Artykuł stanowi próbę nakreślenia roli organizacji trzeciego sektora w Polsce w zakresie opieki nad materialnym i niematerialnym dziedzictwem kulturowym i w zarządzaniu nim dla potrzeb rozwoju turystyki w różnych regionach kraju. Szczegółowe badanie kondycji organizacji pozarządowych w Polsce, przeprowadzone w 2015 r., oraz kwerenda źródłowa wskazują, że zaangażowanie trzeciego sektora w omawianym zakresie jest zjawiskiem pożądanym, choć stosunkowo nowym i silnie zróżnicowanym przestrzennie. Istnieją jednocześnie wyraźne przesłanki, że w obecnych ramach instytucjonalnych i prawnych, a zwłaszcza wobec wspierającej roli instytucji europejskich, znaczenie trzeciego sektora w omawianym zakresie, oraz różnorodność form jego zaangażowania będzie rosnąć. W celu usprawnienia tego procesu w Polsce, autorzy postulują wprowadzenie szeregu ułatwień formalno-prawnych, które umożliwiłyby głębszą współpracę publiczno-prywatno-społeczną.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.