Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Właściwie kto jest właściwy? [Podstawy prawne działania organów administracji publicznej]

100%

Turska-Szarata E.

Budownictwo i Prawo

|

2002

|

tom R. 6, nr 2

8--9

2

Decyzja słuszna czy niesłuszna [Niestosowanie obowiązującego prawa]

100%

Mackiewicz M.

Budownictwo i Prawo

|

2001

|

tom R. 5, nr 2

18--20

3

Administrative Complaint as a Measure Safeguarding Interests of Individuals Against Public Administration Bodies

75%

Gulińska E.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2020

|

tom 15

|

nr 17 (1)

69-80

EN

The articles discusses administrative complaint as a measure that can protect the interest of an individual when confronted with public administration bodies. It explains the origin of the institution of complaint as well as its concept and substance. Next, consideration is given to the bodies competent to handle complaints, the obligations of authorities in competent to process complaints as well as complaints in individual cases. Finally, administrative complaint was analysed against the backdrop of a final administrative decision, the method and notification of complaint handling and the re-filing of a groundless complaint.

PL

Przedstawiony artykuł podejmuje problematykę skargi administracyjnej jako środka ochrony interesów jednostki względem organów administracji publicznej. W artykule omówiono genezę instytucji skargi oraz pojęcie i istotę skargi. Następnie rozważaniom poddano właściwość do rozpatrywania skarg, obowiązki organu niewłaściwego do rozpatrywania skarg, jak również skargę w sprawie indywidualnej. W dalszych rozważaniach zanalizowano skargę a ostateczną decyzję administracyjną, sposób oraz zawiadomienie o załatwieniu skargi, a także ponowienie bezzasadnej skargi.

4

Prześwietlona administracja

75%

Terek K.

Przegląd Komunalny

|

2006

|

tom nr 11

36-37

PL

Przeprowadzona przez NIK kontrola wybranych organów administracji publicznej oraz gmin pod względem gromadzenia i udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie nie pozostawiła na tych jednostkach suchej nitki. U wszystkich skontrolowanych wystąpiły uchybienia bądź nieprawidłowości.

5

Legal nature of an official act of the President of the Republic of Poland pronouncing retirement of the Supreme Court judge

71%

Czarnik Z.

|

nr 2

120-139

PL

Przedstawiona analiza charakteru prawnego aktu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzającego przejście sędziego Sądu Najwyższego w stan spoczynku prowadzi do wniosku, że akt Prezydenta RP wydawany na podstawie art. 39 ustawy o Sądzie Najwyższym jest aktem władczym i deklaratoryjnym. W jego treści znajduje się rozstrzygnięcie o zaistnieniu przewidzianych prawem przesłanek, które skutkują przejściem sędziego w stan spoczynku. W tym zakresie Prezydent RP działa jak organ administracji publicznej w znaczeniu funkcjonalnym, gdyż rozstrzygnięcie stwierdza przekształcenie stosunku służbowego sędziego. Działanie Prezydenta RP w tym zakresie nie jest prerogatywą prezydencką z art. 144 ust. 3 pkt. 17 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem w zakresie stwierdzenia przejścia w stan spoczynku działanie Prezydenta RP wyczerpuje znamiona działania administracji w rozumieniu art. 184 Konstytucji RP, a to oznacza, że akty tego typu jako wydane w zakresie działań administracji publicznej podlegają kontroli sądów administracyjnych.

EN

The analysis of the legal nature of an official act of the President of the Republic of Poland pronouncing the Supreme Court judge’s retirement results in a conclusion that the act of the President issued in accordance with Article 29 of the Act on the Supreme Court is authoritative and declaratory. Its content stipulates a solution concerning legal premises that result in a judge’s retirement. In this scope, the President of the Republic of Poland acts as a public administration body in the functional meaning because the solution pronounces the change of the judge’s service relationship. The President’s action in this respect is not a presidential prerogative under Article 144 para. 3(17) of the Constitution of the Republic of Poland. This means that this type of an official act issued as part of public administration activities, stipulated under Article 184 of the Constitution, is subject to control by administrative courts.

6

Prawnoprocesowe determinanty sprawnego działania organu administracji publicznej w sprawie administracyjnej

63%

Kędziora R.

|

tom 12

|

nr 1

101-111

EN

The Code of Administrative Procedure defines the standard of efficient proceedings in an individual case settled by a public administration authority. It is defined by the directives on insightful and prompt acting of the authority. The proper course of proceedings is conditioned by the determination of appropriate proportions between the directives of efficient conduct. The promptness and simplicity of proceedings are undoubtedly procedural values, but they must be corrected by the legal obligation of the authority to act in depth in the case. The competent authority should use such procedural instruments to dispose of the case within a reasonable time frame. Balancing the directives of insightful and prompt action in proceedings should also be determined by the nature of the administrative matter to be disposed of.

PL

W Kodeksie postępowania administracyjnego określony został standard sprawnego postępowania w sprawie indywidualnej załatwianej przez organ administracji publicznej. Wyznaczają go dyrektywy wnikliwego i szybkiego działania organu. Prawidłowy przebieg postępowania jest uwarunkowany ustaleniem właściwych proporcji między dyrektywami sprawnego działania. Szybkość i prostota postępowania są niewątpliwymi wartościami procesowymi, ale muszą być korygowane przez prawny obowiązek wnikliwego działania organu w sprawie. Organ prowadzący postępowanie powinien korzystać z takich instrumentów procesowych, aby załatwić sprawę w rozsądnym terminie. Wyważenie dyrektyw wnikliwego i szybkiego działania w postępowaniu powinno być także determinowane charakterem załatwianej sprawy administracyjnej.

7

Społeczna odpowiedzialność jednostek samorządu terytorialnego a realizacja potrzeb interesariusza zewnętrznego

63%

Trybka W.

|

nr 10

rb.ujw.pl/social

EN

The concept of social responsibility of administration is present in many areas of activity of state organs, especially local government. Social responsibility was initially tied to business only. Currently it is applicable not only to non-governmental organizations, but also directly to public administration, mainly at local and regional level. It has its own legal dimension. Administration does not work to fulfil its own needs. Its mission is to meet the social needs that can be related to individual units or groups of individuals. Public administration is responsible in a social dimension for the execution of tasks resulting from acts or the tasks assigned to them by governmental authorities. Public administration can’t operate in isolation from the surrounding entities, whether they are entrepreneurs, customers of public administration or resource providers. The social responsibility of administration is connected with the natural need to interact with society. The provision of high-quality services by public administration not only improves the body’s

PL

Koncepcja społecznej odpowiedzialności administracji jest obecna w wielu obszarach działalności organów państwa, a zwłaszcza organów samorządu terytorialnego. Społeczna odpowiedzialność początkowo wiązana była wyłącznie z biznesem. Obecnie ma zastosowanie nie tylko do organizacji pozarządowych, ale wprost do organów administracji publicznej, głównie na szczeblu samorządowym. Ma ona swój prawny wymiar. Administracja nie działa po to, aby realizować własne potrzeby. Jej misją jest realizacja potrzeb społecznych, które mogą dotyczyć poszczególnych jednostek albo ich grup. Organy administracji publicznej ponoszą odpowiedzialność w wymiarze społecznym za realizacje zdań wynikających z ustawy lub zadań zleconych im przez organy administracji rządowej. Administracja publiczna nie może działać w oderwaniu od podmiotów ją otaczających, niezależnie od tego, czy są to przedsiębiorcy, klienci organów administracji publicznej czy też dostawcy zasobów. Odpowiedzialność społeczna administracji wiąże się z naturalną potrzebą interakcji ze społeczeństwem. Świadczenie przez administrację publiczną usług odznaczających się wysoką jakością nie tylko poprawia wizerunek organu w oczach obywateli, ale wpływa wprost na budowanie ich zaufania do państwa i funkcjonujących w ramach niego organów.

8

Elektroniczne rejestry publiczne jako środki komunikacji elektronicznej

63%

Błażewski M.

|

2018

|

nr 1(26)

PL

Elektroniczne rejestry publiczne są elementem elektronicznej administracji, który ułatwia wykonywanie zadań publicznych. Rejestry te są rodzajem środków komunikacji elektronicznej umożliwiającym gromadzenie oraz upowszechnianie informacji. Elektroniczne rejestry publiczne są prowadzone przez organy administracji publicznej lub przez inne podmioty realizujące zadania publiczne. Przepisy prawa znacząco różnicują sposób prowadzenia elektronicznych rejestrów publicznych. W opracowaniu przedstawiono model tych rejestrów, który może być przydatny przy innych badaniach naukowych nad elektroniczną administracją.

EN

Electronic public registers are an element of e-government, which enable the performance of public tasks. These registers are a means of electronic communication and their purpose is to collect and disseminate information. Electronic public registers are kept by public authorities or by other entities performing public tasks. Legal regulations clearly specify the possible methods of electronic public record keeping. This study presents a model of these registers, which may be useful in other scientific studies on electronic administration

9

The Polish Financial Supervision Authority in the national cybersecurity system

63%

Pelc P.

Cybersecurity and Law

|

2023

|

tom Vol. 9 (1)

73--81

EN

The Polish Financial Supervision Authority is the authority competent for cybersecurity for the banking sector and financial market infrastructure. It is the only cybersecurity authority that does not have the status of a minister managing a government administration department as well as being the only authority competent for cybersecurity outside the structure of the government administration and not operating within the legal personality of the State Treasury. Only some entities supervised by the Polish Financial Supervision Authority under the regulations on supervision over the financial market are subject to its supervision as the authority competent for cybersecurity. Regulatory differences lead to the necessity to apply different rules when the Polish Financial Supervision Authority carries out controls under the regulations on financial market supervision and controls under the National Cybersecurity System Act.

PL

Komisja Nadzoru Finansowego jest organem właściwym do spraw cyberbezpieczeństwa dla sektora bankowego i infrastruktury rynków finansowych. Jest to jedyny organ wła¬ściwy do spraw cyberbezpieczeństwa, który nie ma statusu ministra kierującego działem administracji rządowej i jednocześnie jest to to jedyny organ właściwy do spraw cyber-bezpieczeństwa znajdujący się poza strukturą administracji rządowej i nie działający w ramach osobowości Skarbu Państwa. Jedynie część rodzajów podmiotów nadzorowa¬nych przez Komisję Nadzoru Finansowego na gruncie regulacji o nadzorze nad rynkiem finansowym podlega jej nadzorowi jako organu właściwego do spraw cyberbezpieczeń-stwa. Odmienności regulacyjne prowadzą do konieczności stosowania odmiennych zasad w trakcie przeprowadzania przez Komisję Nadzoru Finansowego kontroli na podstawie regulacji dotyczących nadzoru na rynkiem finansowym i kontroli na podstawie ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa.

10

Naruszenie zasady zaufania obywateli do organów państwa w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych

63%

Chrzczonowska N.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2024

|

tom R. 14, Nr 33

117-135

PL

W oparciu o analizę orzecznictwa sądów administracyjnych można wskazać szereg przykładów naruszenia zasady budzenia zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej. W niniejszym artykule przeprowadzono rozważania oraz dokonano analizy orzecznictwa sądów administracyjnych, w których zasada zaufania określona przepisem artykułu 8 Kodeksu Postępowania Administracyjnego została naruszona pozostawiając niejasność, a nawet zwątpienie zainteresowanych w obiektywność sądu. Mając na względzie powyższą okoliczność celem niniejszego artykułu uczyniono rozważenie istoty zasady zaufania obywateli do organów władzy publicznej i występujących w tym zakresie nieprawidłowości, a także błędnych decyzji, które można znaleźć w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Natomiast związany z nim problem badawczy przybrał formę pytania: jak w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych kształtują się nieprawidłowości i naruszenia zasady zaufania, których dopuszcza się ten organ władzy publicznej? Popełniane błędy nie mają swojego wytłumaczenia, a przy tym pojawiają się zazwyczaj w nieznanych okolicznościach. Zatem pojawiają się pytania: czy błędy są popełniane przez nieuwagę? Czy jednak są wyrazem niekompetencji pracowników administracji publicznej, którzy wykonują szereg różnych zadań prowadzących do zakończenia sprawy? Obydwa pytania zostały poddane analizie w niniejszym artykule, a ich istotę szeroko rozwinięto w oparciu o orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W odniesieniu do celu i problemu głównego artykułu wysunięto następującą hipotezę badawczą: w realiach częstych i nie zawsze starannych zmian prawa administracyjnego oraz zatrudniania „swoich” (często bez odpowiednich kwalifikacji i kompetencji) oraz złożonych sytuacji prawnych możliwość naruszenia zasady zaufania (opisanej w artykule 8 Kodeksu Postępowania Administracyjnego) jest znaczna, aczkolwiek niedopuszczalna. Potwierdzenia tej hipotezy dostarczyły badania własne, którym nadano charakter jakościowy i przeprowadzono je przy wykorzystaniu takich metod badawczych, jak: analiza artykułu 8 Kodeksu Postępowania Administracyjnego, a przede wszystkim bogatego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczącego przedmiotu artykułu (tj. zasady zaufania uczestników postępowania do organów administracji publicznej) oraz analiza literatury przedmiotowej, a ponadto uogólnienie i porównanie. Generalnie w literaturze przedmiotu za oczywiste uważa się, że naruszenie zasady zaufania przez organy sądowe w wyniku rozstrzygania spraw niezgodnie z funkcjonującymi przepisami prawa budzi niepokój oraz brak zaufania obywateli względem administracji publicznej. Jest to tym bardziej oczywiste, że do jej obowiązku należy ochrona interesu obywateli i dążenie do prawdy, a także dostarczanie oczekiwanej przez nie pomocy. Analiza literatury przedmiotu i orzecznictwa sądów administracyjnych potwierdza funkcjonowanie wskazanych w artykule naruszeń oraz ich powodów. W artykule dokonano również zdefiniowania pojęcia „zasady zaufania”, a także wskazano skutki naruszenia jej istoty dla uczestników postępowania i społeczeństwa.

EN

Based on the analysis of the case law of administrative courts, it is possible to identify a number of examples of violations of the principle of instilling confidence in the public authorities of the participants of the proceedings. This article considers and analyzes the case law of administrative courts in which the principle of trust specified in Article 8 of the Code of Administrative Procedure was violated, leaving the interested parties unclear and even doubting the objectivity of the court. Taking into account the above circumstances, the purpose of this article is to consider the essence of the principle of citizens’ trust in public authorities and the irregularities occurring in this respect, as well as erroneous decisions that can be found in the jurisprudence of Polish administrative courts. However, the related research problem took the form of a question: what are the irregularities and violations of the principle of trust committed by this public authority in the light of the case law of administrative courts? The mistakes made have no explanation and usually appear in unknown circumstances. So, the questions arise: are mistakes made out of carelessness? However, are they an expression of incompetence of public administration employees who perform a number of different tasks leading to the end of the case? Both questions were analyzed in this article, and their essence was broadly developed based on the case law of the Supreme Administrative Court and the Provincial Administrative Court. In relation to the purpose and problem of the main article, the following research hypothesis was put forward: in the reality of frequent and not always careful changes in administrative law and employing “our own” (often without appropriate qualifications and competences) and complex legal situations, the possibility of violating the principle of trust (described in Article 8 of the Code Administrative Proceedings) is significant, although unacceptable. Confirmation of this hypothesis was provided by our own research, which was of a qualitative nature and was carried out using such research methods as: analysis of Article 8 of the Code of Administrative Procedure and, above all, the extensive case law of the Supreme Administrative Court and the Provincial Administrative Court regarding the subject of the article (i.e. the principle of trust of participants proceedings to public administration bodies) and analysis of the subject literature, as well as generalization and comparison. Generally, in the literature on the subject it is considered obvious that the violation of the principle of trust by judicial authorities as a result of resolving cases contrary to applicable legal provisions raises anxiety and a lack of trust among citizens towards public administration. This is all the more obvious because its duty is to protect the interests of citizens and pursue the truth, as well as to provide the assistance they expect. The analysis of the literature on the subject and the case law of administrative courts confirms the functioning of the violations indicated in the article and their reasons. The article also defines the concept of the “principle of trust” and indicates the consequences of violating its essence for the participants of the proceedings and society.

11

Stosunek prawny jako podstawa wyłączenia pracownika w postępowaniu administracyjnym

51%

Paduch A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2022

|

tom 84

|

nr 1

137-150

EN

The article addresses the problem of excluding an employee of the public administration from participation in proceedings in a situation where there is a legal relationship between the employee and the party of such a nature that the outcome of the case may influence the rights and duties of the employee (Article 24 § 1 in fine of the Code of Administrative Proceedings). The exclusion then takes place ex lege and is justified by the need for the impartiality of the administrative body. The structure of the discussed premise is based on two elements. First, the exclusion under the indicated provision occurs only when the party and the employee have a legal relationship. Therefore, the analysed ground for exclusion does not occur when this relationship is only factual or, for example, when it existed in the past. Secondly, the outcome of the proceedings must have a special impact on the employee’s rights or obligations arising from the relationship. Justifying the exclusion of an employee on the basis of the discussed premise seems extremely difficult: both of the indicated premises must appear jointly, and they are of an evaluative nature. For this reason, the author proposes to remove the discussed ground from the Code of Administrative Procedure and to cover the cases regulated therein with exclusion upon request (Article 24 § 3 of the Code of Civil Procedure). This will be in line with the principles of speed of proceedings and of fostering the trust of participants in the proceedings in the public authority and legalism.

PL

Artykuł porusza problem wyłączenia pracownika organu od udziału w postępowaniu administracyjnym w sytuacji, w której pomiędzy nim a stroną zachodzi stosunek prawny tego rodzaju, że wynik sprawy może mieć wpływ na prawa i obowiązki pracownika (art. 24 § 1 in fine k.p.a.). Do wyłączenie dochodzi wówczas z mocy prawa i jest podyktowane dążeniem do załatwiania spraw administracyjnych z uwzględnieniem wymogu bezstronności pracownika. Konstrukcja omawianej przesłanki opiera się na dwóch elementach. Po pierwsze, do wyłączenia na podstawie wskazywanego przepisu dochodzi jedynie wtedy, gdy stronę i pracownika łączy stosunek prawny. Analizowana podstawa wyłączenia nie zachodzi zatem wtedy, gdy stosunek ten ma charakter jedynie faktyczny lub np. gdy istniał w przeszłości. Po drugie, stosunek ten musi charakteryzować się swoistą relacją pomiędzy wynikiem sprawy a zakresem praw lub obowiązków pracownika – mogą one ulec modyfikacji przy określonym rozstrzygnięciu. Wyłączenie pracownika na podstawie omawianej przesłanki wydaje się niezwykle złożone: obie ze wskazanych przesłanek muszą wystąpić łącznie, przy czym mają one charakter ocenny. Z tej przyczyny autor proponuje wykreślenie z k.p.a. omawianej podstawy wyłączenia pracownika oraz objęcie uregulowanych w niej przypadków wyłączeniem na wniosek (art. 24 § 3 k.p.a.). Będzie to zgodne z zasadami: szybkości postępowania, budzenia zaufania uczestników postępowania do władzy publicznej oraz legalizmu.

12

The Polish Financial Supervision Authority in the Polish administrative system

51%

Pelc P.

Cybersecurity and Law

|

2022

|

tom Vol. 8 (2)

95--104

EN

Financial market supervision is exercised by the Polish Financial Supervision Authority (PFSA). It is a central public administration authority, but not a government administration authority. Since 1 January 2019, it has become a body of a state legal entity – the Office of the Polish Financial Supervision Authority (UKNF). A number of systemic changes concerning the shape of financial market supervision were introduced based on limited objectives without a broader analysis of the systemic consequences of these changes being conducted. This also applies to the recognition of the Office of the Polish Financial Supervision Authority as a state legal entity, and the Polish Financial Supervision Authority and its Chairman as authorities of the Office. Under administrative law, the Office remains the work apparatus of the Authority.

PL

Nadzór nad rynkiem finansowym sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego. Jest ona centralnym organem administracji publicznej, ale nie jest organem administracji rządowej. Od 1 stycznia 2019 roku stała się ona organem państwowej osoby prawnej – Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego. Wiele zmian ustrojowych dotyczących kształtu nadzoru nad rynkiem finansowym wprowadzano, kierując się ograniczonymi celami bez głębszej analizy ustrojowych konsekwencji tych zmian. Dotyczy to też uznania Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego za państwową osobę prawną, a Komisję Nadzoru Finansowego i jej Przewodniczącego za organy Urzędu. Na gruncie prawa administracyjnego Urząd pozostaje aparatem pracy Komisji.

13

Powszechny system ochrony ludności w koncepcji reformy administracyjnej kraju

44%

Płaskonka J.

|

tom nr 1

105--112