturze fachowej. W ostatnich kilkudziesięciu latach doszło do istotnego poszerzenia wiedzy na temat mechanizmów plastyczności mózgowej – było to możliwe dzięki pojawieniu się nowych narzędzi badawczych, w tym technik obrazowania mózgu i metod biologii molekularnej. Pozwalają one na śledzenie zmian zachodzących na różnych poziomach, m.in. zachowania, anatomii i fizjologii, a także na poziomie komórkowym. Część badań potwierdza ważną rolę neuroplastyczności nie tylko w dzieciństwie, kiedy ośrodkowy układ nerwowy wykazuje największy potencjał plastyczny, lecz także w późniejszych okresach życia. Ludzki mózg pozostaje plastyczny w każdym wieku, nawet podeszłym. Poznanie mechanizmów plastyczności pozwala na opracowanie nowych technik terapeutycznych. Kierunki najnowszych badań naukowych nad neuroplastycznością wskazują na potencjał wykorzystania nowoczesnych technik terapeutycznych w celu wspierania naturalnych zdolności regeneracyjnych czy kompensacyjnych mózgu. Przykładem może być wykorzystanie przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (transcranial magnetic stimulation) w rehabilitacji pacjentów z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego bądź też celowane stosowanie farmakoterapii w wybranych chorobach psychicznych. W niniejszej pracy poglądowej przedstawiono wybrane zagadnienia związane z mechanizmami plastyczności mózgowej, plastycznością w okresie dorosłości i zmianami plastycznymi w przebiegu farmakoterapii.