Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

„Wielokulturowa (bez)robotność”. Rzecz o izraelskim rynku pracy

100%

Chaczko K.

|

2014

|

nr 2

49-63

EN

In this article I propose the term “Multicultural (un)employment”, which was created during the analysis of the situation in the multicultural Israeli labor market. First, I describe multiculturalism in Israel. Next, I discuss the Israeli labor market from a societal perspective. And then I characterized the Israeli labor market in view of the internal-group. The article is completed by the following conclusions. Statistics in Israel show low unemployment in a multicultural society but these statistics do not cover the groups which hardly participate in the labor market (Ultra-orthodox and Arabs). These groups are characterized by the cultural difference and high unemployment rate.

2

Zdravotná starostlivosť, multikultúrne ošetrovateľstvo

75%

Anna Plačková A.

|

nr 1

81-89

EN

The article describes in general health – nursing – medical care in our system of health care. Nurses provide nursing care and communicate with multicultural patients.

3

Oma toit: muutustest Siberi eestlaste toidukultuuris

75%

Anu K.

Mäetagused

|

2015

|

tom 59

125-150

EN

The article discusses Siberian Estonians’ opinions about the dishes unique to them and the changes that their food culture has undergone throughout time. The majority of Estonians living in Siberia today are descendants of the people who migrated there in the last decade of the 19th and in the early 20th centuries. Many Siberian Estonians continue to live in small Estonian village communities, but also in larger cities and district centres, and their families and social circles are increasingly multicultural. Settling in another country requires adaptation to a new natural environment, which inevitably brings about changes in the customary choice of food. Estonians have mainly settled in the region suitable for farming and animal husbandry. Today, Estonians in Siberia often refer to themselves as siberlased (Siberians), which gives evidence of their adaptation and integration in Siberia. Throughout time, the food culture of Siberian Estonians has undergone changes due to various factors: the transformation of forms of ownership, multicultural environment and mixed marriages, urbanisation, growth in health awareness, media influences, etc. The younger generation is more susceptible to changes: they exchange recipes, and acquire new ideas and cooking tips also from the media and literature. The closer the communication with the neighbours, the more the Estonians took over from their neighbours’ food culture, often also borrowing and Estonianising the names of the dishes. For Estonians in Siberia, including those who live in cities, own food often means that meals are prepared from self-grown produce. Self-grown food is perceived as healthy and opposed to imported goods and the produce grown in Chinese and Korean greenhouses that have been built in Siberia in the last few decades. The term own food also covers traditional Estonian dishes, thus helping to draw a line between ‘us’ and the ‘others’.

4

Pomiędzy kipą a smartfonem. Kilka rzutów myślowych na temat kontrastów w izraelskiej edukacji

63%

Chaczko K.

|

2015

|

nr 3

103-120

PL

Artykuł dotyczy kontrastów obecnych w izraelskiej edukacji. Wychodząc od podstaw prawnych izraelskiego szkolnictwa w postaci – Prawa o obowiązku szkolnym (1949); Prawa o systemie edukacyjnym (1953); Prawa o Radzie w szkolnictwie wyższym (1958); Prawa o szkolnictwie specjalnym (1988) oraz Prawa o prawach uczniów (2000) – przechodzę do opisu struktury edukacji w państwie żydowskim. Następnie charakteryzuję podzielony system szkół w Izraelu, na szkoły publiczne; publiczne o profilu religijnym; publiczne arabskie oraz niepubliczne – ale finansowane z pieniędzy państwowych – szkoły ultraortodoksyjne. Artykuł kończą ustalenia na temat konsekwencji funkcjonowania podzielonego szkolnictwa, a zwłaszcza szkół ultraortodoksyjnych i arabskich.

EN

The paper presents the contrasts in the Israeli education. First part presents the legal basis of education in Israel – Compulsory Education Law (1949), State Education Law (1953), Council for Higher Education Law (1958), Special Education Law (1988), Students Rights Law (2000) and discussion on the structure of the education system. Next, compare four separate school system – public state schools, public religious state schools, public Arab schools and the “private” but publicly funded “ultra-orthodox” or Haredi schools. The paper ends findings about the contrasts in the Israeli education and the discussion on difficult situation of graduates of public Arab schools and Haredi schools.

5

Key topics in multicultural contemporary literature based on Zadie Smith’s The Autograph Man

63%

Jindřiška Š.

Littera Scripta

|

2009

|

tom 1

159-162

EN

The following contribution is a humble try to show the most common features of multicultural contemporary literature. It deals with topics which are central for young people, such as spiritual quest, relationships, interests, health, religion, and meeting people of various cultures and so on. The term multicultural is dealt with as it has become very important with the process of globalization and it affects everyone even without our being aware of it.

6

Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe

26%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

tom 9

|

nr 17

342-369

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

7

Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.

26%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2017

|

tom 9

|

nr 17

104-137

PL

Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.

EN

Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.