Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Skutki uboczne radioterapii nowotworów głowy i szyi. Metody leczenia odczynów popromiennych w jamie ustnej

100%

Czerżyńska M. , Orłow P. , Choromańska M.

|

nr 1

53-62

EN

Due to painless nature and poorly specific symptoms, such as hoarseness or sore throat, head and neck cancers are usually diagnosed when the disease is locally advanced. A typical patient is older than 50 years. Low social awareness concerning the occurrence of these cancers and rare appointments with specialist physicians escalate the problem. As a result, patients usually seek medical advice when the disease is advanced and prognosis poor. The risk of these cancers increases by regular consumption of weak alcoholic beverages, cigarette smoking and infection with human papilloma virus. The head and neck location, which is a richly vascularised and innervated anatomic region, necessitates the application of highly specialised treatment, i.e. intensitymodulated radiation therapy. Radiation reactions can be divided into early (acute) and late (chronic) based on the time of occurrence. Early reactions include inflammation and fibrosis of the oral mucosa. Late reactions are more troublesome and persistent. They include: mandible necrosis or permanent impairment of salivary gland secretory function. The most common adverse effects of radiotherapy include mucositis. Patients irradiated for head and neck cancers usually suffer from persistent oral mucosa dryness that requires particular care and hygiene. Preventive measures in patients undergoing radiotherapy include: systematic plaque removal, using high-fluoride agents for oral hygiene, following a low-sugar diet and regular dental check-ups.

PL

Nowotwory głowy i szyi wykrywane są w momencie dużego zaawansowania miejscowego, ze względu na bezbólowy charakter oraz mało specyficzne objawy, tj. chrypkę czy ból gardła. Chorują głównie osoby po 50. roku życia. Niska świadomość społeczna dotycząca występowania nowotworów głowy i szyi w połączeniu z rzadkimi wizytami u specjalistów potęgują problem. W efekcie do lekarzy zgłaszają się pacjenci ze źle rokującą chorobą, w bardzo zaawansowanym stadium. Ryzyko jej wystąpienia zwiększa regularne picie alkoholu niskoprocentowego, palenie tytoniu oraz zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego. Lokalizacja nowotworów głowy i szyi w bogato ukrwionym i unerwionym rejonie anatomicznym wymusza stosowanie wysoce specjalistycznego leczenia, tj. intensywnej modulacji wiązki promieniowania w radioterapii. Odczyny popromienne ze względu na czas ujawnienia dzielą się na wczesne (ostre) oraz późne (przewlekłe). Do odczynów wczesnych zaliczane są zapalenie i zwłóknienie błony śluzowej jamy ustnej. Odczyny późne są bardziej dokuczliwe i trwałe – są to m.in. martwica żuchwy czy trwałe uszkodzenie funkcji wydzielniczej ślinianek. Do najczęściej występujących skutków ubocznych radioterapii należy zapalenie błony śluzowej (mucositis). Pacjenci po radioterapii nowotworów głowy i szyi zmagają się ze stale utrzymującą się suchością błony śluzowej jamy ustnej, która wymaga szczególnej pielęgnacji i higieny. Działania profilaktyczne u osób poddawanych radioterapii obejmują: systematyczne usuwanie płytki nazębnej, stosowanie środków do higieny jamy ustnej z dużą zawartością fluoru, utrzymywanie reżimu diety niskocukrowej, regularne badania kontrolne w gabinecie stomatologicznym.

2

Radiochemioterapia zaawansowanego raka sromu – doświadczenia własne i przegląd piśmiennictwa

63%

Krynicki R. , Lidner B. , Jońska-Gmyrek J. , Staniaszek J. , Bobek-Pstrucha E. , Borowiak J. , Madzińska M. , Bidziński M.

|

nr 2

88-96

EN

Background: In cases of advanced vulvar cancer with non-resectable lesions, permanent cure is extremely rare. In the past, chance for improved outcomes was sought in extensive exenterative procedures, resulting in significant disability and compromising the patients functioning. An alternative therapeutic option of far-advanced vulvar cancer is radiotherapy, either used as a stand-alone modality or as neoadjuvant modality, prior to surgery. At present, chemosensibility of vulvar cancer is relatively well documented. Implementation of synchronous chemotherapy with a 15-20% reduction of total dose of radiotherapy provides a favourable therapeutic index. The aim of this paper is to evaluate tumour response to radiochemotherapy in patients with advanced vulvar cancer, based on own experience to-date. Material and method: Since January 1st, 2005 thru December 31st, 2008, at the Department of Female Genital Tumours of the Centre of Oncology in Warsaw, we have treated 17 patients with planoepithelial vulvar cancer in clinical stages T3 and T4, N0-N2M0, aged 56-81 years (mean: 68 years). The patients were irradiated with photons X (6-15 MeV) over vulvar area, inguinal lymph nodes and pelvis. Total doses delivered to vulvar area ranged from 50 to 65 Gy (depending on extent of tumour infiltration) and to pelvic and inguinal lymph nodes – 45-65 Gy. Chemotherapy consisted of 5-FU at the dose of 750-1000 mg/m2, administered in a 96-hours’ infusion on days 1st-4th and cisplatin at a dose of 50 mg/m2 on day 1st, administered on the 1st and 5th week of radiotherapy. Results: Complete regression of tumour (complete response, CR) was achieved in 7 (41%) patients, partial response (PR) – in 9 (53%) patients, and progression of disease in spite of the therapy was observed in 1 (6%) patient. In 3 (33%) patients who obtained partial response, at surgery only radiation-induced damage was seen, with no viable tumour remnants. Conclusions: Radiochemotherapy should be considered the treatment of choice in far-advanced vulvar cancer. Treatment plan should be elaborated by qualified gynaecologists-oncologists, in close cooperation with radiotherapists. Surgery should be reserved for patients with recurrent disease or those with incomplete regression after radiotherapy.

PL

Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Obecnie chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii z redukcją dawek całkowitych o 15-20% z radioterapii pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy jest ocena odpowiedzi guza na leczenie radiochemioterapią u chorych na zaawansowanego raka sromu oparta na dotychczasowych doświadczeniach autorów. Materiał i metoda: Od 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2008 roku leczono napromienianiem w Klinice Nowotworów Narządów Płciowych Kobiecych Centrum Onkologii w Warszawie 17 chorych na płaskonabłonkowego raka sromu o zaawansowaniu T3 i T4 N0-N2M0 w przedziale wieku 56-81 lat (średnia 68 lat). Pacjentki były napromieniane fotonami X 6 lub 15 MeV na obszar sromu i węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom wynosiły od 50 do 65 Gy, w zależności od rozległości nacieku, na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – od 45 do 65 Gy. Chemioterapia: 5-FU podawany w 96-godzinnym wlewie w dawce 750-1000 mg/m2, dzień 1.-4. i cisplatyna w dawce 50 mg/m2 w 1. dniu podawana w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza (CR) uzyskano u 7 (41%) chorych, częściową (PR) u 9 (53%) kobiet, a u 1 (6%) pacjentki stwierdzono progresję choroby (PD). U 3 (33%) badanych z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, jedynie popromienne uszkodzenia. Wnioski: Radiochemioterapia w zaawansowanym raku sromu powinna być metodą leczenia z wyboru. Do leczenia powinni kwalifikować ginekolodzy onkolodzy wraz z radioterapeutami. Chirurgię należy zarezerwować dla chorych z nawrotem choroby lub z niecałkowitą regresją po napromienianiu.

3

Radioterapia konformalna w ginekologii onkologicznej – jej wymogi i pułapki

63%

Kozakiewicz B. , Semaniak A. , Chądzyńska M.

|

tom 7

|

nr 4

256-263

EN

Radiotherapy implemented in the treatment of patients with female genital malignancies consists in fractionated irradiation of the patients in the same therapeutic position, lasting for 4 to 6 weeks. Currently used conformal techniques with intense dose modulation (intensity modulated radiation therapy, IMRT) precisely define treated area and critical organs located within. This paper explores the difference in volume of treated and protected areas in patients with cervical cancer and endometrial cancer placed prone for radiotherapy in a belly board BBD support, as compared with traditional positions used to date, i.e. supine or prone position BBD support. Treatment plans were elaborated for 20 patients for these three therapeutic positions and treated and protected areas were compared. Analysis revealed that only obese patients (BMI>27) in prone position with BBD support had smaller volume of irradiated bowel as compared with prone position without support (p=0.049), and particularly with supine position (p=0.008). Other patients with normal BMI value or slim persons did not benefit from the use of BBD support. After an at least 24 months’ long follow-up we monitored the incidence of radiation-induced reactions among patients using the BBD support and persons irradiated according to the same conformal technique but placed prone without BBD support. The study revealed that the incidence and severity of radiation-induced reaction in both groups of patients were similar.

PL

Radioterapia stosowana w leczeniu chorych na nowotwory narządu rodnego to frakcjonowane napromienianie pacjentek w tej samej pozycji terapeutycznej, prowadzone przez 4 do 6 tygodni. Obecnie wykorzystywane konformalne techniki napromieniania z intensywną modulacją wiązki – IMRT, precyzyjnie określają obszar leczony i narządy krytyczne. W pracy zbadano różnicę w objętościach obszarów leczonych i chronionych u chorych na raka szyjki i trzonu macicy układanych do radioterapii w podstawce (belly board) BBD na brzuchu, w porównaniu z pozycjami dotąd stosowanymi, tj. na brzuchu bez podstawki BBD i na plecach. U 20 pacjentek wykonano plany leczenia w tych trzech pozycjach terapeutycznych i porównano obszar wymagający leczenia i chroniony. Stwierdzono, że jedynie chore otyłe (BMI>27) mają mniejszą objętość napromienianych jelit w pozycji na brzuchu z podstawką BBD, w stosunku do pozycji bez deski (statystycznie znamiennie p=0,049), a zwłaszcza do pozycji na plecach (p=0,008). Pozostałe pacjentki, o prawidłowym indeksie masy BMI i szczupłe, takich korzyści z ułożenia w BBD nie odniosły. W toku minimum 24-miesięcznej obserwacji oceniono występowanie odczynów popromiennych wśród chorych leczonych z podstawką BBD oraz pacjentek napromienianych tą samą techniką konformalną, ale układanych na brzuchu bez podstawki BBD. Wykazano, że częstość i nasilenie odczynów popromiennych w obu grupach badanych były takie same.

4

Możliwości radiochemioterapii przedoperacyjnej w zaawansowanym raku sromu

63%

Krynicki R. , Nalewczyńska A. , Lindner B. , Kowalska M. , Śpiewankiewicz B.

|

nr 2

89-96

EN

Introduction: In advanced vulvar carcinoma with unresectable lesions, permanent curing is rare. In the past, extensive exenteration surgeries offered a chance for improvement but led to considerable mutilation and impairment of functioning. An alternative method of treating advanced vulvar carcinoma is neoadjuvant chemoradiotherapy or sole chemoradiotherapy. At present, chemosensitivity of vulvar carcinoma is well-documented. The application of synchronous chemotherapy with total dosage reduction by 15–20% in relation to radiotherapy allows for obtaining a favorable diagnostic index. The aim of the study was to determine the position of chemoradiotherapy in preoperative treatment of vulvar carcinoma. Material and methods: From 2005 to 2013, radiation therapy was applied in 24 patients aged 48–81 (mean age was 64) with squamous cell carcinoma of the vulva in FIGO stage III and IV. The therapies were conducted in the Department of Gynecologic Oncology of the Marie Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in Warsaw (Poland). The patients’ vulvar region as well as inguinal and pelvic lymph nodes were irradiated with 15 MeV photons and/or 9–15 MeV electrons. The total doses used on vulva ranged from 54 to 65 Gy depending on the extensiveness of the infiltration. The dose used on the pelvic and inguinal lymph nodes ranged from 45 to 65 Gy. Chemotherapy: 750–1,000 mg/m2 of 5-FU administered as a 96-hour infusion and 50–75 mg/m2 of cisplatin on day 1 administered in the 1st and 5th weeks of radiotherapy. Results: Complete regression was obtained in 11 (46%) patients, partial regression in 12 (50%) patients and in 1 (4%) case, disease progression was observed. After the surgery, no carcinoma was detected in 3 (25%) out of 12 patients with partial regression; merely post-radiation damage was found. The instances of relapse were treated surgically and when the patient had not given consent or when the progression of the disease prevented surgery, systemic treatment was applied. Conclusions: In advanced vulvar carcinoma, neoadjuvant chemoradiotherapy with a high proportion of response should be a method of choice. Regression of carcinoma after irradiation allows for performing less mutilating surgeries. For optimal treatment selection, a decision concerning qualification for treatment in advanced vulvar carcinoma should be made together by a gynecologic oncologist and radiotherapist.

PL

Wstęp: W zaawansowanym raku sromu przy nieresekowalnych zmianach trwałe wyleczenie jest rzadkością. W przeszłości szansą na poprawę wyleczalności były rozległe zabiegi egzenteracyjne, prowadzące do znacznego okaleczenia i upośledzenia funkcjonowania chorych. Alternatywnym sposobem leczenia zaawansowanego raka sromu stała się przedoperacyjna lub samodzielna radiochemioterapia. Chemiowrażliwość raka sromu jest dość dobrze udokumentowana. Zastosowanie synchronicznej chemioterapii nasila co prawda wczesne odczyny popromienne, ale redukcja dawek całkowitych o 15–20% w stosunku do tych, jakie należy podawać w przypadku samodzielnego napromieniania, pozwala na uzyskanie korzystnego indeksu terapeutycznego. Celem pracy było ustalenie miejsca radiochemioterapii w przedoperacyjnym leczeniu zaawansowanego raka sromu. Materiał i metoda: Od 2005 do 2013 roku w Klinice Ginekologii Onkologicznej Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie leczono napromienianiem 24 chore w wieku 48–81 lat (średnia: 64 lata) z płaskonabłonkowym rakiem sromu o zaawansowaniu FIGO III i IV. Pacjentki były napromieniane fotonami X 15 MeV i (lub) elektronami o energiach 9–15 MeV na obszar sromu oraz węzłów chłonnych pachwinowych i miednicy. Dawki całkowite na srom to 54–65 Gy (w zależności od rozległości nacieku), na węzły chłonne miednicy i pachwinowe – 45–65 Gy. Chemioterapia: 5-fluorouracyl w 96-godzinnym wlewie w dobowej dawce 750–1000 mg/m2 i cisplatyna w dawce 50–75 mg/m2 w 1. dniu, podawane w 1. i 5. tygodniu napromieniania. Wyniki: Całkowitą regresję guza uzyskano u 11 (46%) pacjentek, częściową – u 12 (50%); u 1 (4%) chorej stwierdzono progresję choroby. U 12 kobiet z częściową regresją po operacji nie stwierdzono raka, u 3 (25%) – jedynie popromienne uszkodzenia. Nawroty choroby leczono operacyjnie, a w przypadku braku zgody pacjentki albo zaawansowania uniemożliwiającego operację wdrażano leczenie systemowe. Wnioski: W zaawansowanym raku sromu radiochemioterapia przedoperacyjna z wysokim odsetkiem odpowiedzi powinna być metodą z wyboru. Regresja nowotworu po napromienianiu pozwala na wykonanie mniej okaleczającego zabiegu chirurgicznego. Decyzję o kwalifikacji do leczenia w zaawansowanym raku sromu powinni podejmować wspólnie ginekolodzy onkolodzy i radioterapeuci – sprzyja to wyborowi optymalnej metody.