PL
 |
EN
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
  1. 38 Acta Palaeontologica Polonica
  2. 6 Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Earth Sciences
  3. 5 Polish Polar Research
  4. 3 Acta Zoologica Cracoviensia. Ser.A Vertebrata
  5. 1 Academia. Magazyn Polskiej Akademii Nauk
Więcej...
Lata help
  1. 2 2022
  2. 2 2021
  3. 1 2018
  4. 2 2016
  5. 1 2015
Więcej...
Autorzy help
  1. 4 Malecki J.
  2. 4 Szaniawski H.
  3. 2 Borsuk-Bialynicka M.
  4. 2 Gazdzicki A.
  5. 2 Kriwet J.
Więcej...
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 60

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  paleobiology
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
1
Gattung Cnemidiastrum [Demospongia, Rhizomorina] nach dem Material aus dem Weissen Jura von Zalas
100%
Malecki J.
Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Earth Sciences
|
1994
|
tom 42
|
nr 4
2
Content available Gertruda Biernat (1923–2016)
88%
Halamski A. T. , Balinski A.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2016
|
tom 61
|
nr 2
3
Content available Candle wax shells, morphodynamics, and the Cambrian explosion
88%
Seilacher A.
Acta Palaeontologica Polonica
|
1993
|
tom 38
|
nr 3-4
4
Content available Karol Sabath (1963–2007)
75%
Kielan-Jaworowska Z.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2007
|
tom 52
|
nr 4
5
Content available Molluscan immigrations via biogeographical ecotone of the Middle Russian Sea during the Jurassic
75%
Rogov M. , Zakharov V. , Kiselev D.
Volumina Jurassica
|
2008
|
tom Vol. 6, no. 1
143-152
EN
Patterns of molluscan immigration via the biogeographical ecotone zone of the Middle Russian Sea during the Middle – Late Jurassic have been studied in detail. Firstly, the migration routes and ranges of recent molluscs are briefly reviewed, with some comments about their applicability to the Jurassic. Secondly, the migrational events have been classified by their direction, duration and intensivity. We recognize two main types of immigration by their direction (unidirectional and multidirectional) and by their intensity (mass immigrations and isolated strayings). Recent progress in infrazonal ammonite biostratigraphy leads us to the more precise recognition of paleobiogeographical events and to the understanding of the immigration patterns that can produce more precise correlations.
6
Content available Siluro-Devonian of Podolia, Ukraine: Paleobiological, biostratigraphic, and geochemical aspects
75%
Szaniawski H.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2012
|
tom 57
|
nr 4
7
Content available Halszka Osmolska [1930-2008]
75%
Borsuk-Bialynicka M. , Maryanska T.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2008
|
tom 53
|
nr 2
8
Content available Carved teeth and strange jaws: how glyptodonts masticated
75%
Farina R. A. , Vizcaino S. F.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2001
|
tom 46
|
nr 2
EN
In this paper, the highly peculiar masticatory apparatus of glyptodonts is studied. The general morphology of the skull is analysed using a morphometric procedure, the Resistant Fit Theta Rho Analysis, which allows comparison among different biological forms. Here, a large terminal form, the late Pleistocene genus Glyptodon, is compared with the smaller primitive Miocene genus Propalaehoplophorus, and with the generalised Recent armadillo Chaetophractus. The masticatory musculature of glyptodonts is reconstructed. Their tooth form and wear facets, as well as their mandibular symphysis and jaw joint, are analysed. A model of jaw movement is constructed based on these analyses. It is demonstrated that the masticatory apparatus of glyptodonts had undergone a telescoping process, which was already underway in the most ancient forms whose skull is known. This process created problems in regard to the way stresses produced by mastication were absorbed by the mandible, and therefore it might be regarded as non-adaptive. Some functional explanatory hypotheses are discussed, such as a requirement of keeping the moment of the weight of the cranium small enough to be counterbalanced by the neck muscles, or fitting the head into the armour.
9
Beobachtungen zur Okologie von Kieselspongien aus dem Biohermen aus dem Weissen Jura von Zalas
75%
Malecki J.
Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Earth Sciences
|
1996
|
tom 44
|
nr 3
10
Insectivore mammals from the Late Miocene of the Republic of Moldova
63%
Rzebik-Kowalska B. , Lungu A.
Acta Zoologica Cracoviensia. Ser.A Vertebrata
|
2009
|
tom 52A
|
nr 1-2
11
Content available Malacological and palynological evidence of Early Pleistocene cooling of the climate in the Carpathian Foreland
63%
Stworzewicz E. , Granoszewski W. , Wojcik A.
Folia Malacologica
|
2012
|
tom 20
|
nr 1
12
Content available The earliest known venomous animals recognized among conodonts
63%
Szaniawski H.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2009
|
tom 54
|
nr 4
EN
Conodonts, a large group of tiny extinct marine animals ranging in age from the Late Cambrian to Late Triassic (ca. 500 to 200 Mya), are usually considered as jawless vertebrates. Their only commonly occurring fossilized remains are minute, phosphatic, teeth−like elements of their feeding apparatuses. In most of the early conodonts the elements were conical and strongly elongated. Many of them are characterized by possession of a deep, longitudinal groove, usually associated with sharp edges or ridges. A comparative study of the grooved elements and venomous teeth and spines of living and extinct vertebrates strongly suggests that the groove in conodonts was also used for delivery of venom. Structural convergence of the conodont apparatus Panderodus with the grasping apparatus of chaetognaths, a group of extant, venomous invertebrate predators of similarly ancient origin, provides additional support for this conclusion.
13
Content available 2nd Palaeontological Virtual Congress: Palaeontology in the virtual era
63%
Crespo V. D. , Citton P.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2021
|
tom 66
|
nr 3
14
Content available A new species of the sauropsid reptile Nothosaurus from the Lower Muschelkalk of the western Germanic Basin, Winterswijk, The Netherlands
63%
Klein N. , Albers P. C. H.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2009
|
tom 54
|
nr 4
EN
A nothosaur skull recently discovered from the Lower Muschelkalk (early Anisian) locality of Winterswijk, The Netherlands, represents at only 46 mm in length the smallest nothosaur skull known today. It resembles largely the skull morphology of Nothosaurus marchicus. Differences concern beside the size, the straight rectangular and relative broad parietals, the short posterior extent of the maxilla, the skull proportions, and the overall low number of maxillary teeth. In spite of its small size, the skull can not unequivocally be interpreted as juvenile. It shows fused premaxillae, nasals, frontals, and parietals, a nearly co−ossified jugal, and fully developed braincase elements, such as a basisphenoid and massive epipterygoids. Adding the specimen to an existing phylogenetic analysis shows that it should be assigned to a new species, Nothosaurus winkelhorsti sp. nov., at least until its juvenile status can be unequivocally verified. Nothosaurus winkelhorsti sp. nov. represents, together with Nothosaurus juvenilis, the most basal nothosaur, so far.
15
Content available Classification of fossil eggshells of amniotic vertebrates
63%
Mikhailov K. E.
Acta Palaeontologica Polonica
|
1991
|
tom 36
|
nr 2
EN
Fossil avian and reptilian eggs and eggshells, from the Cretaceous of Mongolia and USSR (Kazakhstan, Zaisan basin) as well as samples of dinosaurian and the Eocene avian eggshells from USA, China, France and Argentina were studied. Methodological, terminological and biomineralization aspects of eggshell structure are discussed. Considered are different classifications of eggshell according to the structural levels of eggshell matter organization (texture, general histostructure, superficial morphology). Basic types, morphotypes, types of pore system and types of surface ornamentation are the main structural categories employed in the systematic description of fossil material. About 18 groups of fossil eggshells referred to turtles, geckoes, crocodiles, and to 14 “families” or dinosaur and bird oological remains are described. Their composition, occurence, paleobiology and systematics are shortly presented.
PL
Praca zawiera przegląd budowy skorup jaj gadzich i ptasich oraz propozycją ujednoliconej terminologii oologicznej (fig. 1—8, tab. 1—2). Zbadany materiał obejmuje szczątki kredowych i kenozoicznych jaj gadzich i ptasich z Mongolii, Chin, Azji Środkowej, Francji, USA i Argentyny (pl. 21—39). Autor podaje kryteria klasyfikacji jaj na podstawie skorupy. Wyróżnia kilka poziomów organizacji strukturalnej skorup jaj: teksturę (ultrastrukturalne postaci biomineralizacji), histostrukturę ogólną i ogólną morfologię. Omawia i nazywa typy systemu porów oddechowych i ornamentacji zewnętrznej powierzchni skorupy. Na tej podstawie wyróżnia zasadnicze typy i morfotypy, oparte przede wszystkim na kryteriach ultra- i mikrostrukturalnych, jako najbardziej stabilnych i użytecznych diagnostycznie u grup współczesnych. Parataksonomiczny podział jaj kopalnych obejmuje 14 „rodzin” jaj dinozaurów i 18 grup jaj przypisanych krokodylom, żółwiom i gekkonom. Formalne opisy zawierają obok omówienia swoistych cech budowy skorup zaliczonych do poszczególnych grup także dane o ich występowaniu, spostrzeżenia paleobiologiczne i próbę powiązania parataksonów z grupami naturalnymi organizmów rodzicielskich.
16
New material of the shrew Macroneomys FEJFAR, 1966 (Mammalia, Soricomorpha, Soricidae) from the British early Middle Pleistocene, with comments on its palaeobiology and European range
63%
Parfitt S. A. , Harrison D. L.
Acta Zoologica Cracoviensia. Ser.A Vertebrata
|
2011
|
tom 54A
|
nr 1-2
17
Content available Trochiliscus (Eutrochiliscus) cf. bulbiformis Karpinsky (Charophyta) in the Devonian limestone of Traunkammen, Spitsbergen
63%
Wrona R. M.
Acta Palaeontologica Polonica
|
1977
|
tom 22
|
nr 3
EN
The fossil Charophyta from the Devonian sediments of Spitsbergen are here described for the first time and classified to the species rank on the basis of thin sections.
PL
Po raz pierwszy opisano w niniejszej pracy lęgnie Charophyta z dewońskich osadów Spitsbergenu i oznaczono je gatunkowo na podstawie przekrojów w płytkach cienkich. Próby pobrano z wapieni zaliczanych do Emsu, stanowiących środkową część Formacji Marietoppen (Birkenmajer 1964, Friend, Heintz & Moody-Stuart 1966). Zawarte w nich Trochiliscaceae należą do najstarszych znanych Charophyta. Występują one w osadach stanowiących część ciągłego cyklu sedymentacyjnego. Zaczyna się on osadami śródlądowych jezior i rzek, następnie stopniowo przeważają osady węglanowe stale pogłębiającego się zbiornika. Cykl ten kończą osady ilaste, zawierające małże morskie, które wskazują na powstanie połączenia z otwartym morzem (Birkenmajer op. cit.). Znalezienie Trochiliscaceae w słodkowodnych lub brakicznych osadach dewońskich Spitsbergenu potwierdza słuszność koncepcji podobieństwa środowisk kopalnych i dzisiejszych Charophyta (Croft 1952). Obecność bardzo dobrze zachowanych lęgni Charophyta w dolnych warstwach wapieni wskazuje na autochtoniczną lub prawie autochtoniczną pozycję tych lęgni i potwierdza słuszność poglądu Birkenmajera (op. cit.) o płytkowodnych warunkach sedymentacji wapieni. Głębokość zbiornika w strefie sedymentacji wapieni z Traunkammen wynosiła około kilkunastu lub może kilkudziesięciu metrów. Szereg obserwacji wskazuje na pogłębianie się zbiornika w trakcie sedymentacji Formacji Marietoppen, które spowodowało odsuwanie się strefy życia Charophyta poza rejon sedymentacji wapieni z Traunkammen. Być może tym można objaśnić zmniejszenie się ilości lęgni w wyższych warstwach profilu i ich wzrastające skorodowanie. Dewońskie osady Spitsbergenu korelowane są na podstawie ostrakodermów i wykształcenia litologicznego z podobnymi osadami Europy i Ameryki Północnej (Friend, Heintz & Moody-Stuart op. cit., Halstead & Turner 1973, Dineley & Loeffler 1976). Podobne rozmieszczenie Trochiliscaceae jak i niektórych rodzajów ostrakodermów w osadach dewońskich Europy, Ameryki Północnej i Spitsbergenu jest jeszcze jednym potwierdzeniem jedności świata organicznego tych obszarów w dewonie.
RU
В настоящей статье впервые описаны оогонии Charophyta девонских отложений Шпицбергена, а также был определён их вид на основе разреза в шлифе. Проба была отобрана в известняках, которые относятся к эмсу и являются центральной частью Формации Мариетоппен (Birkenmajer 1964; Friend, Heintz & Moody-Stuart 1966). Содержащиеся в них трохилиски принадлежат к самым древним харофитам. Они выступают в отложениях, которые являются частью постоянного седиментационного цикла. Он начинается отложениями озёр и рек центральной части материка, а затем начинают постепенно преобладать известняковые отложения постонно опускающегося дна бассейна. Этот цикл коньчается глинистыми отложениями, которые содержат морские пластинчатожаберные, указывающие на наличие связи с открытым морем (Birkenmayer см. выше). Обнаружение трохилисков в пресноводных и солоноватоводных отложениях девона Шпитцборгена подтверждают правильность концепции сходства сред ископаемых и современных харофитов (Croft 1952). Присутствие хорошо сохранившихся оогоний харофитов в нижних слоях известняка указывает на автохтонный или же почти автохтонный характер этих оогоний и подтверждает правильность точки зрения Биркенмаера (см. выше) о мелководных условиях седиментации этих известняков. Глубина бассейна в зоне седиментации известняков Траункам-мена составляла несколько сотен или же может быть несколько десятков метров. Ряд наблюдений указывает, что во время седиментации Формации Мариетоппен происходило опускание дна бассейна, которое привело к расширению зоны существования харофитов за район седиментации известняков Траункаммена. Может быть, этим можно объяснить уменьшение количества оогоний в верхних слоях профиля и их увеличивающуюся коррозию. Девонские отложения Шпицбергена скоррелированы на основе остракодермов и литологии подобных отложений Европы и Северной Америки (Friend, Heintz & Moody-Stuart 1966; Halstead & Turner 1973; Dineley & Loeffler 1976). Подобное распределение трохилисков, а также некоторых родов остракодермов в отложениях девона Европы, Северной Америки и Шпицбергена ещё раз является подтверждением единства органического мира этих территорий в девоне.
18
Content available A review of gastrolith function with implications for fossil vertebrates and a revised classification
63%
Wings O.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2007
|
tom 52
|
nr 1
19
Content available Cambrian chaetognaths recognized in Burgess Shale fossils
63%
Szaniawski H.
Acta Palaeontologica Polonica
|
2005
|
tom 50
|
nr 1
EN
Oesia disjuncta, one of the species of the soft−bodied fauna collected and described by Walcott (1911) from the Middle Cambrian Phyllopod Bed (Burgess Shale, British Columbia, Canada) is recognized as a chaetognath. For anatomical comparisons many specimens of Recent chaetognaths were specially compressed and dried to obtain forms similar to the fossils preserved in shales. The most characteristic features shared by the fossil and Recent specimens include: strongly elongated, transversely striated and very flexible body, large size, and characteristically diversified shape of head, pronounced intestine and horizontally oriented caudal fin. Possible traces of other chaetognath structures—grasping apparatus, lateral fins, seminal vesicles, ventral ganglion, ovaries and anus—are also present but preserved in one specimen only. Among extant genera, those showing the closest similarity to Oesia Walcott, 1911 are the hyperbenthic Archeterokrohnia Casanova, 1986¹, and Heterokrohnia Ritter−Záhony, 1911, which are considered by some authors as evolutionarily most primitive.
20
Content available Halina Pugaczewska [1921-1997]
63%
Kulicki C.
Acta Palaeontologica Polonica
|
1997
|
tom 42
|
nr 4
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.