Proces azotowania, zwiększając trwałość azotowanych detali, zmniejsza zużycie stali i energii, a w konsekwencji koszty całego technologicznego procesu wytwarzania wyrobów. Zgodnie z powyższym stwierdzeniem można uznać, że azotowanie jest obróbką ekonomiczną i ekologiczną. Ekonomiczny i zarazem ekologiczny proces azotowania to również taki proces, w którym wytwarzanie warstwy azotowanej odbywa się w możliwie najkrótszym czasie, z minimalnym zużyciem gazów, energii elektrycznej oraz wody. Wytworzona warstwa ma optymalną ze względu na właściwości użytkowe budowę fazową, tzn. zawiera wymaganą liczbę stref azotków żelaza o wymaganej grubości, profilach stężenia azotu i twardości, a stan jej powierzchni umożliwia stosowanie azotowanych detali w przemyśle bez dodatkowych zabiegów, jak szlifowanie czy polerowanie. Z ekologicznego punktu widzenia ważne są również ilość i skład chemiczny atmosfery wyprowadzanej do powietrza. Powinna ona zawierać jedynie gazy obojętne, jak: H2 , N2 i H2 O, i być pozbawiona tlenków azotu czy resztek NH3 . Dopiero spełnienie tych wszystkich warunków pozwala uznać proces azotowania za ekonomiczny oraz przyjazny dla środowiska, a więc ekologiczny.