Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czynniki wpływające na skład diety puszczyka uralskiego Strix uralensis na Pogórzu Środkowobeskidzkim

100%

Kociuba M.

Ornis Polonica

|

2012

|

tom 53

|

nr 4

2

Skład pokarmu wybranych ssaków drapieżnych na terenie Gorczańskiego Parku Narodowego

100%

Gaspar G. , Wierzbowska I. A. , Misiewicz A. , Armatys P. , Loch J. , Czarnota P. , Wierzbowski J.

Sylwan

|

2018

|

tom 162

|

nr 04

EN

The aim of the study was to assess the diet composition of four carnivore species inhabiting the Gorce National Park (Western Carpathians, S Poland), i.e., grey wolf (Canis lupus), Eurasian lynx (Lynx lynx), red fox (Vulpes vulpes), and pine marten (Martes martes). The food analysis was based on scats collected between June 2016 and February 2017 along seven transects of a total length 96.13 km. Altogether 187 faeces were found, 95 of grey wolf, 20 of lynx, 49 of red fox, and 23 of pine marten, respectively. The dominant food category of wolf and lynx were ungulates, comprising respectively 98% and 95% of the consumed biomass. The trophic niche overlap between wolf and lynx was very high (Pianka’s index Ojk=0.99). However, there were differences in the consumed prey species. Wolves fed on red deer (Cervus elaphus), roe deer (Capreolus capreolus) and wild boar (Sus scrofa), while lynxes foraged equally on two ungulates, red deer and roe deer. Medium−sized carnivores showed greater variety in consumed food. Both pine marten and red fox had higher values of Levins’ index of the trophic niche breadth than larger carnivores and highly overlapped their diets (Ojk=0.96). Pine marten and red fox consumed mostly small mammals. Additionally, martens consumed frequently fruits, whereas red foxes foraged on carrion of ungulates. This might explain the fact that wolf and lynx overlapped their trophic niches more with red fox than with the pine marten.

3

Study on the intersexual differentiation of foraging niche in relation to abundance of winter food in Great Spotted Woodpecker Dendrocopos major

100%

Osiejuk T. S.

Acta Ornithologica

|

1998

|

tom 33

|

nr 3-4

135-141

EN

Intersexual differences in foraging patterns during three winters with different availability of Scots Pine Pinus sylvestris cones were studied. Decreased cone availability was associated with changes in foraging behaviour: (1) both sexes used less cones and exploited more bark/wood; (2) both sexes increased their foraging diversity as they were forced to exploit other food sources; (3) intersexual niche overlap decreased significantly. Males were significantly more aggressive and territorial in cone poor winters than in winters with rich cone crops. Conclusions: territoriality in Great Spotted Woodpecker reduced intraspecific competition for food in winter. Territoriality, in the case studied, was a behavioural adaptation which is plastic and depends on food availability.

PL

Badano różnice w behawiorze żerowiskowym samców i samic dzięcioła dużego podczas dwóch zim (1991-1992) o bardzo dużej, a następnie w zimie (1992/93) relatywnie o ok. połowę mniejszej obfitości szyszek sosny. Badania prowadzono w Wielkopolskim Parku Narodowym na ok. 30 ha powierzchni grądu z domieszką starego drzewostanu sosnowego, w trakcie trzech zim w latach 1990-1993. Każdego roku obserwowano od ośmiu do dwunastu osobników i notowano szereg parametrów opisujących ich zachowanie żerowiskowe (tab. 1-3). Notowano również przypadki agresji między osobnikami. Analiza danych miała na celu stwierdzenie, czy międzypłciowe różnice w behawiorze żerowiskowym są stałe, czy też zależą od zmian dostępności szyszek sosny, które są ważnym pokarmem zimowym dzięcioła dużego. W czasie zim z urodzajem szyszek zachowanie żerowiskowe samców i samic było dość podobne, choć pewne istotne statystycznie różnice były stwierdzone (tab. 4). Samce żerowały więcej na martwych drzewach, zaś samice w niższych partiach drzew (tab. 1). Były również nieco bardziej ruchliwe niż samce (tab. 3). Głównym pokarmem ptaków obu płci były szyszki, chociaż samce korzystały z nich w większym stopniu (tab. 3). Przypadki agresywnych kontaktów między ptakami różnej płci były rzadkie i prawdopodobnie nie istniały ścisłe terytoria osobnicze. W sezonie z mniejszą dostępnością szyszek osobniki obu płci różniły się istotnie pod względem większości cech behawioru żerowiskowego (tab. 1-4). Nastąpił istotny spadek użytkowania szyszek a ptaki eksploatowały w większym stopniu bezkręgowce ukryte na powierzchni i pod korą drzew, i znacznie zwiększyły różnorodność stosowanych technik (tab. 3). Eksploatowały środowisko bardziej równomiernie niż w zimach, gdy szyszki były bardziej dostępne (tab. 5 i 6). Samce były wtedy również stosunkowo bardziej agresywne i terytorialne. Wyniki badań potwierdzają teorię, iż terytorializm u dzięcioła dużego jest adaptacją, której funkcją jest obniżanie konkurencji wewnątrzgatunkowej o pokarm w okresie zimowym. Wskazują jednak również, iż w warunkach dużej dostępności pokarmu w zimie (np. szyszek sosny) dzięcioły duże mogą znacznie obniżać swoją terytorialność. Jest to cecha behawioralna o dużej plastyczności. Terytorializm u badanego gatunku był zależny od warunków pokarmowych.

4

Zwiazki miedzy dymorfizmem plciowym i behawiorem zerowiskowym dzieciolow Picidae

100%

Osiejuk T. S.

Idee Ekologiczne. Seria:Szkice

|

1997

|

tom 06[10]

59-73

5

Na obiedzie u sowy...

88%

Mikusek R.

Ptaki Polski

|

2011

|

nr 2[22]

6

Strategie pokarmowe ptakow rybozernych w warunkach sztucznych zbiornikow wodnych poludniowej Polski

63%

Gwiazda R.

Studia Naturae

|

2006

|

nr 51

1-112

7

Liczebnosc, ekologia zerowania i rozrodu zespolu ptakow drapieznych w Wigierskim Parku Narodowym w latach 1989-1998

63%

Zawadzka D.

Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej

|

2006

|

tom 08

|

nr 2[12]

155-187