Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The hermeneutics of the person as an educational problem

100%

Barth G.

Kwartalnik Pedagogiczny

|

2015

|

nr 2(236)

229-244

PL

W prezentowanym podejściu do zagadnienia edukacji w centrum zostaje postawiona osoba z jej hermeneutycznym potencjałem. Osoba widziana hermeneutycznie to ukonstytuowany związek znaczeń, który poddawany jest nieustannej, twórczej analizie w celu zrozumienia jej swoistego fenomenu w kontekście licznych dziedzin humanistyki. Jako modus esse personale wyznacza tropy interpretacji przeżywanej przez siebie rzeczywistości: procesów, w których uczestniczy, kontekstów i sytuacji, w które się angażuje, tego, co sobie uświadamia i próbuje zakomunikować innym. Osoba staje się świadkiem sensu samowychowania jako sztuki uczenia się życia w jego drobiazgowości. Prezentowane podejście jest hermeneutyką rozjaśniającą się w osobie – w procesie osobienia się (personalizacji) całego świata człowieka. Opozycyjnie do współczesnych epistemologicznych ideałów, podejście to wzywa do wyzwolenia się z nieprawdziwych obietnic naukowej obiektywności. Perspektywa jaką niesie, pozwala przezwyciężyć ograniczające formy poznania, obsesyjnie sztywne i wyspecjalizowane, mało adekwatne w stosunku do różnorakich sposobów istnienia indywidualnego i społecznego osoby.

2

Prawo naturalne a sprawiedliwość

72%

Kożuchowski J.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2011

|

tom 7

|

nr 1 Prawo

37-48

EN

In the introduction we emphasize the current importance of the problems discussed in the paper, i.e. natural law, as provided by the original interpreter of St. Thomas Aquinas' thought, Josef Pieper. The German thinker did not consider this matter in a separate tract, but within the frameworks of his analyses on the virtue of justice. Nevertheless they sound innovative in the context of the contemporary discussion on the attitude of justice and human rights. The modern thought saw a characteristic change in the understanding of the above problem. It is otherwise than in classical tradition. Here justice is determined in the first place not by the domain of duties and the rights of other people, but by the demand of rights to which we are entitled. In his independent interpretation of classical thought, especially that of St. Thomas Aquinas, Pieper reminds the contemporary philosophers of law that the problems of justice and human rights may be thoroughly depicted only by way of their reference to the principles of natural law. Thereby in our argumentation we must refer ourselves to reality that is in the centre of natural law, i.e. the human person, understood as a created being. Only in this way can we indicate the ultimate foundation of why and in what sense we may speak about the laws and rights of man. The final aspect deals with the fruits of justice in social life because their ultimate source is in natural law.

3

Uniqueness and Universality of Jesus Christ in Dialogue with Religions

72%

Serretti M.

|

tom 64

|

nr 2: Teologia dogmatyczna

33-45

EN

The author shows that in the contemporary crisis of Christianity fits crisis of questioning his “claim to the truth.” Skepticism about the truth that bringing Christianity is supported by the achievements of modern science, which intends to overcome thinking about the existence of man and his relationship to God. To contribute two more factors: critical exegesis and critique of classical metaphysics. In the context of these risks, the Author attempts to read the explanatory signs of the times, pointing to the issue of religious truth through the prism of the uniqueness and universality of Jesus Christ. The position to be adopted in relation to truth, Author believes for crucial, because it gives rise to this, to talk about the true religion. In this way he desires to make a challenge for Christian thought associated with the current growth and spread of religious movements.

PL

Autor pragnie wykazać, że we współczesny kryzys chrześcijaństwa wpisuje się kryzys związany z kwestionowaniem jego roszczenia do prawdy. Sceptycyzm wobec prawdy, którą niesie chrześcijaństwo, jest wspierany przez osiągnięcia współczesnej nauki, która zamierza przezwyciężyć dotychczasowe myślenie na temat egzystencji człowieka i jego relacji do Boga. Do tego przyczyniają się jeszcze dwa czynniki, jakimi są: krytyczna egzegeza oraz krytyka klasycznej metafizyki. W kontekście wymienionych zagrożeń, Autor podejmuje próbę wyjaśniającego odczytywania znaków czasu, wskazując na kwestię prawdy religijnej przez pryzmat wyjątkowości i powszechności Jezusa Chrystusa. Stanowisko, które przyjmuje Autor w odniesieniu do prawdy, uważa za decydujące, ponieważ daje ono podstawę do tego, aby mówić o prawdziwej religii. W ten sposób pragnie sformułować wyzwanie dla myśli chrześcijańskiej związane z obecnym wzrostem i rozprzestrzenianiem się ruchów religijnych.

4

Spowiednik wobec penitenta z problemami bioetycznymi

72%

Dziuba A. F.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2015

|

tom 14

|

nr 2

EN

A confessor is not required to have special knowledge about bioethical issues. In these cases the confessor needs to discern the internal dispositions of the penitent; i.e., their repentance, conversion and the readiness to change. The minister of reconciliation needs to keep in mind that this sacrament was established for men and women who are sinners, and for this reason the confessor should receive penitents and assume their good will to be reconciled with the merciful God who is willing to be born in a humble heart. The attack on human life touches the very core of the human person. In this area there are no light or irrelevant issues and, therefore, the confessor dealing with this problem is in contact with life and death. God is always first in the sacrament of reconciliation. Let every confessor keep in mind that the confessional is not a torture chamber but the place where the penitent experiences God’s mercy and where they receive an invitation to change and to do good. The penitent should always hear the truth and receive the assurance of salvific love which, in a mysterious way, is at work in every human being independently of their shortcomings and shortfalls.

5

O „istocie ludzkiej” – status prawny i aksjologiczny życia ludzkiego w prenatalnej fazie rozwoju na przykładzie wybranych dokumentów prawnych Rady Europy na gruncie piśmiennictwa polskiego

72%

Szafrańska-Czajka Z.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2015

|

tom XCVII

83-105

PL

Artykuł porusza problematykę statusu życia ludzkiego w prenatalnej fazie rozwoju. Przeprowadzona analiza treści odwołuje się do wybranych dokumentów Rady Europy z lat 1976–2003, dotyczących ludzkiej biogenezy. Najistotniejszym z nich jest Europejska Konwencja Bioetyczna. Przeprowadzony przez autora dyskurs ma charakter interdyscyplinarny, a poddawane badaniom zagadnienia wykraczają poza ramy nauk prawnych i społecznych. Istotą sporu, z prawnego punktu widzenia, jest brak koherentnej definicji terminów „istota ludzka” i „osoba”, stosowanych m.in. w EKB. Rozważania merytoryczne zamyka przykład orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, ilustrujący kondycję prawa międzynarodowego w omówionym zakresie, jest to orzeczenie w sprawie Thi-Nho Vo przeciwko Francji (sygn. 53924/00), złożonej przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka.

EN

The following article is the result of deliberations on the interdisciplinary debate conducted around the the status of prenatal human life in selected documents of the Council of Europe. The methodological basis for the studies was the content analysis of selected legislative documents announced by the CoE between 1976 and 2003. All divagations are taken from the legal and social perspective and focused on the European Convention on Human Rights and Bioethics. In this paper, I made a brief presentation of selected deeds established by the CoE that apply for the protection of human life in its prenatal stage. I have endeavored to present the difficulty of developing a coherent definition of the following concepts: “human being” and “person”. There is not any legal designation of this two terms. Furthermore, the following paper raise the topic of human rights and the scope of its protection. The summarization of this article contains of a verdict of the European Court of Human Rights of 8th July 2004 on Vo v. France.

6

Wkład dialogicznego i trialogicznego pojmowania osoby ludzkiej do antropologii komunijnej

58%

Jagodziński M.

|

tom 1

EN

A chance of understanding a person thanks to the idea of the human person has appeared in the dialogue between the Christian message and philosophy. As a creation a man has become a dynamic image of God’s openness and relatedness, a huge and ever insatiable thirst for communion. The human person can be deified by grace and attain the fullness of communion with the Father, the Son and the Holy Spirit. Therefore trinitology, penetrating anthropology with the communion view, allows to show the final dimensions of the human being. The big insight in highlighting the relational and ecstatic nature of the human person has a dialogical personalism, that underlies the contemporary philosophy of dialogue. However, trialogic understanding of the human person shows that between “I” and “you” there is in an “in between” and people becomes their usual self in something “third”, what unites them. This “third element” has always something deeper at the root - a new personal relationship, and the essence of the interpersonal events which can be called communion, can be expressed only in the trialectic way. From the theological view it is needed to tell about Triune God, without whom a “trialogic life” and its reflections in the human world, the trialogic structure of the personal being and realization of trialogic and “trinitarian” communio would not be possible.

7

Personalizm jako imperatyw wartościowania człowieka

58%

Zabielski J.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2014

|

tom 13

|

nr 1

PL

Ks. prof. dr hab. JÓZEF ZABIELSKI – kierownik Katedry Teologii Moralnej Życia Społecznego UKSW w Warszawie, wykładowca Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku, w latach 2001- 2004 rektor tego Seminarium; wykładowca teologii moralnej w Centrum Katechetycznym – Studium Teologii w Wilnie (Litwa) oraz w Riga Higher Institute of Religious Sciences w Rydze (Łotwa); w latach 1999-2012 pracownik Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku. Autor około 300 publikacji naukowych i popularnonaukowych z zakresu teologii moralnej i etyki filozoficznej, moralności życia społeczno-religijnego, antropologii i bioetyki, w tym kilkunastu pozycji książkowych.

EN

The proper discovery of the truth about a human being requires referring to personalism as a concept of knowing and evaluating. Normative foundation of personalism comes down to recognizing an individual as a person – who is an ontical foundation of values – and the dignity of every man as ‘the image of God’ (Gen 1: 27). The concept of a human being as a person leads to concrete obligations, such as respecting the independence of a person and the value of his life, the obligation to act ‘in the field of liability’, respecting the good of individuals and the whole mankind. A personalistic norm is an axiological foundation of proper value judgements and all the actions that protect human health and life. In the article, the author analyses two problems: 1. Personalistic norm as an onthological principle of axiology of man; 2. Personalistic evaluation of man as a challenge for today.

8

Komunijny wymiar osoby ludzkiej

58%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 2: Teologia Dogmatyczna

51-63

EN

Contemporary philosophy and theology includes personal and interpersonal reality of the human being and it has given a new interpretation of the human person. A man reflects the essence of communication and communion of God, which also causes the communication and communion dimension of being a human person. A person is relational and ecstatic. The Old Testament does not apply the concept of communion to the relationship of man and God, and only the Incarnation led to a breakthrough in this respect. The theological concept of a person has developed over a long period of Trinitarian and Christological disputes. The image of God and the relationship between Him and the people had a huge impact on this issue. Contemporary theological anthropology often focuses on the combination of issues connected with the Trinity and communion. On the basis of it not only substantial personology but also relational personology developed. There was a significant effect of dialogical personalism, which also marked the theology of communion, on the basis of which you can work out a communion vision of the human person.

PL

Współczesna filozofia i teologia uwzględnia rzeczywistość osobową i międzyosobową człowieka oraz dokonuje nowej interpretacji osoby ludzkiej. W człowieku odbija się komunikacyjna i komunijna istota Boga, co też powoduje komunikacyjny i komunijny wymiar bycia człowiekiem, który jest osobą nacechowaną komunijnością. Osoba ma charakter relacyjny i ekstatyczny. Stary Testament nie odnosi pojęcia komunia do relacji człowieka i Boga, dopiero Wcielenie spowodowało przełom w tej sprawie. Teologiczne pojęcie osoby precyzowało się w długim okresie sporów trynitarnych i chrystologicznych. Ogromny wpływ miał w tej kwestii obraz Boga i relacji między Nim a ludźmi. Współczesna antropologia teologiczna częściej koncentruje się na zagadnieniach trynitarnych w połączeniu z myślą komunijną. W oparciu o to wypracowano nie tylko personologię substancjalną, ale też relacyjną. Znaczący był tu wpływ personalizmu dialogicznego, który zaznaczył się także w teologii chrześcijańskiej zorientowanej na pojęcie komunii, w oparciu o którą można wypracować komunijną wizję osoby ludzkiej.

9

Das Personsein des Menschen im Ökonomischen Bereich

51%

Bosig-Hover M.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2006

|

tom 2

|

nr 2 Ekonomia

179-200

PL

Realistyczna koncepcja człowieka jako osoby pozwala utworzyć realistyczne rozumienie „gospodarki" i „społeczeństwa", w którym człowiek pojęty jest jako podmiot i zarazem cel wszelkiej działalności ekonomicznej. Gospodarka rozwija się dzięki temu. że osoba ludzka jako jednostka jest równocześnie istotą społeczną, co z jednej strony oznacza jej niepowtarzalną inwencję, dynamikę i inne talenty, np. organizacyjne, ale z drugiej strony porządek gospodarczy jest możliwy do ostatecznego zrealizowania dzięki racjonalnej i solidarnej współpracy innych. Na tej drodze można uniknąć niebezpieczeństw różnych rodzajów indywidualizmu i kolektywizmu. Proces ekonomiczny umożliwia nie tylko zaspokojenie dóbr materialnych, lecz także wszechstronny rozwój osoby uprawiającej gospodarkę. Personalna kategoria, zakorzeniona we wrodzonej godności człowieka, jako fundamentalna stanowi o rzeczowych kategoriach ekonomicznych, na czym nabudowany jest twórczy „osobowy porządek gospodarczy”, zasadniczo różny od mało produktywnego i personalnego „społeczeństwa masowego”. O rozwoju ekonomicznym oraz dobrobycie w wymiarze gospodarki narodowej i światowej decyduje głównie osoba ludzka i jej podstawowa wspólnota społeczna w postaci stabilnej rodziny.

10

Das Individuationsprinzip bei Duns Scotus (1265-1308)

44%

Börsig-Hover M.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2005

|

tom 1

|

nr 1 Prawo

37-52

PL

Problematyka jednostkowienia bytu osoby ludzkiej według Dunsa Szkota stanowi bardzo ważną problematykę filozoficzną, także ważną i interesującą dla prawnika i ekonomisty z tej racji, że człowiek stanowi zarówno rację ekonomii, jak też jest podmiotem praw i obowiązków wraz z posiadaniem prawa do stanowienia porządku prawnego. Stąd znajomość antropologii jest dla prawnika warunkiem sine qua non. Chociaż temat ten powraca w refleksji filozoficznej, np. Honnefeldera, M. A. Krąpca, B. Walda, A. Schmidta, U. Zielińskiego, to warto ciągle na nowo podejmować to wyzwanie. Krótki zarys biograficzny poprzedza teoriopoznawcze stanowiska Szkota w jego relacji do stanowiska Tomasza z Akwinu, by skupić uwagę na samej zasadzie jednostkowienia, którą Skotus pojmuje jako haecceitas w samej formie substancjalnej człowieka jako bytu osobowego. Tezy Edyty Stein, Martina Heideggera oraz Ericha Przywary w tej kwestii dodatkowo ubogacają analizę tej złożonej problematyki, w dalszym ciągu aktualnej m.in. dla filozoficznego namysłu nad człowiekiem oraz nad ekonomią i polityką.