Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Forest fragment size affects edge effect in nest predation - experiment with artificial nests

100%

Mazgajski T. D. , Rejt L.

Polish Journal of Ecology

|

2005

|

tom 53

|

nr 2

EN

Many species react negatively to forest fragmentation. If this process also decreases the abundance of forest predators we expect that birds’ broods in small forest patches would be preyed upon only by predators that penetrate from the matrix while broods in larger patches would be also attacked by predators specifically associated with forests. We tested the hypothesis that an increase in forest patch size leads to an increase in predator pressure on nests. Studies were conducted in Central Poland, in an agriculturally dominant area with 6% forest cover and highly fragmented woodlots. Artificial nests were placed along transects from the forest edge to the center of the woodlot. Three patch sizes were chosen for the experiment: small (< 20 ha), medium (30–50 ha) and large (> 120 ha). One quail egg was placed in each nest. All transects were checked after 13– 14 days. The highest predation level was found in medium-sized patches, the lowest – in the largest patches. We found a reverse edge effect on nest predation in the largest patches, i.e. a decreased predation risk closer to the forest/matrix border. When comparing our results with other studies, it seems that the manner of classifying forest size significantly affects the results obtained. This may explain the differences in the results of many authors studying this phenomenon.

2

Smaller Eastern Olivaceous Warbler Hippolais pallida elaeica nests suffer less predation than larger ones

84%

Antonov A.

Acta Ornithologica

|

2004

|

tom 39

|

nr 2

EN

The "costs of predation" hypothesis predicts that larger nests are more likely to be predated than smaller ones. However, nest size has not been found to be related to predation probability within any species. This study evaluated the "costs of predation" hypothesis in the Olivaceous Warbler during 2001-2003 in northwestern Bulgaria. Successful nests were significantly smaller and denser than those that were predated. Nest size decreased significantly during the course of the breeding season and increased with nest height. The relationship between nest size and the likelihood of predation was still significant even when the effects of laying date and nest height were controlled. Nest size was negatively related to fledging success even when only successful nests were considered. This finding is contrary to the prediction of the "sexual display" hypothesis, which states that nest size is positively related to fledging success, and suggests that nest size may signal phenotypic quality through the ability in this species to build a small but compact nest. It seems that both natural selection and sexual selection have led to the evolution of small nests in the Olivaceous Warbler. This is the most likely reason why the difference in nest-size between predated and non-predated nests was apparent, even in unmanipulated settings.

PL

Celem pracy była ocena stopnia drapieżnictwa w zależności od wielkości gniazd u zaganiacza bladego. W założeniu przewidywano, że na ataki drapieżników narażone będą częściej duże gniazda niż małe. Wielkość gniazd zarówno tych, które splądrowały drapieżniki jak i tych, które pozostały nietknięte, porównywano w relacji z: wysokością na jakiej wisiało gniazdo, datą złożenia jaj oraz ich liczbą, liczbą piskląt wyklutych oraz podlotów. Badania na 59 gniazdach przeprowadzono w latach 2001-2003 w płn-zach. Bułgarii. Stwierdzono, że około 40% z nich zostało zniszczonych przez drapieżniki, w większości na etapie złożonych jaj, a pozostałe 60% było nietknięte i opuściło je przynajmniej jedno pisklę. Badania potwierdziły prawdziwość hipotezy — wykazały, że gniazda małe, o masywniejszych ścianach były znacznie rzadziej niszczone przez drapieżniki. Wielkość gniazd w trakcie sezonu lęgowego zmniejszała się, rosła natomiast wraz z wysokością na jakiej były umieszczane. Zależność między wielkością gniazda i drapieżnictwem była stwierdzana również wtedy, gdy analizowano wyłącznie dane z gniazd, z których wyszło przynajmniej 1 pisklę. Wśród zaganiaczy bladych najwięcej podlotów pochodziło z małych, gęsto i precyzyjnie skonstruowanych gniazd, bardziej odpornych na zniszczenie. A zatem takie gniazda mogłoby wskazywać na fenotypy najlepiej przystosowane, co przeczy hipotezie "sexual display", która zakłada pozytywną korelację pomiędzy wielkością gniazda a liczbą podlotów.

3

The influence of nest placement on breeding success of the Blackcap (Sylvia atricapilla L.) in two different forest habitats

84%

Zieliński J.

Polish Journal of Ecology

|

2011

|

tom Vol. 59, nr 2

391-401

EN

One of the hypotheses to explain a lack of relationship between nest location and breeding success of passerine birds predicts that in an environment characterized by a high diversity of predators that use a variety of foraging strategies, clutches in different locations and degrees of concealment may be equally subject to destruction. In this study I assumed that the impact of nest location on breeding success of the Blackcap Sylvia atricapilla would differ in habitats characterized by significantly different species richness and, consequently, population density and species diversity of potential predators. Thus, I expected that the influence of the nest location and particularly its concealment on breeding success of the Blackcap would be more significant in a habitat characterized by the overall low biotic diversity and low vegetation density. The study was conducted in two forested areas located in central Poland - managed pine forest characterized by low biodiversity and vegetation density and floodplain forest consisting of much higher biodiversity and having higher stand density. I assessed the influence of Blackcap nest placement (concealment, height above the ground, nest plant height, distance from the nest to the closest edge of the nest plant) on breeding success. Among the analyzed parameters, only nest concealment had a significant impact on breeding success. This conclusion, however, pertains only to the pine forest, where successful nests were better concealed than nests with clutch losses. Similar relationships were found in the floodplain forest area, but they were not statistically significant.

4

Ground nesting in recultivated forest habitats - a study with artificial nests

84%

Purger J. J. , Meszaros L. A. , Purger D.

Acta Ornithologica

|

2004

|

tom 39

|

nr 2

EN

The study was carried out in the outskirts of the town of Pécs (southern Hungary) in a recultivated former coal mine. Bordered by Turkey Oak forests, this open area forms a wedge-shaped clearing in that woodland. Since trees and taller shrubs are rare in the area, it is mainly ground nesting bird species that occur in the clearing. In order to discover whether it is more advantageous to nest in the recultivated area (clearing) than in the nearby forest or at its edges, 150 artificial ground nests were constructed. On 7 May 2002, one quail egg and a plasticine egg of similar size were placed in each of the artificial nests. After a week it was found that 24% of nests in the clearing, 30% of those in the forest edge, and 44% of the ones inside the forest had suffered depredation. The proportions of damaged plasticine and quail eggs inside the forest and at the forest edge were similar, whereas the quail eggs in the clearings were significantly less damaged than plasticine eggs. Of all the experimental eggs, significantly more plasticine eggs (29%) were damaged than quail eggs (17%), which suggests that small-bodied predators are unable to break the quail eggs. 18% of the plasticine eggs attacked, and 72% of the quail eggs attacked were removed from the nest by the predator. Among the predators, small mammals were dominant in the clearing and inside the forest, and birds at the forest edge. Based on the predation of quail eggs, the survival chances of ground nests in the clearing are greater than at the forest edge or inside the forest.

PL

Badania prowadzono na części terenu kopalni węgla objętym rekultywacją. Teren ten otoczony jest drzewostanem liściastym, z dominacją dębów, porośnięty jest roślinnością zielną. Badania miały na celu ocenę czy gniazdowanie na terenie poddanym rekultywacji jest bezpieczniejsze niż w otaczającym lesie lub na jego skraju. W każdym z wyróżnionych środowisk: wnętrzu lasu, skraju lasu i na terenie otwartym wyłożono po 50 sztucznych gniazd. Gniazda w każdym transekcie oddalone były od siebie o ok. 20 m, do każdego wyłożono do nich po jednym jaju przepiórczym i jednym wykonanym z plasteliny. Po tygodniu od wyłożenia jaj stwierdzono, że udział gniazd znalezionych przez drapieżniki był podobny w każdym z transektów (Fig. 1). Jednakże rozpatrując wyłącznie drapieżnictwo na wyłożonych jajach przepiórczych, stwierdzono istotnie mniejsze drapieżnictwo na terenie otwartym niż w lesie i na jego skraju (Fig. 1). Ślady pozostawiane na jajach wykonanych z plasteliny sugerują, że głównymi drapieżnikami skraju lasu były ptaki, natomiast na terenie otwartym i w głębi lasu — ssaki (Fig. 2). Analizując wyniki z wszystkich gniazd znacząco więcej jaj plastelinowych nosiło ślady drapieżników (29%), niż zostało zniszczonych jaj przepiórczych (17%), co wskazuje, że drobne ssaki nie są zdolne do przebicia skorupy jaj tej wielkości. Uzyskane wyniki wskazują, że w przypadku większych ptaków (bażant, lelek), presja drapieżników na lęgi może być mniejsza na terenach otwartych, niż w otaczającym tereny rekultywowane lesie.

5

The prey of Hooded Crow [Corvus cornix L.] in wetland: study of damaged egg shells of birds

84%

Zduniak P.

Polish Journal of Ecology

|

2006

|

tom 54

|

nr 3

EN

The species composition of the Hooded Crow (Corvus cornix) prey and its preferences for selected bird species are described on the basis of the egg shells found in the flooded area in the National Park “Ujście Warty” in Western Poland. In the years 2000–2003, during breeding seasons, 1104 shells of 16 bird species were found. The most common species was the Coot Fulica atra (69% of all the shells). The remaining species mainly were: the Mallard Anas platyrhynchos (13%), the Black-headed Gull Larus ridibundus (7%), the Black-necked Grebe Podiceps nigricollis (4%) and the Garganey Anas querquedula (4%). The number of shells found and the median date when shells were found differed between the years of study. The differences are probably related to the effect of variation in the number and differences in breeding phenology of potential crow’s prey between seasons, which are connected with water conditions occurring in the study area.

6

The influence of nest placement on breeding success of the Blackcap (Sylvia atricapilla L.) in two different forest habitats

67%

Zielinski J.

Polish Journal of Ecology

|

2011

|

tom 59

|

nr 2

EN

One of the hypotheses to explain a lack of relationship between nest location and breeding success of passerine birds predicts that in an environment characterized by a high diversity of predators that use a variety of foraging strategies, clutches in different locations and degrees of concealment may be equally subject to destruction. In this study I assumed that the impact of nest location on breeding success of the Blackcap Sylvia atricapilla would differ in habitats characterized by significantly different species richness and, consequently, population density and species diversity of potential predators. Thus, I expected that the influence of the nest location and particularly its concealment on breeding success of the Blackcap would be more significant in a habitat characterized by the overall low biotic diversity and low vegetation density. The study was conducted in two forested areas located in central Poland – managed pine forest characterized by low biodiversity and vegetation density and floodplain forest consisting of much higher biodiversity and having higher stand density. I assessed the influence of Blackcap nest placement (concealment, height above the ground, nest plant height, distance from the nest to the closest edge of the nest plant) on breeding success. Among the analyzed parameters, only nest concealment had a significant impact on breeding success. This conclusion, however, pertains only to the pine forest, where successful nests were better concealed than nests with clutch losses. Similar relationships were found in the floodplain forest area, but they were not statistically significant.

7

Are changes in predatory species composition and breeding performance responsible for the decline of Coots Fulica atra in Milicz Ponds Reserve (SW Poland)?

67%

Rek P.

Acta Ornithologica

|

2009

|

tom 44

|

nr 1

EN

Both native and non-native predators should strongly affect resident fauna. Nevertheless, because of a lack of defensive mechanisms in potential prey, the influence of non-native predators should have longer-lasting and more deleterious repercussions. The breeding ecology of the Coot was studied in the Milicz Ponds reserve and compared with data from 20 years earlier. In the meantime, non-native, mammalian predators (American Mink Mustela vison, Raccoon Dog Nyctereutes procyonoides and Raccoon Procyon lotor) turned up in this area, while the numbers of Hooded Crow Corvus cornix, the main predator of Coot nests, decreased. Compared with 1980-1982, the number of Coots in 2002-2003 dropped by more than half and mean clutch size decreased. Breeding success and the number of hatchlings per pair remained unchanged; in the 1980s, however, Coots renested more frequently, there was greater nesting synchrony and breeding seasons were demonstrably shorter. Moreover, although predation still remained the main cause of losses, its numbers were decreasing. Coots nesting on islands were the most successful, which was due to the weaker predation on the part of Crows. In contrast, the mammalian (non-native) predators did not appear to play a significant role in the breeding success in 2002-2003. Nevertheless, taking into account the breeding parameters of the Coot population and the nature of the relationship between mammalian/bird predators and Coots, it does seem that the low density of Coots in 2002-2003 was a reaction to the pressure of mammalian predators.

PL

Badano ekologię lęgową łyski na stawie Słoneczny Górny w rezerwacie Stawy Milickie w Dolinie Baryczy (Fig. 1) w latach 2002-2003 i porównywano otrzymane wyniki z wcześniejszymi badaniami (Jankowski 1985) (Tab. 1). W okresie tym zmieniły się zarówno liczebność jak i skład gatunkowy potencjalnych drapieżników łyski. Pojawiły i rozprzestrzeniły się obce gatunki ssaków drapieżnych tj. norka amerykańska, jenot i szop pracz. Jednocześnie liczebność wrony, głównego drapieżnika gniazd łyski, spadła. W porównaniu z latami 1980-1982 liczebność łysek spadła przeszło dwukrotnie (z 90-180 do 53-70 par na rok). Zmniejszeniu uległa także wielkość zniesienia. Sukces lęgowy par (uwzględniając lęgi powtarzane) i liczba piskląt wyklutych na parę pozostały bez zmian, przy czym w latach 1980-tych łyski zdecydowanie częściej powtarzały lęgi. W efekcie, w proporcji do liczby złożonych jaj, w latach 2002-2003 badana populacja łyski produkowała znacznie więcej piskląt (Tab. 2). Długość sezonu lęgowego uległa znacznemu skróceniu (Fig. 2), a synchronizacja lęgów wzrosła. Ponadto w przeciwieństwie do wcześniejszego okresu, w latach 2002-2003 nie notowano drugich lęgów. W latach 2002-2003 poziom drapieżnictwa spadł w porównaniu do lat 1980-tych, jednakże wciąż stanowiło ono główna przyczynę strat w lęgach (Tab. 5). Pojawiła się także inna kategoria strat w lęgach, wynikająca ze śmiertelności ptaków dorosłych (Tab. 5). Łyski gniazdujące na wyspach rzadziej traciły lęgi (Tab. 3, 4), co było związane ze względnie niskim drapieżnictwem wrony. Mniejsze straty notowano także u par przystępujących do lęgów wcześniej (Fig. 3). Drapieżniki czworonożne nie odrywały istotnej roli w sukcesie lęgowym łysek. Niemniej jednak sugeruje się, iż niskie zagęszczenie w latach 2002-2003 mogło być konsekwencją i reakcją na presję tych właśnie drapieżników.

8

Foraging ecology and spatial behaviour of the red fox (Vulpes vulpes) in a wet grassland ecosystem

67%

Meisner K. , Sunde P. , Clausen K. K. , Clausen P. , Faelled C. C. , Hoelgaard M.

|

tom 59

|

nr 3

EN

We investigated diet composition, habitat selection and spatial behaviour of the red fox (Vulpes vulpes) in relation to the availability of wader nests in a coastal polder area in southwest Denmark. The predatory role of the red fox in wet grassland ecosystems has profound implications for conservation status of declining populations of grassland breeding waders. However, few studies have focussed on the foraging ecology and behaviour of the red fox in these landscapes. Faecal analyses revealed that fox diet consisted of birds (43 % of prey remains / 32 % of biomass), rodents (39 % / 21 %), sheep (mainly as carrion, 14 % / 41 %) and lagomorphs (4 % / 7 %). Charadriiformes (including waders) comprised 3–12 % of prey remains throughout the year. Telemetry data and spotlight counts indicated that foxes did not select areas with high densities of breeding waders, suggesting that foxes did not target wader nests while foraging. Foxes maintained stable home ranges throughout their lives, indicating that the area sustained a permanent fox population all year round. The population densities, estimated from spotlight surveys, were 0.74 visible foxes km−2 (95 % CI; 0.34–1.61) on the preferred breeding habitat for waders and 1.21 km−2 in other open habitats such as cultivated fields. Our results indicate that red fox predation on wader nests is incidental, consistent with the notion that red foxes are generalist predators that opportunistically subsist on many prey groups.

9

Absence of edge effects on nest predation in the Collared Flycatcher Ficedula albicollis in the primeval forest of Bialowieza National Park, NE Poland

67%

Stanski T. , Walankiewicz W. , Czeszczewik D.

Acta Ornithologica

|

2008

|

tom 43

|

nr 1

92-96

EN

Nest predation is a major factor limiting breeding bird populations in primeval tree stands. Factors such as food limitation, availability of nesting sites or competition are not so important. Nest predation is usually more common along the edges of forests than in their interiors. The aim of this study was to determine how breeding losses in the secondary cavity-nester Collared Flycatcher Ficedula albicollis that bred in natural holes varied with distance from the forest edge in primeval stands of the Białowieża National Park (NE Poland). A comparison of the breeding losses along the edges and in the interiors revealed no statistical differences. The main nest predators were the forest species Apodemus flavicollis, Martes martes, and Dendrocopos major. It is better to keep forest tracts unfragmented, with a belt of bushes and thickets or woodland in an early successional stage along the edge. This would protect forest birds from predators living in open habitats.

PL

Liczne badania wykazują, że drapieżnictwo gniazdowe osiąga większe rozmiary na małych powierzchniach leśnych niż na większych oraz bliżej granicy lasu niż w jego wnętrzu. Najczęściej jednak badania takie prowadzono z użyciem sztucznych, otwartych gniazd a tylko wyjątkowo dotyczą one ptaków gnieżdżących się w dziuplach naturalnych. Celem pracy było sprawdzenie czy poziom strat lęgowych spowodowanych drapieżnictwem gniazdowym zależy od odległości od brzegu lasu w grądach rezerwatu ścisłego Białowieskiego Parku Narodowego, gdzie drapieżnictwo stanowi główny czynnik limitujący liczebność ptaków w okresie lęgowym. Jako model posłużył najliczniejszy dziuplak lęgowy w grądach Białowieskiego Parku Narodowego — muchołówka białoszyja, osiągająca wysokie zagęszczenia i jednocześnie ponosząca znaczne straty w lęgach z powodu drapieżnictwa. W badaniach wykorzystano dane z 13 sezonów (z lat 1991-2006). Ogółem znaleziono 577 dziupli, z których prawie połowa (44.7%) została zrabowana. Poziom drapieżnictwa w poszczególnych latach wahał się od 11.1 do 81.5% (Tab. 1). Drapieżnikami odpowiedzialnymi za rabowanie lęgów muchołówki białoszyjej były: mysz leśna Apodemus flavicollis, kuna leśna Martes martes, wiewiórka Sciurus vulgaris, koszatka Dryomys nitedula i dzięcioł duży Dendrocopos major. Znalezione dziuple znajdowały się w odległości od 1 do 1700 m od skraju lasu, na wysokości 0.5-17 m. Analiza statystyczna wykazała, że poziom drapieżnictwa gniazdowego nie zależy od odległości od brzegu lasu ani od wysokości położenia dziupli. Jedynie rok był czynnikiem, który istotnie na nie wpływał (Tab. 1). Brak różnic w poziomie drapieżnictwa na skraju lasu i w jego wnętrzu może wynikać głównie z dwóch powodów. Po pierwsze drapieżniki odpowiedzialne za straty lęgowe u muchołówki białoszyjej są zwierzętami typowo leśnymi i nic nie wskazuje na to, że osiągają one większe zagęszczenia czy wykazują się większą aktywnością na skraju lasu niż w jego wnętrzu. Drugim powodem jest to, że skraj lasu w BPN zachowany w naturalnym stanie, osłonięty jest zakrzaczeniami i młodymi drzewami, co może zmniejszać napływ drapieżników z sąsiednich środowisk.

10

Nest survival in a large river valley: an experiment using artificial nests on an island and bank of Vistula River (Poland)

67%

Zmihorski M. , Lewtak J. , Brzezinski M. , Romanowski J.

Polish Journal of Ecology

|

2010

|

tom 58

|

nr 1

EN

Predation pressure, which varies among habitats, is important factor for selection of nesting sites by birds. We investigated artificial nest depredation on an island 23 ha in size and on the river bank covered by willow-poplar forest and meadows in the middle Vistula river valley, in the spring and autumn 2006. We used polyurethane thrush-size nests placed at three heights (ground, bush and tree) with one quail egg. Each nest was checked twice, 7 and 14 days after the beginning of the experiment, in total 381 nest-inspections was included. Additionally, we live-trapped rodents (data from 510 trapnights included) which are potential predators of broods. We found that the survival rate of artificial nests was higher on the island as compared to the bank. Artificial nests placed on the ground revealed the higher survival rate than the nests placed on trees and bushes. Nest survival rate was higher in the autumn than in the spring. Repeatability of the results (survived vs. depredated) for the first and second 7-day period was high but lower on the island as compared to the bank. The abundance of rodents was higher on the bank during the spring, but no difference was recorded in the autumn. Rodents were also more abundant in the autumn than in the spring. This may indicate that survival rates of nests were not affected by rodents directly.

11

Breeding losses in the Collared Flycatcher Ficedula albicollis caused by nest predators in the Bialowieza National Park [Poland]

67%

Walankiewicz W.

Acta Ornithologica

|

2002

|

tom 37

|

nr 1

12

Nest predation as a limiting factor to the breeding population size of the Collared Flycatcher Ficedula albicollis in the Bialowieza National Park [NE Poland]

67%

Walankiewicz W.

Acta Ornithologica

|

2002

|

tom 37

|

nr 2