Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Kokneses muižas pils vēsturiski mākslinieciskā izpēte

100%

Ševkina G.

Makslas Vesture un Teorija

|

2022

|

tom 26

21-38

EN

The historical events of the 20th century have been rather merciless towards the architectural heritage and part of it has perished. Koknese Manor House is among such lost architectural monuments whose image is captured in historical pictures but only ruins of foundations and the basement level remain in situ. Koknese Manor has been owned by the family of the Barons von Löwenstern since the 1780s. Commissioned by Otto Carl Nikolai von Löwenstern, architect Carl David Neuburger (1842–1897) designed Koknese Manor House in 1894. The project reveals the idea behind the building – a rather grand longitudinal house with volumes of different height: a two-storey main block with a mansard roof, a spacious winter garden and an expressive vertical accent in the shape of a square tower topped by a spire. The arrangement of volumes and façade solutions demonstrate the principles of harmony and symmetry. Volute gables crown and accentuate the central axis of façades and their parts. A visually attractive contrast is created between red-brick masonry and abundant elements of light decorative sculpture. The layout of the building, envisioning a high level of comfort, is commensurate with the commissioner’s status and the rationalist ideas of the epoch. The architect has functionally grouped premises into representative, private and household quarters. The location of the manor house on the Daugava riverbank parallel to the river has ensured a presentable, picturesque composition harmonised with its surroundings. Manor house construction began around 1898 and the building was completed in 1901. Some works continued later too, for instance, improvements were finished in 1911 with the installation of running water and sewerage systems. The architectural and artistic solution of Koknese Manor House, including its design as well as implementation, can be seen as an outstanding example of German Neo-Renaissance style in Latvia’s history of architecture.

2

Ewangelicka szkoła dla chłopców w Oleśnicy. Treści ideowe dekoracji budynku szkolnego

72%

Lisowska A.

Kwartalnik Architektury i Urbanistyki

|

2008

|

tom T. 53, z. 3

52-63

PL

W latach 1911-13 wybudowano w Oleśnicy nowoczesny obiekt szkolny mający pomieścić około 1000 uczniów. Neorenesansowy budynek nawiązywać miał do tradycji książęcego zamku. Szkoła spełniała ówczesne wymogi nauczania, posiadała salę sportowo-bankietową, nowocześnie urządzone sale lekcyjne, takie jak do fizyki czy rysunku. Budynek był bardzo dobrze doświetlony dzięki dużym oknom. Na dziecińcu szkolnym oprócz boiska do gimnastyki znalazł się również ogródek do lekcji botaniki. Duży gmach posiadał bogaty detal o symbolice związanej bezpośrednio z funkcją obiektu, jak również podkreślający związki szkoły z miastem (herby). W 1930 roku oddano do użytku nową część dobudowaną do obiektu. Przeznaczona ona była na szkołę średnią mającą kształcić pracowników administracji, handlu i przemysłu. Część ta została doskonale zharmonizowana z istniejącą bryłą.

EN

The modern school building in Oleśnica, holding approximately 100 pupils, was built in 1911-13. The shape of the neo-renaissance building was intended to refer to the tradition of a prince's castle. The school fulfilled the educational requirements of that time, has a sport-banquet room, and physics and drawing classrooms with modern equipment. The building was very well lit thanks to large windows. The school courtyard, as well as an athletic field, also hosted a garden for botanical classes. The large edifice had a rich detail of symbols related to the building's function, and also emphasising the relationship of the school and the city (coats of arms). The new extension to the building was completed in 1930. It was dedicated to a high school intended to educate employees of administration, trade and industry. This part was harmonised with the existing building.

3

Conservation of the neo-Renaissance house at Studencka Street 14 in Kraków with the use of hydraulic lime

72%

Sadowska E. J.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2015

|

tom Y. 112, iss. 6-A

167--181

EN

The house near the crossing of Studencka Street and Garncarska Street, designed by Władysław Ekielski, was built over 100 years ago for Mr Wiktor Barabasz, director of the Conservatorium and founder of the Kraków Academic Choir, pianist and owner of the Grand and Upright Piano and Harmonium Storehouse. The two-storey building was made of brick and its three interior façades were given a finish with hydraulic lime. Due to the efforts of the owners' cooperative, renovation of the façade started in 2011; it was partially financed from grants of the Social Committee for the Restoration of Kraków Historic Sites and Monuments. The renovation was designed by arch. Maria Fischinger. The conservation work was performed by AC Konserwacja, which possesses extensive experience in working with modern hydraulic lime. The material itself is produced in the Experimental Institute of Glass and Ceramics in Kraków, from domestic marl clay by means of calcination. It has properties that are very close to the historic version, especially resilience to atmospheric conditions and a warm, gold colour. The effect of the renovation, which was performed with great care and skill, is phenomenal.

PL

Kamienica u zbiegu ulic Studenckiej i Garncarskiej projektu Władysława Ekielskiego, która została wzniesiona dla Wiktora Barabasza, pianisty, właściciela Składu Fortepianów, Pianin i Harmonium, to murowany z cegły dwupiętrowy dom, który trzy zewnętrzne elewacje miał wykończone przy pomocy cementu romańskiego. Na skutek starań wspólnoty współwłaścicieli w 2011 roku rozpoczęto etapami remont elewacji. Projekt wykonała arch. Maria Fischinger. Remont konserwatorski prowadzony był przez firmę AC Konserwacja mającą duże doświadczenie w pracach z użyciem współczesnego cementu romańskiego. Materiał ten produkowany w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Szkła i Ceramiki w Krakowie z krajowych margli ilastych drogą prażenia ma zbliżone do historycznego właściwości, zwłaszcza doskonałą odporność na warunki atmosferyczne.

4

Ze studiów nad recepcją problemów architektury między neoklasycyzmem i historyzmem w sztuce krajów nordyckich XIX wieku

51%

Tołłoczko T. , Tołłoczko Z.

Wiadomości Konserwatorskie

|

2012

|

tom Nr 32

7-30

PL

Celem zaprezentowanego w tym miejscu eseju jest zapoznanie czytelnika polskiego z, niestety niedocenianą nadal, architekturą krajów skandynawskich i Finlandii w dziewiętnastym stuleciu. Podstawową trudnością niniejszego opracowania pozostaje nader skromna, wręcz uboga, baza źródłowa w literaturze polskiej o neoklasycyzmie, historyzmie i eklektyzmie w tym regionie północnej Europy. Tym problemem interesował się niegdyś Piotr Krakowski, współtwórca, wraz z Zofią Ostrowską-Kębłowską, podwalin wiedzy na temat środkowoeuropejskiego historyzmu i eklektyzmu. Przedmiotowy esej jest przeto hołdem złożonym pamięci Profesora Piotra Krakowskiego, który onegdaj zachęcił niżej podpisanych autorów do wypełnienia znaczącego naukowego niedostatku wiedzy o architekturze tego obszaru kultury europejskiej.

EN

The aim of this essay is acquainting the Polish leader with the still not sufficiently appreciated architecture of the Scandinavian countries and Finland in the nineteenth century. The basic diffi culty in this study has been an extremely limited, not to say poor, resource base in Polish literature concerning neo-classicism, historicism and eclecticism in that region of northern Europe. The problem was once of interest to Piotr Krakowski who, together with Zofi a Ostrowska-Kębłowska, created the foundations of knowledge concerning the centralEuropean historicism and eclecticism. The current essay is therefore a homage paid to the memory of Professor Piotr Krakowski who once encouraged the authors of this article to fi ll in the signifi cant scientifi c gap in the knowledge regarding architecture of this area of European culture.

5

Eugeniusz Czyż 1879-1953 architekt i konstruktor : część pierwsza do roku 1933

44%

Blum B.

Czasopismo Techniczne. Architektura

|

2008

|

tom R. 105, z. 7-A

3-40

PL

Eugeniusz Czyż (1879-1953), inżynier, architekt, budowniczy i konstruktor, ukończył Politechnikę w Rydze (1903), w latach 1906-1917 pracował w administracji rosyjskiej, w latach 1918-1922 architekt miejski w Bierdziańsku (płd. Rosja), w latach 1922-1939 kierownik biura projektów w Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach k. Radomia. Wykonał ok. 100 projektów budowli mieszkalnych, przemysłowych i użyteczności publicznej. Najlepsze z nich: Kasyno PWP, Biura Główne - zmodernizowany klasycyzm (1928-1930), po 1934 r. przechodzą w funkcjonalizm: szpital i łaźnia z basenem dla PWP Pionki (1937-1938).

EN

Eugeniusz Czyż (1879-1953), engineer, architect, builder and constructor, finished Polytechnic in Ryga (1903), 1906-1917 in Russian's administration, 1918-1922 urban architect in Bierdziańsk (south Russia), 1922-1939 a manager of projects' office in the National Gunpowder's Factory in Pionki, near Radom. He has done about 100 projects of livable buildings, of industrial and public serviceableness. The best of them: Casino PWP, Main Offices - modernized classicism (1928-1930), after 1934 they transit into functionalism: hospital and public bath with swimming pool for PWP Pionki (1937-1938).