Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Benedict de Spinoza’s Virtue: Springboard for Modern Valorization of Ethical Relativism

100%

Ogbujah C. N.

Dialogue and Universalism

|

2021

|

nr 2

107-122

EN

Benedict de Spinoza (1632–1677) was about the most radical of the early modern philosophers who developed a unique metaphysics that inspired an intriguing moral philosophy, fusing insights from ancient Stoicism, Cartesian metaphysics, Hobbes and medieval Jewish rationalism. While helping to ground the Enlightenment, Spinoza’s thoughts, against the intellectual mood of the time, divorced transcendence from divinity, equating God with nature. His extremely naturalistic views of reality constructed an ethical structure that links the control of human passion to virtue and happiness. By denying objective significance to things aside from human desires and beliefs, he is considered an anti-realist; and by endorsing a vision of reality according to which everyone ought to seek their own advantage, he is branded ethical egoist. This essay identified the varying influences of Spinoza’s moral anti-realism and ethical egoism on post-modernist thinkers who decried the “naïve faith” in objective and absolute truth, but rather propagated perspective relativity of reality. It recognized that modern valorization of ethical relativism, which in certain respects, detracts from the core values of the Enlightenment, has its seminal roots in his works.

2

Prawda arystotelesowska w procesie administracyjnym i sądowoadministracyjnym

100%

Gontarski W.

|

tom 73

EN

The contemporary truth reconstructed in a trial reflects differences between the Aristotelian truth in terms of its essence and criterion (material truth – veritas est adaequatio rei et intellectus – ad Aristotle, The Metaphysics IV.7.[1011b 26-27])- and its practical realisation (objective truth – in medio stat veritas – ad Aristotle, Nicomachean Ethics II.7.[1108a 19–20]). In a non-adversarial processes – such as the Polish criminal trial - as opposed to the Anglo-Saxon one - the Polish administrative procedure (an administrative court has only a controlling function, not a reformative one and does not ascertain facts on its own) or separate proceedings in the Polish civil procedure – the court is expressis verbis obliged to reconstruct the objective truth (i.e. the truth which can be ascertained by a man meeting the diligentia boni patris familias standard) and not the material truth. Nonetheless, if the judicial truth understood in this way (the truth ascertained by the court; if the court does not demonstrate an evidential initiative, then it will not ascertain the truth, but it will merely assess the reliability of the evidence submitted as in the Anglo-American criminal trial) will differ from the material truth, it can act as a statutory premise to resume the proceedings. That is, generally speaking, the main difference between the inquisitorial and the adversarial models.

3

Wybór obiektywnej niepewności jako postawa filozofii egzystencji. Søren Kierkegaard i Odo Marquard

72%

Boroń D.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2011

|

nr 16

75 -89

EN

The idea of the article is to search for the roots of the so-called existential thinking, using the peculiar comparison: of the religiously oriented ideas of Kierkegaard ( especially his notions of subjective and objective thinker and the idea of subjective truth) and contemporary ideas of Odo Marquard’s hermeneutical skepticism. Surprisingly, Marquard’s anthropologically and sociologically oriented reflection, while dealing with the problem of human search for absolute knowledge and its depreciation of particular existence, comes to much the same reflections as Kierkegaard: stating rational inability to reach The Objective. Both philosophers analyze the dynamics of the thinking subject and come to more similar statements: Kierkegaard’s notion of objective uncertainty can be, to the certain extent, used to describe attitude of modern thinker described by Marquard. “To the certain extent” – because it is hard and not legitimized to avoid in interpretation the ultimate religious goal that ties up the whole Kierkegaard’s authorship and makes his thought so specific. But the similarities are not meant just to be shown here: they aim to point out certain, very substantial reflection that lies at the root of the existential thinking and makes it still necessary. It is the reflection that sees human mortality, individuality and the dynamic character of the self as the basis for giving primacy in philosophy to the “here and now” questions of how to live and die and how to share those questions with others.

4

Funkcja adwokata kościelnego w procesie karnym

72%

Saj M.

Teka Komisji Prawniczej

|

2013

|

tom 6

127-139

EN

An advocate is involved in a canonical penal process. His main task is to assist the accused during the process. He is absolutely obliged to search for objective truth, when analyzing all the material collected in the preliminary proceedings for the defense of the accused in a lawsuit A coincidental person cannot be the advocate, but he must be formally appointed by the party or by the judge. Before the procurator and advocate undertake their function, they must present an authentic mandate to the tribunal. This publication is intended to draw the character and tasks of the advocate in a canonical penal process. The issue of crimes has been outlined in a general way, as it is the basis for punishments in the Church, then - the way of application of punishments in a penal or administrative court, and the participation of an ecclesiastical advocate, then his exact duties in a penal process, and finally the way of applying punishments in the Church, regarding the person of the advocate. This reflection aims above all at the processes carried out in particular Churches and institutes of consecrated life, governed by the Code of Canon Law, not at the highest level of the Church hierarchy, because besides the regulations contained in the Code of Canon Law of the Church, they also have their own norms.

PL

Adwokat bierze udział w kanonicznym procesie karnym. Jego głównym zadaniem jest pomoc oskarżonemu w procesie. Adwokat jest bezwzględnie zobowiązany do poszukiwania prawdy obiektywnej przy analizowaniu całego materiału zebranego we wstępnym postępowaniu dotyczącym obrony oskarżonego w procesie sądowym. Przypadkowa osoba nie może być adwokatem, ale musi zostać wyznaczona przez stronę bądź przez sędziego. Prokurator lub adwokat, zanim podejmie się zadania, zobowiązany jest złożyć w trybunale autentyczne zlecenie. Publikacja ta zmierza do ukazania charakteru i zadań adwokata w kanonicznym procesie karnym. W sposób ogólny zostało przedstawione zagadnienie przestępstwa, ponieważ jest podstawą wymierzania kar w Kościele, następnie - droga wymierzania kar w sądzie karnym albo administracyjnym, a także udział adwokata kościelnego i jego dokładne obowiązki w procesie karnym i wreszcie sposób wymierzania kar w Kościele, dotyczące osoby adwokata. Refleksja ta ma na uwadze przede wszystkim procesy prowadzone w Kościołach partykularnych i w instytutach życia konsekrowanego, uregulowane w Kodeksie Prawa Kanonicznego, nie na najwyższym szczeblu kościelnym, ponieważ oprócz regulacji zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego, mają one swoje własne unormowania.

5

Wotum sędziowskie elementem konstytuującym iudicium. Pojęcie wotum i oraz relacja do prawdy obiektywnej i pewności moralnej

58%

POKORSKI K.

|

tom 62

|

nr 2

157-171

EN

During the canonical process, various documents are created, which are important for procedural activities. One of such documents is a judge's vote. It is the presentation of arguments that have their source in the course of the whole process and efforts that the judge undertook to discover the truth and achieve moral certainty. This wording of the vote is the fulfillment of the role of the judge in the canonical process and the implementation of the judicial authority of the church judge.

PL

Podczas toczącego się procesu kanonicznego powstają różnorodne dokumenty, które mają istotne znaczenie dla czynności procesowych. Jednym z takich dokumentów jest wotum sędziowskie. Jest ono przedstawieniem argumentów, które mają swoje źródło w przebiegu całości procesu i wysiłków, które podjął sędzia dla odkrycia prawdy i osiągnięcia pewności moralnej. Tak sformułowane wotum jest wypełnieniem roli sędziego w procesie kanonicznym oraz realizacją sądowniczej władzy sędziego kościelnego.

6

Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 lutego 2023 r., sygn. akt III OSK 3945/21

58%

Wasiak D. , Kowalczyk B.

|

nr 6(76)

417-425

PL

Wyrok Naczelnego Sąd Administracyjnego w Warszawie z 9 lutego 2023 r., sygn. akt III OSK 3945/21 dotyczy decyzji Prezesa UODO wydanej w sprawie nieodpowiednich zabezpieczeń stosowanych przez sklep internetowy Morele.net., następstwem czego nastąpił nieautoryzowany dostęp do bazy danych klientów tego sklepu. Jedną ze spornych kwestii rozstrzygniętych w głosowanym wyroku jest określenie, czy Prezes UODO posiada kompetencję w zakresie własnej wiedzy specjalistycznej do samodzielnej oceny, czy stosowane przez stronę postępowania administracyjnego środki techniczne i organizacyjne służące ochronie danych osobowych były „odpowiednie”. Stanowisko sądu sprowadza się do stwierdzenia, że Prezes UODO nie powinien przypisywać sobie wiedzy eksperckiej z samego faktu bycia organem administracji publicznej, nawet o szczególnym statusie. Wyrok powinien skłonić Prezesa UODO do opracowania skutecznej metodyki prowadzonych działań kontrolnych. W przeciwnym razie organ nie będzie w stanie obalić kształtowanego w judykaturze zarzutu subiektywnie kreowanego obiektywizmu, jak i wybiórczej równości administratorów

EN

Judgment of the Supreme Administrative Court in Warsaw of February 9, 2023, III OSK 3945/21 concerns the decision of the President of the UODO regarding inadequate security measures used by the Morele.net online store, which resulted in unauthorized access to the store’s customer database. One of the disputed issues resolved is whether the President is competent to independently assess whether the technical and organizational measures used by a party to administrative proceedings to protect personal data were “adequate”, which undoubtedly requires special knowledge. The court’s position is that the President should not ascribe expertise to himself just by virtue of being a public administration body, even with a special status. The judgment should prompt the President to develop an effective methodology for its control activities. Otherwise, the authority won’t be able to refute the accusation of subjectively created objectivity shaped in jurisprudence, as well as the selective equality of administrators.

7

Do Scientists Seek the Truth?

44%

Gurczyńska-Sady K.

|

2014

|

tom 50

|

nr 4(202)

301-312

EN

In this article I try to answer the question if it is true that scientists discover the truth. The question is based on the tradition which the existence of objective truth about reality treats like a myth. I recall the hermeneutics tradition, according to which there is nothing like an objective truth, but there are truths. According to Gadamer, a human being is not the subject who discovers the objective reality, but the interpreter, one who brings out the meaning. On the basis of these framework assumptions I ask two questions. The first of these concerns the object of research for scientists. What is the reality of an interpreter built from? Using a variety of traditions, as referring to Fleck, Wittgenstein and Derrida I give an answer that these are cultural and historical components, not the objects as they are understood in the mathematical sciences. The second question concerns the issue of consciousness of the scientist. In reply I conclude that, despite the fact that the concept of objective truth is empty, it has a character of a white lie. The myth presents in philosophy is false but useful: the conviction of scientists that this myth is true allows for the new meaning to appear.

PL

Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie czy naukowcy odkrywają prawdę? Pytanie to postawione zostaje w oparciu o tradycję, w której istnienie obiektywnej prawdy na temat rzeczywistości jest mitem. Przywołana zostaje tradycja hermeneutyczna, zgodnie z którą istnieją prawdy, a nie prawda. Według Gadamera podmiot nie jest podmiotem poznającym obiektywną rzeczywistość ale interpretatorem, który wydobywa znaczenie, sens w jakim jawi się rzeczywistość. Na bazie tak sformułowanych założeń postawione zostają dwa pytania. Pierwsze z nich dotyczy przedmiotu badań naukowców. Co jest budulcem rzeczywistości interpretatora? Korzystając z różnych tradycji, bo odnosząc się zarówno do Flecka, Wittgensteina, jak i Derridy formułuję odpowiedź, że są to kulturowe i historyczne komponenty, nie zaś przedmioty tak jak się je rozumie w naukach matematycznych. Drugie zaś pytanie dotyczy kwestii świadomości naukowca. Rozważania na ten temat konkluduję twierdzeniem, że mimo tego, że pojęcie prawdy obiektywnej jest puste, przybiera charakter białego kłamstwa. Jest użytecznym – bo pozwalającym by świat ukazał się w pewnym ze swych znaczeń – ale jednak mitem przekonanych o jego prawdziwości naukowców.