Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  nest location
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
EN
A Great Grey Shrike population was studied in two large plots (220 km² and 176 km²) in western Poland in 1999-2003. During the study period densities varied from 11.4 to 14.1 breeding pairs/100 km² but numbers were stable. In all, 180 Great Grey Shrike nests were found — 114 (63.3%) in conifers, 66 (36.7%) in deciduous trees. This population's reproductive parameters were relatively high in comparison to those of other European populations: mean clutch size — 6.6, hatching success — 92.5%, mean brood size — 5.72, mean number of fledglings per pair — 4.1, mean number of fledged young per successful pair — 5.25. Eggs (mean 27.1 × 19.9 mm) were found to be larger than reported in the literature. Nesting success was similar in both study plots, but there was slight seasonal variability: 41.0%-52.6% from 99 nesting attempts in the first plot, 42.1%-43.7% from 37 nests in the second. Predation was the main cause of nest losses. Plastic string used as nesting material appeared to be the most important cause of partial failures: 13 (8.2%) of a total of 147 nestlings surviving to fledging perished as a result of becoming tangled up in it. Nestlings rarely starved. Nests in linear habitats suffered significantly higher breeding losses (78.6%) than those in non-linear habitats (50%). The high fitness values obtained from this population were probably due to traditional farming practices, the sparing use of pesticides and the good potential food source.
PL
Badania prowadzono w Wielkopolsce na dwóch powierzchniach próbnych Odolanów (220 km²) i Koło (176 km²) w latach 1999-2003. Dodatkowo, część materiału zebrano także w promieniu 50 km od Poznania. Powierzchnie badań zlokalizowane były w dolinach rzecznych o zróżnicowanym krajobrazie rolniczym z wysokim udziałem łąk i pastwisk. Zagęszczenie par lęgowych było podobne na obu powierzchniach badawczych i nieznacznie wahało się miedzy latami badań (11.4-14.1 par/100 km²). Stwierdzono wysoką (ponad 70%) między sezonową powtarzalność zajmowanych terytoriów. Ogółem zebrano dane o 180 gniazdach srokosza umieszczonych na 14 gatunkach drzew (Tab. 1). Na powierzchniach Odolanów i Koło większość gniazd umieszczona była na sosnach, natomiast w okolicach Poznania na topolach (Tab. 1). Mediana daty złożenia pierwszego jaja różniła się istotnie między latami badań (Fig. 1). Średnia wielkość zniesienia wynosiła 6.6 (zakres 4—8). Najczęściej notowano lęgi o 7 jajach (Fig. 2). Nie stwierdzono istotnych różnic w wielkości zniesienia miedzy latami badań. Średnia liczba podlotów wynosiła 4.1 w przeliczeniu na każde kontrolowane gniazdo, oraz 5.25 na gniazdo z sukcesem. W obu przypadkach stwierdzono istotne różnice między latami (Fig. 3). Sukces lęgowy był podobny na obu powierzchniach badań i nieznacznie wahał się miedzy latami (Odolanów 41.0—52.6%, Koło 42.1—43.7%). Główną przyczyną całkowitych strat gniazdowych było drapieżnictwo; innymi przyczynami strat były niesprzyjające warunki pogodowe oraz porzucanie lęgów spowodowane wiosennym pożarami. Najważniejszą przyczyną częściowych strat w lęgach było zaplątanie młodych w sznurki używane do budowy gniazd. Spośród 147 piskląt z gniazd, które dotrwały do końca okresu pisklęcego 13 (8.2%) zginęło właśnie w ten sposób. Zagłodzenie piskląt w badanej populacji występowało rzadko (2%). Nie stwierdzono istotnego wpływu wysokości gniazda, wysokości drzewa gniazdowego oraz jego odległości od skraju kępy gniazdowej na sukces lęgowy. Gniazda ulokowane w alejach śródpolnych, przydrożnych pasach drzew były istotnie częściej niszczone przez drapieżniki i osiągały niższy sukces lęgowy (21.4%) niż gniazda zbudowane w kępach i laskach śródpolnych o nieregularnym kształcie (50%). Stwierdzone zagęszczenia par lęgowych należą do najwyższych w Polsce i w Europie. Parametry reprodukcyjne takie jak wielkość zniesienia, wielkość jaj, wykluwalność, liczba podlotów na parę z sukcesem stwierdzone w badanej populacji są wyższe niż odnotowane w Europie zachodniej.
EN
The term "edge effect' can be defined as an abrupt and local change in the abundance, diversity, composition etc. at the edge of any distinct, spatial patches (structure(s). It usually refers to forest/field, meadow/shrub and other ecotone environments. This effect in relation to breeding densities and success in birds has been the focus of considerable debate (Manolis et al. 2002). The edge of bird colony is expected to affect similarly on avian population (Krebs 1974). Although such studies can be very useful for management and conservation strategies, they are scarce in the Mediterranean.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.