Badania nad tłumieniem myśli mają na celu ustalenie, czy osoba pragnąca pozbyć się ze świadomości pewnych treści, jest w stanie to zrobić. Wyniki tych badań wydają się sprzeczne: część wskazuje na skuteczność tłumienia myśli, a część na jego paradoksalne następstwa. Rozbieżność wyników może być spowodowana wykorzystaniem odmiennych narzędzi pomiaru, tworzących różne warunki dla tłumienia lub wiążących się z działaniem innych zmiennych zakłócających. Przedmiotem artykułu jest przegląd używanych metod badania skuteczności tłumienia myśli wraz z analizą ich trafności wewnętrznej i zewnętrznej.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Opracowanie stanowi prezentację polskiej wersji the Multiple Stimulus Types Ambiguity Tolerance Scale (MSTAT-II), opracowanego przez D. L. McLaina, krótkiego, składającego się z 13 stwierdzeń, narzędzia pomiaru mieszczącej się w zakresie od awersji do przyciągania orientacji po-znawczej jednostki wobec bodźców złożonych, nieznanych i nierozwiązywalnych. Celem badania było określenie trafności i rzetelności skali. Wzięło w nim udział 303 studentów pierwszego roku studiów, będących w wieku od 17 do 24 lat, w tym 234 kobiety i 69 mężczyzn. Zdecydowano się na wybór takiej grupy do badań, ponieważ znaczenie tolerancji niejednoznaczności powinno być szczególnie duże w procesie adaptacji jednostki do wymagań sytuacji nowej i złożonej, jaką jest rozpoczęcie studiów. Konfirmacyjna analiza czynnikowa pozwoliła na potwierdzenie zakładanej jednoczynnikowej struktury modelu tolerancji niejednoznaczności. Stwierdzono ponadto umiarkowany pozytywny związek wyników tej skali z wynikami the Tolerance for Ambiguity Scale (TAS) Hermana i współpracowników, przeznaczonej do badania tolerancji niejednoznaczności, oraz pozytywny związek z ekstrawersją, otwartością na doświadczenie, sumiennością, afektem pozytywnym i satysfakcją z życia, a także negatywny związek z neurotycznością i afektem negatywnym. Wyniki analiz ukazują, iż polska wersja the Multiple Stimulus Types Ambiguity Tolerance Scale stanowi rzetelne (α Cronbacha = 0,85) narzędzie pomiaru tolerancji niejednoznaczności.
EN
This paper presents the Polish version of the Multiple Stimulus Types Ambiguity Tolerance Scale (MSTAT-II) developed by D. L. McLain: a short 13-item measure of an individual’s orientation, ranging from aversion to attraction, toward stimuli that are complex, unfamiliar, and insoluble. The aim of the study was to determine the validity and reliability of the scale. The participants in the study were 303 first-year students, aged 17 to 24: 234 women and 69 men. The authors chose this kind of sample because the significance of ambiguity tolerance should be particularly high in the case of the individual’s adaptation to the demands of a new and complex situation, such as the beginning of studies. Confirmatory factor analysis confirmed the hypothesized one-factor structure of the model of ambiguity tolerance. The study also revealed a moderate positive relationship between MSTAT-II/PL scores and scores on the Tolerance for Ambiguity Scale (TAS) by Herman and colleagues, measuring ambiguity tolerance; MSTAT-II/PL scores were positively related to extraversion, openness to experience, conscientiousness, positive affect, and satisfaction with life, as well as negatively related to neuroticism and negative affect. The results obtained support the use of the Polish version of the Multiple Stimulus Types Ambiguity Tolerance Scale as a reliable (Cronbach’s α = .85) and valid measure of ambiguity tolerance.
Different ways of understanding the psychological pain, its causes and ways to measure this variable were described in the presented article. Special attention was paid to Edwin Shneidman’s concept, in which the psychological pain along with cognitive constriction in which death is seen as the only source of interruption of suffering, is the basic source of suicidal thoughts and behaviours. According to Shneidman’s concept, the source of pain lies in the frustration over important needs and without satisfying them man is not able to function. The most popular tools for the study of psychological pain were listed. The studies which show the relation between the psychological pain and suicidal tendencies and personality variables were overviewed. Most of them indicate that psychological pain has stronger relations with the occurrence of suicidal thoughts and attempts than the feeling of hopelessness and levels of depression. It was also shown that the most important factors contributing to suicidal attempts (namely feelings of hopelessness, depression and psychological pain) are highly correlated, but at the same time they retain their autonomy. In some studies, it was also found out that psychological pain plays a causal role in suicidal tendencies and that the change in suicidal thoughts is determined by changes in the level of psychological pain. The article also includes demands for further research on the psychological pain. It was pointed out that the research on psychological pain covered the period of the last decade, so it is something new. It is advisable to conduct research on psychological pain relations with other (than suicidal tendencies) self-destructive behaviours, such as, for example, psychoactive substance abuse and the factors that protect against suffering from it. It is also worth to explore the relationship between the experience of physical and psychological pain and suicidal tendencies.
PL
W artykule omówiono ujęcia bólu psychicznego i jego przyczyny oraz sposoby pomiaru tej zmiennej. Szczególną uwagę zwrócono na koncepcję Edwina Shneidmana. Według niej ból psychiczny – wraz z poznawczym zawężeniem, w którym śmierć jawi się jako jedyny sposób na przerwanie cierpienia – to podstawowe źródło myśli i zachowań samobójczych. Zgodnie z ujęciem Shneidmana źródło bólu tkwi we frustracji ważnych potrzeb. Bez ich zaspokojenia człowiek nie jest w stanie funkcjonować. W tekście wymieniono najpopularniejsze narzędzia do badania bólu psychicznego i dokonano przeglądu prac wskazujących na jego związki z myślami i zachowaniami samobójczymi. W badaniach wykazano, że najważniejsze czynniki zaangażowane w podejmowanie zachowań samobójczych, tj. poczucie beznadziejności, depresja i ból psychiczny, są ze sobą silnie skorelowane, ale jednocześnie zachowują odrębność. Okazało się również, iż ból psychiczny odgrywa przyczynową rolę w powstawaniu skłonności samobójczych, a zmiana w myślach samobójczych jest wyznaczana przez zmiany poziomu bólu psychicznego. W artykule zawarto też postulaty dotyczące dalszych kierunków badań nad bólem psychicznym. Zwrócono uwagę, że rozważania nad nim przypadają na ostatnią dekadę, są więc czymś nowym. Wskazane jest prowadzenie badań nad związkami bólu psychicznego z innymi niż tendencje samobójcze zachowaniami autodestrukcyjnymi, np. z nadużywaniem substancji psychoaktywnych, oraz nad czynnikami chroniącymi przed cierpieniem z powodu tego bólu. Warte poznania wydają się ponadto relacje między odczuwaniem bólu fizycznego i psychicznego a tendencjami suicydalnymi.
Background Analyzes of negative consequences of workaholism are ambiguous, and various studies have been conducted with different measurement tools. Thus, the objective of the current research was to find the answer to the question about relationships between workaholism measured with varied tools and mental health, stress experienced in life and at work, negative affect, and work–family conflicts. Material and Methods The study was conducted in a group of 178 subjects (71 men, 107 women, aged 23–66), with a minimum work experience of 4 years. To measure workaholism 4 different research tools, based on different conceptualization of this construct, were used: Workaholism Battery (Work-Bat) by Spence and Robbins, Work Addiction Risk Test (WART) by Robinson, Scale of Workaholism as Behavioral Tendencies (SWBT) by Mudrack and Naughton, and The Scale of Being Absorbed by Work (SZAP) by Golińska. To measure possible consequences of workaholism the following tools were employed: General Health Questionnaire-28 (GHQ-28) by Goldberg, Scale of Work–Family/Family–Work Conflict (WFC/FWC) by Netemeyer et al., Perceived Stress Scale (PSS) by Cohen et al., Brief Scale of Vocational Stress (BSVS) by Stanton et al. and Mood Scale by Wojciszke and Baryła. Results The strongest relationships between workaholism and its negative consequences for the functioning of the unit can be observed using 2 diagnostic methods, respectively: WART and SZAP adapted by Golińska. Other diagnostic tools (Work-Bat and SWBT) have insignificant relationships with possible negative consequences of workaholism. Conclusions The applied method of measuring workaholism seems to be of great importance in predicting possible consequences-different conceptualizations of phenomena leading to different results, which is important for researchers and practitioners involved in the issue of workaholism. There is a need for further work on the conceptualization and operationalization of the workaholism phenomenon. Med Pr 2016;67(4):467–476
PL
Wstęp Analizy dotyczące negatywnych następstw pracoholizmu są niejednoznaczne, a badania dotychczas prowadzono z użyciem różnych narzędzi pomiaru. Celem niniejszych badań była więc odpowiedź na pytanie o zależność pracoholizmu mierzonego różnymi narzędziami od stanu zdrowia psychicznego, stresu odczuwanego w życiu i w pracy, negatywnego afektu i konfliktu na linii praca–życie rodzinne. Materiał i metody Badaniom poddano 178 osób (71 mężczyzn, 107 kobiet) w wieku 23–66 lat, pracujących od co najmniej 4 lat. Do badania pracoholizmu zastosowano 4 narzędzia, bazujące na odmiennych konceptualizacjach tego konstruktu: Work-Bat (Workaholism Battery) Spence i Robbins, Kwestionariusz do Pomiaru Uzależnienia od Pracy (Work Addiction Risk Test – WART) Robinsona, Skalę Pracoholizmu jako Tendencji Behawioralnej (Scale of Workaholism as Behavioral Tendencies – SWBT) Mudracka i Naughton oraz Skalę Zaabsorbowania Pracą (The Scale of Being Absorbed by Work – SZAP) Golińskiej. Do pomiaru możliwych negatywnych następstw zastosowano: 28-pytaniowy Kwestionariusz Ogólnego Stanu Zdrowia (General Health Questionnaire-28 – GHQ-28) Goldberga, Skalę do Badania Konfliktu Praca–Rodzina (P–R) i Rodzina–Praca (R–P) (Scale of Work–Family/Family–Work Conflict – WFC/FWC) Netemeyera i wsp., Skalę Spostrzeganego Stresu (Perceived Stress Scale – PSS) Cohena i wsp., Krótką Skalę do Mierzenia Stresu w Pracy (Brief Scale of Vocational Stress – BSVS) Stantona i wsp. oraz Skalę Nastroju (Mood Scale) Wojciszke i Baryły. Wyniki W przeprowadzonych badaniach najsilniejszy związek pracoholizmu z jego negatywnymi następstwami dla funkcjonowania jednostki zaobserwowano w przypadku zastosowania 2 metod diagnostycznych – WART i SZAP w adaptacji Golińskiej. Pozostałe narzędzia diagnostyczne (Work-Bat i SWBT) wykazują bardzo słaby i na ogół nieistotny związek z wybranymi aspektami funkcjonowania jednostki, co wskazuje, że wyniki uzyskane z ich zastosowaniem nie pozwalają na przewidywanie negatywnych następstw pracoholizmu. Wnioski Zastosowana metoda pomiaru pracoholizmu zdaje się być kluczowa w predykcji jego potencjalnych skutków – różne konceptualizacje zjawiska prowadzą do uzyskania zróżnicowanych wyników, co ma istotne znaczenie dla badaczy i praktyków zajmujących się zagadnieniem pracoholizmu. Istnieje potrzeba dalszych prac nad konceptualizacją i operacjonalizacją pojęcia pracoholizmu. Med. Pr. 2016;67(4):467–476
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.