Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rozwój radykalizmu salafickiego w Katalonii w kontekście działalności Hizb ut-Tahrir i innych organizacji

100%

Kosmynka S. , Zakład Studiów Latynoamerykańskich W. S. M. i. P. , dr Stanisław Kosmynka – doktor nauk humanistycznych w zakresie socjologii a. w. Z. W. U. A. m. O. B. d. t. R. r. w. i. d. n. p. o. A.-K. , skosmynka@uni.lodz.pl

Władza sądzenia

|

2015

|

tom 6. O przygodności religii w postsekularnym świecie

PL

Na przestrzeni ostatnich lat zaobserwować można proces radykalizacji części przedstawicieli młodego pokolenia muzułmanów mieszkających w krajach Europy Zachodniej i Południowej, której skrajną formę stanowi dżihadyzm. Jednocześnie od dawna trwa dyskurs dotyczący oblicza wielokulturowości, określanego przez koegzystencję z licznymi muzułmańskimi społecznościami (post)imigracyjnymi. W tym kontekście wskazywane są przykłady wyzwań dla integracji, a nawet ewentualnej krystalizacji w przyszłości tzw. „społeczeństw paralelnych” – zbiorowości odrębnych w sensie aksjonormatywnym, lecz mieszkających obok siebie na obszarze tego samego państwa. Hiszpania jest państwem, które również doświadcza zagrożeń ze strony funkcjonujących na jej terenie komórek ruchu globalnego dżihadu, których trajektorie aktywności na przestrzeni lat ewo - luowały i przybierały różne formy pośrednich i bezpośrednich mechanizmów działalności terrorystycznej (zamach w Madrycie 11 marca 2004 r.). Obecnie szczególnie na terenie Katalonii aktywne są organizacje radykalnego salafizmu, odrzucające ideę integracji i optujące na rzecz odrębności, w skrajnych przypadkach legitymizujące nawet działania terrorystyczne na obszarze dawnej „Al-Ándalus”. Jednym z takich ugrupowań jest Hizb ut-Tahrir. Referat prezentuje mechanizmy i przesłanki działania tej i innych organizacji na terenie Katalonii oraz podejmuje refleksję na temat zagrożeń dla bezpieczeństwa regionu i całej Hiszpanii, płynących z ich działalności. Szczególny nacisk kładzie jednocześnie na aspekt wielokulturowości Hiszpanii i krystalizację wyzwań płynących z obecności radykalnych środowisk muzułmańskich.

2

Integracja muzułmanów i kryzys migracyjny jako wyzwania dla niemieckiej i europejskiej dyplomacji

72%

Janusek-Krysińska N. , Majewski M.

Border and Regional Studies

|

2016

|

tom 4

|

nr 1

93-121

PL

W artykule przedstawiono problem integracji muzułmanów oraz konsekwencje współczesnego kryzysu migracyjnego jako wyzwań, które stoją przed niemiecką i europejską dyplomacją. W odniesieniu do teoretycznych rozważań, przedstawiono koncepcje i modele polityki integracyjnej prowadzonej przez państwa zachodnioeuropejskie w warunkach przed kryzysem i obecnie. W opracowaniu zawarto krótki zarys historii napływu muzułmanów do Niemiec oraz procesy związane z ich integracją w tymże państwie. Przedstawiono także główne cechy obecnego kryzysu, wskazując na wyzwania, jakie niesie dla całej Unii Europejskiej, a w szczególności dla Niemiec jako kraju najbardziej zaangażowanego w proces przyjmowania uchodźców i imigrantów. Zwrócono uwagę na podstawowe problemy, z jakimi wiąże się przyjęcie migrantów; zarówno problemy wewnętrzne, jak i międzynarodowe. Podkreślono także kontekst polityczny, poparcie społeczeństwa dla rządzących oraz zagrożenia, jakie niesie kryzys migracyjny.

EN

The article presents the problem of integration of Muslims and the consequences of contemporary migration crisis as the challenges that affect on the German and European diplomacy. With regard to theoretical considerations, the article presents concepts and models of integration policies pursued by the Western European states in conditions before and during the crisis. The study included the story of the influx of Muslims to Germany and the processes associated with their integration in that country. Also presented the main features of the current crisis and pointed to the challenges posed by migration crisis for the whole European Union and for Germany as a country particularly involved in the process of receiving refugees and immigrants. Drew attention to the basic problems which involves the adoption of migrants: internal problems and external problems in the international arena. Also underlined the political context, public support for the government and the threat posed by migration crisis.

3

Arabski – językiem Koranu, Muhammada i mieszkańców raju

72%

Łapisz C.

Nurt SVD

|

2017

|

nr 2

191-207

PL

W artykule omówiono muzułmański dogmat o sakralności języka (i alfabetu) arabskiego jako języka świętej Księgi islamu – Koranu. Przedstawiono również konsekwencje tego dogmatu dla zachowania jedności świata islamu, zwłaszcza w okresie terytorialnej ekspansji tej religii, a także dla rozwoju nauki i sztuki, przede wszystkim gramatyki i leksykologii. Z dogmatu opartego na kilkunastu sformułowaniach, zawartych bezpośrednio w arabskim oryginale Księgi, wynika również zakaz dokonywania i wykorzystywania przekładów Koranu w celach religijnych. Przekład Księgi może funkcjonować jedynie jako tzw. Tefsir, czyli objaśnienie, wytłumaczenie (w języku innym niż arabski) sensów Koranu oryginalnego, czyli arabskiego. Wysuwane w artykule tezy zostały zilustrowane przykładami z piśmiennictwa Tatarów – muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego.

EN

The article focuses on the Muslim dogma of the sacred nature of the Arabic language (and alphabet) as the language of the Quran – the Holy Book of Islam. The discussion is concerned with the consequences that the dogma had for the preservation of the unity of the Islamic world, particularly during the territorial expansion of the religion, and the development of scholarship and art, most importantly grammar and lexicology. The dogma, based on a number of verses from the Arabic original of the Book, forbids the use of translations of the Quran for religious purposes; a translation of the Book can only serve as the so-called Tefsir – an exposition given in a language other than Arabic of senses found in the Quran’s Arabic original. Arguments presented in the article are illustrated by examples from the literary tradition of Tatars – the Muslims of the Grand Duchy of Lithuania.

4

Przesłanki demograficzne islamofobii w Zachodniej Europie. Analiza krytyczna

58%

Balicki J.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2014

|

tom 6(42)

|

nr 3

11-30

EN

The European Union, in particular the richest countries, are experiencing a large influx of immigrants from developing countries. This raises concerns about taking jobs or draining the social security system. The biggest fear, of undermining European identity, comes from immigrants from Muslim countries. The main ground of these fears are demographic factors. This article attempts to answer the question of how many immigrants to Europe can be expected from Muslim countries? Can we talk about the ‘flood’ of Islam to Europe? Is it true to say that Muslims have so many children compared to non-Muslims that they are a demographic threat first, and next a political threat to Europe? The article consists of three parts: the first shows the development of Islam in the last century compared to other world religions. The second part concentrates on the religious diversity of the world’s population in the coming decades. The third part, entitled: Immigrants from Muslim countries in the EU, analyzes the influx of Muslims into Europe, fertility rates of Muslims in Europe compared with non-Muslims’ fertility and the age structure of the Muslim population in the EU.

5

Une Église au service de l’autre est une Église en mission. Présence chrétienne parmi les musulmans

58%

Manhaeghe E.

Nurt SVD

|

2015

|

nr 2

256-274

FR

De nos jours, la présence chrétienne en milieu musulman est délicate et, à certains endroits, carrément dangereuse. L’auteur montre que plusieurs communautés chrétiennes de l’Antiquité ont cherché à témoigner de leur foi dans des milieux semblables. Comme Pierre dans les Actes des Apôtres nous aussi, nous avons besoin d’une «conversion vocationnelle» pour comprendre ce que Dieu attend de nous quand nous rencontrons des gens qui entendent rester fidèles à leur propre tradition religieuse. Une telle conversion nous permet de discerner leur rôle dans le plan de Dieu et d’entrer en dialogue avec eux. Ouverts aux richesses religieuses qu’ils désirent partager avec nous, nous pouvons à notre tour témoigner de la foi en Jésus-Christ et en Dieu qui s’est manifesté en lui. Ce témoignage des uns et des autres, prenant le plus souvent la forme d’une vie commune faite de services réciproques, est une authentique forme de mission, même s’il ne convient pas de l’appeler ainsi. La thèse central de cet article peut être formulé comme suit: la mission s’adresse à tous, y compris aux personnes qui ne manifestent pas le moindre désir de devenir chrétiens. En les accueillant tels qu’ils sont et en cheminant avec eux, l’Église accomplit sa mission d’être au service de tous. Une telle mission est plus que nécessaire à une époque où les malentendus entre croyants de différentes religions semblent l’emporter.

PL

Dzisiaj obecność chrześcijan w środowisku muzułmańskim staje się kontrowersyjna, a czasem nawet niebezpieczna. Autor wykazuje, że poszczególne pierwotne wspólnoty chrześcijańskie żyjąc w podobnym środowisku – dawały świadectwo wiary. Podobnie jak Piotr w Dziejach Apostolskich, tak i my potrzebujemy „nawrócenia naszego powołania” byśmy zrozumieli czego Bóg oczekuje od nas, kiedy spotykamy ludzi, którzy pragną pozostać wierni własnej tradycji religijnej. Takie nawrócenie pozwoli nam rozeznać ich miejsce w planie Bożym i nawiązać z nimi dialog. Otwarci na bogactwo religijne, którym chcą się z nami dzielić, z naszej strony możemy dać świadectwo wiary w Jezusa Chrystusa. Świadectwo wiary jednych i drugich, które najczęściej przybiera formę życia wspólnotowego i wzajemnej pomocy jest autentyczną misją – nawet jeśli określenie to wydaje się nieadekwatne. Zasadniczą tezę artykułu można sformułować następująco: misja skierowana jest do wszystkich, również do tych, którzy nie wykazują żadnej woli stania się chrześcijanami. Akceptując ich jako takich i egzystując pośród nich, Kościół wypełnia swoją misję służenia wszystkim ludziom. Misja ta ma szczególną wymowę w czasach, kiedy nieporozumienia pomiędzy wyznawcami różnych religii przybierają na sile.

EN

Christians living among Muslims find themselves in controversial, at times even dangerous, situations. The author of this article shows that early Christian communities in similar circumstances were able to give witness to their faith. Like St Peter (in the Acts of the Apostles), we too need a ”conversion of our vocation” if we are to understand what God expects of us whenever we encounter people who want to remain faithful to their own religious tradition. If we undergo such conversion, we shall be able to recognise their part in God’s plan and enter into dialogue with them. While open to the treasures of their religion they want to share with us, we can reciprocate with the witness of our faith in Jesus Christ. Witness on both sides, often assuming a concrete shape in the communal life and mutual assistance, is the authentic mission – even if the term seems out of place here. The author’s main thesis may be formulated as follows: Mission is directed towards all people; also to those who do not indicate any desire to become Christian. By accepting them as they are and staying among them, the Church fulfills her mission to serve all people. It is especially telling at times when misunderstandings between followers of different religions lead to increased tension among them.

6

„Ten sam jest Bóg”. Norwid – Abd el-Kader - Ibn ‘Arabi

58%

Gadamska-Serafin R.

Studia Norwidiana

|

2016

|

tom 34

21-59

EN

The main message of Norwid’s poem Do Emira Abd el Kadera w Damaszku [To Emir Abd el Kader in Damascus] of 1860 reveals his remarkable affinity for the ideas expressed by Abd el-Kader in his French work Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Considerations philosophiques, réligieuses, historiques etc. [Call to the intelligent, warning to the indifferent. Philosophical, religious, historical and related considerations] (Paris 1858). It is highly probable that Norwid was familiar with the text by the Algerian national hero, a mystic and an Islamic saint. The spiritual and intellectual closeness of these two remarkable thinkers of the 19th century is striking. The source of the religious universalism in Abd el-Kader’s thought is the legacy of his own spiritual master – the founding father of Muslim mysticism and the most famous Sufi theologian of late Islam – Ibn ‘Arabi. Norwid’s poetry introduced an idea of authentic dialogue of the West with the Arabic East to Polish literature. This dialogue rested on sound metaphysical foundations and on the universalist premises emerging from both traditions – occidental and oriental. In its weight and depth, this dialogue surpassed all the superficial fads and oriental stylisations typical of the epoch. Norwid and the Arab Emir of Damascus expressed unanimously their anxiety about the dangers that the European contemporaneity faced as a result of the false cultural and civilizational assumptions it decided to rest on. They both strove to reconstruct it in accord with a more promising model. They both believed as well that the reconstruction must begin with closing down (first mentally, then historically) the old time of Eurocentrism and religious exclusivism, to open a new era of global humanism.

7

Zachodnia globalizacja a uniwersalizm islamu

58%

Modras K.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2016

|

tom 7

|

nr 4

5-24

PL

Globalizacyjna polityka współczesnego Zachodu, usiłująca stworzyć uniwersalny model życia, przyczyniła się do powstania w islamie ruchów usiłujących bronić swej tożsamości religijnej i kulturowej. Tej odnowie towarzyszy wezwanie do powrotu do własnych fundamentów, którymi są Koran i sunna. Nie jest to czyste powtórzenie pierwotnej religii z czasów Mahometa, ale określenie własnej specyfiki kulturowej wobec innych kultur. Muzułmanie proponują własny, bardziej uniwersalny system, który oprócz wartości promowanych przez globalizm zachodni obejmuje także wartości duchowe i odniesienie do Boga. Niepokój na Zachodzie budzi powiązanie w islamie powrotu do fundamentów z wezwaniem do przemocy. Jest to specyficzne odczytanie własnych źródeł, przedstawiających islam jako Boską, ostateczną i doskonałą religią. Muzułmański fundamentalizm usiłuje przyśpieszyć ten proces, odwołując się do terroru. Chociaż nie jest to ideologia przyjmowana przez większość wyznawców islamu, niemniej jednak nieustanna walka ze światem nieznającym wiary w Allaha jest wpisana w naturę islamu i zakończy się, gdy cały świat stanie się muzułmański.

EN

The globalization policy of the modern West, attempting to create a universal model of life, caused the emergence of Islamic movement, trying to defend their cultural and religious identity. This renewal is accompanied by a call to return to their foundations, which are the Qur’an and Sunnah. It is not a pure repetition of the original religion of Muhammad’s time, but an attempt to define their own cultural specificity against other cultures. The Muslims offer their own, more universal system, which in addition to the values promoted by Western globalization, also includes spiritual values and a reference to God. The link between the Islamic return to their foundations and a call to violence arouses anxiety in the West. It is a specific reinterpretation of their own sources, which present Islam as a divine, ultimate and perfect religion. Islamic fundamentalism tries to accelerate this process by resorting to terror. Although it is not an ideology accepted by the majority of Muslims, but a constant battle with the unbelievers in Allah is inherent in the nature of Islam and will end when the whole world becomes Muslim.

8

Islam in Slovakia in interreligious dialogue

51%

Jurko J.

Nurt SVD

|

2016

|

nr 1

222-239

EN

The Austro-Hungarian Empire in 1912 recognized Islam as one of the allowed religions on its territory - and thus also in the area of Slovakia and the Czech Republic. In the Czech Republic the Muslim religious community was recognized in 2004. In Slovakia it has not happened yet. The Koran orders Muslims to follow everything what is given in it and not to change it for anything else in the world, but simultaneously with this orders them to respect Christians, Jewish and other religions in the world. Especially the Christians have to follow the demand to spread Christ and the Gospel everywhere they are, also to numerous groups of immigrants from Muslim countries. The world actually stays before big challenges how to develop constructive ecumenical dialogue with Islam. Muslims and Christians, inspired by common values, are called to work together in the interest of justice, peace and respect of dignity and rights of every man.

XX

W 1912 roku Cesarstwo Austro-Węgierskie uznało islam za jedną z dozwolonych religii na swym terenie, a więc także na terenie Słowacji i Republiki Czeskiej. W Republice Czeskiej muzułmańska wspólnota wyznaniowa została uznana w 2004 roku. W Słowacji to jeszcze nie nastąpiło. Koran nakazuje muzułmanom kierować się wszystkim, co jest w nim podane i nie zamieniać tego na nic, co jest w świecie, lecz jednocześnie nakazuje też darzyć szacunkiem chrześcijan, Żydów i inne religie świata. Szczególnie zaś chrześcijanie mają spełniać żądanie głoszenia wiary w Chrystusa i Ewangelię wszędzie tam, gdzie się znajdują, także licznym grupom imigrantów z krajów muzułmańskich. Świat stoi w obliczu wielkiego wyzwania, jak rozwijać ekumeniczny dialog z islamem. Muzułmanie i chrześcijanie, pod wpływem wspólnych wartości, wezwani są do współpracy w interesie sprawiedliwości, pokoju i szacunku wobec godności i praw każdego człowieka.

SK

V roku 1912 Rakúsko-uhorská monarchia uznala islam, ako jedno z náboženstiev, povolených na celom svojom území – teda aj na území Česka a Slovenska. V Česku bola moslimská náboženská obec registrovaná až v roku 2004. Na Slovensku sa tak doteraz nestalo. Korán moslimom prikazuje, aby nasledovali to, čo je v ňom zoslané a aby to nevymenili za nič iné na svete, ale zároveň im ukladá povinnosť rešpektovať kresťanské, židovské náboženstvo a iné náboženstvá sveta. Práve od kresťanov sa žiada, aby hlásali Krista a evanjelium všade kde sa nachádzajú a aj početným prisťahovalcom z moslimských krajín. Svet aktuálne stojí pred veľkými výzvami ako rozvíjať konštruktívny ekumenický dialóg s islamom. Moslimovia a kresťania, inšpirovaní spoločnými hodnotami sú povolaní spoločnými silami pracovať v záujme spravodlivosti, mieru a rešpektovania dôstojnosti a práv každého človeka.

9

Doskonałość w tradycyjnej etyce islamu

51%

Modras K.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2013

|

tom 4

|

nr 1

115-132

XX

Islam is defined as submission to the will of God. The believer should demonstrate his obedience by worshiping the One God and accomplishing His commands, following the right path, revealed to him through the Messenger Muhammad. This path is expressed in the five pillars of Islam: profession of faith in One God, prayer, alms, fasting and pilgrimage. It is the first step (islam) in religion, based on the principle of doing good and avoiding evil. The next step is the faith (iman) in the revealed articles of belief and culminates in a complete trust in God. In the third stage (ihsan) the believer stays in adoration before God and in His presence. He has also the awareness that his inability to see God does not mean that God does not see him. It is perfection, expressed in worship and charity and linking the internal and external dimension of religion in action and doing good. A perfect life on earth and good deeds of man are the way that leads, through the mercy of God, to the contemplation of His face.

10

Społeczno-prawna sytuacja muzułmanki w ujęciu islamu w wybranych aspektach

51%

Frąckowiak K. , Frąckowiak H.

Studia Warmińskie

|

2013

|

nr 50

205-219

PL

Artykuł przedstawia zagadnienia związane ze społeczno-prawnym statusem współczesnej kobiety w tradycji Islamu. W krajach islamu, ze względu na niezwykle silny wpływ religii i tradycji, problem pozycji i roli kobiety w społeczeństwie muzułmańskim należy rozważać przez pryzmat religijno-moralnych wskazań islamu, ustawodawstwa rodzinnego oraz tradycji islamicznych, dotyczących różnych aspektów życia rodzinnego. Te trzy płaszczyzny badawcze nie dają się ściśle wyodrębnić, ponieważ każda z nich jest częścią kulturowej syntezy. Autorzy omawiają wybrane aspekty życia muzułmanki, tj. posług religijnych, prawa do modlitwy, dziedziczenia, uzyskania wykształcenia, pracy zawodowej.

EN

The article presents the issues related to the socio-legal status of women in the tradition of contemporary Islam. In Islamic countries, due to the extremely strong influence of religion and tradition, the problem of the position and role of women in Muslim society must be seen through the prism of religious and moral readings of Islam, family law and Islamic traditions on various aspects of family life. These three research areas can not be strictly distinguished because each of them is a part of the cultural synthesis. The authors discuss some aspects of Muslim life, such as religious services, the right to pray, inheritance, education, professional work.

DE

Der Artikel bedenkt den sozial-rechtlichen Status der heutigen Frau in der islamischen Tradition. Die islamischen Ländern, aufgrund des extrem starken Einflusses der Religion und Tradition, muss das Problem der Position und der Rolle der Frau in der muslimischen Gesellschaft durch das Prisma der religiösen und moralischen Werte des Islams, des Familienrechts und der islamischen Tradition über verschiedene Aspekte des Familienlebens gesehen werden. Diese drei Ebenen kann man nicht streng extrahieren, weil jede davon ein Teil der kulturellen Synthese ist. Die Autoren besprechen einige Aspekte des muslimischen Lebens, wie Gottesdienste, das Recht zu beten, Vererbung, die Möglichkeit der Ausbildung und Arbeit.

11

La théologie de l’image entre les musulmans et les chrétiens syriaques - melkites, monophysites et nestoriens

51%

Jurasz I.

Nurt SVD

|

2016

|

nr 1

260-298

FR

La question d’image reste un sujet sensible dans le dialogue entre les chrétiens et les musulmans. Pour l’aborder, l’article commence par une courte présentation des principales caractéristiques de l’attitude des musulmans à l’égard des images et de l’art en général. Afin de brosser un tableau assez complet des réactions chrétiennes à cette attitude, l’article présente les textes écrits par les auteurs chrétiens qui représentent les trois traditions syriaques: les melkites, les syriaques occidentaux (monophysites) et les orientaux (nestoriens). Les auteurs syriaques ont élaboré des théologies de l’image peu connues, mais particulièrement originales. Leurs réponses reflètent un éventail des conceptions chrétiennes de l’image, héritées du judaïsme, élaborées au long des confrontations avec le polythéisme anthropomorphe des Grecs et à partir du 8e siècle soumises à des vérifications théologiques par la crise de l’iconoclasme byzantin. Cet héritage théologique est déployé en faveur du culte des images, mais de manière la mieux adaptée qui soit à l’interlocuteur musulman et avec toujours une plus grande connaissance de l’islam.

EN

The place of paintings and other works of art in religion have always been a thorny issue in the Christian-Muslim dialogue. The first part of this article presents a general overview of the Muslims' stance on the cult of images. The second part offers a broad array of Christian responses to it, as expressed by the writers of the Christian-Syriac traditions: Melchites, Western Syrians (Monophysites) and Eastern Syrians (Nestorians). Their theology of the image - sadly still little known - solidly based on the core Christian believes, enhanced by certain Judaistic elements, challenged by the anthropomorphic polytheism of the Greeks, and tried in the furnace of the theological discourse during the troubled times of the iconoclastic controversies, is immensely rich and meaningful. They speak in favour of the cult of images, though postulate a measure of caution in their application in the liturgy. Their manner of presenting their arguments betrays a good knowledge of Islam and is geared towards accommodating the potential apprehensions of their Muslim counterparts.

PL

Postrzeganie obrazu (i dzieł sztuki jako takich) jest trudnym tematem w dialogu chrześcijańsko-muzułmańskim. Podejmując tę kwestię, autorka najpierw ogólnie prezentuje stanowisko muzułmanów wobec kultu obrazów. Następnie ukazuje szerokie spektrum reakcji wybranych teologów chrześcijańskich na taką percepcję kultu wizerunków. Wybór autorów chrześcijańskich ogranicza się do trzech tradycji syryjskich: melchickiej, syryjskiej zachodniej (monofizyci) oraz syryjskiej wschodniej (nestorianie). Autorzy ci reprezentują bogatą i zróżnicowaną chrześcijańską koncepcję obrazu, która ciągle pozostaje mało znana. Ich teologiczna koncepcja obrazu - od początku naznaczona elementami zaczerpniętymi z judaizmu - wypracowana została w konfrontacji z antropomorficznym politeizmem Greków, a następnie poddana teologicznej krytyce w epoce ikonoklazmu bizantyjskiego. Wspomniana teologia, wykazująca znajomość islamu oraz zdolność pozyskania sobie muzułmańskiego interlokutora, pozostaje przychylna kultowi obrazów, mimo pewnych zastrzeżeń natury teologicznej oraz specyficznej koncepcji roli obrazów w liturgii.

12

Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe

29%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

tom 9

|

nr 17

342-369

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

13

Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.

29%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

tom 9

|

nr 17

104-137

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.