Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: monarchia absolutna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Policja : geneza i rozwój instytucjonalny. Cz. 2

100%

Fałdowski M.

2023

tom nr 4

W machinie państwa absolutnego, człowiek rozumiany jako jednostka nie posiadał charakteru podmiotowego. Władza pozornie realizowała działania w kierunku swoich poddanych, jednocześnie nie diagnozując rzeczywistych potrzeb społecznych. Monarcha panował z „woli Bożej”, dlatego w zależności jak pojmował cele, zadania i priorytety państwa w obszarze prowadzonej przez siebie polityki, tak też ją realizował za pośrednictwem podległych sobie urzędników. Normy prawne były niczym innym, jak spełnieniem woli panującego w obszarach regulujących całokształt życia jednostki w państwie. Prawo przewidywało szereg obowiązków (nakazów), ale jednocześnie nie zawierało uprawnień w relacji obywatel-państwo. Innymi słowy, ustawodawstwo nie wiązało panującego w zakresie działania na rzecz jednostki, w tym organów administracji będących faktycznie instrumentem do rządzenia w rękach panującego. W efekcie ukształtowany został sformalizowany aparat administracyjny, w którym administracja, co do zasady, nie liczyła się z interesami obywatela. Państwo absolutne nie znało bowiem instytucji osoby prawa publicznego. Prawo policji – ius politiae rozumiano bardzo szeroko – jako całokształt działalności państwa zmierzającej do zaspokojenia podstawowych potrzeb poddanych, natomiast decyzja w kwestii co jest dobre dla obywateli, miała charakter uznaniowy i należała do władcy lub jego administracji, dotyczyło to również interpretacji sprawiedliwości. Dlatego też ius politiae oprócz sensu stricte bezpieczeństwa publicznego obejmowało szereg dziedzin życia społecznego m.in. urbanistykę, bezpieczeństwo przeciwpożarowe, zdrowie i higienę, kontrolę żebractwa i zbieranie włóczęgów, jak również kwestie dotyczące moralności oraz zaopatrzenia. Należy podkreślić, że państwo, w którym władza skupiona jest w ręku panującego, natomiast rozbudowany aparat administracyjny zmusza obywatela do przestrzegania narzuconych norm prawnych, formalnie w trosce o jego dobro, w efekcie prowadzi do przypisania mu tożsamości państwa policyjnego. W artykule, który stanowi część II, badaniami objęto kształtowanie się oraz rozwój instytucji policyjnych w zakresie przedmiotowym i podmiotowym, na przykładzie Francji i Anglii w okresie monarchii absolutnych.

In the machinery of the absolute state, man, understood as an individual, had no subjective character. Power ostensibly pursued actions towards its subjects, while failing to diagnose real social needs. The monarch ruled by the "will of God”, therefore, depending on how he conceived the goals, tasks and priorities of the state in the area of his policy, so he implemented it through his subordinate officials. Legal norms were nothing other than the fulfilment of the will of the ruler in areas regulating the entire life of the individual in the state. The law provided for a series of duties (commands), but at the same time did not contain powers in the citizen-state relationship. In other words, the legislation did not bind the ruler to act for the benefit of the individual, including the administrative bodies which were in fact an instrument for ruling in the hands of the ruler. As a result, a formalised administrative apparatus was formed in which the administration, as a rule, did not countenance the interests of the citizen. Indeed, the absolute state did not know the institution of a public law person. Police law - ius politiae was understood very broadly - as all state activity aimed at satisfying the basic needs of subjects, while the decision on what was good for citizens was discretionary and belonged to the ruler or his administration, and this also applied to the interpretation of justice. Thus, the ius politiae covered a range of areas of social life in addition to the sense of public security, including urban planning, fire safety, health and hygiene, the control of begging and the collection of vagrants, as well as questions of morality and provisioning. It should be emphasised that a state in which power is concentrated in the hand of the ruler, while an elaborate administrative apparatus forces the citizen to comply with imposed legal norms, formally out of concern for his or her well-being, in effect leads to the attribution of the identity of a police state. This article, which constitutes Part II, examines the formation and development of police institutions in terms of subject and object, using the examples of France and England during the period of absolute monarchies.

Ludzie króla, czyli prokuratura francuska przed 1789 r.

80%

Turek P.

nr 2

87-115

Prosecution service was born in France in the 13th century, and it was shaped over the following hundreds of years in order to become a permanent as well as a highly significant and well-regarded element of the judiciary in the twilight of absolute monarchy. There has been an insignificant output concerning this period of history of the prosecution in Polish language literature. In order to fill this void, the author analyzes the circumstances surrounding the creation of the French prosecution and subsequently delineates its organization, functioning as well as its most important tasks all the while paying special attention to the 17th and to the 18th centuries. Prosecution is presented in its historic costume and, when this garb is put aside, it reveals an institution which needs to deal with timeless challenges. Contemporary prosecutors enjoyed far-reaching levels of independence which was simultaneously subject to the king as well as to court hierarchy. Moreover, they successfully performed contradictory functions of the members of the judiciary and those of the representatives of the royal authority in courts, defenders of individual rights and exponents of the interests of the central authority, functionaries creating the law and watching over its application, members of the social elite, and advocates for widows and orphans. The paper also presents the specificity of the contemporary prosecution service, including its strong internal differentiation into individual categories of officers as well as its functioning in a collegial manner, which made it similar to a court chamber in parliaments. The author also cites examples of prosecutors' actions in the legal reality of the period, including the procedural positions presented by them.

Prokuratura narodziła się we Francji w XIII w., gdzie następnie kształtowała się przez wiele stuleci, aby u schyłku monarchii absolutnej stać się trwałym, a zarazem niezwykle istotnym i wysoko cenionym elementem sądownictwa. W literaturze polskojęzycznej ten okres historii prokuratury traktowany był dotąd marginalnie. Chcąc wypełnić tę lukę, autor analizuje okoliczności powstania prokuratury francuskiej, a następnie omawia jej organizację, funkcjonowanie i najważniejsze zadania, skupiając się na XVII i XVIII w. Prokuratura jest ukazana w swoim historycznym kostiumie, który odłożony na bok odsłania instytucję borykającą się z wyzwaniami o charakterze ponadczasowym. Prokuratorzy ówcześni korzystają bowiem z daleko idącej niezależności, przy jednoczesnej podwójnej podległości królowi i hierarchii sądowej, a także odgrywają z powodzeniem sprzeczne niekiedy role członków sądownictwa i reprezentantów władzy królewskiej w sądach, obrońców praw indywidualnych i wyrazicieli interesów władzy centralnej, funkcjonariuszy tworzących prawo i czuwających nad jego stosowaniem, członków elity społecznej i adwokatów wdów i sierot. Autor opisuje także specyfikę ówczesnej prokuratury, w tym jej silne zróżnicowanie wewnętrzne na poszczególne kategorie funkcjonariuszy, a także jej funkcjonowanie w sposób kolegialny, co w parlamentach upodobniało ją do izby sądowej. Przytacza również przykłady działania prokuratorów w ówczesnych realiach prawnych, w tym prezentowane przez nich stanowiska procesowe.