Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Niedokrwistości – nadal aktualny problem w opiece nad matką i dzieckiem

100%

Matysiak M.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2014

|

nr 2

185-188

2

Prosty algorytm diagnostyczny przedoperacyjnej niedokrwistości oparty na morfologii krwi obwodowej i jego zastosowanie w planowych zabiegach chirurgii przewodu pokarmowego

88%

Czempik P. F. , Czepczor K. , Czok M. , Pluta M. , Krzych Ł.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

tom 91(4)

24-28

PL

Wprowadzenie: Występowanie niedokrwistości wiąże się ze zwiększoną chorobowością i śmiertelnością, wydłużeniem czasu hospitalizacji i zwiększonym zapotrzebowaniem na przetaczanie krwi. Wczesne rozpoznanie różnicowe niedokrwistości może przyspieszyć jej leczenie i poprawić wyniki leczenia w okresie okołooperacyjnym. Przeprowadzone przez nas badanie miało na celu opracowanie prostego algorytmu diagnostycznego niedokrwistości, opartego na morfologii krwi obwodowej, oraz przebadanie jego użyteczności w populacji pacjentów poddawanych planowym zabiegom operacyjnym chirurgii przewodu pokarmowego. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy wybranych danych klinicznych i laboratoryjnych parametrów krwinek czerwonych w grupie 442 kolejnych pacjentów kierowanych do planowych zabiegów operacyjnych chirurgii przewodu pokarmowego wysokiego ryzyka w okresie od stycznia 2016 do sierpnia 2018 r. W oparciu o dane patofizjologiczne opracowaliśmy prosty algorytm diagnostyczny, umożliwiający klasyfikację przedoperacyjnej niedokrwistości i zastosowaliśmy go w populacji badanej. Wyniki: W oparciu o wartość odcięcia, wynoszącą 130 g L-1 dla obojga płci, niedokrwistość zdiagnozowano u 166 pacjentów (37,5%). U aż 29 (17,5%) pacjentów z niedokrwistością algorytm umożliwił poprawne ustalenie jej etiologii jako wynikającej z niedoboru żelaza lub witaminy B12/kwasu foliowego. Omówienie wyników: Przedoperacyjna niedokrwistość występuje często u pacjentów poddawanych planowym zabiegom operacyjnym chirurgii przewodu pokarmowego. Prosty algorytm diagnostyczny, oparty wyłącznie na parametrach morfologii krwi, jest pomocny we wstępnej identyfikacji pacjentów z niedoborem żelaza lub witaminy B12/kwasu foliowego, dzięki czemu możliwe jest wczesne uzupełnienie odpowiednich niedoborów ramach przygotowań do operacji.

3

Mały, a wielki pierwiastek - żelazo i jego rola w życiu człowieka

75%

Martula E. , Morak-Młodawska B. , Jeleń M.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2023

|

tom nr 1

51--56

PL

Anemia, inaczej nazywana niedokrwistością jest jedną najczęściej występujących chorób hematologicznych. Dotyka osoby w każdym wieku: dzieci, dorosłych, a także osoby starsze. Stan ten jest następstwem pewnych zaburzeń dotyczących krwi. Zaliczamy do nich między innymi zbyt niski poziom hemoglobiny, obniżony hematokryt, czyli stosunek liczby czerwonych krwinek do pozostałych składników krwi, a także niski poziom erytrocytów - czerwonych krwinek. Krew osoby z anemią ma ograniczoną zdolność do transportu tlenu, czego efektem jest niedostateczne utlenowanie tkanek i narządów. Najczęściej występującą postacią niedokrwistości jest ta związana z deficytem żelaza, tzw. niedokrwistość syderopeniczna. Niedobór żelaza jest dość częstym zjawiskiem występującym wśród kobiet ze względu na ich fizjologię, ale może być również spowodowany dietą ubogą w ten pierwiastek. Niniejszy artykuł poświęcony żelazu ma za zadanie przybliżyć czytelnikowi, jak dużą rolę odgrywa w naszym organizmie, a także jak ważna jest jego prawidłowa suplementacja i jakie negatywne skutki może wywołać jego niedobór.

EN

Anaemia is one of the most common haematological diseases. It affects people of all ages: children, adults as well as the elderly. The condition is a consequence of certain disorders affecting the blood. These include too low a level of haemoglobin, a reduced hematocrit, or the ratio of red blood cells to other blood components, and a low level of erythrocytes - red blood cells. The blood of a person with anaemia has a reduced ability to transport oxygen, resulting in inadequate oxygenation of tissues and organs. The most common form of anaemia is that associated with iron deficiency known as sideropenic anaemia. Iron deficiency is quite common among women, due to monthly menstruation, but it can also be caused by a diet deficient in this element. This article on iron is intended to give the reader an idea of how big a role it plays in our bodies, the importance of its proper supplementation and the negative effects its deficiency con cause.

4

Patofizjologia i diagnostyka niedokrwistości towarzyszącej chorobie nowotworowej na tle innych postaci niedokrwistości. Część II

75%

Maniurka H. , Beck B. , Rajca-Biernacka I.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2007

|

tom nr 3

53--57

PL

Niedokrwistość - obniżenie liczby krwinek czerwonych lub hemoglobiny z powodu utraty krwi, zmniejszonego wytwarzania, zwiększonego niszczenia erytrocytów lub kombinacji wyżej wymienionych czynników. Używanie nazwy "niedokrwistość" w znaczeniu choroby nie jest poprawne, jest to bowiem zespół objawów. Określenie mechanizmów patofizjologicznych niedokrwistości jest konieczne do zrozumienia jej istoty i zaplanowania odpowiedniego leczenia. Badania laboratoryjne pozwalają na ocenę stopnia ciężkości niedokrwistości i dostarczają danych pomocnych w rozpoznaniu jej przyczyny. Hematologiczne objawy paranowotworowe w postaci niedokrwistości stanowią powikłania choroby nowotworowej. Przebieg przewlekłej białaczki limfatycznej i choroby Hodgkina może być powikłany przez wystąpienie niedokrwistości hemolitycznej z dodatnim odczynem Coombsa.

EN

Anemia - decreases in number of erythrocytes or hemoglobin content because of blood loos, impaired production, increased erythrocytes destruction or combination of these alteration. The term of anemia has been used incorrectly as a diagnosis; more properly, it denotes a complex of sign and symptoms, and defining its pathophysiologic mechanism is required to understand its essential nature and plan appropriate therapy. Laboratory tests quantitat the anemia's severity and provide data for diagnosing its cause. Hematologic paraneoplastic syndromes - hypoproliferativ anemia- are the complications of malignancy. In addition a Coombs-positive hemolytic anemia can complicate the course of patients with chronic lymphatic leukemia and Hodgkin's disease.

5

Patofizjologia i diagnostyka niedokrwistości towarzyszącej chorobie nowotworowej na tle innych postaci niedokrwistości. Cz 1

75%

Maniurka H. , Beck B. , Rajca-Biernacka I.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2006

|

tom nr 12

48--50

PL

Niedokrwistość to obniżenie liczby krwinek czerwonych lub hemoglobiny z powodu utraty krwi, zmniejszonego wytwarzania, zwiększonego niszczenia erytrocytów lub kombinacji wyżej wymienionych czynników. Używanie nazwy "niedokrwistość" w znaczeniu choroby nie jest poprawne, jest to bowiem zespół objawów. Określenie mechanizmów patofizjologicznych niedokrwistości jest konieczne do zrozumienia jej istoty i zaplanowania odpowiedniego leczenia. Badania laboratoryjne pozwalają na ocenę stopnia ciężkości niedokrwistości i dostarczają danych pomocnych w rozpoznaniu jej przyczyny. Hematologiczne objawy paranowotworowe w postaci niedokrwistości stanowią powikłania choroby nowotworowej. Przebieg przewlekłej białaczki limfatycznej i choroby Hodgkina może być powikłany przez wystąpienie niedokrwistości hemolitycznej z dodatnim odczynem Coombsa.

EN

Anemia - decreases in number of erythrocytes or hemoglobin content because of blood loos, impaired production, increased erythrocytes destruction or combination of these alteration. The term of anemia has been used incorrectly as a diagnosis; more properly, it denotes a complex of sign and symptoms, and defining its pathophysiologic mechanism is required to understand its essential nature and plan appropriate therapy. Laboratory tests quantitat the anemia's severity and provide data for diagnosing its cause. Hematologic paraneoplastic syndromes - hypoproliferativ anemia - are the complications of malignancy. In addition a Coombs-positive hemolytic anemia can complicate the course of patients with chronic lymphatic leukemia and Hodgkin's disease.

6

Leczenie czynnikami pobudzającymi erytropoezę u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w 3.-5. stadium – wyniki ogólnopolskiego badania wieloośrodkowego Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej

63%

Jander A. , Wierciński R. , Bałasz-Chmielewska I. , Miklaszewska M. , Zachwieja K. , Borzęcka H. , Zachwieja J. , Olszak-Szot I. , Kubicki D. , Ziółkowska H. , Rubik J. , Szczepańska M. , Runowski D. , Fendler W. , Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

tom 7

|

nr 2

156-163

EN

Introduction: Erythropoiesis-stimulating agents (ESA) are applied as a standard therapy in patients with anaemia in chronic kidney disease in children. There is scarce data on factors influencing ESA treatment efficacy in this population. The aim of our study was to describe the efficacy and details of ESA treatment in population CKD children (3.5) in Poland. Material and methods: The study has a prospective observational design and was performed in 12 dialysis centres for children in Poland. The analysis started on 1 Nov 2008 and lasted for the following 6 months. We analysed basic clinical and anthropometric data, details of renal replacement therapy with its modality, efficacy (KT/V) and duration, ESA (dose, administration), iron (concentration, storage, supplementation). Detailed analysis of anaemia was performed (haemoglobin, transferrin, ferritin concentration) at 1 month interval according to the local requirements. Results: The study group comprised 117 dialysed children and 35 children in predialysis period. The study showed that most of the dialysed children were treated with epoietin beta, despite the treatment modality. The mean dose of EPO was 99 (68.147) IU/kg/week for dialysed and 77 (43.98) for non-dialysed subjects. Mean haemoglobin concentration was 10.9}1.6 g/dl on dialysis and 11.2}1.1 g/dl in predialysis. The efficacy of anaemia treatment was unsatisfactory with 52% of undertreated dialysis subjects, whereas in predialysis 71% children achieved the target level. In multivariate analysis initial haemoglobin level >10 g/l (above median level), any infection, age at first dialysis and erythropoietin dose remained significant (predictors) of anaemia in dialysed children. Conclusion: We revealed that the anaemia treatment in Polish children is unsatisfactory. Late commencing the treatment, dosing based on adult formula (IU/kg/week) and infections could constitute risk factors for therapy failure.

PL

Wstęp: Choć czynniki stymulujące erytropoezę (ESA) są stosowane od wielu lat w leczeniu niedokrwistości nerkopochodnej u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek, niewiele jest badań oceniających skuteczność takiego leczenia u dzieci. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia ESA u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w Polsce, zarówno w okresie przeddializacyjnym, jak i dializacyjnym. Materiał i metoda: Badanie prospektywne, prowadzone od 1.11.2008 do 30.04.2009 r., ankietowe. Ankiety rozesłano do 12 ośrodków prowadzących leczenie dzieci z PChN zarówno dializami, jak i w okresie przeddializacyjnym. Pytania dotyczyły między innymi podstawowych danych chorego, przyczyny choroby nerek, wieku rozpoczęcia leczenia dializacyjnego, rodzaju stosowanej erytropoetyny, suplementacji żelaza, stężenia hemoglobiny. Wyniki: Analizą objęto 117 dzieci leczonych dializami i 35 w okresie przeddializacyjnym. W obu grupach stosowano głównie erytropoetynę beta (odpowiednio 74% i 77%) – mediana odpowiednio 99 (62‑142) i 77 (43‑98) IU/kg/tydzień. Średnie stężenie hemoglobiny wynosiło 10,9±1,6 g/dl u dzieci dializowanych i 11,2±1,1 g/dl w predializie. W grupie dializowanych 48% osiągnęło zalecane wartości hemoglobiny, w grupie leczonych zachowawczo – 71%. Wnioski: Badanie wykazało niedostateczną skuteczność leczenia niedokrwistości nerkopochodnej prou dializowanych dzieci w Polsce. Obecność zakażenia, zaawansowanie niedokrwistości na początku leczenia oraz niedostatecznie wysoka dawka erytropoetyny były czynnikami ryzyka niepowodzenia leczenia.

7

Niedokrwistość towarzysząca leczeniu chorych na raka jajnika schematem chemioterapii składającym się z paklitakselu i pochodnej platyny – analiza wstępna

63%

Miedzińska-Maciejewska M.

Ginekologia Onkologiczna

|

2006

|

tom 4

|

nr 3

151-159

EN

Aim: The aim of the paper is to evaluate the problem of anaemia in patients treated with paclitaxel and cisor carboplatin as a first line treatment for ovarian cancer. Material and methods: The analysis comprised patients who completed 6 cycles of chemotherapy and who commenced the treatment not sooner than in 2004. The patients were not selected in any way with respect to anaemia. The data concerning the haemoglobin concentration and the management of anaemia were collected retrospectively. The blood counts taken into consideration had been performed on the day of the chemotherapy or on the previous day. Results: The patients’ age ranged from 31 to 78. Patients with FIGO IIIC stage ovarian cancer accounted for 67.5% of the whole group. The haemoglobin concentration at the beginning of the treatment was 9.5 – 14.4 g/dl (average 11.8 g/dl). In the course of subsequent chemotherapy cycles, a gradual decrease was observed, down to the values of 7.2 – 13.8 g/dl (average 10.9 g/dl) at the 6th cycle. In 52 patients, at least one count was below 11 g/dl, including 13 patients with haemoglobin below 9 g/dl. Chemotherapy had to be postponed due to anaemia in 10 patients; 9 patients required erythrocyte concentrate transfusion. No patients was administered epoietin and 3 patients were administered alpha-darbepoietin. Conclusions: 30% of the patients in the whole group maintained a haemoglobin concentration above 11 g/dl in the course of treatment. This fact implies that anaemia is very common in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound. However, the prophylaxis or management of anaemia still seems to be insufficient, despite the availability of erythropoietic proteins.

PL

Cel badania: Przedstawienie problemu niedokrwistości u chorych leczonych paklitakselem z cis- lub karboplatyną w ramach chemioterapii pierwszej linii z powodu raka jajnika. Materiał i metody: Badaniem objęto 74 chore, które ukończyły 6 kursów chemioterapii i rozpoczęły leczenie nie wcześniej niż w 2004 roku. Badane nie były w jakikolwiek sposób selekcjonowane pod względem występowania niedokrwistości. Retrospektywnie zebrano dane o stężeniu hemoglobiny i postępowaniu w przypadku niedokrwistości. W analizie brano pod uwagę pomiary morfologii wykonywane w dniu lub w przeddzień terminu chemioterapii. Wyniki: Wiek chorych wynosił od 31 do 78 lat. Chore w IIIC stopniu zaawansowania według FIGO (Federation Internationale de Gynecologie Oncologique) stanowiły 67,5% całej grupy. Stężenie hemoglobiny na początku leczenia wynosiło od 9,5 do 14,4 g/dl (średnio 11,8 g/dl). W trakcie kolejnych cykli chemioterapii następował stopniowy spadek aż do wartości od 7,2 do 13,8 g/dl (średnio 10,9 g/dl) przy 6 cyklu. U 52 pacjentek przynajmniej jednokrotnie stężenie hemoglobiny obniżyło się poniżej 11 g/dl, w tym u 13 poniżej 9 g/dl. Konieczność odroczenia chemioterapii z powodu anemii wystąpiła u 10 badanych, a u 9 zaistniała konieczność przetaczania koncentratu krwinek czerwonych. Żadna chora nie otrzymała epoetyny, a trzy otrzymały darbepoetynę alfa. Wnioski: Niespełna 30% pacjentek z całej grupy utrzymało stężenie hemoglobiny powyżej 11 g/dl w trakcie całego leczenia. Świadczy to o ogromnym rozpowszechnieniu niedokrwistości u chorych z rakiem jajnika leczonych schematem chemioterapii pierwszej linii, opartym na paklitakselu i pochodnych platyny. Natomiast leczenie i profilaktyka anemii, mimo dostępnych leków w postaci białek erytropoetycznych, wydają się wciąż niewystarczające.

8

Zarządzanie krwią pacjenta

51%

Pogłód R.

Laboratorium Medyczne

|

2018

|

tom nr 2

58--63

PL

Zarządzanie krwią pacjenta (Patient Blood Management, PBM) to oparte na dowodach, wielodyscyplinarne podejście mające na celu optymalizację opieki nad chorymi, którzy mogą potrzebować przetoczenia krwi i jej składników. PBM zakłada zmianę podejścia do transfuzji krwi, dążąc do zmniejszenia przetoczeń krwi allogenicznej i oparcia się na wykorzystaniu krwi własnej chorego. PBM obejmuje wszechstronną ocenę pacjenta i różne aspekty zarządzania klinicznego wobec procesu decyzyjnego dotyczącego transfuzji, w tym m.in. stosowanie właściwych wskazań do transfuzji opartych na podejściu restrykcyjnym, zmniejszenie utraty krwi oraz jak najlepsze wykorzystanie własnych krwinek czerwonych pacjenta. Istotne znaczenie dla skuteczności praktyki PBM ma szkolenie personelu leczącego w zakresie krwiolecznictwa oraz nadzór nad jej wykonywaniem w szpitalu. PBM może zmniejszyć potrzebę allogenicznych transfuzji krwi i zmniejszyć koszty opieki zdrowotnej, zapewniając jednocześnie, że zachowane zostanie bezpieczeństwo pacjenta, a składniki krwi będą dostępne dla pacjentów, którzy ich potrzebują.

EN

Patient Blood Management (PBM) is an evidence-based, multidisciplinary approach to the optimization of healthcare for those patients who may need transfusion. It is a novel approach that aims at reducing the number of allogeneic transfusions in favour of a patient’s own blood. PBM encompasses all aspects of patient evaluation and clinical management related to the decision-making process, including the application of appropriate indications for transfusion, as well as the reduction of blood loss and optimization of the use of the patient’s red cells. Well-trained transfusion personnel is crucial for the clinical application of PBM as well as for the follow-up of clinical compliance. The implementation of the PBM approach contributes to a significant reduction in the demand for allogeneic blood transfusions as well as to minimizing health care costs, while ensuring that blood components are available for the patients who really need them.