Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

STATUS OSKARŻYCIELI PUBLICZNYCH W POSTĘPOWANIU W SPRAWACH O PRZESTĘPSTWA SKARBOWE I WYKROCZENIA SKARBOWE

100%

Skowronek G.

|

tom 137(1)

38-51

PL

Niniejsze opracowanie to gruntowna analiza statutu oskarżyciela publicznego w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe. Ocenie poddano regulację zobowiązującą fi - nansowy organ postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciela do udziału w rozprawie głównej i odwoławczej w postępowaniu przed sądem, jeżeli organ ten wniósł akt oskarżenia w sprawie o przestępstwo skarbowe. Ponadto w tekście postawiono pytanie badawcze: Czy słuszny jest zastosowany w kodeksie karnym skarbowym układ procesowy funkcjonujących obok siebie dwóch oskarżycieli publicznych, tj. prokuratora oraz fi nansowego organu postępowania przygotowawczego działającego w charakterze oskarżyciela publicznego? W toku prowadzonych badań określono krąg podmiotów, które mogą pełnić rolę oskarżycieli publicznych w świetle przepisów kodeksu karnego skarbowego. Wskazano również, że zarówno poprzez obowiązkowy udział fi nansowego organu postępowania przygotowawczego lub jego przedstawiciela w rozprawie głównej, jak i dopuszczenie do sytuacji, w której organ postępowania przygotowawczego uzyskuje status oskarżyciela publicznego, chociaż nie jest uprawniony do wniesienia aktu oskarżenia, ustawodawca podkreśla znaczenie prawa karnego skarbowego na poziomie celu dotyczącego wyrównania uszczerbku fi nansowego. Opowiedziano się również za utrzymaniem możliwości funkcjonowania przed sądem w sprawach o przestępstwa skarbowe dwóch oskarżycieli publicznych.

2

O celowości środków oddziaływania wychowawczego w prawie wykroczeń

63%

Liżyńska K.

|

nr Tom 2

167 - 176

PL

Prawo wykroczeń zawiera czyny o charakterze zarówno kryminalnym, jak i administracyjnym. Wymusza to na ustawodawcy zróżnicowany system reakcji. Obok stricte penalnych form oddziaływania na sprawcę wykroczenia kodeks wykroczeń pozwala na zastosowanie między innymi środków oddziaływania wychowawczego. Celem artykułu jest przedstawienie tych środków, kryteriów ich stosowania oraz podkreślenie potrzeby zmian w zakresie art. 41 k.w.

XX

The law on petty offences includes both criminal and administrative acts. This forces the legislator to have a differentiated system of reaction. Next to strictly penal forms of impact on the petty offence perpetrator, the Petty Offenses Code allows the application of, among others, educational impact measures. The aim of this article is to present these measures, their application criteria and to emphasise the need for changes in the scope of Article 41 of the Petty Offences Code.

3

Pozycja prokuratora w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym – analiza prawna

51%

Sędziński M.

|

nr XXI

97-114

EN

The aim of this article is to comprehensively analyse the legal position of the public prosecutor in administrative proceedings and administrative court proceedings. This subject is interesting because the public prosecutor is usually associated with criminal proceedings and his capacity as the public accuser. However, the public prosecutor plays a special role in administrative proceedings, i.e. participates in them as an entity with the rights of a party, even though he has no legal interest in it. It is also worth noting that the powers of the public prosecutor are clearly more extensive than those of other entities with the rights of a party. This article is an attempt to determine the role of the public prosecutor in administrative proceedings and decide whether he is the accuser or rather the representative of the public interest. The position of the public prosecutor in proceedings before administrative courts is special as well. This issue needs to be discussed in detail, which was taken into account in the second part of the article. The position of the public prosecutor as the advocate of the rule of law is regulated by the Act on the Public Prosecutor’s Office. The analysis of these provisions in conjunction with Chapter 4 of the Code of Administrative Procedure leads to a conclusion that the public prosecutor who acts in administrative proceedings as an entity with the rights of a party has powers vested in him alone and watches over such proceedings, thereby fulfilling the duties of an advocate of the rule of law. To fully show the special position of the public prosecutor, it is necessary to enumerate his powers in administrative proceedings and compare them with the competences of “ordinary” entities with the rights of a party.

PL

Celem niniejszego artykułu jest kompleksowa analiza pozycji prawnej prokuratora, występującego w postępowaniu administracyjnym i sądowo-administracyjnym. Tematyka ta jest o tyle interesująca, gdyż prokurator – co do zasady – kojarzony jest z postępowaniem karnym oraz rolą oskarżyciela publicznego. W postępowaniu administracyjnym pełni on natomiast szczególną funkcję, tj. występuje jako podmiot na prawach strony, mimo że nie posiada interesu prawnego. Warto również podkreślić, że uprawnienia, jakie posiada prokurator, są wyraźnie szersze od tych, które przysługują innym podmiotom na prawach strony. W artykule podjęto próbę ustalenia, w jakim charakterze w postępowaniu administracyjnym występuje prokurator – czy wykonuje on czynności oskarżycielskie, czy jest rzecznikiem interesu publicznego. Również pozycja prokuratora w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest szczególna. Kwestia ta wymaga szerokiego omówienia, co zostało uwzględnione w drugiej części artykułu. Pozycja prokuratora jako rzecznika praworządności uregulowana jest na mocy prawa o prokuraturze. Analiza tych przepisów w powiązaniu z działem IV kodeksu postępowania administracyjnego pozwoliła na konstatację, iż prokurator, działający w postępowaniu administracyjnym na prawach strony, posiada przysługujące tylko jemu uprawnienia oraz trzyma pieczę nad tym postępowaniem, realizując obowiązki rzecznika praworządności. Aby w pełni wykazać szczególną pozycję prokuratora, konieczne jest enumeratywne wyliczenie jego uprawnień w postępowaniu administracyjnym oraz zestawienie ich z kompetencjami przysługującymi „zwykłym” podmiotom na prawach strony

4

Znaczenie wskazania kwalifikacji prawnej czynu oraz jej zmiany w toku postępowania karnego dla realizacji przez oskarżonego prawa do obrony

44%

Sowiński P. K.

|

nr 3

113-138

PL

W tekście przedstawiono problematykę dotyczącą wskazania przez oskarżyciela, w tym także przez oskarżyciela publicznego, kwalifikacji prawnej czynu oraz znaczenie tej czynności dla możliwości sprawowania przez oskarżonego skutecznej obrony. Wskazano na zależność zachodzącą pomiędzy granicami oskarżenia a granicami rozpoznania sprawy przez sąd karny i granicami obrony. Omówiono problematykę notyfikacji podejrzanemu i oskarżonemu zmian w obrębie kwalifikacji prawnej oraz uprawnienia sądu w tym zakresie, ze szczególnym uwzględnieniem regulacji zawartej w art. 399 § 1 k.p.k. Omówiono wątpliwości narosłe wokół stosowania art. 80 k.p.k. oraz jego wpływ na stosowanie instytucji obrony obligatoryjnej.

EN

The text presents problems concerning the indication by prosecutor, including public prosecuting attorney, of the legal classification of the offence and the importance of this activity for the defendant’s ability to effectively defend himself or herself. It points to the relationship between the scope of indictment and the scope of examination of the case by penal court and the scope of defence. It discusses the issues of notifying the suspect and the defendant of changes made within the legal classification and the court’s powers in this respect, with particular stress on the regulation contained in Article 399 § 1 of the Polish Code of Criminal Procedure. Concerns about the application of Article 80 of the Code of Criminal Procedure and its impact on the use of compulsory defence institutions were also discussed.