Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

W REFLEKSJI RELIGIOZNAWCZEJ: NADZIEJA DLA JUDASZA?

100%

Majewski J.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2007

|

tom 8(1)

139-139

2

W REFLEKSJI RELIGIOZNAWCZEJ: NADZIEJA DLA JUDASZA?

100%

Majewski J.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2007

|

tom 8(1)

139-139

3

Głosić światu Logos nadziei. Posłannictwo Kościoła w świetle Verbum Domini Banedykta XVI

88%

Ptak R.

Sympozjum

|

2013

|

nr 2(25)

105-122

EN

The Church’s Mission in modern world is realized through the proclamation of the word of God, as a Good News. The source of the Church’s mission is a revealing God, who invites each person for trinitarian community of the Father, the Son and the Holy Spirit. The Church called to existence by God’s Son, Word-Logos, proclaims Him as “Logos of Hope” through missio ad gentes and the new evangelization. In this task the testimony of Christian life plays an irreplaceable role. The Word of God, like the Christian faith itself, has a profoundly intercultural character; it is capable of encountering different cultures and in turn enabling them to encounter one another. Interreligious dialog, led by the Church, is a particular instrument of inculturation. It searches for the common points, together with other religious representatives and denominations on both theological and anthropological basis.

4

Mistrz jako pielgrzym nadziei

75%

Jazukiewicz I.

Roczniki Pedagogiczne

|

2009

|

tom 1(37)

39-50

EN

Hope provides life with sense. Therefore it is important to experience it, to express and sustain it. Hope reveils the condition of contemporary human beings. It never leaves them; on contrary, they can abandon hope. Master is a source of hope for the others – this is a person of extraordinary knowledge of things and rightousness. In a relationship with a disciple, master encourages him or her to work on their personality, being an example of endurance on the path of self-development. We can distinguish two concepts of mastership. The methodic one – emphasizes one's perfect knowledge and ability to use it. According to it, one can learn the master's pattern of behaviour. The goal is one's perfection. The second concept – the personalist one – promotes sacrifition of one's perfection in service to fellowmen. One's perfection is not a goal here, but has its own goal: this is the disciple's growth. In upbringing only the personalist mastership makes it possible to experience the master's existence in its entirety, which represents the hope for the disciples development.

5

Nadzieja i ton afektywny narracji a wzrost potraumatyczny osób, które utraciły sprawność ruchową

75%

Zięba M.

Roczniki Psychologiczne

|

2015

|

tom 18

|

nr 1

41-59

PL

Artykuł prezentuje wyniki badania 50 osób, które na skutek wypadku utraciły sprawność ruchową. Analiza treści przeprowadzonych z nimi wywiadów narracyjnych wskazuje na to, że pozytywny ton afektywny opowiadań o wypadku i jego wpływie na życie jednostki wiąże się z wyższym poziomem wzrostu potraumatycznego. Innymi czynnikami sprzyjającymi doświadczaniu wzrostu potraumatycznego okazały się nadzieja na sukces i nadzieja podstawowa, a także obecność w treści narracji motywu sprawczości.

EN

In the article we present data collected from 50 people who lost their motor ability in accidents. Analyses of narrative interviews conducted with the accident victims suggest that a positive affective tone of narratives about the accident itself and the accident's influence on later life is connected to higher levels of posttraumatic growth. Other factors facilitating the experience of post-traumatic growth were hope and basic trust, as well as the theme of agency present in the narratives.

6

Academic versus practical (How to balance the theoretical and the applied in the postmodern situation)

75%

Žilová Z.

Studia Philosophiae Christianae

|

2014

|

tom 50

|

nr 3

131-144

EN

Europe and America are culturally interrelated areas. However, as they developed in their specific conditions both show differences among which European academic and American practical emerge as the most significant. Consequently, this influences the understanding and dealing with the real world and further challenges that have appeared on the both sides. Practical courageous approach stimulates the fight for a better world; however, ontological conservatisms protect human values and the very foundations of Western civilization. Although we are witnesses of incredible development and progress, the return to the traditional values and sacred is required since they guarantee to preserve and protect that what has been built for centuries. Both areas have something to offer in this mission.

7

Hope for success and styles of coping with stressful situations of women aged 25–35 experiencing domestic violence in marriage

63%

Makara-Studzińska M. , Madej A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

tom 16

|

nr 1

15-20

EN

Introduction: The case of violence against women is an up-to-date topic much publicized in the society. Police data confirm that the number of home interventions increases by the year, with women as the main group of victims of violent behaviour. A number of questions, therefore, arise, inter alia: how do women cope with the difficulties they face, and how do they evaluate their chances for the improvement of their life situation? The aim of the study is to show the styles of coping with stressful situations and the level of hope for the success of women experiencing violence in their marriage. Material and methods: The study covered two groups of women aged 25–35. The research tool was Hope for Success Questionnaire and Coping Inventory for Stressful Situations. The results were subject to statistical analysis. Results: Women experiencing violence in marriage received significantly lower scores on the task-oriented style scale. The same group of women is characterised by significantly higher results obtained on the emotion-oriented style scale. There was no statistically significant difference between the groups in terms of the avoidance-oriented style scale. The analysis of the results obtained in the Hope for Success Questionnaire shows that women abused by their husbands do not exhibit much hope for success. Conclusions: Women experiencing violence in marriage apply the emotion-oriented style, whereas women free from violence – the task-oriented style. Both groups surveyed apply the avoidance-oriented style in the same degree. Women abused by their husbands do not achieve high results as far as hope for success is concerned.

PL

Wstęp: Problem stosowania przemocy wobec kobiet jest obecnie bardzo aktualny i nagłaśniany w społeczeństwie. Dane policyjne potwierdzają, iż z roku na rok wzrasta liczba interwencji domowych, w których najczęstszymi ofiarami zachowań o charakterze przemocowym są kobiety. W związku z tym pojawia się szereg pytań, między innymi: w jaki sposób kobiety radzą sobie z napotykanymi trudnościami oraz jak oceniają szansę na poprawę swojej sytuacji życiowej? Celem niniejszego badania jest ukazanie stylów radzenia sobie w sytuacjach stresowych oraz poziomu nadziei na sukces kobiet doświadczających przemocy w małżeństwie. Materiał i metody: W badaniu wzięły udział dwie grupy kobiet w wieku 25–35 lat. Narzędzia badawcze stanowiły Hope for Success Questionnaire oraz Coping Inventory for Stressful Situations. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wyniki: Kobiety doświadczające przemocy w małżeństwie uzyskały istotnie niższe wyniki w skali the task-oriented style. Grupa tych samych kobiet charakteryzuje się znacznie wyższymi wynikami uzyskanymi w skali the emotion-oriented style. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między badanymi grupami w zakresie the avoidingoriented style. Analizując wartości otrzymane w Hope for Success Questionnaire, można stwierdzić, że kobiety maltretowane przez mężów nie mają zbyt wielkiej nadziei na odniesienie sukcesu. Wnioski: Kobiety doświadczające przemocy w małżeństwie stosują styl skoncentrowany na emocjach, kobiety bez przemocy – styl skoncentrowany na zadaniu. Obydwie grupy równie często stosują styl skoncentrowany na unikaniu. Kobiety maltretowane przez mężów nie osiągają wysokich wyników w zakresie nadziei na sukces.

8

Nadzieja na prawdę – prawda o nadziei. Aspekt pedagogiczny

63%

Hiszpańska B.

Roczniki Pedagogiczne

|

2009

|

tom 1(37)

5-18

DE

Personalstruktur hebt den Menschen unter dem Universum hervor, und ihrer Eigenschaften gehört dieErkenntnisfähigkeit der Wahrheit, Fähigkeit der freien Wahl und Lieben andere Menschen. Eine spezifische Fähigkeit ist auch die Hoffnung, die am engsten mit dem Persönlichkeitsmaß verbunden ist. Die Beziehung zwischen der Wahrheit und der Hoffnung betrifft die Notwendigkeit des Überschreitens der Beschränkung, die in dem Erkenntnisprozess vorkommen einerseits und andererseits gibt die Wahrheit der Hoffnung den Sinn. Im Ergebnis wird die Wahrheit der Hoffnungsgegenstand sowie Hauptkriterium für ihre Begründung, das sie von der Naivität und von der Gedankenlosigkeit unterscheidet. Man kann somit nicht über die Hoffung ohne Erkenntniswahrheit sprechen. Deshalb kann die Erziehung zu der Hoffung ohne die Erziehung zu der Wahrheit nicht auskommen.

9

Piekło XIX wieku. Diagnoza porządku świata w dramacie Imre Madácha Tragedia człowieka

63%

Igliński G.

Prace Literaturoznawcze

|

2014

|

nr 2

29-47

EN

The work represents an attempt at interpretation of the drama by Imre Madách The Tragedy of Man from the philosophy of history perspective. After discussing the initial three images of the work that was necessary considering the laws governing the world formulated there, it analyses only the eleventh image taking place in the 19th c. London. That episode is of key importance as it present the times contemporary to the author and it allows to look later from that perspective at the past and the future of the fates of humanity presented by Madách revealing the conceptions concerning them characteristic for the 19th c.

10

Ku religijnemu nawróceniu: Zmiana postaw, odbudowa tożsamości chrześcijańskiej, odnajdywanie nowych wartości i nadziei

63%

Wdowiszewski A.

Studia Gdańskie

|

2017

|

nr 40

215-232

PL

Tematem nawróceń religijnych zaczęto zajmować się w środowisku psychologów na przełomie XIX i XX wieku. Dostrzegano już w ówczesnym czasie, że życie religijne człowieka ma wpływ na jego postawę i przyjmowane wartości. Zdarza się, iż osoby, które w pewnym momencie życia odeszły od wyznawanej wcześniej wiary, popadają w pustkę egzystencjalną i próbują wtedy zapełnić ją innym rodzajem duchowości – tzw. „duchowością uniwersalną”, która była i jest propagowana m.in. przez ludzi związanych z okultystycznym ruchem o nazwie New Age. Głoszenie nowej wizji duchowości jest zastawianiem pułapki na ludzi poszukujących sensu życia, własnej tożsamości czy pozytywnych wartości. Im silniejsze pragnienie urzeczywistnienia swoich marzeń w tym zakresie, tym jest słabszy mechanizm oceny ewentualnych zysków i strat. Refleksja przychodzi później, gdy zaczynają się problemy natury psychiczno-duchowej. Wtedy człowiek kieruje swe kroki z powrotem ku Bogu.

EN

The topic of religious conversions began to be dealt with in psychologist circles at the turn of the nineteenth and twentieth centuries. At that time it was perceived that the religious life of man influences his attitude and values. Sometimes people who have departed from a preconceived belief at some point in their lives fall into existential emptiness and try to fill the void with another kind of spirituality - universal spirituality, which was and is propagated by people associated with the occult movement called New Age. The announcement of a new vision of spirituality is a trap for people seeking the meaning of life, their own identity or positive values. The stronger the desire to fulfil one’s dreams, in this respect, the weaker the mechanism for assessing one’s profits and losses. Reflection comes later when psychological and spiritual problems begin.

11

Nadzieja jako sprawność woli. O budzeniu i wychowaniu nadziei

63%

Horowski J.

Roczniki Pedagogiczne

|

2012

|

tom 4(40)

|

nr 1

21-36

XX

In Christianity hope is comprehended understood as one of the theological virtues. It is called theological, because God is its direct and proper object, it is infused by God and known only through Divine Revelation. In spite of the fact that supernatural power is necessary for development of the theological virtues, the hope develops in each person in a very different way and religious education can influence this process. In the article the author tries to answer the question how to help young people develop the hope through religious education. For this reason the author uses the word “a habit” instead of “a virtue” in the title. The word “habit” indicates the natural sources of the perfection, which is both the habit and the virtue. The answer to the main question is given in relation to the pedagogical conception based on thomistic philosophy which considers educational problems connected with habits and virtues. The author proves that the hope is the perfection of the will, then discusses how the will develops and which factors can influence the development of the will. Finally the author comes to the conclusion that the development of the hope in the religious dimension can be supported by religious experience.

12

Refleksje o powołaniu w chrześcijańskiej koncepcji wychowania

63%

Jusiak R.

Roczniki Pedagogiczne

|

2009

|

tom 1(37)

83-101

EN

Christian is a religion that assumes the personalistic and integral conception of man. The human individual is an individual and personal being with physical (carnal) and spiritual (religious, eschatological) dimensions. In the process of shaping a mature Christian personality the awareness of vocation, hope for full (physical, intellectual, social, and religious-moral) development, and accomplishment of the human goal worthy of the person play an important role. The awareness of one's own calling, general (to holiness) and personal (to a particular social role), are important elements in Christian education. This education is based on the principles of religion initiated by Jesus, and it consists in conveying His message and self-improvement of the faithful in conformity with the rules of the Gospel. The latter's ideal being the love of God and brotherly love among people. Now analysing the issue of vocation and hope in Christian education one may state that in the light of the Catholic doctrine man is a person capable of development. In this process it is important that the faithful understand their own calling and adopt attitudes of love and hope. Hope strengthens motivation to realise general propositions and individual obligations, that is, social roles. Man is called by God to salvation and definite tasks. With his autonomous decision he responds to this calling by his respective way of life. The latter shoud be imbued with the faith in God, love of God and neighbour, and hope that one has some opportunities for development, perfectibility (to be holy) and eternal life. According to Christian understanding, God with His independent decision endows man with the gift of calling to life and holiness. Man may accept this proposal or not. Acting against God's intention, however, always brings forth dramatic consequences. To sum up, we may say that the attitude of Christian hope helps us overcome the difficulties in our worldly life, so that we can make efforts to accomplish the goal of the Kingdom of God (heaven). The awarness of one's own vocation and a clear goal, i.e. life with God and eternal bliss, are important elements that confer the ultimate sense on human existence and factors conducive to the personal development of man.

13

Nadzieja nadzieją chrześcijańskiej (i nie tylko) pedagogiki

63%

Chrobak S.

Roczniki Pedagogiczne

|

2009

|

tom 1(37)

19-37

EN

Hope is a basic way of coming into the reality of human condition and participating in it creatively. It includes the entirety of dynamic processes of becoming human, and at the same time it indicates the longing of every human being – hope for “complete being”. Through indicating the ontological basis of hope we can disprove philosophical stands and opinions refusing metaphysical value of hope, and perceiving it as a subjective disposition, and conclusively as an illusion. Hope realizes itself in specific existence of a subject. Christians, sharing hopes and fears, joys and disappointments with other people, do not confine themselves to purely human horizon because their hope – rooted in faith in Christ – goes beyond the limits of earthliness. The Gospel as the Good News is in its essence the reason of an undeterred hope. Thus, it can be said that supernatural hope incorporates human hopes; precisely it incorporates those hopes which are worthy human being and correspond with the truth about humans. The work of an educator is above all work with human hope. Working with human hope, an educator makes an effort to develop in their wards their own personal hope. Therefore, an educator confronts their wards as persons and not as a material which can be freely shaped. In this sense an educator is someone who concentrates on what should be and not on what is now.

14

Nadzieja w kontekście aretologicznego przesłania papieża Benedykta XVI

63%

Rusiecki M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2012

|

tom 4(40)

|

nr 2

31-56

FR

Le pape Benoît XVI dans ses lettres encycliques sur l’amour - Deus Caritas est (25 XII 2005) et sur l’espérance - Spe salvi (30 XI 2007) a présenté l’importance de ces vertus pour la vie chrétienne. Déjà auparavant, en tant que le Préfet de la Congrégation pour la doctrine de la foi il s’ occupait de trois vertus théologales en soulignant les liens réciproques entre la foi dans laquelle s’enracine l’espérance et l’amour qui en constitue le couronnement. La foi - „réponse rationnelle à la révélation divine”, offre une profonde explication du sens de la vie humaine à la lumière de la résurrection et dans la communion avec Dieu. Grâce à la foi, mpme dans les moments le plus sombres apparaissent des étincelles du bien qui n’a pu gtre anéanti. De la foi vivante naît l’optimisme, le courage d’exister et l’équilibre intérieur. La foi mobilise le croyant à servir aux valeurs universelles et absolues. Elle le rend capable de témoigner de ces valeurs, surtout quand on s’identifie avec elles. L’espérance chrétienne permet de transgresser des limites du temps. Elle fortifie les fondements de l’existence, ouvre la perspective eschatologique de cette vie. Elle devient une source de joie, de patience, de persévérance, de fidélité aux principes qui aident à continuer le chemin entrepris. L’espérence organise et assure un milieu vital, ouvre la porte du temps vers l’étemité. Elle permet de savourer la beauté d’une vie consacrée à Dieu et aux prochains. Dieu seul constitue la vraie espérance de l’homme. Dieu nous forme à vivre notre espérance dans l’école de la prière, surtout quand nous apprenons à accepter la souffrance en tant que participation à la croix, signe d’amour de Dieu et annonce de la venue glorieuse du Christ pour juger le monde. Le dernier mot apportant l’espérance appartient à Dieu. L’amour (la charité) constitue une source et un sommet de la vie humaine, car nous provenons de Dieu qui est l’Amour. Il est l’auteur et le garant de notre existence, de notre justification et de notre destin pour toute éternité. Incorporés au Christ par le baptême, nous devenons héritiers des vertus théologales qui nous aident sur le chemin menant à la sainteté. L’amour s’enracine dans la foi et dans l’espérance et constitue le lien de la perfection (cf. Col 2,14). L’amour nous ouvre vers l’infini et résume toute notre existence dans le double précepte concernant Dieu et chaque homme. L’amour du Fils de Dieu devenu Fils de l’homme, crucifié et ressuscité, nous sauve et nous purifie à travers les sacrements et renouvelle en nous l’image de Dieu. Surtout dans la célébration de l’Eucharistie, source et sommet de la vie chrétienne, nous devenons le Corps du Christ qui est notre nourriture, nous rendant capables de vivre dans la perspective du don. L’amour authentique exige et suppose une foi radicale qui tâche d’aimer comme Dieu aime, comme son Fils nous a aimés - jusqu’à la fin (Jn 15,13). L’homme vit de l’amour quand il est capable de donner soi-mgme avec les biens qu’ il offre aux autres. Ainsi l’homme collabore à créer une civilisation de l’amour, enracinée dans l’amour de Dieu et des frères. Benoît XVI enseigne que l’espérance chrétienne répond aux plus profondes attentes de l’homme, qu’elle lui permet de regarder au-delà du temps présent. Edifié sur le fondement de la foi, porté sur les ailes de l’espérance et enflammé par le vrai amour, le chrétien accomplit la volonté de Dieu qui est sa nourriture et en même temps devient un homme nouveau - à l’image de son Créateur.

15

Nadzieje i obawy studentów ukraińskich podejmujących studia w Polsce

63%

Łukasiewicz J. , Paśnikowska B.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 11: Katechetyka

235-248

EN

A growing number of Ukrainian students at Polish universities encourages to look at their expectations and attitudes. For this purpose, some studies were performed using a questionnaire constructed by the authors of the article. It concerned the hopes and fears of Ukrainian students entering education in Poland in relation to their gained education, relationships with others in the majority – foreigners, declared values, the degree of mastery of Polish language and the more distant life plans. The article also attempts to emphasize the psychological aspect of hopes and fears, and to draw attention to the educative and educational importance of hope.

PL

Coraz większa liczba studentów ukraińskich na polskich uczelniach skłania do przyjrzenia się ich oczekiwaniom i postawom. W tym celu zostały przeprowadzone badania za pomocą ankiety skonstruowanej przez autorów artykułu. Dotyczyła ona nadziei i obaw studentów ukraińskich rozpoczynających naukę w Polsce w odniesieniu do zdobywanego wykształcenia, relacji z innymi osobami – większości obcokrajowcami, deklarowanych wartości, stopnia opanowania języka polskiego oraz bardziej odległych planów życiowych. W artykule starano się również uwypuklić psychologiczny aspekt nadziei i obaw oraz zwrócić uwagę na wychowawcze i edukacyjne znaczenie nadziei.

16

Nadzieja wyrażona w lamentacji Psalmu 13 (12)

63%

Wilk J.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2017

|

nr 24

55-66

PL

Artykuł podejmuje filologiczno-teologiczną analizę Psalmu 13. Badając poszczególne jego strofy (I: „Pytania i lament” /w. 2–3/; II: „Wołanie o pomoc” /w. 4–5/; III: „Wyznanie ufności i wdzięczności” /w. 6/), autor przeprowadził studium egzystencjalno-duchowych zmagań psalmisty. Kluczową rolę w interpretacji tego utworu pełni zaufanie, jakie orant pokładał w Bogu. Pomimo zniecierpliwienia psalmisty, wywołanego długotrwałym milczeniem Boga wobec próśb, jakie do Niego kierował, nie przestał Mu ufać, jakby wyczuwał, że rezygnując z nadziei – najpożywniejszego owocu wiary w Boga – pozostanie tylko rozpacz.

EN

The article makes philological-theological analyses of Psalm 13. Reviewing its each stanza (I: “Question and lament” /v 2–3/; II: “Calling for help” /v 4–5/; III: “Confession of thrust and gratitude” /v 6/) gave the possibility to study the existential-spiritual psalmist’s struggle. The trust that orans has placed in God performs the key role in the interpretation of the work. Despite the psalmist’s impatience caused by long God’s silence to answer the requests he has directed to Him, he did not stop to trust Him. He just might feel that resigning from hope which is the most nourishing fruit of faith in God one allows to stay in despair.

17

Ku teologii nadziei Świętej Bożej Rodzicielki

63%

Lekan J.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 2: Teologia dogmatyczna

91-108

EN

The believer's hope is based on his faithfulness to God's love that is shown in the beauty of salvation, whose image is the Blessed Virgin Mary. However, the mystery of man's salvation constantly needs its ecclesial actualization. In the present reflection we put the question about the presence of the Virgin Mary on the way of a full realization of man's hope. Her presence as that of a Mother and Teacher, who – as the latest Council stresses – “does […] shine forth on earth, until the day of the Lord shall come, as a sign of sure hope and solace to the people of God during its sojourn on earth”. Giving our attention to the nature of Mary's hope we notice that it is built on the foundation of the relation of faith between Her and God. Undoubtedly the mystery of Annunciation is a test of the Virgin Mary's faith, and at the same time of Her hope. Mary assumes a deeply dynamic attitude here, pinning Her full hope upon God's grace. This attitude accompanies Her during Her whole life. Then, a view of Mary's hope in the ecclesial dimension is important. It has two complementary elements, as the Virgin Mary is at the same time a member of God's new people and their Mother. Contemplating the events in Her life the Church finds in Mary's person and life its paradigm of hope. And finally, we can see Mary as a sign of a certain hope on the way of every man heading towards God. Mary's participation in the realization of our salvation, and Her presence in the Church shows us the foundation and the aim of our hope: God, who grants the creation the possibility to eternally participate in His Divine life of love.

PL

Nadzieja człowieka wierzącego oparta jest na wierności Bożej miłości, ukazującej się w pięknie dzieła zbawienia, którego obrazem jest Najświętsza Maryja Panna. Jednak misterium zbawienia człowieka potrzebuje stale swojej eklezjalnej aktualizacji. W obecnej refleksji stawiamy pytanie o obecność Dziewicy Maryi na drodze pełnej realizacji nadziei człowieka. Jej obecność jako Matki i Nauczycielki, która – jak uwypukla to ostatni Sobór – „przyświeca pielgrzymującemu Ludowi Bożemu jako znak niezachwianej nadziei i pociechy” (KK 68). Pochylając się nad naturą nadziei Maryi dostrzegamy, że jest ona zbudowana na fundamencie relacji wiary pomiędzy Nią a Bogiem. Niewątpliwie próbą wiary, a jednocześnie nadziei Dziewicy Maryi, jest tajemnica Zwiastowania. Maryja przyjmuje tu postawę głęboko dynamiczną, pokładając pełną nadzieję w łasce Bożej. Ta postawa towarzyszy Jej na przestrzeni całego życia. Dalej, ważnym jest spojrzenie na nadzieję Maryi w wymiarze eklezjalnym. Posiada ona dwa dopełniające się elementy, gdyż Dziewica Maryja jest jednocześnie członkiem nowego Ludu Bożego i jego Matką. Kontemplując wydarzenia Jej życia, Kościół odnajduje w osobie i życiu Maryi swój paradygmat nadziei. Wreszcie widzimy Maryję jako znak pewnej nadziei na drodze każdego człowieka zdążającego ku Bogu. Udział Maryi w realizacji dzieła naszego zbawienia i Jej obecność w Kościele wskazuje nam fundament i cel naszej nadziei: Boga, który obdarza stworzenie możliwością wiecznego udziału w Jego Boskim życiu miłości.

18

Miłość Boża rozlana w sercach naszych (Rz 5,5)

63%

Stasiak S.

Verbum Vitae

|

2013

|

tom 23

161-180

EN

The author shows that Paul wrote about love in the three main thematic areas of the letter to the Romans. First, he raised the issue of “the love of God” (hē agapē tou Theou) referred to the second and third person of the Holy Trinity. At the beginning, he dealt with the love that has been poured into our hearts by the Holy Spirit, which stays in a close relationship with the Christian hope (5:5). Then he pointed out the love that we have been granted by the redemptive death of Jesus Christ, not only because He died for us, but because He did so while we were still sinners (5:8). We cannot be detached from this love (8:39), which Paul proved by shoving a wide range of dangers that can separate the Christian from God. Writing about the love of God (8:39), the Apostle showed it in a close relation to “the love of Christ” (hē agapē tou Christou). Both realities intermingle and overlap because “the love of Christ”, from which no one can separate us (8:35), is “the love of God that is in Christ Jesus”(8:39). At the end of his letter, Paul encourages the addressees through “the love of the Spirit” (hē agapē tou Pneumatos) to support him in the hardships that await the apostle in Jerusalem (15:30). Man’s response to the love of God the Father, the Son and the Holy Spirit, is also love. Only in a few places Paul points out what Christian love should be characterized by. First of all, it should be free of any negative feelings, especially hypocrisy (12:9). If love does harm anybody, it means that it is the perfect fulfilling of the Law (13:10). The negligence of love in daily behavior, on the other hand, for example with regard to the clean or unclean food (14:15), results in exposing “the weak” to destruction.

19

Gniew, strach i nadzieja w uporczywych konfliktach międzygrupowych –związek emocji z powstawaniem barier na drodze do pokoju

51%

Pauch L.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2015

|

nr 5

331-337

PL

Autorka pracy analizuje rolę emocji gniewu, strachu i nadziei w uporczywych konfliktach międzygrupowych oraz w procesie ich rozwiązywania. W sytuacjach trudnych i istotnych dla grupy dochodzi do wytwarzania grupowego nastawienia emocjonalnego, emocji grupowych, kolektywnych. Stymulują one eskalację konfliktu, prowadzą do jego przedłużania czy impasu. Odgrywają rolę w powstawaniu barier na drodze do porozumienia, takich jak: uprzedzenia, stereotypy, deprecjacja, delegitymizacja grupy przeciwnej, błędne koło przemocy. Jednocześnie mogą wywierać pozytywny wpływ i ułatwiać osiągnięcie pokoju.

EN

The main focus of this paper is to analyze the role of emotions such as anger, fear and hope in intractable intergroup conflicts as well as the process of their resolution. According to Bar-Tal's and Krisberg's concept, an intractable conflict produces a specific ethos that enables an individual to function in stressful conditions. It also influences a tendency to generate collective emotions. These emotions play role in the formation of barriers between sides during the peace process. However, they can also have positive repercussions and encourage the feuding sides to take risks and attenpt a negotiated peace.

20

Chrześcijańska pedagogia nadziei ks. Luigiego Giussaniego

51%

Rynio A.

Roczniki Pedagogiczne

|

2009

|

tom 1(37)

67-82

EN

A starting point of the pedagogy analysed in this paper is the truth about ourselves, Christianity and a communal character of human's existence. Reverend L. Giussani, showing hope in anthropological and theological perspective, shows its true sources that lie in experience, faith, love and desire of good gained with difficulty in which human life finds its fulfilment despite the circumstances. The first step in education towards hope is to show the accidental character of a human being and the deepest desires of his heart. The paper, by discovering the dynamics of the formation of the attitude of Christian hope points at the circumstances that favour and inhibit its origin and development.