Celem artykułu jest przedstawienie orzecznictwa Sądu Najwyższego (dalej SN), dotyczącego obowiązującej w Polsce konwencji genewskiej z 1956 roku o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (zwanej powszechnie CMR). [...]
EN
The Author carries out a critical analysis of Supreme Court judgments referring to the CMR. This analysis leads to the conclusion that the CMR is properly applied by the Supreme Court as a rule, which does not mean that some of the assertions contained in the particular judgments are not debatable. The Supreme Court applies the CMR obeying its obligatory character. In a few of its judgments, the Supreme Court rightly objected towards too hasty use of Polish law to plug the alleged loopholes in the Convention. In their grounds for some of the judgments, the Supreme Court refers to judicial decisions of some of the European courts, which is an expression of the autonomy in interpretation of the Convention. On the other hand, one may notice some tendencies in the Supreme Court’s judicial decisions which may raise doubts. These doubts refer to such an interpretation of the Convention which does not take into account its international character. It is expressed, among others, in the interpretation of the Polish translation of the Convention and not the interpretation of the official texts of the Convention in the French and English languages (also published in the Journal of Laws). The Supreme Court has not always managed to object to the tendency of deciding on matters which were not regulated expressly in the CMR based on internal law, sometimes without examining which national law governs a particular contract (based on conflict of law rules) but simply directly referring to Polish law.
The Polish state symbols are an important element of statehood, which is why they have always required proper legal protection. More than one hundred years of history of the functioning of this legal regulation brings about an analysis of this huge legacy as well as the exploration of the vast legal output, which was accumulated in the past periods of history. For this purpose, an analysis of legal acts, judicial decisions of (primarily) the Supreme Court, and the doctrine from 1918 to 1939 was undertaken. The first part grants the opportunity to get acquainted with the legal regulation concerning the protection of state symbols from the establishment of the new Polish state until the beginning of the Second World War. This part delineates the criminal codes of the former partitioning states of Germany and Russia, which were in force in the Republic of Poland on a provisional basis until the adoption of the state’s own code in 1932. Subsequently, the Act of 1 August 1919 on the Coat of Arms and the Colours of the Republic of Poland and the Decree of the President of the Republic of Poland of 13 December 1927 on the Coat of Arms and the Colours of the State as well as on the Insignia, Banners, and Seals were analyzed. Then the codification process of the future first Criminal Code of Poland as well as the legal regulation concerning state symbols (finally adopted in 1932) are presented in considerable detail. The analysis is further complemented by quoting the contemporary judicial decisions of the Supreme Court, which in many cases contained an interpretation of the legal regulation concerning the aforementioned subject matter. The image is complemented by a legal doctrine, including opinions of eminent lawyers, practitioners, and commentators of the period as well as authors of the code such as J. Makarewicz, W. Makowski, A. Mogilnicki, E. Rappaport, et al.
PL
Polskie symbole państwowe są ważnym elementem państwowości, dlatego zawsze wymagały odpowiedniej ochrony prawnej. Ponad stuletnia historia funkcjonowania regulacji prawnej pozwala na analizę tej ogromnej spuścizny, a także zgłębienie przez czytelnika ogromnego dorobku prawa, który został zgromadzony w minionych okresach dziejowych. W tym celu podjęto analizę aktów prawnych, judykatury przede wszystkim Sądu Najwyższego oraz doktryny od 1918 do 1939 r. W pierwszej części czytelnik ma możliwość zapoznania się z regulacją prawną ochrony symboli państwowych od powstania nowego państwa polskiego i do rozpoczęcia II wojny światowej. W tej części omówiono kodeksy karne byłych państw zaborczych Niemiec i Rosji, obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej przejściowo do czasu uchwalenia własnego kodeksu w 1932 r. Dalej analizie poddano ustawę z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godle i barwach Rzeczypospolitej Polskiej oraz rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godle i barwach państwowych oraz o insygniach, sztandarach i pieczęciach. Następnie dość szczegółowo ukazano proces kodyfikacji przyszłego pierwszego Kodeksu karnego RP, a także regulacji prawnej dotyczącej symboli państwowych przyjętej ostatecznie w 1932 r. Uzupełnieniem analizy jest przytoczenie ówczesnego orzecznictwa Sądu Najwyższego, które w wielu przypadkach zawiera wykładnię regulacji prawnej dotyczącej wspomnianego obszaru tematycznego. Obraz uzupełnia doktryna prawnicza, w tym opinie wybitnych ówczesnych prawników, praktyków i komentatorów, a także autorów kodeksu, takich jak J. Makarewicz, W. Makowski, A. Mogilnicki, E. Rappaport i in.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.