The article presents the most important changes which were made to the EU inter-parliamentary cooperation by article 13 of the Treaty on Stability, Coordination and Governance in the Economic and Monetary Union (so-called Fiscal Compact). Author analyses the decision made by the Conference of Speakers of the EU Parliaments in April 2013 in Nicosia establishing the new conference under article 13 of the Treaty and presents conclusions from the first two years of the functioning of the conference. In particular, the author refers to the relations between national parliaments and European Parliament in the context of the creation of this new inter-parliamentary body. Artykuł opisuje najważniejsze zmiany, jakie dla współpracy międzyparlamentarnej w Unii Europejskiej przyniósł art. 13. Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w Unii Gospodarczej i Walutowej (tzw. Pakt fiskalny UE). Autor poddaje analizie ustalenia Konferencji Przewodniczących Parlamentów UE w Nikozji, z kwietnia 2013 r., w sprawie powołania nowej konferencji na podstawie art. 13. Traktatu oraz przedstawia wnioski z pierwszych dwóch lat jej prac. W szczególności odnosi się do problemu relacji między parlamentami narodowymi i Parlamentem Europejskim w kontekście powstania konferencji.
The subject of the research included in the article is the process of institutionalization of the activity of national parliaments in the European Union system. However, the research goal was the influence of the European Union on the process of distinguishing national parliaments perceived as systemic actors and the functions performed by them, leading to an autonomous model of coordination of the management of EU competences. The article proves the hypothesis that national parliaments in the European Union, over 30 years of integration, have created a community resulting from the use of specific forms of deterministic institutionalization, formalizing the bonds between them and EU institutions. This institutionalization was based on securing the proper implementation of their common values, interests and goals. The methodology of historical institutionalism used in the article helps to explain the process of adapting the institutional framework of national parliaments to changes in the internal environment of the EU, which results in linking the integration reality with the preferences of its individual institutional actors. The analysis carried out led the author to the conclusion that the activity of national parliaments in the EU is dominated by historical determinism in the form of path dependence. From this point of view, it should be recognized that the Maastricht Treaty establishing the European Union and the institutional formula contained therein determined the place of parliaments in the system.
PL
Przedmiotem badań zawartym w artykule jest proces instytucjonalizacji aktywności parlamentów narodowych w systemie Unii Europejskiej. Natomiast celem badawczym stał się wpływ Unii Europejskiej na proces wyodrębniania parlamentów narodowych ujmowanych jako aktorów systemowych i funkcji przez nich sprawowanych, prowadzący do autonomicznego modelu koordynacji zarządzania kompetencjami UE. W artykule udowodniono hipotezę, iż parlamenty narodowe w Unii Europejskiej przez 30 lat integracji wytworzyły wspólnotę, będącą efektem zastosowania szczególnych form deterministycznej instytucjonalizacji, formalizujących więzi między nimi i instytucjami UE. Instytucjonalizacja ta opierała się na zapewnieniu właściwej realizacji ich wspólnych wartości, interesów i celów. Zastosowana w artykule metodologia instytucjonalizmu historycznego umożliwia wyjaśnienie procesowego przystosowania ram instytucjonalnych parlamentów narodowych do zmian w środowisku wewnętrznym UE, które skutkuje powiązaniem rzeczywistości integracyjnej z preferencjami jej poszczególnych aktorów instytucjonalnych. Przeprowadzona analiza doprowadziła autora do wniosku, iż aktywności parlamentów narodowych w UE warunkuje determinizm historyczny w postaci uzależnienia od dokonanych w przeszłości wyborów (path dependency). Z tego punktu widzenia należy uznać, że traktat o powołaniu Unii Europejskiej z Maastricht i zawarta w nim formuła instytucjonalna przesądziła o miejscu parlamentów w systemie integracji europejskiej.
Ustanowienie funduszu ratunkowego dla strefy euro, czyli Europejskiego Mechanizmu Stabilności, wymagało zmian traktatowych. Państwa członkowskie na szczycie 25 marca 2011 r. podjęły jednogłośnie decyzję 2011/199/ UE o zmianie art. 136 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej według procedury uproszczonej (art. 48 ust. 6 Traktatu o Unii Europejskiej - tzw. procedura kładki). Procedurę tę można stosować, gdy wprowadzona zmiana dotyczy części trzeciej TFUE i nie zwiększa kompetencji UE przyznanych w traktatach. Wejście w życie decyzji 2011/199/UE wymaga zatwierdzenia przez państwa członkowskie zgodnie z ich porządkiem konstytucyjnym, zasadniczo przez parlamenty. W artykule omówiono procedurę kładki, kontrowersje związane z ratyfikacją decyzji Rady Europejskiej nr 2011/199/UE zwykłą mniejszością głosów w polskim Sejmie, a także w niemieckim Bundestagu po decyzji Federalnego Trybunału Konstytucyjnego.
EN
Establishment of the rescue fund for the Eurozone, that is the European Stabilisation Mechanism, needed the amendment of Article 136 TFEU. The European Council of 25th March 2011 following the procedure of Article 48(6) TEU adopted a decision 2011/119/EU aiming at the amendment of Article 136 TFUE. Article 48.6 procedure is applicable to all amendments of Part III of the TFEU - internal policies of the EU - as long as the proposed amendments do not imply an increase of EU competences. The European Council's decision can only be enacted after its approval by each Member State in accordance with their own constitutional requirements, mainly vote of approval by the national parliament. The article discusses the simplified treaty revision procedure, controversies connected with the ratification of the Decision 2011/199/EU by minority voting in the Polish Sejm, and in the German Bundestag after the ruling of the Federal Constitutional Court.
The article examines the relationship between national parliaments and the EU institutions from the perspective of the concept of policy networks. We verified the hypothesis that the varied and complex forms of cooperation between national parliaments and EU institutions developed through good practices and self-organisation had positive impact on the political processes of the EU. The studied policy networks were analysed for: determining the limits, the level of integration and openness, the nature of existing relationships, the causes of network creation and ultimately the impact of these networks on the political processes taking place in the EU.
PL
W artykule zbadano relacje parlamentów narodowych i instytucji UE z perspektywy koncepcji sieci politycznych. Weryfikacji poddano hipotezę, że zróżnicowane i rozbudowane formy współpracy między parlamentami narodowymi a instytucjami UE, wypracowane w drodze dobrych praktyk i samoorganizacji, pozytywnie oddziałują na procesy polityczne UE. Badane sieci polityczne analizowano pod kątem: określenia granic, poziomu zintegrowania i otwartości, charakteru występujących relacji, przyczyn zawiązywania sieci, oraz ostatecznie oszacowano wpływ tych sieci na procesy polityczne zachodzące w UE.
Involvement of Member States’ parliaments in the debate on the problem of illegal migration to the EU has intensified in 2015 and 2016. The article discusses the powers of parliaments under the Treaty of Lisbon, allowing them to influence political processes in the migration, asylum and borders control policies in the EU. Article presents also the activities of parliaments in the years 2015-2017 regarding the legislative proposals on mechanism of relocation and resettlement and the reform of the Common European Asylum System. The results show that the instruments most frequently used by parliaments were: interparliamentary cooperation, control of compliance with the principle of subsidiarity and political dialogue. Due to the lack of necessary executive acts to control Europol’s activities, in 2015-2017 parliaments did not use the meetings of the Europol Joint Parliamentary Scrutiny Group in the area of freedom, security and justice. At the same time, it could be noted that the national parliaments of the Member States that opposed the admission of immigrants (mainly from Central and Eastern Europe) were more active in the EU than the parliaments of states with positive attitude towards relocation and resettlements program.
PL
Zaangażowanie parlamentów państw członkowskich w dyskusję nad problemem nielegalnej migracji do UE przybrało na sile w latach 2015 i 2016. Artykuł omawia uprawnienia przysługujące parlamentom na mocy traktatu lizbońskiego, pozwalające im wpływać na procesy polityczne w UE, w szczególności w ramach polityki migracyjnej, azylowej i kontroli granic. Następnie przedstawiono aktywność parlamentów w latach 2015-2017 wobec propozycji legislacyjnych KE dotyczących mechanizmu relokacji i przesiedleń oraz reformy wspólnego europejskiego systemu azylowego. Uzyskane wnioski pozwalają stwierdzić, że najczęściej używanymi przez parlamenty instrumentami była współpraca międzyparlamentarna, kontrola przestrzegania zasady pomocniczości oraz dialog polityczny. Ze względu na brak niezbędnych aktów wykonawczych pozwalających prowadzić kontrolę działań Europolu, parlamenty w latach 2015-2017 nie wykorzystywały w ogóle spotkań grupy ds. wspólnej kontroli parlamentarnej w ramach przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Jednocześnie można było zauważyć, że parlamenty narodowe państw negatywnie ustosunkowanych do przyjmowania imigrantów, czyli przede wszystkim państw z Europy Środkowo-Wschodniej, były bardziej aktywne na forum UE niż parlamenty państw pozytywnie nastawionych do migrantów.
The article presents one of the institutions of international cooperation of the member states of the European Union – Conference of Parliamentary Committees for Union Af- fairs of Parliaments of the European Union (COSAC). COSAC is an important element of the so-called parliamentary diplomacy. The article presents the reasons for the creation of the Conference and the principles of its functioning, as well as impact on the implementa- tion of the control function of national parliaments in regard to their own executive bodies.
PL
Artykuł przedstawia jedną z instytucji współpracy międzynarodowej w państwach człon- kowskich Unii Europejskiej – Konferencji Komisji do Spraw Unijnych Parlamentów Unii Europejskiej (COSAC). COSAC jest istotnym elementem tzw. dyplomacji parlamentarnej. W artykule ukazane zostały przyczyny powstania Konferencji oraz zasady jej funk- cjonowania i wpływ na realizację funkcji kontrolnej parlamentów narodowych wobec własnych organów władzy wykonawczej.