Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Stosowanie instytucji odosobnienia (internowania) w czasie konfliktu zbrojnego : aspekty prawne i realia organizacyjne w oparciu o polskie doświadczenia z 1939 roku

100%

Hac P.

Wiedza Obronna

|

2023

|

tom nr 4

PL

W artykule autor porusza problematykę odosobnienia (internowania) w czasie konfliktu zbrojnego. W szczególności podjęto temat prawnych możliwości zastosowania tego typu instytucji w polskim systemie prawnym, ewentualnych wyzwań oraz potencjalnej potrzeby wprowadzenia równolegle do stanu wojennego także stanu wyjątkowego. Kwestie dotyczące aktualnych regulacji prawnych zostały porównane do rozwiązań z czasów przedwojennej Polski a szczegóły planowania, przygotowania i przeprowadzenia operacji internowania w czasie konfliktu zbrojnego omówiono na przykładzie działań podjętych w tym zakresie w 1939 roku przez stronę polską.

EN

In the article, the author discusses the issue of isolation (internment) during an armed conflict. In particular, the subject of the legal possibilities of applying this type of institution in the Polish legal system, possible challenges and the potential need to introduce state of emergency in parallel to martial law were discussed. Issues concerning current legal regulations have been compared to solutions from the pre-war times of Polish, the details of planning, preparing and carrying out the operation of internment during the armed conflict have been discussed on the example of actions taken in this area in 1939 by the Polish side.

2

Rola ciała w walce duchowej w „Drabinie Raju” św. Jana Klimaka

100%

Jasiewicz A.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2014

|

tom 35

|

nr 4

23-33

EN

Through His incarnation, Christ sanctified all of material creation, including the human body, which thereby became a channel of God’s grace. This theme of the glorified body is central to patristic and ascetic spirituality. Thus, Climacus adopts a similar attitude and represents the body as a “friend,” an “ally,” an “assistant” and a “defender.” Climacus’ theology in no way negates the meaning of the body though he speaks of three different, yet fundamentally similar, ways of carrying out this ascetic struggle: isolation (apotagê, kseniteia), the “royal” way and mortification. Although the body was destroyed by original sin, it is not by its nature sinful or sacred; but it may be sanctified. John Climacus simply informs his readers that transfiguration is possible here and now.

3

Loneliness, Creativity and a Sense of Human Life in the 3rd Millennium

100%

Balogová B. , Lačný M.

Horyzonty Wychowania

|

2013

|

tom 12

|

nr 23

17-35

EN

The contribution accentuates the issue of loneliness and solitude in a positive social context of a person’s life in the post-modern era. It is also a reflection of the meaningfulness of existence through experiencing difficult life situations, resulting in post-traumatic stress. The experience of related stress offers to an individual a higher quality of life with greater resilience. Thus, his life becomes revamped to a meaningful being, obtaining a new sense. However, overcoming difficult life situations as well as coping with them requires manifold creativity.

PL

Artykuł porusza problematykę samotności w pozytywnym kontekście życia społecznego człowieka współczesnej doby. Równocześnie jest refeksją nad sensownością egzystencji, analizując przeżywanie trudnych życiowych stytuacji, których skutkiem jest posttraumatyczny stres. Przeżycie tego stresu dostarcza jednostce wyższej jakości życia, z wyższą miarą wytrzymałości. Tym samym jej życie otrzymuje nową postać znaczenia codziennej egzystencji, nabiera sensu. Jednakże przezwyciężanie życiowych doświadczeń, poziom zdolności w pokonywaniu trudności wymaga różnorodnej kreatywności.

4

Oblicza samotności w edukacji. Samotność i odosobnienie wśród zasad wychowania intelektualnego i kształtowania samodzielności poznawczej

80%

Rembierz M.

Horyzonty Wychowania

|

2013

|

tom 12

|

nr 23

55-75

EN

Pedagogical reflection must take into account numerous shades of meaning of the word ‘loneliness’ in both the theory and practice of education if it is to discover the role of loneliness and solitude in intellectual upbringing and self upbringing and in shaping cognitive independence. Using the word ‘loneliness’ in pedagogical reflection aiming at perfecting educational theory and practice requires ordering analyses. It is necessary to deal with common misunderstandings in the perception of loneliness, reduced to undesirable state of solitude and the lack of relations with others. It is not enough to understand loneliness only as solitude, while bearing in mind the heritage of philosophy and pedagogy, which reveal a deeper and existentially vital meaning of loneliness. Anthropological and axiological understanding of loneliness as a purifying and liberating force differs from emphasising painful feelings and dejection, which is contemporary associated with loneliness, as can be seen from comments on the Internet. Thanks to the features attributed to loneliness, it is an act of liberating from social ties constraining independent thinking and cognitive independence. Experiencing such loneliness, understood as solitude arrived at through self upbringing, allows an individual to shape his spiritual freedom and intellectual autonomy. Learned helplessness in the face of loneliness is shaped by education based on extreme reductionism (‘sociologism’) in which a man is perceived only as net force of natural and social forces acting on him, and his shaping is treated as shaping an element of society. Admitting that a man has the right to loneliness in a form of solitude is possible, if he is not reduced to net force of natural and social forces. Thanks to such loneliness, an individual inner world which opposes social forces can be created. Accepting the fact that ‘a person always learns alone’ emphasizes the role of intellectual upbringing and self upbringing as well as experiencing loneliness and solitude, which shape the ability of autonomous learning and lead to cognitive independence.

PL

Z wielością odcieni znaczeniowych słowa „samotność”, która występuje również w teorii i praktyce edukacyjnej, musi się liczyć refleksja pedagogiczna, dążąc do rozeznania roli samotności i odosobnienia w wychowaniu i samowychowaniu intelektualnym oraz w kształtowaniu samodzielności poznawczej. Posługiwanie się słowem „samotność” w refleksji pedagogicznej, mającej za zadanie doskonalenie teorii i praktyki edukacyjnej, wymaga porządkujących analiz. Trzeba się rozliczyć z rozpowszechnionymi nieporozumieniami w pojmowaniu samotności, której sens redukuje się do niepożądanego stanu osamotnienia i braku relacji z innymi. Na rozumieniu samotności jedynie jako osamotnienia nie można poprzestać, znając dziedzictwo myśli filozoficznej i pedagogicznej, wydobywającej głębszy i egzystencjalnie doniosły sens samotności. Antropologiczno-aksjologiczne rozumienie samotności jako siły oczyszczającej i wyzwalającej jest odmienne od eksponowania bolesnych doznań i przygnębienia, które współcześnie – co widać w dominujących internetowych treściach – przede wszystkim zespala się z samotnością. Dzięki właściwościom przypisanym samotności stanowi ona akt wyzwalania się z więzów społecznych krępujących niezależność myślenia i samodzielność poznawczą. Doświadczanie takiej samotności – jako odosobnienia wypracowanego dzięki samowychowaniu – pozwala kształtować wolność duchową i autonomię intelektualną. Wyuczoną bezradność w obliczu samotności kształtuje edukacja oparta na skrajnym redukcjonizmie („socjologizmie”), w którym człowieka postrzega się tylko jako wypadkową determinujących go sił przyrodnich i społecznych, a jego formowanie traktuje się jako urabianie elementu społeczeństwa. Przyznanie, iż człowiek posiada prawo do samotności, która przybiera postać odosobnienia, jest możliwe, gdy nie redukuje się go do wypadkowej sił przyrodnich i społecznych. Dzięki tej samotności może się kształtować indywidualny świat wewnętrzny, przeciwstawiający się naporowi sił społecznych. Uznanie faktu, że „człowiek uczy się zawsze sam”, eksponuje rolę wychowania i samowychowania intelektualnego, a także doświadczenia samotności i odosobnienia, które kształtują umiejętność samodzielnego uczenia się i umożliwiają samodzielność poznawczą.

5

Przestrzeń w czasach zarazy

51%

Błażewicz B.

inAW Journal – Multidisciplinary Academic magazine

|

2021

|

tom 2

|

nr 1

50-64

PL

Artykuł w sposób przeglądowy porusza temat zależności pomiędzy człowiekiem a przestrzenią w kontekście wprowadzonej w ubiegłym roku przymusowej izolacji. Odwołuje się do sposobów odczuwania przestrzeni scharakteryzowanych przez E.T. Halla oraz do rodzajów dystansu opisanych przez proksemikę. Opowiada o zaobserwowanych reakcjach ludzi na wymuszone zachowanie dystansu społecznego i próby wprowadzania zmian w sposobie użytkowania miejsc wspólnych. Zwraca uwagę na całkowitą zmianę funkcji przestrzeni, jaką było łączenie ludzi, na funkcję dzielącą współużytkowników. Co pewien czas nastaje dzień, kiedy pielęgnowana przez nas pewność stałości istniejącego świata okazuje się całkowitą ułudą. W jednej chwili musimy zmienić sposób funkcjonowania i wszystkie nasze przyzwyczajenia, dostosowując się do nowej, niechcianej rzeczywistości. Za każdym razem zdziwieni niepomyślnym obrotem spraw wierzymy, że „następnym razem” będziemy mądrzejsi dzięki przetrwaniu kolejnej porażki. „Na świecie było tyle dżum co wojen. Mimo to dżumy i wojny zastają ludzi zawsze tak samo zaskoczonych”.