Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rola organizacji pozarządowych w ustanawianiu patrona jednostki samorządu terytorialnego na przykładzie województwa pomorskiego

100%

Targońska A.

Eunomia – Rozwój Zrównoważony – Sustainable Development

|

2023

|

nr 2(105)

115-124

EN

For several years there has been a trend among local authorities to establish a patron. Generally, this trend has been initiated by the city councils, individual councillors or religious associations and the purpose was to emphasise the special connection of a patron with a particular place or to entrust the local community to his or her care. In selected cases, non-governmental organisations were also applicants in the procedure for the establishment of a JST patron. The example of the Pomeranian Voivodeship shows that out of seven local government units that have established a patron, in four of them the active participation of NGOs has contributed to the establishment of a patron. The aim of my article is: to show the path that a certain JST has undertaken in the process of establishing and its role in this process, to analyse the legal basis for the procedure of establishing a JST patron and the impact of establishing a JST patron on the cultural development and strengthening of the local community.

PL

Od kilkunastu lat wśród jednostek samorządu terytorialnego występuje trend ustanawiania patrona. Generalnie, pomysłodawcami tego przedsięwzięcia są rady miejskie, poszczególni radni lub związki wyznaniowe, które w ten sposób pragną podkreślić szczególny związek patrona z określonym miejscem lub powierzyć wspólnotę lokalną jego opiece. W wybranych przypadkach wnioskodawcami w procedurze ustanowienia patrona jednostki samorządu terytorialnego (JST) były także organizacje pozarządowe. Przykład województwa pomorskiego pokazuje, że na siedem jednostek samorządu terytorialnego, które ustanowiły patrona, w czterech z nich aktywny udział organizacji pozarządowych przyczynił się do ustanowienia patrona. Celem mojego artykułu jest: ukazanie drogi jaką określona JST przebyła w procesie ustanowienia patrona i roli jaką określona organizacja pozarządowa odegrała w tym procesie, analiza podstaw prawnych procedury ustanowienia patrona JST oraz wpływu ustanowienia patrona JST na rozwój kulturalny i wzmocnienie wspólnoty lokalnej.

2

Łaski świętego Huberta

94%

Chrzastek R.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2010-2011

|

nr 2[34]

3

Z życia Klubu Kolekcjonera i Kultury Łowieckiej

94%

Stawicki I.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2010-2011

|

nr 4[36]

4

Swiety Roch z Montpellier i sw. Serafin z Sarowa patronami polskiej weterynarii

94%

Tropilo J.

Życie Weterynaryjne

|

2003

|

tom 78

|

nr 08

462-464

5

Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja

84%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2014

|

tom 8

|

nr 1

5-18

XX

Doświadczenie Kościoła wyraźnie pokazuje, że kluczową rolę w jego dziejach, a zwłaszcza w dziejach ewangelizacji odgrywali święci. Jest więc uzasadnione, by w kontekście nowej ewangelizacji zapytać się, na czym polegała specyfika tego dzieła w poszczególnych epokach i jaki wkład wnosili do niego najwybitniejsi święci. Prowadzona analiza doświadczeń historycznych prowadzona w kluczu teologicznym pozwoliła wskazać, że w kolejnych epokach uformowały się pewne wyróżniające się modele świętości, stające się odpowiedzią na aktualne wyzwania eklezjalne i kulturowe. Da się wyróżnić zwłaszcza model: świętego-proroka, świętego-kaznodziei i świętego-patrona. Model świętości do zaproponowania w kontekście nowej ewangelizacji zadaje się oscylować w kierunku syntezy wskazanych tutaj modeli.

EN

The experience of Church shows that saints played a vital role in its history, especially in the origin of evangelization. Therefore it is justified to ask a question about the specificity of evangelization throughout particular historical periods and saints’ contribution. According to the analysis of historical events, based on the theological key, certain images of sanctity were formed during the following ages. These models had distinctive features and developed in response to, both, ecclesial and cultural challenges. Models of : saint – prophet, saint – preacher and saint – patron should be particularly mentioned here. The synthesis of all these patterns may result in constructing the model of sanctity which is presented in the new evangelization.

6

Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja

84%

Królikowski J.

Teologia w Polsce

|

2014

|

tom 8

|

nr 1

5-18

EN

The experience of Church shows that saints played a vital role in its history, especially in the origin of evangelization. Therefore it is justified to ask a question about the specificity of evangelization throughout particular historical periods and saints’ contribution. According to the analysis of historical events, based on the theological key, certain images of sanctity were formed during the following ages. These models had distinctive features and developed in response to, both, ecclesial and cultural challenges. Models of : saint – prophet, saint – preacher and saint – patron should be particularly mentioned here. The synthesis of all these patterns may result in constructing the model of sanctity which is presented in the new evangelization.

PL

Doświadczenie Kościoła wyraźnie pokazuje, że kluczową rolę w jego dziejach, a zwłaszcza w dziejach ewangelizacji, odgrywali święci. Jest więc uzasadnione, by w kontekście nowej ewangelizacji zapytać się, na czym polegała specyfika tego dzieła w poszczególnych epokach i jaki wkład wnosili do niego najwybitniejsi święci. Prowadzona analiza doświadczeń historycznych w kluczu teologicznym pozwoliła wskazać, że w kolejnych epokach uformowały się pewne wyróżniające się modele świętości, stające się odpowiedzią na aktualne wyzwania eklezjalne i kulturowe. Można wyróżnić zwłaszcza modele: świętego-proroka, świętego-kaznodziei i świętego-patrona. Model świętości do zaproponowania w kontekście nowej ewangelizacji zdaje się oscylować w kierunku syntezy wskazanych tutaj modeli.

7

Ustanowienie świętego patrona miast, gmin, powiatów i województw

83%

Świderski K.

Studia Prawa Publicznego

|

2022

|

nr 1 (37)

29-60

EN

The subject of this article is the procedure for selecting a saint of the Roman Catholic Church patron saint for the city, municipality or wider territory. The establishment of a patron saint is within the competence of the confessional authority, in particular, the bishop and the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sac-raments. The procedure consists of three stages: the election, acknowledgement and affirmation of the patron saint. The church’s current regulations regarding the election of patron saints are contained in two documents of the Holy See. The municipal council, the poviat council and the assembly of the province pass a res-olution on the patron at the stage of his election by the society and the clergy. The above-mentioned authorities do not take part in the next two stages. Entities of territorial self-government only have a supporting vote. They cannot independently establish a patron saint, regardless of the decisions of the ecclesiastical authorities. The position of administrative courts that the resolutions of the constitutive au-thorities of entities of territorial self-government belong to the category of public administration matters is unjustiﬁed. The decree of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments is addressed to a given diocese and not to local self-government authorities. The patron saint is established for a city, mu-nicipality, poviat, or for an area that does not have administrative borders. Entities of territorial self-government must respect the autonomy of the church authorities, and public authorities should be impartial in religious matters. Therefore, entities of territorial self-government do not have the competence to establish a patron saint for the promotion of a municipality, district or self-government of the voivodship. However, they can refer to saint persons at the symbolic level, for example, in the coat of arms or the names of streets and squares. This also applies to schools and hospitals run by local self-government authorities.

8

Kapliczki

83%

Szukalski W.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2014-2015

|

nr 1[49]

9

Msza hubertowska z prymasem

83%

Tarkowski M.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2013-2014

|

nr 4[48]

10

Kapliczka św.Jana Gwalberta w parku-arboretum OKL w Gołuchowie

83%

Gwiazdowicz D.

Studia i Materiały Ośrodka Kultury Leśnej

|

2009

|

nr 08

11

ANDRZEJ CIECHANOWIECKI (1924–2015)

83%

Rottermund A.

Muzealnictwo

|

2016

|

tom 57

108-111

EN

2 November 2015 saw the death in London of Andrzej Ciechanowiecki, a historian, an outstanding collector and patron of art, born on 28 September 1924 in Warsaw, founder of the Ciechanowiecki Foundation operating at the Royal Castle in Warsaw (1986). He was a generous contributor to and a friend of Polish museums. For his services to Polish culture he was awarded the Order of the White Eagle, and for his scientific, cultural and social activities he was granted the title of doctor honoris causa of the Jagiellonian University, the University of Warsaw, the University of New Mexico in Albuquerque (USA) and the Belarusian State University in Minsk. As a collector, he focused on gathering the so-called polonica, i.e. works of art, documents and historical items connected with Poland, European modern sculpture and oil sketches, mainly 16th-, 17th- and 18th-century French ones. He was also a renowned expert in modern sculpture and European painting. His achievements also included building up friendly relations between Poland and Belarus, the Vatican, and cultural ties between Poland and Germany, Italy, Great Britain and with the Jewish community. Polish museum centres and libraries abroad were particularly close to him, the Polish Museum in Rapperswil among others, to which he offered numerous valuable works of art as long-term loans and co-created the museum exposition which exists today. For many years he was an active member of the Board of Société Historique et Littéraire Polonaise of the Polish Library in Paris and the Sikorski Institute in London. He was also an originator and co-organiser of many exhibitions prepared by American and Polish museum institutions, including "The Twilight of the Medici" (1974), "The Golden Age of Naples: Art and Civilization under the Bourbons 1734–1805" (1981) and "Kraj skrzydlatych jeźdźców. Sztuka w Polsce 1572–1764" (1999–2000). He was our teacher and a stern critic, he did not tolerate mediocrity, laziness, irresponsibility and nonchalance in voicing opinions and judgements. He always wanted us to match world standards in the field of museology.

PL

2 listopada 2015 zmarł w Londynie dr Andrzej Ciechanowiecki, wybitny kolekcjoner, mecenas kultury, historyk, urodzony 28 września 1924 r. w Warszawie, założyciel m.in. Fundacji im. Ciechanowieckich na Zamku Królewskim w Warszawie (1986). Był hojnym ofiarodawcą i przyjacielem polskich muzeów, za zasługi dla polskiej kultury odznaczonym orderem Orła Białego, a za działalność naukową, kulturalną i społeczną doktoratami honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu New Mexico w Albuquerque (USA) i Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego w Mińsku. Jako kolekcjoner skupiał się na gromadzeniu tzw. poloniców – dzieł sztuki, dokumentów i pamiątek historycznych związanych z Polską, nowożytnej rzeźby europejskiej oraz szkiców olejnych, głównie francuskich z XVI, XVII i XVIII wieku. Był też uznanym ekspertem w dziedzinie nowożytnej rzeźby i malarstwa europejskiego. Niemało osiągnął też w budowaniu przyjaznych relacji polsko-białoruskich, relacji z Watykanem a także kulturalnych stosunków polsko-niemieckich, polsko-włoskich, polsko brytyjskich i polsko-żydowskich. Szczególnie bliskie były mu polskie ośrodki muzealne i biblioteczne poza granicami kraju, m.in. Polskie Muzeum w Rapperswilu, któremu przekazał w depozycie wiele cennych dzieł sztuki oraz współtworzył istniejącą do dzisiaj stałą ekspozycję muzealną. Przez wiele lat był też aktywnym członkiem Rady Société Historique et Littéraire Polonaise przy Bibliotece Polskiej w Paryżu oraz Instytutu Generała Sikorskiego w Londynie. Był też pomysłodawcą i współorganizatorem wielu wystaw przygotowywanych przez amerykańskie i polskie instytucje muzealne m.in. „The Twilight of the Medici” (1974), „The Golden Age of Naples: Art and Civilization under the Bourbons 1734–1805” (1981), czy „Kraj skrzydlatych jeźdźców. Sztuka w Polsce 1572–1764” (1999–2000). Był naszym nauczycielem i surowym krytykiem, nie tolerował w sprawach zawodowych bylejakości, lenistwa, nieodpowiedzialności i nonszalancji w wydawaniu sądów. Pragnieniem Jego zawsze było byśmy w dziedzinie muzealnictwa dorównywali światowemu poziomowi.

12

Rzeźby i figurki z motywami pszczelarskimi

83%

Sapiolko M. , Sapiolko E.

Pasieka

|

2010

|

nr 1

13

Święty Eustachy

83%

Smolski W.

Zachodni Poradnik Łowiecki. Kwartalnik Wojewódzkiego Sejmiku Łowieckiego w Poznaniu

|

2011-2012

|

nr 4[40]

14

Językowa kreacja świętego Huberta na przykładzie miesięcznika „Łowiec Polski”

82%

Janicka-Szyszko R.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

tom 67

|

nr 12

23-46

EN

The purpose of the text is to analyse the creation of Saint Hubert in the articles published from 2015 to 2019 in “Łowiec Polski”[Polish Hunter]-a hunting branch magazine. The patron was mentioned over 50 times in genre-varied texts such as articles, reports, wishes and greetings and notes. The linguistic image of St. Hubert has been created by various lexical and stylistic means. Apart from nominal and verbal forms there appear idioms, parallels, metaphoric expressions, words and phrases typical for hierarchic relations and knightly culture as well as both religious and hunting terminology. The analysis indicates the positive image of the patron of hunters in the excerpted texts. Saint Hubert cares for them, shows his mercy and plays a key roles during hunting when he rewards hunters with good fortune. The patron has a decisive role in hunters’ lives as he is the souvereign for them both during their lifetime and after their death and the hunters serve him faithfully.

PL

Celem artykułu jest próba językowej analizy kreacji św. Huberta w artykułach opublikowanych w latach 2015-2019 w „Łowcu Polskim”. W różnych gatunkowo tekstach: artykułach, sprawozdaniach, życzeniach, notatkach patron myśliwych został przywołany ponad 50 razy. Językowy obraz świętego Huberta kreują różne środki językowo-stylistyczne. Oprócz form nominalnych i werbalnych odnajdujemy frazeologizmy, porównania, zmetaforyzowane wyrażenia, wyrazy i zwroty typowe dla hierarchicznej relacji i kultury rycerskiej, terminologię zarówno religijną, jak i łowiecką. Analiza wskazuje, iż w wyekscerpowanych tekstach funkcjonuje pozytywny wizerunek opiekuna myśliwych. Święty Hubert troszczy się o nich, okazuje im swą łaskę, odgrywa decydującą rolę w czasie polowania, nagradza polujących powodzeniem w czasie łowów. W życiu myśliwych patron odgrywa znaczącą rolę, jest władcą nie tylko za życia polujących, ale i po ich śmierci, zaś oni służą mu wiernie.

15

Wojewódzkie uroczystości Świętego Izydora Oracza

71%

Wiadomości Rolnicze. Podlaski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Szepietowie

|

2013

|

nr 06

16

Profesor Abdon Stryszak patronem Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Gdańsku

71%

Stryszak A. , Swiatalska A.

Życie Weterynaryjne

|

2021

|

tom 96

|

nr 06

17

W 100-lecie urodzin Profesora Leona Kozminskiego - Patrona Wyzszej Szkoly Przedsiebiorczosci i Zarzadzania w Warszawie

71%

Pokorska B.

Handel Wewnętrzny

|

2004

|

tom 50

|

nr 6

1-3

18

PRINCE STANISŁAW PONIATOWSKI: EXPERT ON AND COLLECTOR OF ANCIENT AND ITALIAN ART

71%

Bender A.

Muzealnictwo

|

2020

|

tom 61

80-89

EN

The current state of research into the patronage and collecting activities of Prince Stanisław Poniatowski (1754–1833) in Italy with which he was connected for almost 40 years of his life is outlined. Over the period, the Prince made 3 long trips there which preceded 30 years of living in Italy on a permanent basis, first in Rome, and then in Florence where he was buried. Despite his many accomplishments and extraordinary personal history, the Prince has not taken as prominent a position either in academic research or in the collective memory of Poles as his junior cousin Prince Józef who drowned in the Elster River giving his life for the homeland. Although no monograph has as yet been published on Stanisław Poniatowski, he is not entirely forgotten. However, the major studies dedicated to him were published a relatively long time ago. The most extensive, i.e. the book I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), speaking of the history of Prince Stanisław and the Poniatowski family, was written by the Italian writer and columnist Andrea Busiri Vici and has never been translated into Polish. As the current state of research shows, very few Polish art historians have taken any in depth interest in the Prince’s activity. Apart from the mentions scattered in different studies, there are merely four articles dealing with some selected aspects of the Prince’s patronage and collecting activity (by Janina Michałkowa, Elżbieta Budzińska, Tadeusz Jaroszewski, Dominika Wronikowska). Historically the most complete study dedicated to Prince Stanisław is to be found in Jerzy Michalski’s paper from 50 years ago published in the Polish Biographical Dictionary. The to-date Polish and foreign publications in history, history of art and archaeology do not exhaust many issues related to the person, activity, and the collecting passion of Prince Stanisław.

19

Feba z Kenchr – siostra, diakon, patron

71%

Gajewski W.

Gdański Rocznik Ewangelicki

|

2011

|

tom 5

251-300

EN

The article is a historical-theological study of Phoebe as depicted by Paul in Romans 16,1-2. The background is, on the one hand, the ancient cities of Corinth and Cenchrea with their citizens and, on the other, the young local church in Achaia, being the effect of Paul's missionary work around the half of the first century. In order to describe Phoebe the apostle used three nouns: adelphēn, diákonon, prostátis. The article investigates all three terms against their biblical and cultural millieu. Each one of them carries a different meaning and, juxtaposed with the others, gives a picture of a woman involved in service for the community. The highly specific nature of the text in Romans is exemplified by the fact that this is the only usage of the above terms in the New Testament to describe a woman. The term "sister" is used to describe the affinity of faith but can also be understood in the light of a group of people dedicated to the ministry of the gospel. This conclusion, per analogiam, stems from Paul's use of the term "brother" (also in singular) to denote his close co-workers (Timothy, Titus, and Epaphrodite, among others). The second term (deacon, servant) has usually been translated as "deaconess". That translation runs the danger of anachronism and leads to understanding the ministry of Phoebe in the categories and concepts attributed to deacons and deaconesses by later Christianity. In Pauline texts "deacon" and "deaconry" did not necessarily mean a church office associated with a ministry to the needy and the ill or to widows and orphans, but rather denoted people who functioned as official agents and delegates and was a title of honour in the Messianic Community. Paul used the word to describe his own co-workers, delegates of the Church or local communities (e.g. Timothy and Titus). An ex- ample of such usage may be the ministry of Epaphrodite from Philippi. Based on this, it is concluded that the ministry of Phoebe as a servant cannot be reduced to the role of a deacon or deaconess from a later period (I/II century) but needs to be understood along the lines of Paul's interpretation. The meaning of the third term (patron, protector) in Phoebe's case has often been narrowed down to the role of supporting, helping, and - in general - being helpful. However, the verb proīstēmi and its derivatives in proto- nad deutero-Pauline texts refers to leaders, heads of communities. The analysis of literary texts and inscriptions from that period also indicates that the noun (both in masculine and in feminine forms) was used for people holding honorary positions in their country, city or council. It also concerned women in the diaspora and especially wealthy women in the eastern cities of the Roman Empire. They were often involved in economic and social activities but did not retreat from the world of politics (Plancia Magna, Claudia Metrodora, Junia Theodora). The present study leads to the conclusion that reducing the role of Phoebe to that of supporting and helping does not fully depict her function in the Church during the time of Paul. Taking into account the fact that Christianity of that period was to a large degree a social movement sponsored by wealthy and influential patrons, the status of a patron being an official delegate of the local community in Corinth and Cenchrea to Rome (or Ephesus) and belonging to the broad missionary team of the Apostle best describes the position of Phoebe in the Church.

20

Geneza i dzieje kultu świętego Floriana w Polsce

67%

Zasada Z. J.

Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego

|

2016

|

tom 8

s.245-298

PL

Kult świętych znany jest w Kościele od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Na początku oddawano cześć męczennikom, którzy poświęcając własne życie i dawali świadectwo o Chrystusie. Opis męczeństwa św. Floriana pochodzi z VIII w. Zaczerpnięty został z wcześniejszych legend hagiograficznych a liczne źródła wskazują, że pochodzący z rzymskiego Noricum (dzisiaj środkowa Austria) św. Florian, poniósł śmierć męczeńską 4 V 304 r. Jego dokonania oraz kult to nie tylko legenda – odzwierciedlająca także silne tradycje lokalne, które rozprzestrzeniły się do wielu europejskich krajów. W Polsce głównym miejscem czci św. Floriana była najpierw katedra na Wawelu, gdzie w ołtarzu w 1184 r. umieszczono ciało męczennika, oraz od 1185 r. kolegiata na podkrakowskim Kleparzu. Po kanonizacji św. Stanisława ze Szczepanowa w 1253 r. kult św. Floriana znacznie osłabł, by w XV w. ponownie odżyć i przetrwać aż do obecnych czasów. Św. Florian jest patronem ludzi zawodowo związanych z wodą i ogniem, a od wielkiego pożaru Krakowa w 1528 r. stał się także opiekunem ludzi walczących z pożarami. Na swojego patrona przyjęli, choć precyzyjna data jest znana, polscy strażacy. Jego kult widoczny był w pierwszej nazwie organizacji skupiającej strażaków – Związku Floriańskim, w strażackich sztandarach, medalach, pieczęciach, listownikach, prasie pożarniczej, narzędziach do zwalczania pożarów, a także w drzeworytach, obrazach, rzeźbach, figurach czy innych akcentach w czasie uroczystości ku czci św. Floriana obchodzonych corocznie w dniu 4 maja. Niniejszy materiał jest odniesieniem do legend o św. Florianie i jego kultu powstałych w minionych wiekach, wielokrotnie i z rozmaitych pobudek nadinterpretowanych. Autor, dokonując analizy dostępnych źródeł i wydawnictw, przedstawia czytelnikowi obiektywny wizerunek męczennika oraz sposoby wielowiekowej czci ludzi, którzy przyjęli go na swojego patrona.

EN

The cult of saints is known in the Church since the first centuries of Christianity. At the beginning worshiped martyrs who dedicate their lives to bear witness to Christ. Description of the martyrdom of St. Florian dates back to the eighteenth century and it is difficult to vouch for the details. Many sources indicate that the St. Florian coming of the Roman Noricum (today center Austria), was martyred on May 4th 304. His achievements and his worship is not a pure legend, because reflects the strong local traditions that have spread among many European countries. In Poland, the main place of worship of St. Florian was the first Wawel Cathedral, where the body of the martyr was placed on the altar in 1184 and from 1185 Collegiate church in Krakow's square. The cult of St. Florian, after the canonization of Stanislaus of Szczepanów in 1253 has weakened until to the fifteenth century in order to again revive and survive to the present time. St. Florian is the patron of people professionally associated with water and fire, and since the great fire of Krakow in 1528 he has also became the guardian of people fighting with fires. Regardless it is still difficult to identify the exact date when he has officially become the patron of firemen. His cult was commemorated initially in the name of an organization of firefighters – “Florian Union” but as well as in fire brigade banners, medals, stamps, envelopes, press firefighting tools, fire-fighting, woodcuts, paintings, sculptures, figures and accents during the annually celebrated honor of St. Florian on May 4 of each year. This material is a reference to the legend and cult of St. Florian created in past centuries, repeatedly and variously overinterpreted. The author by analyzing available sources and publications presents the reader with a holistic image of the martyr and the centuries-old ways of worship of people who have accepted him as their patron.