Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czy szpital psychiatryczny jest (nadal) instytucją totalną?

100%

Kmieciak B.

|

tom 17

|

nr 2

142-151

EN

The concept of a psychiatric hospital as a total institution was formulated by Erving Goffman half a century ago. In this type of facility, the personnel has a full control over the patient (their time and private life, mobility). A psychiatric hospital is a special place. Diseases whose symptoms are often unnoticeable and difficult to properly assess are treated here. These hospitals are also unique in the legal context. Under certain circumstances, no patient’s consent is necessary for admission to a psychiatric hospital; also direct coercion may be used in these institutions. The Mental Health Law, which protects the rights of patients affected by mental disorders, has been in force in Poland for 20 years now. The purpose of the Act was to introduce standards for defending the rights and freedoms of a psychiatric ward patient. The document also refers to the principles for the use of direct coercion in patients in psychiatric wards and residents of nursing homes, the principles for involuntary admission to a psychiatric hospital, the principle for the protection of the rights of psychiatric patients (including the competence of the guardianship court and the Ombudsman for Psychiatric Patients) as well as the principles for the confidentiality of information related to the patient experiencing mental disorders. At this point, it is worth considering whether the emergence of similar documents makes a psychiatric hospital lose its total nature. Perhaps elements that promote specific forms of relationships between the staff and the patient are of key importance. What socio-legal aspects should be included in a responsible mental health policy?

PL

Pół wieku temu Erving Goffman sformułował koncepcję szpitala psychiatrycznego jako instytucji totalnej. Zdaniem badacza w miejscu tym personel w pełni panuje nad pacjentem: jego czasem, życiem prywatnym, możliwością poruszania się. Szpital psychiatryczny to miejsce szczególne. Na jego terenie leczone są schorzenia, których objawów często nie potrafimy dostrzec i właściwie ocenić. Jest to również placówka unikalna pod kątem prawnym. Do oddziału psychiatrycznego – w pewnych okolicznościach – można przyjąć pacjenta bez jego zgody; można tam także zastosować przymus bezpośredni. W Polsce od 20 lat funkcjonuje ustawa o ochronie zdrowia psychicznego, której zapisy stoją na straży praw człowieka chorego/zaburzonego psychicznie. Celem ustawy było wprowadzenie standardów broniących praw i wolności pacjenta oddziału psychiatrycznego. W dokumencie uwzględniono ponadto zasady stosowania przymusu bezpośredniego wobec osób leczonych na oddziałach psychiatrycznych i pensjonariuszy domów pomocy społecznej, zasady przymusowego przyjęcia pacjenta do szpitala psychiatrycznego, zasady ochrony praw pacjenta szpitala psychiatrycznego (w tym kompetencje sądu opiekuńczego i Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego) oraz zasady dotyczące tajemnicy informacji związanych z pacjentem doświadczającym zaburzeń psychicznych. Warto rozważyć, czy pojawienie się podobnych dokumentów sprawia, że szpital psychiatryczny traci charakter totalny. Być może kluczowe są raczej elementy promujące konkretne formy relacji między personelem a pacjentem. Jakie zatem aspekty prawno-społeczne powinna uwzględniać odpowiedzialna polityka ochrony zdrowia psychicznego?

2

Psychiatryczne oraz prawne aspekty stosowania przymusu bezpośredniego wobec uczniów na terenie szkoły specjalnej

72%

Kmieciak B.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2015

|

tom 15

|

nr 4

202-207

EN

Use of direct coercion is a very peculiar situation, as it requires the use of force against another human being. Licence to take such action must be governed by the law, in the case of psychiatric care stipulated in the provisions of Mental Health Protection Act. Under this act, doctors and nurses are authorised to use such means as restraint, seclusion, and/or administration of relevant drugs under force to a patient displaying aggressive or auto-aggressive behaviour. Similar behaviours, however, can also be presented by special education students, some of who were once patients of psychiatric hospitals. Educators in schools are not allowed or authorised to use physical force against a student. What should a teacher do in a situation of aggression on the part of a student to protect their own and other people’s safety? Is it permissible in certain situations to restrain a student? Perhaps in some clearly defined cases teachers have an obligation to use force against a student with a disability? This article is an attempt to answer these questions.

PL

Zastosowanie przymusu bezpośredniego to sytuacja szczególna, wymagająca użycia siły wobec drugiego człowieka. Możliwość podjęcia podobnych działań musi być regulowana przez określone akty prawne. W kontekście rzeczywistości psychiatrycznej należy wskazać przede wszystkim na zapisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zwrócono w niej uwagę, że lekarz i pielęgniarka mogą podjąć wobec agresywnego lub autoagresywnego pacjenta takie działania, jak unieruchomienie, przytrzymanie, izolacja i przymusowe podanie leków. Jednak niebezpieczne zachowania mogą prezentować również uczniowie szkół specjalnych, których część była niegdyś pacjentami szpitali psychiatrycznych. Nie zmienia to faktu, że na terenie szkół pedagodzy nie mają formalnego prawa do zastosowania przymusu bezpośredniego wobec ucznia. Co zatem mogą zrobić, kiedy podopieczny stosuje siłę? W jaki sposób nauczyciel powinien postąpić w przypadku agresji ucznia, by chronić bezpieczeństwo własne oraz innych osób? Czy w pewnych sytuacjach wolno mu przytrzymać podopiecznego albo go unieruchomić? Czy w wybranych przypadkach pedagog ma obowiązek użycia siły wobec niepełnosprawnego ucznia? W artykule podjęta zostanie próba udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania.

3

Ocena realizacji strategii na rzecz poprawy jakości zdrowia psychicznego w Polsce

72%

Lisiecka-Biełanowicz M.

Problemy Jakości

|

2018

|

tom R. 50, nr 4

24--30

PL

Celem niniejszego opracowania jest omówienie oraz ocena realizacji założeń i strategicznych ustaleń Narodowego Programu Zdrowia (NPZ) na lata 2016-2020 na tle realizacji przyjętej strategii ochrony zdrowia dla obszaru zdrowia psychicznego zawartej w Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego (NPOZP) za lata 2011-2015. Metodą wykorzystaną do oceny stopnia realizacji NPOZP była analiza wdrożenia rozwiązań w najważniejszych aktach prawnych ochrony zdrowia psychicznego oraz wywiady z kierownictwem placówek zdrowia psychicznego w powiecie. Propozycje strategii dotyczącej profilaktyki problemów zdrowia psychicznego i poprawy dobrostanu psychicznego społeczeństwa oceniono w oparciu o założenia zawarte w NPZ oraz w NPOZP na lata 2017-2022 i zaprezentowano dla wybranej jednostki samorządowej powiatu na tle przyjętych rozwiązań. Przedstawiono wytyczne dla realizacji priorytetów związanych z NPOZP dla jednostki powiatu na lata 2017-2022.

EN

The aim of this study is to discuss and assess the implementation of the assumptions and strategic findings of the National Health Programme (NPZ) for 2016-2020 in the context of the implementation of the health strategy for the mental health area included in the National Programme for Mental Health Protection (NPOZP) for the years 2011-2015. The method used to assess the implementation of the NPOZP was the analysis of the implementation of solutions in the most important legal acts of mental health protection and interviews with the management of mental health facilities in the district. Proposals of strategies in the field of prevention of mental health problems and improvement of the mental well-being of society were assessed based on the assumptions contained in the NPZ and the National Programme for Mental Health Protection (NPOZP) for 2017-2022 and presented for the selected local government unit against the background of the adopted solutions. The author presented guidelines for the implementation of the priorities related to the National Mental Health Protection Programme for the district unit for the years 2017-2022.

4

Uwagi de lege lata i de lege ferenda na tle projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego (nr z wykazu prac legislacyjnych UD 444)

72%

Wojcieszak-John A.

Opolskie Studia Administracyjno-Prawne

|

2023

|

tom 21

|

nr 2

223-239

PL

Artykuł w syntetyczny sposób prezentuje wątpliwości natury prawnej pojawiające się na tle projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Rozważania podjęte przez autorkę koncentrują się wokół propozycji zmian w zakresie terminologii psychiatrycznej, przesłanek stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz procedury stosowania środków przymusu bezpośredniego. Autorka analizuje założenia projektu nowelizacji ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z punktu widzenia sytuacji pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Z uwagi na charakter proponowanych rozwiązań, a także krytykę obowiązującego prawa autorka podejmuje polemikę ze stanowiskiem prezentowanym przez twórców projektu, a także proponuje postulaty de lege ferenda. Całość rozważań zwieńczona jest podsumowaniem, w którym autorka zwraca uwagę na brak językowej precyzji ze strony projektodawców, która może przyczynić się do ograniczania praw i wolności pacjentów z zaburzeniami psychicznymi.

EN

This article synthesizes the legal doubts that arise against the background of the draft law on amendments to the Law on Mental Health Protection. The considerations undertaken by the author focus on the proposed changes in psychiatric terminology, the premises for the use of direct coercive measures and the procedure for the use of direct coercive measures. The author analyzes the assumptions of the draft amendments to the Law on Mental Health Protection from the point of view of the situation of patients with mental disorders. Due to the nature of the proposed solutions, as well as criticism of the current law, the author enters into a polemic with the position presented by the authors of the project and proposes de lege ferenda postulates. The entire discussion is crowned with a conclusion, in which attention is drawn to the lack of linguistic precision on the part of the drafters. This may contribute to a restriction of the rights and freedoms of patients with mental disorders.

5

Rola i funkcjonowanie Asystentów Zdrowienia (Ex-In) w środowiskowym modelu opieki psychiatrycznej

58%

Bartosiewicz-Niziołek M. , Kaczmarczyk-Partyka S. , Olszewski B. , Ostrowska M.

|

nr 2

5-18

EN

Recovery assistants are a new group among mental health care professions in Poland. The emergence of this group is related to the development of the idea of abandoning hospitalization of people experiencing mental crisis in large hospital centers in favor of carrying out the treatment process in the local environment. The main function of recovery assistants is to accompany people struggling with a mental crisis in their recovery process. Assistants who are members of therapeutic teams play a unique role in meeting the needs of people experiencing a mental crisis and their relatives. This role is to know, understand, strengthen, give hope for recovery and provide people in crisis with practical knowledge about this process and available treatments. The article outlines the concepts of recovery assistants as peer support and the idea of their functioning in the environmental model of psychiatric care. The process of training recovery assistants, the qualification framework and their activities in the local community, social networks and with specialists are described.

PL

Asystenci zdrowienia są nową grupą wśród zawodów pomocowych z zakresu ochrony zdrowia psychicznego w Polsce. Powstanie tej grupy związane jest z rozwojem idei odchodzenia od hospitalizacji osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego w dużych szpitalnych ośrodkach na rzecz przeprowadzania procesu leczenia w środowisku lokalnym. Główna funkcja asystentów zdrowienia koncentruje się na towarzyszeniu osobom zmagającym się z kryzysem psychicznym w procesie ich zdrowienia. Asystenci, którzy są członkami zespołów terapeutycznych pełnią unikalną rolę, zaspokajając potrzeby osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego i ich bliskich. Rola ta polega na poznawaniu, zrozumieniu, wzmacnianiu, dawaniu nadziei na wyzdrowienie i przekazywaniu osobom w kryzysie praktycznej wiedzy dotyczącej tego procesu oraz dostępnych metod leczenia. W artykule zarysowano koncepcje asystentów zdrowienia jako wsparcia peer support oraz ideę ich funkcjonowania w środowiskowym modelu opieki psychiatrycznej. Opisano proces szkolenia asystentów zdrowienia, ramy kwalifikacji oraz ich działalność w środowisku lokalnym, sieciach społecznych oraz ze specjalistami.

6

Zespoły mobilne a zapobieganie hospitalizacji w środowiskowym modelu opieki psychiatrycznej

58%

Bartosiewicz-Niziołek M. , Błasiak Ł. , Olszewski B. , Ostrowska M. , Wojciechowska A.

|

nr 2

19-36

EN

The emergence of mobile teams is associated with the reform of psychiatric health care and a change in the treatment model from providing care in large psychiatric hospitals to activities implemented at the local community level. Mobile teams complement the basic model with services that reach people who, without their support, might not receive help, which makes them a very important and innovative element of the community model of psychiatric care, playing a leading role in the recovery process of people experiencing a mental crisis. The main goal of the activity of mobile teams is to mobilize people with the experience of mental crisis to solve their problems in situations where it is possible and achievable. The article presents the historical and cultural context along with the role of mobile teams in psychiatric care. The benefits of providing assistance directly in the client's environment are presented, and the tasks of mobile teams and their cooperation with the social environment and healing assistants are characterized.

PL

Powstanie zespołów mobilnych wiąże się z reformą psychiatrycznej opieki zdrowotnej i zmianie modelu leczenia z udzielania opieki w dużych szpitalach psychiatrycznych na rzecz działań realizowanych na poziomie społeczności lokalnej. Zespoły mobilne uzupełniają model podstawowy o usługi docierające do osób, które bez ich wsparcia mogłyby nie uzyskać pomocy, przez co są bardzo istotnym i innowacyjnym elementem środowiskowego modelu opieki psychiatrycznej, pełniącym wiodącą rolę w procesie zdrowienia osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego. Głównym celem działalności zespołów mobilnych jest mobilizowanie osób z doświadczeniem kryzysu psychicznego do rozwiązywania swoich problemów w sytuacjach, w których jest to możliwe i osiągalne. W artykule przedstawiono kontekst historyczno-kulturowy wraz z rolą zespołów mobilnych w opiece psychiatrycznej. Przedstawiono korzyści płynące z udzielenia pomocy bezpośrednio w środowisku klienta oraz scharakteryzowano zadania zespołów mobilnych oraz ich współpracę z otoczeniem społecznym i asystentami zdrowienia.