Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ubezpieczenia dzieł sztuki – wybrane aspekty

100%

Sikora J.

Finanse i Prawo Finansowe

|

2015

|

tom 2

|

nr 4

53-68

EN

The aim of this study is to discuss selected aspects of insuring pieces of art. The problem of insuring portable cultural goods (museum collectibles) during domestic and international exhi-bitions is discussed for the first time. The conditions of insuring exhibitions of pieces of art offered by AXA were analysed in detail. What is more, the problematic, but often practised Unclaimed Property Act is pointed out. In the last part of the article, the examples of damages which took place in recent years are discussed.

PL

Opracowanie ma na celu przedstawienie wybranych aspektów ubezpieczeń dzieł sztuki. Autorka w niniejszym artykule przedstawi problem dostępnych na rynku ofert dedykowanych ubezpieczeniu dzieł sztuki oraz zaprezentuje zakres oraz warunki zawieranych umów. Opracowanie będzie składało się z czterech części. Jako pierwszy zostanie ukazany problem ubezpieczeń ruchomych dóbr kultury (muzealiów) podczas wystaw krajowych i zagranicznych. Szczegółowej analizie poddana zostanie oferta Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji AXA S.A. dotycząca warunków ubezpieczenia wystaw dzieł sztuki. Ponadto w kontekście zawieranych umów, Autorka zwróci uwagę na kłopotliwą, ale często stosowaną w praktyce klauzulę mienia odzyskanego. W ostatniej części artykułu, zostaną zaprezentowane przykłady szkód, które miały miejsce w ostatnich latach.

2

Zabytki cechowe w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie

71%

Pawłowska A.

Przegląd Zachodniopomorski

|

2013

|

nr 4

23-40

EN

Craft guilds participated actively in the socio-economic life of towns from the 13th century up to the 19th century. A valuable and interesting source to study their history are material relics that remained of their activities. The article describes the guild artefacts which are to be found in the collection of the National Museum in Szczecin. They have been divided into several groups according to their application: fi ttings of the guild chamber or inn, objects used in the formal activities of the guilds, and identifi cation and legal signs. The article is a starting point and a hint for the researchers who will decide to use other than written sources in their investigations. A closer analysis of particular objects may be useful not only in the description of the functioning and importance of the organisations analysed, but in establishing their chronology.

3

PO CO NAM TE MULTIMEDIA?

71%

Górajec P.

Muzealnictwo

|

2014

|

tom 55

198-201

EN

Modern Polish museums tend to expand their exhibitions to include multimedia installations and interactive solutions. This strategy is usually adopted by new museums created from scratch, in particular narrative museums using multimedia solutions as a basic axis for creating exhibitions. Multimedia sometimes become even more important than museum collectibles which are not numerous in newly created museums. Traditional museums also tend to incorporate more interactive solutions and multimedia installations in their existing exhibitions. When visiting museums in Poland it may seem that these are very modern institutions keeping up with technological development and making best efforts to prepare attractive exhibitions for their visitors. However, technological solutions sometimes seem to be dominant to the content that should be illustrated. Are museums ready for this specific technological revolution in terms of planning and structure? Are museums aware of modern technology? Are multimedia useful in museums at all? How should multimedia be planned and implemented in museums so that they make sense, constitute no financial burden, embellish the exhibitions, highlight but not cover the presented items and allow the visitors to gain knowledge about the exhibits? The above questions should be considered by museum employees who are planning to introduce multimedia solutions in their institutions. Above all, they should keep in mind that multimedia in museums are not as important as contents presented by museums and exhibits which should be only supplemented by multimedia.

PL

We współczesnych muzeach w Polsce zapanowała prawdziwa moda na tworzenie w ramach ekspozycji instalacji i rozwiązań multimedialnych. Szczególnie jest to widoczne w strategii tworzenia nowych, powstających od podstaw muzeów, zwłaszcza narracyjnych. W ich przypadku rozwiązania multimedialne stanowią często wręcz podstawową oś, wokół której budowana jest ekspozycja. Czasem multimedia są wręcz nadrzędnym elementem nad eksponowanymi w muzeum zabytkami, które w nowopowstających i dopiero budujących swoje kolekcje muzeach nie są bardzo liczne. Coraz częściej rozwiązania i instalacje multimedialne wzbogacają również wystawy istniejące już w tradycyjnych muzeach. Odwiedzając muzea w Polsce można odnieść wrażenie, że są to instytucje bardzo nowoczesne, nadążające za rozwojem technologii, starające się przygotować atrakcyjne ekspozycje dla swoich widzów. Jednakże można także odnieść wrażenie, że często zastosowana w nich technologia dominuje nad treścią, którą ma ilustrować. Czy w takim razie muzea przygotowane są merytorycznie i organizacyjnie na tą swoistą rewolucję technologiczną? Czy mają świadomość tej nowoczesnej technologii? Czy multimedia w muzeach są w ogóle potrzebne? W jaki sposób należy je planować i wdrażać w muzeach, tak aby miały sens, nie były finansowym obciążeniem, wzbogacały ekspozycję, podkreślały, a nie zakrywały prezentowane muzealia oraz pozwalały publiczności na zdobycie wiedzy o oglądanych obiektach. Są to pytania, nad którymi zastanowić się powinni muzealnicy planujący w swoich instytucjach wprowadzanie rozwiązań multimedialnych. A przede wszystkim powinni pamiętać, że od multimediów w muzeach ważniejsze są treści, które muzeum prezentuje oraz muzealia, dla których multimedia stanowią dodatkowy komentarz.

4

ZAWÓD „MUZEALNIK”. O ZMIANACH PRAWNYCH W KONTEKŚCIE EROZJI ROLI MUZEALNIKÓW

71%

Murawska A. , Fraś J. M. , Frąckowiak E. , Rybicki A.

Muzealnictwo

|

2020

|

tom 61

145-153

PL

W artykule przedstawiono wprowadzane małymi krokami, metodą „okien Overtona”, zmiany w prawie dotyczącym muzealników i muzealnictwa, odchodzące od litery i ducha Ustawy o muzeach z dn. 21.11.1996 r. i tradycji muzealnictwa polskiego opartego na tworzeniu kolekcji muzealiów i wielorakiej pracy nad nimi. Omówiono przepisy i opinie prawne dotyczące zawodu muzealnika, wskazując, jak pierwotnie spójne definicje i unormowania stają się niejasne, aż do utraty początkowego sensu, tworząc zagrożenie dla tożsamości tej grupy zawodowej i tożsamości muzeów jako organizacji ochrony dziedzictwa. Zasygnalizowano próby rozszerzenia pojęcia „muzealnik” na kadrę zarządzającą lub wszystkich pracowników muzeum, podejmowane w celu obniżenia znaczenia tej grupy zawodowej i odebrania jej wpływu na funkcjonowanie instytucji. Zauważono tendencję do wypierania pracowników działalności podstawowej muzeów, w tym muzealników, z wpływu na kształtowanie polityki państwa w zakresie muzealnictwa, czego przykładem jest skład Rady do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej. Przytoczono przepisy z zakresu prawa pracy, z uwzględnieniem kategorii zawodów zaufania publicznego, do której pretendują muzealnicy. Zasygnalizowano niektóre działania muzealników mające na celu zapobieżenie, a następnie odwrócenie procesu deprofesjonalizacji zawodu muzealnika w prawie muzeów. Przedstawiono projekt Ustawy o zbiorach muzealnych i o muzeach z 2016 r., przygotowany przez Krajową Sekcję Muzeów i Instytucji Ochrony Zabytków NSZZ „Solidarność”. Zasygnalizowano postulaty projektu: wzmocnienie statusu zbiorów muzealnych jako podstawowego celu istnienia muzeów, statusu zawodu muzealnika jako zawodu specjalisty obdarzonego zaufaniem publicznym oraz zmianę zarządzania muzeami z technokratycznego (New Public Management) na nowoczesne, skierowane ku służbie narodowemu dziedzictwu i ludziom, w zgodzie z zasadami New Public Service.

5

Konstytucyjna regulacja dostępu do dóbr kultury i wolności korzystania z dóbr kultury

71%

Frankiewicz A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2013

|

nr 3 (15)

57-77

PL

Niniejsza publikacja stanowi próbę analizy przepisów Konstytucji RP odnoszących się do dostępu do dóbr kultury oraz do wolności korzystania z dóbr kultury. Odkodowanie znaczenia elementów normy prawnej wynikającej z tych przepisów ma istotne znaczenie dla oceny sposobu konkretyzowania regulacji konstytucyjnej w treści poszczególnych ustaw. W artykule podjęto rozważania na gruncie przepisów art. 6 i 73 Konstytucji. Ich celem było: określenie grupy podmiotów uprawnionych do korzystania z dóbr kultury i zobowiązanych do zapewnienia doń dostępu; wskazanie zakresu dóbr i stopnia w jakim powinien być do nich zagwarantowany dostęp; oraz odkodowanie zakresu konstytucyjnego pojęcia „korzystanie”. Niezależnie od tych analiz wskazano na kilka praktycznych aspektów związanych z dostępem do dóbr kultury i korzystaniem z nich.

EN

The hereby paper is an attempt of an analysis of provisions of the Constitution of the Republic of Poland that regard access to cultural goods and the freedom of using cultural goods. Decoding the meaning of elements of a legal norm, which norm results from these provisions, is significant for the evaluation of the materialization of the constitutional regulation in the contents of particular acts. Deliberations on the grounds of articles 6 and 73 of the Constitution have been presented in the article. The purpose of these deliberations were: a determination of the subjects entitled to use the cultural goods and obligated to provide access to such goods; the indication of the range of goods and the extent to which access to them should be guaranteed; as well as the decoding of the scope of the constitutional term „usage”. Regardless of these analyses, a few practical aspects related to the access to cultural goods and their usage have been indicated.

6

„Coś z Niczego.” Przejawy Improwizowanej, Opozycyjnej Działalności Twórczej Przechowywane w Archiwum Historycznym Komisji Krajowej NSZZ Solidarność

71%

Kaliszuk K.

Sztuka i Dokumentacja

|

2021

|

nr 25

199-220

7

EWIDENCJA ZABYTKÓW ARCHEOLOGICZNYCH W MUZEACH PO WPROWADZENIU USTAWY O MUZEACH W 1996 ROKU

71%

Jaskanis A.

Muzealnictwo

|

2019

|

tom 60

246-255

PL

Ustawa o muzeach z 1996 r. unormowała specyficzne problemy muzeów. Jednocześnie nastąpiło wydzielenie muzealnej opieki nad zabytkami archeologicznymi z systemu ochrony zabytków. Odtąd muzea kolekcjonujące ruchome zabytki archeologiczne stanęły przed obowiązkiem stosowania w procedurach muzealnych przepisów dwu ustaw, wspomnianej Ustawy o muzeach oraz Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 2003 r., i ich rozporządzeń wykonawczych. Rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki dotyczące sposobu ewidencji zabytków w muzeach wprowadziły – w zakresie przedmiotu inwentaryzacji – rewolucyjną zmianę w stosunku do tradycyjnych metod ewidencji zbiorów archeologicznych w tych instytucjach. Przedmiotem inwentaryzacji miały być już tylko pojedyncze obiekty materialne, a nie stanowiska archeologiczne wraz ze wszystkimi zbiorami, jak w poprzednich latach. Ta zmiana spowodowała wiele reperkusji organizacyjnych, w tym trudności w określaniu policzalności i wartości finansowej zbioru czy jednoznacznej identyfikacji obiektu. Między innymi muzea stanęły przed problemem decyzji o sposobie kwalifikowania różnych grup zabytkowych źródeł naukowych do wpisu do dokumentów muzealnych. Wiąże się to z koniecznością rozróżnienia i zdefiniowania, czym są muzealia, a czym archeologiczny materiał masowy w systemie ewidencji muzealnej. Wprowadzone zostały nowe zasady identyfikacji muzealiów, implementacja ich do praktyki dokumentacyjnej wymusiła znaczące zmiany w podejściu do tradycyjnie rozumianej metodologii tworzenia informacji o zabytkach archeologicznych. Problematyczne jest także określenie wartości muzealiów archeologicznych. Z zagadnieniem tym należy wiązać brak standardów szacowania wartości tej grupy zabytków.

8

Dialektologiczne badania terenowe na podstawie kolekcji muzealnej jako metoda budowania nowych kontekstów kulturowych

59%

Konczewska K.

Gwary Dziś

|

2021

|

tom 14

165-174

EN

Dialectological field research in areas with a complicated sociolinguistic situation requires the explorer to have historical and ethnographic knowledge. This paper presents a method of examining language contacts in a borderland based on archival materials and museum objects. By using this method, a researcher learns about new cultural contexts, obtains new dialect material; it also facilitates contacts with the informants. This method allows us to look at museum materials as helpful instruments in dialectological field research rather than only “dead” matter.

PL

Dialektologiczne badania terenowe w areałach charakteryzujących się skomplikowaną sytuacją socjolingwistyczną wymagają od eksploratora wiedzy także historycznej i etnograficznej. W artykule została przedstawiona metoda badań kontaktów językowych na pograniczu w oparciu o materiały archiwalne i obiekty muzealne. Korzystając z tej metody, badacz otrzymuje możliwość odczytania nowych kontekstów kulturowych, pozyskania nowego materiału gwarowego, a nawet łatwiejszego nawiązania kontaktu z informatorami. Metoda ta pozwala także spojrzeć na muzealia jako pomocne instrumentarium w dialektologicznych badaniach terenowych, a nie wyłącznie „martwą” materię.

9

Materiały biblioteczne a muzealia i zabytki. Kilka uwag o definicjach legalnych i ochronie prawnej

48%

Sikora K.

Toruńskie Studia Bibliologiczne

|

2017

|

tom 10

|

nr 1(18)

119-134

PL

Jednym z głównym celów artykułu jest zwrócenie uwagi na materiały biblioteczne jako na komponenty dziedzictwa kultury tak samo istotne jak zabytki i muzealia. W pierwszej części zostają przedstawione definicje legalne wskazanych przedmiotów. Część druga została przeznaczona na omówienie sposobów ochrony materiałów bibliotecznych, muzealiów i zabytków oraz wskazanie ewentualnych mechanizmów wspólnych. Zaakcentowane kwestie stanowią wstęp do dalszych badań podjętych w 2016 r. na Uniwersytecie Gdańskim.

EN

The main purpose of the article is drawing attention to library materials as components of the cultural heritage legacy which are as significant as monuments and museum exhibits. In the first part, legal definitions of the objects are presented. The second part discusses ways of the protection of library materials, museum exhibits, and historic monuments and indicates possible shared mechanisms. The discussed issues are an introduction to further research undertaken at the University of Gdańsk.

10

WALKA O TZW. REWINDYKACJĘ WILEŃSKICH DÓBR KULTURY PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ

48%

Olkowski R.

Muzealnictwo

|

2017

|

tom 58

195-207

EN

The article describes the so-called requisition campaign carried out in Vilnius city and region and Kaunas, Lithuania, the aim of which was to recover the cultural heritage which was supposed to stay abroad as a result of the change of borders after World War II for the Polish State and its citizens People connected with the Cultural Department established by the Polish Committee of National Liberation in 1944 at the Office of the Chief Plenipotentiary for Evacuation in the Lithuanian Soviet Socialist Republic. The Cultural Department carried out this activity under the Agreement between the Polish Committee of National Liberation and the Government of the Lithuanian Soviet Socialist Republic regarding the evacuation of Polish citizens from Soviet Lithuania and Lithuanian citizens from Poland concerning the mutual repatriation of peoples. The article aims to recall the private collections and most important cultural institutions in Vilnius from the period before 1939 which failed to be transported from Vilnius to Poland, despite the great efforts of many people. However, regardless of the result, the actions described and those who conducted them deserve to be recalled and mentioned in the subject-matter literature.

PL

Tematem artykułu są działania tzw. akcji rewindykacyjnej prowadzone na terenie Wilna, Wileńszczyzny i tzw. Litwy Kowieńskiej, których celem było uratowanie dla Państwa Polskiego i jego obywateli dorobku kulturalnego, mającego pozostać poza obszarem kraju na skutek zmiany granic po II wojnie światowej. Ratowaniem zabytków, archiwów i bibliotek zajmowały się osoby związane z Wydziałem Kultury utworzonym przez Rząd PKWN w 1944 r. przy Urzędzie Głównego Pełnomocnika do Spraw Ewakuacji w Litewskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Wydział Kultury prowadził działalność w następstwie podpisania Układu pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej dotyczącego ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej SSR i ludności litewskiej z terytorium Polski, mówiącego o wzajemnej repatriacji ludności. Zamiarem artykułu jest przywołanie kolekcji prywatnych i najważniejszych instytucji kulturalnych Wilna sprzed 1939 r., których mimo ogromnego wysiłku wielu osób, w większości nie udało się przewieść z Wilna do Polski. Jednak – niezależnie od wyników – opisane działania i przeprowadzające je osoby zasługują na ich przypomnienie i utrwalenie w literaturze przedmiotu.