Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: mutual assistance

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Obowiązek wzajemnej pomocy małżonków z art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego

100%

Jancewicz Z.

Roczniki Nauk Prawnych

2015

tom 25

nr 4

7-28

W artykule podjęto zagadnienie jednego z obowiązków, zawartego w art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jakim jest wzajemna pomoc małżonków. Celem artykułu jest analiza powstania, charakterystyka oraz wskazanie treści obowiązku wzajemnej pomocy między małżonkami. Przedmiotowy obowiązek powstaje wraz z chwilą zawarcia przez mężczyznę i kobietę związku małżeńskiego. Wynika on ze stosunku rodzinnoprawnego, jakim jest zawarcie małżeństwa; posiada złożoną konstrukcję prawną, jest więc obowiązkiem występującym po stronie jednego małżonka, a prawem po stronie współmałżonka; jest on normą o charakterze bezwzględnie obowiązującym, a jako prawo podmiotowe, wzajemna pomoc jest prawem względnym, posiadającym skuteczność inter partes; zasadniczo ustaje wraz z ustaniem i unieważnieniem małżeństwa, a może istnieć w określonych okolicznościach po orzeczeniu separacji; może być on powiązany z innymi prawami i obowiązkami małżonków. Obowiązek wzajemnej pomocy obejmuje wszystkie czynności faktyczne małżonka wspierające współmałżonka w wykonywaniu przez niego praw i obowiązków wynikających z małżeństwa. Są one bardzo różnorodne i mogą mieć charakter majątkowy i niemajątkowy. Jednocześnie należy stwierdzić, iż nie istnieje katalog czynności, które stanowiłyby treść obowiązku wzajemnej pomocy, ze względu na różnorodność stosunków, jakie panują między małżonkami.

The paper discusses one of the obligations included in Article 23 of the Family and Guardianship Code, i.e. the mutual spousal assistance. The objective of the paper is to analyse the origin, characterise and outline the substance of the obligation of mutual spousal assistance. The obligation arises upon entering into a marriage, and it stems from the family-law relationship of contracting a marriage. This obligation is a complex legal construct, i.e. it constitutes an obligation of one spouse and a right of the other. Mutual assistance is a peremptory norm and a subjective right with inter partes effect. In principle, the obligation ceases to apply once marriage is dissolved or annulled, but can remain valid in specific circumstances after separation; it can be linked with other spousal rights and responsibilities. The obligation of mutual spousal assistance includes all actual activities of a spouse to support the other spouse in exercising the rights and fulfilling the responsibilities related to marriage. These are substantially varied and can be financial or non-financial in nature. It should also be noted that due to the diversity of relationships between spouses, there is no catalogue of activities that would encompass all the aspects of mutual spousal assistance.

Wykładnia orzecznicza przepisu zawierającego termin „wspólne gospodarowanie”. Glosa aprobująca do Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2020 r., II SA/Po 743/19

80%

Rakoczy T.

Studia Prawnicze KUL

2023

nr 2

229-242

Ключовим для аналізованого рішення є тлумачення положення, у якому передбачено термін «спільне господарство». Воєводський адміністративний суд у Познані правильно постановив, що спільне господарство відбулося в обставинaх справи, що розглядається. Судова практика, за відсутності юридичного визначення, визнає, що спільне господарствo також має місце, коли особа залишається на постійній основі утримання іншої, з якою створюється таке господарство. Спільне проживання, що фінансується с доходів лише однієї особи є веденням спільного господарства. З елементів спільного управління була виключена участь і взаємна тісна співпраця у вирішенні повсякденних справ, пов’язаних з веденням господарства. Крім того, укладений шлюб зобов’язує сторони проявляти взаємодопомогу і задоволення потреб сім’ї, також особистими зусиллями щодо виховання дітей. Cаме те завдання може і повинен виконувати заявник. Він повинен бути мотивований до виконання цього обов’язку.

Центральное место в комментируемом решении занимает толкование положения, содержащего термин «совместное ведение домашнего хозяйства». Воеводский Административный Суд в Познани справедливо постановил, что оно имеет место при фактическом состоянии рассматриваемого дела. Судебная практика, в отсутствие законодательного определения, признает, что совместное хозяйство также имеет место, когда лицо находится на иждивении лица, с которым ведет такое хозяйство. Сожительство, финансируемое за счет доходов только одного человека, всегда подразумевает совместное ведение домашнего хозяйства. Из характерных черт ведения совместного домашнего хозяйства исключено участие и тесное сотрудничество друг с другом в решении повседневных вопросов, связанных с ведением хозяйства. Кроме того, заключенный брак обязывает стороны проявлять взаимопомощь и удовлетворять потребности семьи, в том числе путем личных усилий по воспитанию детей. Это именно та задача, которую может и даже должен взять на себя заявитель. Он должен быть мотивирован на выполнение этой обязанности.

The interpretation of the provision containing the term ‘joint management’ is of key importance considering the judgment under review. The Voivodeship Administrative Court in Poznań rightly ruled that it occurred in the actual state of the case under consideration. The jurisprudence, in the absence of a legal definition, recognises that joint management also takes place when a person is permanently dependent on another one, with whom he/she forms such a household. Cohabitation financed by the income of only one person always implies joint management. Participation and mutual close cooperation in dealing with the day-to-day running of a dwelling have been excluded from the characteristics of running a joint household. Moreover, formal marriage obliges the parties to show mutual support and meet the needs of the family, including through personal efforts to bring up the children. This is precisely the task that can and even should be undertaken by the applicant. The applicant needs to be motivated to undertake that duty.

Kluczowa dla glosowanego orzeczenia jest wykładnia przepisu zawierającego termin „wspólne gospodarowanie”. Słusznie WSA w Poznaniu orzekł, że ma ono miejsce w stanie faktycznym rozważanej sprawy. Orzecznictwo, wobec braku definicji legalnej, uznaje, że wspólne gospodarowanie ma miejsce także wówczas, gdy osoba na stałe pozostaje na utrzymaniu innej, z którą takie gospodarstwo tworzy. Wspólne zamieszkiwanie finansowane z dochodu wyłącznie jednej osoby zawsze będzie oznaczać wspólne gospodarowanie. Z cech charakterystycznych prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego wyłączono udział i wzajemną ścisłą współpracę w załatwianiu codziennych spraw, związanych z prowadzeniem domu. Poza tym zawarte małżeństwo obliguje strony do okazywania wzajemnej pomocy i zaspokajania potrzeb rodziny, również poprzez osobiste starania o wychowanie dzieci. To właśnie zadanie może i nawet powinno być podejmowane przez skarżącego. Do podejmowania tego obowiązku należy go motywować.