Artykuł opisuje badania zachowania się pocisków amunicji pistoletowej w ośrodku imitującym ciało ludzkie, żelatynie balistycznej. W ramach badań porównana została amunicja pistoletowa kalibrów 7,62x25 mm (pocisk FMJS i PS), 9x19 mm (ACTION 4, FMJ, AP) oraz małokalibrowa amunicja pistoletowa 4,6x30 mm (Action, FMJ DM-21) i 5,7x28 mm (SS195LF, SS197SR, SS190). W ramach badań blok żelatynowy osłaniany był kamizelką kuloodporną klasy K2 wg. PN-V-87000:2011, oraz osłonami wykonanymi z kompozytu aramidowego. Zachowanie się pocisku w żelatynie było rejestrowane kamerą do zdjęć szybkich Phantom v7.3, a analiza i obliczenia zostały przeprowadzone za pomocą oprogramowania TEMA Motion.
EN
Article describes behavior of pistol ammunition bullets in ballistic gel, which imitates human body. Tests includes comparison of standard caliber pistol ammunition 7,62x25 mm (FMJ steel jacket and PS - mild steel core), 9x19 mm (ACTION 4, FMJ, AP - brass monoblock) and small caliber pistol ammunition 4,600 mm (ACTION, FMJ DM-21) and 5,7x28 mm (SS195LF, SS197SR, SS190 duty round). During tests ballistic block was protected by flexible armours: ballistic vest (protection level K2 according to PN-V-87000:2011) and different sets of aramide composite. Behaviour of bullet in ballistic gel was captured by high speed camera Phantom v7.3. Calculations and analysis was made with TE MA motion software.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule przedstawiono wyniki prac konstrukcyjno badawczych nad specjalnym 9 mm pociskiem pistoletowym. Pocisk ten traci ponad czterokrotnie więcej energii kinetycznej na tym samym odcinku toru niż standardowy 9 mm pocisk Makarowa, co umożliwia ograniczenie zasięgu ognia skutecznego i uniknięcie niebezpiecznego postrzału osób postronnych w przypadku strzału niecelnego lub rykoszetu. Bezwzględną miarą skuteczności pocisku jest jego energia jednostkowa E¡, czyli energia kinetyczna odniesiona do pola przekroju poprzecznego pocisku. W przypadku strzału do niechronionej siły żywej minimalna skuteczna energia jednostkowa wynosi 150J/cm² (dane wg literatury zachodniej) lub 98J/cm² przy masie elementu rażącego ≥1, 1g (dane b. ZSRR). Dla opisywanego pocisku specjalnego „M” przyjęto 98J/cm², co wynika z założonego ograniczenia do minimum możliwości niebezpiecznego postrzału osób postronnych. I tak np. standardowy 9 mm pistoletu P-83 ma energię skuteczną na odległościach do ok. 400 m, podczas gdy pocisk specjalny „M” – na odległościach do 75 m. Badania strzelaniem wykazały, że pociski „M” zachowują się poprawnie na torze lotu ( nie tracą stabilizacji), zaś ich skupienie spełnia wymagania jak dla 9 mm standardowych pocisków Makarowa. W rozwiązaniu konstrukcyjnym pocisku wykorzystano patent Nr 180835, którego właścicielem jest WITU.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.