Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Seroprevalence of Bordetella pertussis antibodies among a group of young adults

100%

Skiba A. , Raman S. , Rzucidlo I. , Sereda D. , Koziol M. M.

Journal of Pre-Clinical and Clinical Research

|

2021

|

tom 15

|

nr 3

2

The balance between pro- and anti-inflammatory cytokines in the immune responses to BCG and DTwP vaccines

100%

Druszczynska M. , Kowalewicz-Kulbat M. , Maszewska A. , Rudnicka K. , Szpakowski P. , Wawrocki S. , Wlodarczyk M. , Rudnicka W.

Acta Biochimica Polonica

|

2015

|

tom 62

|

nr 4

913-921

EN

Bacillus Calmette-Guérin (BCG) and pertussis vaccines have been found to be insufficient and their further improvement is required. In order to develop improved vaccines, a better understanding of the main pathways involved in the host's protective immunity to the pathogens is crucial. We address the question as to whether the balance between pro- and anti-inflammatory cytokine production might affect the host responses to BCG and diphtheria-tetanus toxoids-whole cell pertussis (DTwP) vaccines. The study population consisted of 118 healthy people, age range 18-30 years, who had been subjected to BCG and DTwP vaccination according to the state policy. Tuberculin skin testing (TST) revealed a delayed type hypersensitivity (DTH) to PPD (purified protein derivative) in 53% volunteers. The variability in development of the BCG-driven DTH to tuberculin prompted us to address a question as to whether Th1/Th2 polarization is involved in the lack of skin responsiveness to PPD. PPD-stimulated blood lymphocytes from TST+ participants produced significantly more IFN-γ and less IL-10 than lymphocytes from TST- volunteers. However, TST- volunteers' sera contained more anti-pertussis IgG but not anti-diphtheria toxin IgG. Mycobacterial antigens and particularly PPD induced a higher expression of HLA-DR and co-stimulatory CD80 receptors on DCs from TST+ than TST- participants. BCG but not PPD pulsed DCs from TST- volunteers produced significantly more IL-10. Mycobacterial antigen stimulated DCs from TST+ volunteers induced a more intense IFN-γ production in co-cultures with autologous lymphocytes than the cells from TST- participants. Differences among the types of dendritic cell activities contribute to development of tuberculin reactivity in BCG vaccinated volunteers.

3

Krztusiec – choroba, która nie daje o sobie zapomnieć

84%

Wawrzyniak A. , Moes-Wójtowicz A. , Kalicki B. , Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

tom 8

|

nr 4

335-340

EN

Pertussis (whooping cough) is an acute respiratory disease which may have a severe course, especially in newborns. Despite general conviction about disease eradication it is still a crucial clinical problem. Pertussis morbidity is different every year but the decreasing number of younger children and increasing number of people at the ages over 15 years falling ill could be observed. The main factors influencing the clinical course are age and immunization level. Among infants the disease mostly divides into three stages: catarrhal, paroxysmal and convalescent. Persistent cough is the most common manifestation of pertussis in adolescents and adults. The criterion standard for diagnosis of pertussis is isolation of B. pertussis in culture. Serologic antibody titre testing is available, but a comparison with results of the same test made 3‑5 weeks later is needed. The principle of prophylaxis is the obligatory vaccination carried out at the ages of 1, 2 and 6 years. For the first four doses usage of a whole cell vaccine (DTPw) is recommended. For the fifth dose at the age of 6 years an acellular pertussis vaccine (DTaP) should be used. The whole cell vaccine is contraindicated for prematurely born children and patients with cerebral palsy connected to perinatal hypoxia. Acquired immunity against whooping cough is decreasing with time. To eradicate B. pertussis from the respiratory tract macrolide antibiotics are the preferred agents or co‑trimoxazole if macrolides are contraindicated. Duration of treatment is 3‑5 days for azithromycin and 7‑14 days for the other macrolides and co‑trimoxazole. Prophylaxis for susceptible persons may be started up to 3 weeks after exposure. Such procedure is to the advantage of infants up to the age of 4 months and women in the third trimester of pregnancy.

PL

Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną układu oddechowego, której przebieg może być ciężki, szczególnie u noworodków. Mimo powszechnego przekonania o eradykacji tej choroby nadal stanowi ona istotny problem kliniczny. Zachorowalność na krztusiec ulega corocznym fluktuacjom, jednak procentowy udział zachorowań według wieku wykazuje tendencję spadkową u młodszych dzieci i wzrostową wśród osób powyżej 15. roku życia. Obraz kliniczny w największej mierze zależy od wieku dziecka oraz od stopnia uodpornienia. U niemowląt choroba przebiega w charakterystycznych trzech fazach: nieżytowej, kaszlu napadowego oraz zdrowienia. U młodzieży i dorosłych najczęstszy objaw stanowi przewlekający się kaszel. Złotym standardem w diagnostyce krztuśca jest badanie bakteriologiczne, z kolei najbardziej dostępną metodą – diagnostyka serologiczna. Należy wykazać znamienny wzrost, tj. czterokrotny, miana swoistych przeciwciał w dwóch próbkach surowicy w odstępie 3‑5 tygodni. Podstawą profilaktyki krztuśca są obowiązkowe szczepienia ochronne, przeprowadzane w 1., 2. i 6. roku życia. Cztery pierwsze szczepienia powinny być wykonane szczepionką pełnokomórkową (DTPw), natomiast ostatnie szczepionką bezkomórkową DTaP. Przeciwwskazaniem do zastosowania szczepionki pełnokomórkowej jest wcześniactwo i mózgowe porażenie dziecięce, związane z niedotlenieniem okołoporodowym. Odporność na zachorowanie na krztusiec zmniejsza się wraz z czasem upływającym od ostatniego szczepienia. Grupą antybiotyków preferowaną w terapii zakażenia Bordetella pertussis są makrolidy, w przypadku przeciwwskazań stosuje się kotrimoksazol. Czas leczenia wynosi od 3‑5 dni dla azytromycyny do 7‑14 dni dla pozostałych antybiotyków. Profilaktykę poekspozycyjną można rozpocząć do 3 tygodni od narażenia na zakażenie. Największą korzyść z takiego postępowania mogą odnieść niemowlęta do 4. miesiąca życia i kobiety w trzecim trymestrze ciąży.

4

Krztusiec jako przyczyna kaszlu u dzieci leczonych w K linice Pediatrii, Nefrologii i A lergologii Dziecięcej WI M w latach 2009–2013

84%

Moes-Wójtowicz A. , Wawrzyniak A. , Fiodorowicz E. , Rzeszotarska A. , Dadas-Stasiak E. , Kalicki B. , Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

tom 9

|

nr 1

73-77

EN

A retrospective analysis of medical data of 157 children, suspected for pertussis, aged from 1 month to 17 years, hospitalised in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine from January 2009 to March 2013 was undertaken. Information concerning age, sex, duration of cough, presented symptoms and laboratory tests results were analysed. Statistical analysis was performed using standard statistical software (Statistica PL). The significance level was set as p<0.05. Pertussis, as a reason of cough, was found in 31 cases. Statistical analysis showed no significant differences between patients with acute and chronic cough, as far as a frequency of pertussis infection is concerned. Gender was not associated with the pertussis infection (p>0.05). Occurrence of cough and apnea was strongly associated with positive pertussis serologic laboratory tests. The statistical significance between low amount of white blood cells and low Biernacki’s test rate and positive pertussis serologic laboratory tests was found. This finding does not fit to a classical course of disease. The reason of this discrepancy may be a fact, that in analyzed group only two children werenot vaccinated (under the age of 2 months). The classical course of disease is observed only among unvaccinated patients. Among children diagnosed due to recurrent respiratory tract infections 8.3% had positive pertussis serologic laboratory tests.

PL

Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 157 dzieci w wieku od 1. miesiąca do 17 lat hospitalizowanych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w okresie od stycznia 2009 do marca 2013 roku, u których wysunięto podejrzenie krztuśca. Analizowano informacje dotyczące wieku, płci, czasu trwania kaszlu, prezentowanych objawów przed przyjęciem i w chwili przyjęcia do Kliniki oraz wyników badań laboratoryjnych. Do analizy statystycznej wyników wykorzystano program Statistica PL, przyjmując poziom istotności p<0,05. Krztusiec jako przyczynę kaszlu potwierdzono u 31 badanych pacjentów. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w częstości wykrywania zakażenia krztuścem u dzieci z kaszlem ostrym i przewlekłym. Nie wykazano różnicy w częstości występowania krztuśca pomiędzy dziewczynkami i chłopcami. Znaleziono istotną statystycznie zależność pomiędzy występowaniem kaszlu i bezdechów a laboratoryjnym potwierdzeniem krztuśca. Wykazano również istotną statystycznie zależność pomiędzy niższymi wartościami liczby leukocytów (WBC) oraz odczynu Biernackiego (OB) a rozpoznaniem krztuśca, co nie pokrywa się z klasycznym obrazem choroby. Niezgodność ta może wynikać z faktu, iż w badanej grupie znalazło się tylko dwoje dzieci niezaszczepionych przeciwko krztuścowi (dzieci poniżej 2. miesiąca życia), a tylko u osób nieszczepionych możemy obserwować klasyczny, pełnoobjawowy przebieg choroby. W grupie dzieci diagnozowanych z powodu nawracających zakażeń układu oddechowego stwierdzono zakażenie krztuścem u 8,3%.

5

Przyszłość szczepionki przeciw krztuścowi

84%

Pawlak A.

Laboratorium Medyczne

|

2019

|

tom nr 2

35--39

PL

Krztusiec, mimo wielu dekad szczepień, nadal jest aktualnym problemem w zdrowiu publicznym. Szczepionka pełnokomórkowa, wysoce skuteczna, lecz reaktogenna, jest coraz częściej zastępowana przez szczepionki acelularne o znacznie niższej skuteczności, jednak wyższym profilu bezpieczeństwa. Z tego względu trwają badania nad nowymi, bezpiecznymi szczepionkami, które zapewniałyby skuteczną i dłuższą ochronę przeciw pałeczkom Bordetella pertussis. W niniejszej pracy przedstawiono powody braku sukcesów w walce z krztuścem, a także typy nowych preparatów szczepionkowych, nad którymi trwają badania przedkliniczne i kliniczne.

EN

Pertussis, despite many decades of vaccination, is still a current problem in public health. The whole-cell vaccine, highly effective but reactogenic, is increasingly being replaced by acellular vaccines with much lower efficacy, but with a higher safety profile. For this reason, scientists search for new, safe vaccines that would provide effective and longer protection against Bordetella pertussis. This paper presents the reasons for the lack of success in the fight against whooping cough, as well as the types of new vaccines that are undergoing preclinical and clinical studies.

6

Krztusiec – choroba nie tylko dzieci, aktualne strategie jej zapobiegania

84%

Piotrowska-Depta M. , Piotrowska-Jastrzębska J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2009

|

tom 5

|

nr 4

240-244

EN

Pertussis (whooping cough) is an acute infectious disease of children, the most dangerous for newborns and infants. Before common vaccinations were introduced, pertussis was an endemic disease of high morbidity, high death rate, especially in the first year of life, and numerous complications. After the vaccinations were introduced for some time downward tendency of pertussis morbidity was observed. Nowadays morbidity rate is growing (in Poland 3.45 in 2009 vs. 2.25 in 2008), and the reasons for this tendency could lie in the fast extinction of postvaccination response in older children, which makes them vulnerable to infections. In the last decade the increase in pertussis prevalence in adolescents and adults in observed. This fact calls for the intensification of researches into creating new vaccine designed for adolescents and adults. The introduction of 2 new dTap vaccines in the USA in 2005 based on tetanus toxoid, reduced diphtheria toxoid and acellular pertussis vaccine [Boostrix, GlaxoSmithKline (10-18 years of age) and Adacel, Sanofi Pasteur (11-64 years of age)], constitutes a first step towards the improvement of the epidemio-logical situation. The study presents pertussis prevalence in Poland and in the world, as well as current prevention strategies. Nowadays prevention based on the implementation an adult program (a cocoon strategy and a single booster dose dTap) in addition to childhood and adolescents vaccination seems to be the most effective strategy resulting in significant reduction of pertussis incidence in the all age groups.

PL

Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną wieku dziecięcego, najbardziej niebezpieczną dla noworodków i niemowląt. Przed erą wprowadzenia powszechnych szczepień przeciwkrztuścowych krztusiec występował jako choroba endemiczna charakteryzująca się wysoką zapadalnością, wysokim odsetkiem śmiertelności, szczególnie w 1. roku życia, oraz licznymi powikłaniami. Po wprowadzeniu szczepień ochronnych przez pewien okres obserwowano tendencję spadkową zachorowań. Obecnie współczynnik zapadalności wzrasta (w Polsce 3,45 w 2009 roku vs 2,25 w 2008 roku), a przyczyn tego zjawiska upatruje się w szybkim wygasaniu odpowiedzi poszczepiennej u dzieci starszych, co czyni je podatnymi na zakażenie. W ciągu ostatniej dekady odnotowuje się systematyczny wzrost zachorowań na krztusiec wśród młodzieży i osób dorosłych. Fakt ten skłania do intensyfikacji prac nad opracowaniem nowych, skutecznych szczepionek przeciwko krztuścowi przeznaczonych do stosowania w profilaktyce krztuśca u młodzieży i dorosłych. Rejestracja w 2005 roku w USA dwóch nowych szczepionek skojarzonych dTap zawierających acelularny komponent krztuśca, toksoid tężcowy oraz obniżoną ilość toksoidu błoniczego [Boostrix, GlaxoSmithKline (od 10. do 18. r.ż.) oraz Adacel, Sanofi Pasteur (od 11. do 64. r.ż.)] jest pierwszym krokiem ku poprawie sytuacji epidemiologicznej w całym społeczeństwie. Tym bardziej, że dotychczasowe badania potwierdzają ich immunogenność i profil bezpieczeństwa. W pracy przedstawiono sytuację epidemiologiczną zachorowań na krztusiec w Polsce i na świecie oraz aktualne strategie zapobiegania tej chorobie. Nowoczesna profilaktyka krztuśca polegająca na powszechnym wprowadzeniu programu szczepień u osób dorosłych i młodzieży (obejmującego strategie tzw. kokonu i podawania dawki przypominającej dTap) wydaje się aktualnie najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia częstości występowania krztuśca w całej populacji.

7

The virulence factors of Bordetella pertussis: talented modulators of host immune response

84%

Fedele G. , Bianco M. , Ausiello C. M.

Archivum Immunologiae et Therapiae Experimentalis

|

2013

|

tom 61

|

nr 6

8

Haemophilus influenzae type b and pertussis vaccinations in preterm infants

84%

Sikora J. P. , Chlebna-Sokol D. , Ligenza I. , Sikora A.

Archivum Immunologiae et Therapiae Experimentalis

|

2006

|

tom 54

|

nr 3

9

Jak rożnicować wymioty u noworodkow i niemowląt? Część I. Patofizjologia. Zapalne i neurologiczne przyczyny wymiotow

67%

Zeman K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

tom 10

|

nr 1

36-40

EN

Vomiting (emesis) is the forceful expulsion of the contents of stomach through the mouth and sometimes the nose. The content of the vomit may be of medical interest. Vomiting can be dangerous if the gastric content gets into the respiratory tract. Vomiting child is at risk of developing and may alter the electrolyte status dehydration. It is normal for newborn and infants to vomit. In most cases, the vomiting will last no longer than one or two days and is not a sign of anything serious. Gastro-oesophageal reflux and food allergy in infancy are common presentations that require considered management. However, persistent vomiting can sometimes be a sign of something more serious, such as a severe respiratory or urinary tract infection, viral gastroenteritis infection, infection of central nervous system. One of the most serious causes of vomiting in infants are elevated intracranial pressure and occlusion of the gastrointestinal tract. In all cases general practitioner has a key role in identifying whether a child needs further investigation and management.

PL

Wymioty to silne wypchnięcie treści żołądkowej poprzez usta/nos na zewnątrz. Ważna jest treść, jaką wymiotuje dziecko. Istnieje wysokie ryzyko aspiracji treści do dróg oddechowych, łatwo może dojść do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. W większości przypadków wymioty u niemowląt i noworodków są epizodyczne, zwykle też mają łagodny przebieg. Najczęściej spowodowane są błędami w karmieniu, refluksem żołądkowo-jelitowym oraz alergią pokarmową. Jednakże przedłużające się wymioty mogą być objawem poważniejszych przyczyn, w tym zapaleń dróg oddechowych, moczowych, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, nieżytu żołądkowo-jelitowego, a także jednym z ważnych symptomów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego czy schorzeń przewodu pokarmowego, wymagających interwencji chirurgicznej. We wszystkich przypadkach rola lekarza pierwszego kontaktu polega na identyfikacji przyczyn, które wymagają dalszej diagnostyki i/lub leczenia.