Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Czy globalizacja rozwiązuje problemy współczesnego świata? O globalizacji krytycznie

100%

Kaczmarek T. T.

Myśl Ekonomiczna i Polityczna

|

2011

|

nr 4(35)

67-78

EN

Globalization is a gradual process of integrating an increasing number of state economies above their borders through the enlargement of mutual investment, production, trade and corporate links. It will result in the establishment of a world economic system with considerable correlation. General process of globalization is shaped by long-term and comprehensive transformations within three field, namely scientific-technological progress, international competition and liberalization of the international flow of goods and capitals. Implication of the globalization process is closely linked with the expansion and actions of transnational corporations, being main entities of direct investments in world markets. In the situation of a growing economic power of transnational corporations and a relatively weakening authority of national states over the activity of corporations, a social opposition is growing and is expressed by various organizations. A cross section of globalization opponents is very wide. It includes trade union activists, defenders of human and consumer’s rights, a number of various ecological organizations, as well as representatives of farmers from poor and rich countries. Antiglobalists, being spokespersons of underdeveloped countries oppose the liberalization of capital and financial markets, which contributed to world financial crises in the nineties of the 20th century. Quite common dissatisfaction with the process of globalization results from a lack of visible benefits expected by societies of individual countries in the world.

2

The External Component of National Economic Security

71%

Bulatova O. , Trofymenko M. , Karpenko O. , Fedorov E.

Przegląd Strategiczny

|

2020

|

nr 13

425-437

PL

Celem pracy jest określenie wpływu handlu zagranicznego na kształtowanie się bezpieczeństwa gospodarczego kraju. Przemiany zachodzące w światowym rozwoju gospodarczym, degradacja światowego otoczenia finansowego i narastające napięcia geopolityczne potęgują podstawowe zagrożenia dla rozwoju światowej gospodarki w obecnych warunkach. W związku z tym rządy aktywnie wykorzystują szeroką gamę narzędzi w celu zapewnienia wzrostu gospodarczego i odpowiedniego poziomu konkurencyjności swoich gospodarek, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa narodowego, co jest istotne dla badania zewnętrznego komponentu bezpieczeństwa ekonomicznego kraju. Aby osiągnąć cel posłużono się ogólnymi metodami naukowymi i specyficznymi metodami badawczymi, takimi jak: metoda analizy, abstrakcji i syntezy (w badaniu protekcjonizmu jako polityki i praktyki oraz instrumentów neo-protekcjonizmu); metoda klasyfikacji i uogólnienia (w celu usystematyzowania form protekcjonizmu i neo-protekcjonizmu); oraz metody ekonomiczne i statystyczne (ocena wpływu handlu zagranicznego na rozwój bezpieczeństwa gospodarczego kraju). Wykazano, że nasilenie się zagrożeń dla rozwoju gospodarki światowej doprowadziło do transformacji polityk handlowych i zmian w stosowaniu instrumentów regulacji handlu zagranicznego, co wpływa na bezpieczeństwo gospodarcze krajów będące istotnym składnikiem ich bezpieczeństwa narodowego. Przeanalizowano nowoczesne instrumentarium polityki handlowej i gospodarczej, z którego korzystają państwa w celu zapewnienia sobie bezpieczeństwa. Przeprowadzono analizę porównawczą rozwoju handlu zagranicznego UE i Ukrainy oraz określono cechy wpływu komponentu handlu zagranicznego na kształtowanie się bezpieczeństwa gospodarczego. Wykazano, że w warunkach światowego kryzysu gospodarczego rozprzestrzeniały się ukryte formy protekcjonizmu, który jest stosowany na różnych poziomach polityki gospodarczej (globalnym, regionalnym, krajowym). Zaproponowano systematyzację specyficznych cech i form neo-protekcjonizmu, które odróżniają go od protekcjonizmu. Udowodniono, że procesy globalne skłaniają rządy krajowe do wprowadzania działań deregulacyjnych i poprawy jakości instytucji, a z drugiej strony regulacja gospodarki przyczynia się do rozprzestrzeniania się korupcji i rozrostu szarej strefy w gospodarkach narodowych.

EN

The purpose of this paper is to determine the impact of the foreign trade component on the formation of national economic security. Transformations occurring in the world’s economic development, the deterioration of the global financial environment, and increasing geopolitical tensions have intensified the main risks to the development of the global economy in today’s conditions. Therefore, national governments are actively using a wide range of tools to ensure economic growth and the appropriate level of competitiveness of their respective economies while ensuring national security, which is relevant for the study of the external component of national economic security. To achieve the aim, general scientific and specific research methods are used, such as methods of analysis, abstraction and synthesis (in the study of protectionism as a policy and practice, instruments of neo-protectionism); methods of classification and systematic generalization (to systematize the forms of protectionism and neo-protectionism); economic and statistical methods (to assess the impact of foreign trade on the development of national economic security). It is demonstrated that the intensification of the risks to the development of the global economy has led to the transformation of trade policies, changes in the use of foreign trade regulation instruments, which affects the economic security of various countries as a major component of their national security. The modern trade and economic policy toolbox used by various countries to ensure national security is analyzed. A comparative analysis of the development of foreign trade of the EU and Ukraine has been carried out, and the features of the influence of the foreign trade component on the formation of economic security have been determined. It is demonstrated that, in the conditions of a global economic crisis, hidden forms of protectionism implemented at various levels of economic policy (global, regional, national), have spread. A classification of specific features and forms of neo-protectionism, that distinguish it from protectionism, is proposed. It is substantiated that global processes encourage national governments to implement deregulatory measures and improve the quality of institutions, while regulated economies contribute to the spread of corruption and grey areas in national economies.

3

National security excuse for the neo-protectionist trade policy of president’s Trump administration

63%

Ławniczak R.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2018

|

tom R. 8, Nr 14

477--488

EN

In March 2018, the newly elected President of the United States, Donald Trump, surprised the world by triggering a trade war with his largest trading partners. He announced that he would introduce 25% and 10% of customs tariffs on imports of steel and aluminium. Besides he threatened to impose duties on imports of European cars, as well as on the entire list of other products, as long as the trading partners do not stop unfair trading practices and will not reduce their own barriers to American products. In the article, the author tries to explain why protectionist measures of the American administration should be defined as “neo-protectionism”, and why and if justly those protectionist steps President Trump justifies as a “threat to national security”.

PL

W marcu 2018 nowo wybrany Prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump zaskoczył świat, wywołując wojnę handlową ze swymi największymi partnerami handlowymi. Na początek ogłosił wprowadzenie 25% i 10% barier celnych na import stali i aluminium. W następnej kolejności zagroził objęciem cłami również importu europejskich samochodów i całej listy innych produktów, o ile partnerzy handlowi nie zaprzestaną nieuczciwych praktyk handlowych i nie obniżą własnych barier dla produktów amerykańskich. W artykule autor stara się wyjaśnić, dlaczego protekcjonistyczne posunięcia administracji amerykańskiej należy zdefiniować jako „neoprotekcjonizm” oraz dlaczego i czy słusznie oficjalne uzasadnienie podjęcia kroków protekcjonistycznych prezydent Trump uzasadnia „zagrożeniem dla bezpieczeństwa narodowego”.

4

Protectionism and the global trade stagnation

51%

Vitale A.

Przegląd Europejski

|

2020

|

nr 4(58)

147-153

EN

The protectionism of the last twelve years is forcing many countries to backtrack in the face of the devastating consequences of those policies on their economies and the world trade. The pandemic COVID-19 has highlighted even more how those policies may be destructive and produce impoverishment. The current global pandemic crisis is producing an abrupt and probably very long braking effect on international trade. However, it would be wrong to consider it as the exclusive or the most important cause of global trade stagnation. In fact, the ground had already been prepared by the economic-financial crisis of 2007–2008 and in particular by the choices of “economic nationalism” of neo-protectionist type, which made a precise political use of the modern linear border. Globalisation means mainly the overcoming of political barriers, borders, and the opening to the global free trade market. On the contrary, it is now still hindered by heavy political factors, among which protectionism has been the main one for many years. Those policies, implemented on the large areas by major world powers, have caused a long phase of “de-globalisation”, characterised by the renewed use of the modern border to enclose economies, well before the pandemic crisis.

PL

Protekcjonizm ostatnich dwunastu lat zmusza wiele krajów do wycofania się w obliczu niszczycielskich skutków tej polityki dla ich gospodarek i światowego handlu. Pandemia COVID-19 jeszcze bardziej uwydatniła, jak omawiana polityka może być destrukcyjna i prowadzić do zubożenia. Obecny globalny kryzys pandemiczny spowodował nagłe i prawdopodobnie długotrwałe hamowanie handlu międzynarodowego. Byłoby jednak błędem traktowanie go jako wyłącznej lub najważniejszej przyczyny stagnacji w światowym handlu. W rzeczywistości grunt został już przygotowany przez kryzys ekonomiczno-finansowy lat 2007–2008, a w szczególności przez wybory „nacjonalizmu ekonomicznego” typu neo-protekcjonistycznego, który precyzyjnie wykorzystał politycznie nowoczesną granicę liniową. Globalizacja to przede wszystkim pokonywanie barier politycznych, granic i otwarcie na światowy rynek wolnego handlu. Jednak nadal utrudniają to czynniki polityczne, wśród których protekcjonizm od wielu lat jest uważny za główny czynnik. Polityka ta, realizowana na dużych obszarach przez główne mocarstwa światowe, spowodowała długą fazę „deglobalizacji”, charakteryzującą się ponownym wykorzystaniem nowoczesnej granicy do zamknięcia gospodarek na długo przed kryzysem pandemicznym.

5

Protectionism and the global trade stagnation

51%

Vitale A.

Przegląd Europejski

|

2020

|

tom 2020(4)

147-153

EN

Protekcjonizm ostatnich dwunastu lat zmusza wiele krajów do wycofania się w obliczu niszczycielskich skutków tej polityki dla ich gospodarek i światowego handlu. Pandemia COVID-19 jeszcze bardziej uwydatniła, jak omawiana polityka może być destrukcyjna i prowadzić do zubożenia. Obecny globalny kryzys pandemiczny spowodował nagłe i prawdopodobnie długotrwałe hamowanie handlu międzynarodowego. Byłoby jednak błędem traktowanie go jako wyłącznej lub najważniejszej przyczyny stagnacji w światowym handlu. W rzeczywistości grunt został już przygotowany przez kryzys ekonomiczno-finansowy lat 2007–2008, a w szczególności przez wybory „nacjonalizmu ekonomicznego” typu neo-protekcjonistycznego, który precyzyjnie wykorzystał politycznie nowoczesną granicę liniową. Globalizacja to przede wszystkim pokonywanie barier politycznych, granic i otwarcie na światowy rynek wolnego handlu. Jednak nadal utrudniają to czynniki polityczne, wśród których protekcjonizm od wielu lat jest uważny za główny czynnik. Polityka ta, realizowana na dużych obszarach przez główne mocarstwa światowe, spowodowała długą fazę „deglobalizacji”, charakteryzującą się ponownym wykorzystaniem nowoczesnej granicy do zamknięcia gospodarek na długo przed kryzysem pandemicznym.