Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Old-age pension systems’ reforms in Germany, Greece and France – a social citizenship perspective

100%

Polakowski M.

Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

|

2018

|

nr 510

165-180

EN

European old-age pension systems face multiple challenges. On the one hand, governments are concerned with the fiscal effects of ageing societies. On the other hand, there is a social pressure on maintaining standards of living during the retirement. Such tension is one of the most significant socio-economic conflicts in modern politics. During last 25 years, policy makers tried to answer these challenges by pension reforms. In general, a trend towards reducing social rights can be distinguished, which is to a significantly smaller extent accompanied by improvement of coverage and benefit levels for some groups. This research analyses old-age pension reform trajectories in three European countries: Greece, France and Germany. It focuses on the generosity of pension benefits, access to pensions, and anti-poverty function of the pension systems. The paper assesses, whether over a period 1990–2015, a convergence took place between the countries and if yes, what was its direction.

2

Ekonomia behawioralna w polskim systemie emerytalnym

100%

Kawiński M. , Sieczkowski W.

Studia BAS

|

2022

|

nr 4(72)

103-121

EN

The article explores behavioural aspects of pension schemes. It begins with fundamental changes in social security schemes, described as financialisation, marketisation and privatisation. These processes provided background for the development of behavioural mechanisms. However, in practise, behavioural economics is usually narrowed to the patterns which are most frequently used and which are believed to be effective. The goal of the article is to check this effectiveness. A detailed analysis of different pension schemes shows that this effectiveness differs significantly and cannot be considered as a default feature. The authors argue that certain behavioural mechanisms have already been used in the Polish pension scheme, and the effectiveness analysis shows that effectiveness depends on the framework of the decision-making process.

3

Adekwatność zreformowanych systemów emerytalnych

75%

Hagemejer K. , Bonn-Rhein-Sieg H.

|

nr 1/2018 TOM I

21-47

PL

Podstawowymi celami społecznymi systemów emerytalnych jest przeciwdziałanie ubóstwu na starość oraz wyrównywanie konsumpcji w cyklu życia, a więc przeciwdziałanie spadkowi poziomu życia po zakończeniu okresu aktywności zawodowej. Polska, podobnie jak inne kraje, radykalnie reformowała publiczne składkowe programy emerytalne stanowiące główną część jej systemu emerytalnego. Wprowadzone reformy miały na celu osiągnięcie trwałych możliwości finansowania poprzez stabilizację poziomu składek i uruchomienie mechanizmów regulujących koszty. Mechanizmy te – w sytuacji demograficznego starzenia się ludności – prowadzą do obniżania poziomu stóp zastąpienia, co może uczynić systemy emerytalne niezdolnymi do realizacji ich społecznych celów – a więc nieadekwatnymi społecznie. Autor artykułu proponuje, by zamiast rozważania konfliktu między dążeniem do osiągnięcia trwałych możliwości finansowania systemów emerytalnych a dążeniem do ich adekwatności w sensie realizacji celów społecznych, zdefiniować adekwatność systemów emerytalnych w sposób integrujący trzy nierozłączne wymiary: adekwatność poziomu świadczeń, adekwatność wieku emerytalnego oraz adekwatność poziomu składek i podatków finansujących emerytury. Tylko pełna świadomość i zrozumienie nierozłączności tych trzech wymiarów pozwoli na osiągnięcie porozumienia w dialogu społecznym różnych interesariuszy odnośnie do priorytetów realizowanych celów i pożądanego kształtu systemu emerytalnego. Rozważania zilustrowane są analizą polskiej reformy emerytalnej, jej przewidywanych długookresowych konsekwencji oraz istniejących wyzwań i dylematów.

EN

The main objectives of retirement systems is the prevention of poverty in old age and a smoothing out of consumption levels to prevent undesired for falls in living standards after retirement itself. Poland, along with many other countries, has radically reformed the public contributory schemes dominating its pension systems. These reforms aim to achieve long term financial and fiscal sustainability through stabilizing contribution rates, building into the schemes automatic stabilizing mechanisms. These mechanism lead – under the conditions of demographic ageing – to lower the replacement rates, which may in turn make these systems unable to achieve the social goals set them – and thus becoming socially inadequate. The paper proposes that instead of debating trade-offs between conflicting goals over financial sustainability and social adequacy, one should redefine the notion of the adequacy of pension systems in a way which integrates three mutually interconnected dimensions of adequacy: adequate benefit levels, adequate retirement age and adequate level of contributions and taxes necessary for financing. Only total awareness and an understanding of the inseparability of these three dimensions may allow agreement to be reached in the social dialogue between all the stakeholders on policy priorities and the desired shape of the retirement system. The arguments provided in the paper are illustrated with a detailed analysis of Polish pension reform, its predicted long-term implications and emerging challenges and dilemmas.

4

WYKORZYSTANIE DOROBKU EKONOMII BEHAWIORALNEJ W REFORMOWANIU SYSTEMÓW EMERYTALNYCH

75%

Szczepański M.

Polityka Społeczna

|

2017

|

tom 44

|

nr 8(521)

27–35

EN

The aim of this article is an attempt to describe and evaluate the use of some of the solutions of the theory of behavioral economics in the practice of reforming their pension systems. The effects of the application of behavioral economics at the reform of occupational pension schemes in the UK and New Zealand (automatic entry to the pension scheme with the possibility of withdrawal at a certain time) are encouraging (dissemination of occupational pension schemes, the increase in supplementary pension savings). Similar solution could be implemented in Poland. Indicate also some risks associated with the use of behavioral economics in reforming pension systems (for example: the manipulation of behavior and decisions of participants of pension schemes, misselling).

PL

Celem poznawczym artykułu jest próba oceny zastosowania niektórych rozwiązań wypracowanych na gruncie teorii ekonomii behawioralnej w praktyce reformowania systemów emerytalnych. Przedmiotem prezentowanych wyników badań są dotychczasowe rezultaty zastosowania ekonomii behawioralnej przy reformowaniu zakładowych systemów emerytalnych w Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii (automatyczny zapis do programu emerytalnego z możliwością odstąpienia w określonym czasie). Osiągnięte w tych krajach efekty (upowszechnienie zakładowych systemów emerytalnych, zwiększenie poziomu dodatkowych oszczędności emerytalnych) są zachęcające. Na tej podstawie sformułowano rekomendacje co do możliwości zastosowania podobnych rozwiązań w Polsce. Wskazano także na pewne zagrożenia związane z wykorzystaniem ekonomii behawioralnej w reformowaniu systemów emerytalnych (m.in. manipulowanie zachowaniami i decyzjami uczestników systemu emerytalnego nie zawsze zgodne z ich interesem, misselling).

5

Zmienność systemów zabezpieczenia emerytalnego: porównanie międzynarodowe

75%

Jurek Ł.

Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

|

2021

|

nr 1

3-18

EN

Today pension systems in many countries are under radical reconstruction. Particular parts within institutional settings are being modified and adjusted to match changes in the demographic, social and economic background. The extent of pension reforms, however, differs from country to country. The more changes are made and the more significant they are, the more instable the pension system. The article aims to present the level of instability of pension systems in selected EU countries. Both the quantity and significance of the reforms have been taken into consideration. The study involved 21 countries for the period 2009–2019. Over that time the pension system was the most stable in Slovenia, Luxembourg and Austria, with it being the most instable in Poland, France and Greece.

PL

Współcześnie systemy zabezpieczenia emerytalnego w wielu krajach poddawane są radykalnej rekonstrukcji. Poszczególne elementy tych systemów są modyfikowane i dostosowywane do przeobrażeń zachodzących w otoczeniu demograficznym, społecznym i ekonomicznym. Skala przeprowadzanych reform emerytalnych różni się jednak w poszczególnych krajach. Im są te reformy liczniejsze i donioślejsze, tym bardziej zmienny jest wtedy system emerytalny. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie poziomu zmienności systemów zabezpieczenia emerytalnego w wybranych krajach Unii Europejskiej. Wzięto pod uwagę zarówno liczebność, jak i doniosłość przeprowadzonych reform. Badaniu poddano 21 krajów europejskich, a okres badania obejmował dekadę 2009–2019. W tym czasie najmniej zmienne były systemy emerytalne w Słowenii, Luksemburgu i Austrii, najbardziej zaś w Polsce, Francji i Grecji.

6

Capital-based Pension Funds: The Question of Risk Sharing

63%

Ząbkowicz A.

|

nr 18

115-127

EN

Capital-based pension funds are built from the contributions of their participants and are invested in financial assets. Failed investments cause a fund’s capital to shrink, which generates a risk of low pension benefits and/or the insolvency of the fund. The risk can be shared between contributors, pension fund management companies, and the state (under a mandatory pension funds regime). This article attempts to emphasise that, particularly in the case of old-age insurance, the problem of who runs the most risk is pivotal and deserving of greater concern than the issue of whether the rate of return on investment is high enough. The aim is to draw attention to this rather neglected aspect of the recent reforms of the old-age insurance industry. The method relies on an ordered analysis founded on a review of the relevant subject literature. The point is made that the change from the Defined Benefit (DB) to the Defined Contribution (DC) formula shifts most of the risk onto contributors. On the other hand, this change makes the business relatively safe for private insurers and banks and reduces pressure on the public finance balance sheet. The shift from DB to DC schemes is rather common in Europe, hence the main issues tackled in the article are relevant to a fairly big group of countries (including Poland). The article discusses the issue of risk-sharing in reference to the modern experience of Chile, a country that pioneered changes with respect to capital-based pensions and DC schemes. It concludes that the element of social solidarity recently introduced into the Chilean system brings some relief to low-income workers and also supports the longevity of the fully-funded Defined Contribution system.

PL

Kapitałowe fundusze emerytalne są tworzone ze składek swoich członków celem ich inwestowania na rynkach finansowych. Nietrafione inwestycje powodują zmniejszenie kapitału emerytalnego, co rodzi ryzyko niskich świadczeń emerytalnych lub niewypłacalności funduszu. Ryzyko może się rozkładać na płacących składki, na firmy zarządzające funduszami i na państwo (kiedy oszczędzanie z kapitałowymi funduszami jest przymusowe). W artykule stwierdzono, że centralny problem – szczególnie w ubezpieczeniach na starość – stanowi to, kto ponosi największy ciężar ryzyka. Kwestia ta zasługuje na większą uwagę niż rentowność systemu. Celem jest zwrócenie uwagi na ten mało zauważany element współczesnych reform systemów ubezpieczeń emerytalnych. Zastosowana metoda polega na uporządkowanej analizie, opartej na znajomości literatury istotnej dla podjętego tematu. Zamiana formuły liczenia świadczeń emerytalnych, czyli przejście od zdefiniowanego świadczenia do zdefiniowanej składki, oznacza zwiększenie obciążenia ryzykiem dla płacących składki (ubezpieczonych). Z drugiej strony ta zmiana czyni branżę emerytalną relatywnie bezpieczną dla prywatnych firm ubezpieczeniowych i banków, a także zmniejsza napięcie bilansowe w sektorze finansów publicznych. Przechodzenie od zasady zdefiniowanego świadczenia do formuły zdefiniowanej składki jest w Europie raczej powszechne, a zatem postawione kwestie mają znaczenie dla dużej grupy krajów, w tym Polski. W artykule rozważa się zagadnienie podziału ryzyka, odnosząc się do współczesnego doświadczenia Chile – kraju, który jest pionierem zmian zarówno w sensie kapitałowych funduszy emerytalnych, jak i formuły zdefiniowanej składki. Analiza przypadku prowadzi do wniosku, że komponent solidarności społecznej wprowadzony ostatnio do systemu chilijskiego, ograniczając ryzyko pracowników o najniższych dochodach, zarazem podtrzymuje żywotność systemu opartego na kapitalizacji emerytur i na zasadzie zdefiniowanej składki.

7

WYBRANE PROBLEMY SYSTEMÓW EMERYTALNYCH A MIĘDZYNARODOWE TRENDY ZMIAN. PRZEGLĄD EMERTALNY – ELEMENT DEBATY W POLSCE

63%

Czepulis-Rutkowska Z.

Polityka Społeczna

|

2016

|

tom 43

|

nr 1 (19T) Przegląd emerytalny 2016 – Bezpieczeństwo dzięki odpowiedzialności

7-11

EN

This paper is about some selected interlinked issues, addressed in The Pension Review, concerning functioning and reforms of the Polish pension system in comparative perspective. The challenges reformers are facing in different countries are similar as well as the fields and methods of the reforms. In many countries the reforms concern the retirement age, indexation, minimum guarantees and supplementary pension schemes. The analysis of these reforms indicates that among the two main functions of pension system: fighting poverty in the old age and allowing for continuation of the previous living standard only the former one is to be realized sufficiently.

PL

Głównym przekazem tego artykułu jest stwierdzenie, że w świetle badań porównawczych systemy emerytalne podlegają modyfikacjom właśnie pod wpływem znaczących przeobrażeń ekonomicznych i społecznych w obecnej dobie w kierunku, który społecznie może być trudny do zaakceptowania, ponieważ wiąże się z ograniczeniem hojności świadczeń.

8

Negatywne konsekwencje ekonomiczne aktualnej polityki wobec rodziny w Polsce.

54%

Mech C.

Teologia i Moralność

|

2014

|

tom 9

|

nr 1(15)

105-117

EN

Economic and political consequences of population aging is increasingly being diagnosed in Poland and in the world, but there is lack of determination to resist this process. Economic growth and innovation are generated by people of twenty and thirty years old, whereas people of forty and fifty years old only sustain economic activity. The key to the state and local government, which receives up to 50% of the personal income tax, should be to promote family-friendly policy to maintain growth and prevent the collapse of their own finances. The decisive factor in family policy is exceeding the effect of the initial growth of the family, the result of which is expected social and economic acceleration. Unfortunately, in 2013 predominance of deaths over births was the highest in our post-war history, as the number of births decreased compared to the previous year by nearly 15 thousand., and the fertility rate in Poland is currently 1,299, which puts us at the 212th place in the classification of 224 countries of the world. The reason that less and less Poles are born is among others that people who were born in "solidarity demographic growth" are becoming older, and the fact of mass emigration abroad. Today, women of that demographic growth are over 30. Unfortunately, they can not have many children, if at all. Therefore, in order to provide in Poland simple replacement of generations, with lower number of younger people, fertility should increase threefold. It is an unimaginable task when it comes to the need to change social consciousness, but that is the direction we should constantly keep. This must be revealed by significant financial transfers for people with children or people likely to have them. So drastic decrease in births was a result of twenty-five years of anti-family policy. It manifests itself in the fact that the maintenance of children of treated at all times as a luxury that should be taxed. Moreover, such a phenomenon is also influenced by demoralization instilled by mass media, and also widely promoted new culture of childless lifestyle. As a result, even after the signing of the Treaty of Lisbon Polish elites did not even consider the need for a pro-natalist policy, which would compensate dramatic loss of Polish importance in the European Union. Therefore, it must be feared that because of 25 years of neglect we will enter not into the debate about the need for sacrifice, but into the discussion about quality of life and a decent death - "serious" discussion about euthanasia. To save the public finances and prevent the debate from ethically questionable discussions on euthanasia, the financial analysis should take into account the aging of the population and actively prevent the situation where we lack approx. 4 million children to the simple replacement of generations. Continuation of anti-family policy in the nearest future will lead to a situation in which Poland will become a great home for the aged who will be neglected, a home for the aged which would be demoralized, and the lack of taxpayers will lead to the fact that there will not be enough people to fund essential needs of an aging population. It is necessary to provide an adequate response to these challenges by introducing family-friendly policies, job creation and budgeting, and these three pillars should be based on a solid foundation of Christian values. If delineated action will not occur, there is a very real danger, almost a certainty that the current flawed economic policies and the lack of family-friendly activities will result in such a high work load in Poland, that it will become unprofitable for not numerous young generation in Poland. At the same time Western countries need workers and "carers" for their old generation. They will attract Polish workers, using the fact that the richer societies will have resources for better education of their children and grandchildren. In Poland there will remain a huge group of pensioners who may not receive proper benefits. As a result of neglect, less numerous generations working in a "sandwich" generation (in the need to finance the young and the old) will be subjected to immense economic pressure. Increased workload will cause an increase in taxation, on the other hand, it will cause the pressure to reduce pension benefits and reducing the availability of health care.

PL

Ekonomiczno-polityczne konsekwencje procesu starzenia się społeczeństw są coraz częściej diagnozowane w Polsce i na świecie, aczkolwiek brakuje determinacji do przeciwstawienia się temu procesowi. Wzrost gospodarczy i innowacyjność generują dwudziesto- i trzydziestolatkowie, podczas gdy czterdziesto- i pięćdziesięciolatkowie jedynie podtrzymują aktywność gospodarczą. Kluczowe dla państwa i samorządu, który uzyskuje aż 50% z podatków PIT, powinno być wspieranie polityki prorodzinnej, aby utrzymać wzrost gospodarczy i zapobiegać zapaści swoich własnych finansów. Decydującym czynnikiem w polityce prorodzinnej jest przekroczenie efektu początkowego wzrostu rodziny, w rezultacie którego występuje oczekiwane przyspieszenie społeczne i gospodarcze. Niestety, w 2013 roku przewaga zgonów nad urodzeniami była największa w naszej powojennej historii, gdyż liczba urodzeń zmniejszyła się w porównaniu z poprzednim rokiem o blisko 15 tys., a współczynnik dzietności w Polsce wynosi obecnie 1,299, co plasuje nas na 212. miejscu w klasyfikacji 224 krajów świata. Przyczyną tego, że na świat przychodzi coraz mniej Polaków, jest m.in. to, że coraz starsze są osoby, które urodziły się w „solidarnościowym miniwyżu” demograficznym, oraz masowa emigracja za granicę. Obecnie kobiety z tego wyżu mają powyżej 30 lat. Niestety, nie będą mogły mieć wielu dzieci, jeśli w ogóle je będą miały. Dlatego, aby w Polska miała prostą zastępowalność pokoleń, przy niższej liczebności młodszych roczników dzietność powinna wzrosnąć aż trzykrotnie. Jest to niewyobrażalne zadanie, jeśli chodzi o konieczność zmiany świadomości społecznej, niemniej jednak jest to kierunek, którego powinniśmy stale się trzymać. Musi to się objawić znacznymi transferami finansowymi na rzecz osób mających dzieci lub mogących je mieć. Tak drastyczny spadek urodzeń spowodowała dwudziestopięcioletnia polityka antyrodzinna. Objawia się ona w tym, że utrzymanie dzieci traktowane jest cały czas jako dobro luksusowe, które należy opodatkowywać. Ponadto na takie zjawisko wpływ ma także demoralizacja wpajana przez środki masowego przekazu oraz szeroko promowana kultura nowego bezdzietnego stylu życia. W efekcie nawet po podpisaniu traktatu lizbońskiego polskie elity nawet nie rozważały konieczności wprowadzenia polityki pronatalistycznej, która kompensowałaby dramatyczną utratę wagi głosu Polski w Unii Europejskiej. Dlatego należy się obawiać, że z powodu ćwierćwiecza zaniechań wkroczymy nie w debatę o konieczności wyrzeczeń, lecz dyskusję o jakości życia i godnej śmierci – rozmowy „na serio” o eutanazji.Aby ocalić finanse publiczne oraz uchronić debatę przed wątpliwymi etycznie dywagacjami na temat eutanazji, w analizach finansowych należy uwzględniać starzenie się społeczeństwa i aktywnie przeciwdziałać sytuacji, w której brakuje nam ok. 4 mln dzieci do prostej zastępowalności pokoleń. Kontynuowanie polityki antyrodzinnej już w najbliższym czasie doprowadzi do sytuacji, w której Polska stanie się dużym domem starców, z którym nikt nie będzie się liczył, zdemoralizowanym i skłóconym międzypokoleniowo, a brak podatników doprowadzi do tego, że nie będzie wystarczającej liczby osób do finansowania niezbędnych potrzeb starzejącej się populacji. Konieczne jest udzielenie adekwatnej odpowiedzi na te wyzwania poprzez wprowadzenie polityki prorodzinnej, tworzenie miejsc pracy i budżetowanie zadaniowe, a te trzy filary winny być oparte na stabilnym fundamencie wartości chrześcijańskich. Jeśli wytyczone działania nie nastąpią, to istnieje bardzo realne niebezpieczeństwo, niemalże pewnik, że obecna błędna polityka gospodarcza oraz brak działań prorodzinnych spowodują tak wysokie obciążenia pracy w Polsce, że w kraju stanie się ona nieopłacalna dla nielicznego młodego pokolenia. Jednocześnie kraje zachodnie potrzebujące pracowników i „opiekunów” dla swojego starego pokolenia przyciągną polskich pracowników, korzystając z tego, że bogatsze społeczeństwa będą miały środki na lepsze wykształcenie swoich dzieci i wnuków. Natomiast u nas pozostanie olbrzymia grupa rencistów i emerytów, którzy mogą należnych im świadczeń nie otrzymywać. W efekcie zaniechań coraz mniej liczne generacje pracujących w pokoleniu „sandwich” (od uścisku konieczności finansowania młodych i starych) będą poddane olbrzymiej presji ekonomicznej. Zwiększone obciążenie będzie powodowało wzrost opodatkowania, a z drugiej strony presję na zmniejszenie świadczeń emerytalnych i ograniczenie dostępności do służby zdrowia.

9

Dwie fale reform emerytalnych w krajach Europy Środkowo-Wschodniej 1998-2012

51%

Żukowski M.

|

tom 1

|

nr 1(250)

PL

Od końca lat 90. XX wieku wiele państw Europy Środkowo-Wschodniej wprowadziło strukturalne reformy emerytalne obejmujące wprowadzenie obowiązkowego drugiego „filaru” prywatnie zarządzanych funduszy emerytalnych. Takie reformy wprowadziły: Węgry (1998), Polska (1999), Łotwa (2001), Bułgaria (2002), Chorwacja (2002), Estonia (2002), była Jugosłowiańska Republika Macedonii (2003), Słowacja (2005) i Rumunia (2008). Większość państw tego regionu dokonało strukturalnych reform emerytalnych w trakcie transformacji swoich systemów społeczno-ekonomicznych. Za główny cel tych reform można uznać modernizację. Druga fala reform emerytalnych była ściśle powiązana z kryzysem finansowym, który „odkrył” problemy systemów emerytalnych i przyspieszył zmiany. Jednak, wbrew niektórym komentarzom, trudno uznać tę falę reform za całkowity odwrót od kapitalizacji i prywatyzacji. Druga fala reform emerytalnych w tym regionie może być postrzegana jako dostosowanie systemów emerytalnych do uwarunkowań. Polska była jednym z pionierów strukturalnych reform emerytalnych. W drugiej fali reform Polska (na razie) zdecydowała się na obniżenie wysokości składki na drugi filar dla zmniejszenia deficytu systemu emerytalnego i poprawy sytuacji finansów publicznych.

EN

Since the end of the 1990s, several countries in Central and Eastern Europe (CEE) have carried out structural pension reforms, including the introduction of privately managed pension systems, a so-called second-pillar pension system. The CEE countries that implemented this type of pension system include Hungary (1998), Poland (1999), Latvia (2001), Bulgaria (2002), Croatia (2002), Estonia (2002), the Former Yugoslav Republic of Macedonia (2003), Slovakia (2005) and Romania (2008). Most CEE countries introduced structural pension reforms as part of the transformation of their socioeconomic systems following the end of communism in Central and Eastern Europe. Modernization may thus be seen as the main objective in the first wave of pension reforms. The second wave of pension reforms was closely related to the financial crisis that revealed problems of the pension systems and facilitated change. However, contrary to some accounts, no complete retreat from the funding and privatization of pension systems occurred. The second wave of pension reforms in CEE countries may be seen as the adjustment of pension systems to the circumstances. Poland was both a frontrunner of the structural reforms, introducing it in 1999, as well as making a crucial adjustment to the financial problems of the pension system by decreasing the contribution rate to the second pillar from 7.3% to 2.3% in 2011.