Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: pastoral work

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Mistagogia – chrześcijańska majeutyka

100%

Hajduk R.

tom 12

107-119

In the early days of Christianity, mystagogy was used by the Fathers of the Church to help the neophytes to transform the experience of the sacraments of initiation into a living experience of the presence of God. Early Christian mystagogy took the shape of catecheses, which were proclaimed during the first Easter week after the celebration of the sacraments at the Easter Vigil. Their goal was not to transmit religious knowledge, but to introduce the neophytes into the mystery of the living God who gives to the people his grace through the sacramental signs. This method is reminiscent of the ancient maieutics which is an inductive way of dialogue. Maieutics was proposed by the famous Greek philosopher Socrates as a method of teaching by helping someone articulate ideas already present in his mind. The philosopher plays the role of an intellectual midwife who assists at the birth of the truth. Therefore, one may describe the mystagogy as a spiritual midwifery because it is a kind of pastoral support, which enables Christians to enter into a living relationship with God. Following the pattern of the antique mystagogic catecheses, the German theologian Karl Rahner has constructed a contemporary model of mystagogical pastoral care. His pastoral mystagogy is a kind of maieutic method what leads into the primordial experience of God. Such a religious experience reaches the roots of human existence. Because of it, the new mystagogy believes that human subjects can alone experience the presence of God and his work of salvation in everyday life. The task of the pastor is in this perspective to serve as a mystagogue supporting someone to disclosure his personal relationship with God as an event of everlasting grace. Such a style of pastoral care respects the needs of today’s people who are longing for a deeper spiritual life and want to give a true meaning to their existence.

Małżeństwo i rodzina w nauce i praktyce duszpasterskiej św. Augustyna

63%

Eborowicz W.

tom 8

141-149

Augustinus, ut constat, de matrimonio, quod origo familiae est, opusculum, quod „De bono coniugali” inscripsit, composuit.

Virgo et Mater. Maryja a Kościół w duszpasterskiej myśli Ambrożego z Mediolanu i Augustyna z Hippony

51%

Kamczyk W.

tom 80

111-138

The Mary-Church parabola is an interesting theme in developing in early Christianity theology and pastoral work. The Great Doctors of the Western Church, Ambrose of Milan and Augustine of Hippo, inspired by the reflections to date, develop this idea and try to use it in a pastoral manner. This article attempts to juxtapose the thoughts of both authors, emphasizing in particular their pastoral teaching. Recognizing the sources of the connection of Mariological and ecclesiological thought in biblical women, he considers two main aspects: virginity and motherhood of both Mary and the Church. This thought was not only the subject of theoretical considerations, but also an important element of the pastoral teaching of both bishops.

Parabola Maryja-Kościół stanowi interesujący wątek rozwijających się we wczesnym chrześcijaństwie teologii i duszpasterstwa. Wielcy doktorzy Kościoła zachodniego, Ambroży z Mediolanu i Augustyn z Hippony, inspirując się dotychczasowymi refleksjami, rozwijają tę myśl i starają się wykorzystać duszpastersko. Niniejszy artykuł podejmuje próbę zestawienia myśli obu autorów, akcentując zwłaszcza ich pasterskie nauczanie. Dostrzegając źródła powiązania myśli mariologicznej z eklezjologiczną w postaciach biblijnych niewiast, rozważa dwa główne jej aspekty: dziewictwo i macierzyństwo zarówno Maryi, jak i Kościoła. Myśla ta stanowiła nie tylko przedmiot teoretycznych rozważań, lecz także ważny element pasterskiego nauczania obu biskupów.

Grzegorz Moczygęba OFM (1888-1951) – duszpasterz i publicysta franciszkański

51%

Dąbrowski M.

nr 4: Historia Kościoła

113-125

Kiedy w okresie oświecenia zaczęła pojawiać się prasa nie tylko podająca informacje, ale propagująca określone treści, również Kościół katolicki, a w nim liczne organizacje, wykorzystywały słowo pisane do ewangelizacji i duszpasterstwa. Artykuł przedstawia sylwetkę i działalność pisarską Grzegorza Moczygęby, franciszkanina, gorliwego duszpasterza Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Przez 17 lat był członkiem prowincji św. Jadwigi z główną siedzibą we Wrocławiu, a po odrodzeniu w 1923 roku reformackiej prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP zdecydował się do niej przejść. Poświęcał się pracy duszpasterskiej przede wszystkim na rzecz tercjarzy franciszkańskich, co miało wyraz także w jego licznych publikacjach. Przez kilka lat był także redaktorem czasopism wydawanych przez jego prowincję. Krótka charakterystyka pism Grzegorza Moczygęby pokazuje jego dobrą znajomość teologii, kultury, polityki oraz orientację w dokonujących się przemianach społecznych. Rozmaite tematy, które poruszał w swoich pismach sprawiały, że z jego publikacji korzystali nie tylko tercjarze franciszkańscy, ale także wiele innych osób bardziej zainteresowanych życiem Kościoła i własnym rozwojem duchowym.