Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Modlitwa, post, praca i dzieła miłosierdzia w świetle teologii św. Tomasza z Akwinu

100%

Majkrzak H.

Sympozjum

|

2009

|

nr 1(18)

61-70

2

The Psalter to the Threshold of Eternity

86%

Magnante A.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 10: Nauki o rodzinie

141-160

EN

Following the example of Jesus Christ and Paul of Tarsus, the Church has adopted the Psalms as its privileged prayer book. Some objections have been put forward against such poems because they belong to a given people, culture, and tradition. Thus author believes that something new is to be proposed and taught. First, the “I” of the author and the “I” of the community have to surrender to the “I” of the poem. Second, since the human being, created in God’s image and likeness, is placed at the centre of the universe, he can perform a cosmic liturgy in honour of God. In this way he becomes the representative of all humanity spread all over the world. Once he has collected all the voices of humanity he has to present them, as a pure sacrifice, to the heart of Christ.

PL

Kościół, idąc za przykładem Jezusa z Nazaretu i wskazówkami Pawła z Tarsu, szczególnie wyróżnił Psałterz jako materiał modlitewny, mimo że niektóre psalmy wzbudzają kontrowersje, gdyż przynależą one do specyficznego kręgu kulturowego. Wychodząc naprzeciw powyższym zastrzeżeniom, autor proponuje, aby podczas używania modlitwy z psalmami zastąpić jaźń autora jaźnią utworu. Po drugie, poprzez modlitwę psalmami możliwe jest uwielbienie dzieła stworzenia. Modlący reprezentuje stworzenie i poddaje je jako ofiarę dla Serca Chrystusowego.

3

Dwa „sonety” ks. Grzegorza Stachury (będziesz Hiobem, jak Marta)

86%

Radziszewski S.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2014

|

nr 4(8)

175-191

PL

Ks. Grzegorz Stachura (ur. 1976), uhonorowany nagrodą poetycką im. Ks. Janusza Pasierba, należy do poetów, którzy dopracowali się własnej dykcji poetyckiej. Jednak poza antologią Poezja w sutannie ksiądz Stachura nie doczekał się uważnej lektury krytycznej. Tymczasem pokorna i mądra liryka Stachury zasługuje na prezentację szerszej publiczności i uważną lekturę. Jego wiersze-impresje odwołują się do Biblii, nie tylko poprzez cytat bądź aluzję, ale w strukturze głębokiej dzieła poetyckiego. W niniejszym opracowaniu przedstawiono dwa wiersze, które odczytano jako rodzaj modlitwy poetyckiej. Zarówno Hiob, jak i Marta, zmuszają czytelnika do odpowiedzi na najbardziej głębokie kwestie dotyczące życia i wiary. Można powiedzieć, że inspirowana duchem Biblii poezja Stachury jest rodzajem poetyckiej proklamacji orędzia zbawienia. Spośród wszystkich obrazów biblijnych liryczny bohater Stachury najbardziej przypomina tych, którym Chrystus w przypowieści nadaje imię „słudzy nieużyteczni” (por. Łk 17,7-10).

EN

Father Grzegorz Stachura (b. 1976), who has been presented with the Father Janusz Pasierb award, is one of the poets who managed to refine their own poetic diction. But apart from some attention given to the anthology Poetry in a priest’ s cassock, Stachura has not received careful critical reading, although his humble and wise lyric poetry deserves a wider audience and careful critical attention. His poems (poetic impressions) refer to the Bible, not only through quotation or allusion, but in the deep structure of his poetic work. The present paper deals with two poems which have been read as a kind of poetic prayer. Both Job and Martha force the reader to answer the most profound questions about life and faith. It can be said that Stachura’s poetry, inspired by the spirit of the Bible, is a kind of poetic proclamation of the message of salvation. Stachura’s lyrical hero most resembles those Biblical characters whom Christ calls ‘unworthy servants’ in the parable (cf. Lk 17, 7-10).

4

Uzdrowienie w „spoczynku w Duchu Świętym” i jako owoc modlitwy wstawienniczej

86%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 5: Teologia Duchowości

65-78

EN

The present article raises anthropological, theological and salutary aspects of such phenomena as the interceding prayer for healing, healing, and “rest in the Holy Spirit”. The definition and nature of these phenomena are discussed, as well as their biblical sources and such anthropological aspects as the necessity of a comprehensive look at healing, at the threat of reducing these phenomena to a purely psychological mechanism etc. Also symptoms of internal healing are presented, and testimonies are quoted that were given by people who have experienced „rest in the Holy Spirit” which was connected with internal healing in their lives.

PL

Niniejszy artykuł porusza antropologiczne, teologiczne i zbawcze aspekty takich zjawisk, jak modlitwa o uzdrowienie, uzdrowienie, spoczynek w Duchu Świętym. Omówiona jest definicja i natura tych zjawisk, źródła biblijne, takie aspekty antropologiczne, jak konieczność całościowego spojrzenia na uzdrowienie, niebezpieczeństwo zredukowania tych zjawisk do czysto psychologicznego mechanizmu itd. Ukazane są też symptomy uzdrowienia wewnętrznego. Przytoczone są także spisane świadectwa osób, które doświadczyły „spoczynku w Duchu Świętym” i łączyło się to w ich życiu z uzdrowieniem wewnętrznym.

5

Dzieje sanktuarium Matki Bożej w Gidlach w świetle akt z Archiwum Dominikanów w Krakowie

72%

Cholewiński Ł.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 4: Historia Kościoła

85-103

EN

The purpose of this paper is to present and to familiarize the history of the Shrine of Our Lady of Gidle. Until now, it did not live his monograph. This work is a contribution to the full monograph. The author relied on the Dominican Archives in Krakow, available sources and literature. It discusses the history of the sanctuary to 1914. Particular attention is paid to build the temple. Discusses the stages of its construction. In the text the author draws attention also to the cult of the Mother of God in Gidle. It is characterized by problems that came pilgrims. Together form a picture of the sanctuary in the period from the sixteenth to the twentieth century.

PL

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie i przybliżenie historii Sanktuarium Matki Bożej w Gidlach. Temat ten nie doczekał się jak do tej pory swojego opracowania. Artykuł może stać się przyczynkiem do napisania pełnej monografii. Autor oparł swoje badania na materiałach zgromadzonych w Archiwum Dominikanów w Krakowie. Wykorzystał także dostępną literaturę przedmiotu. W swojej pracy omówił dzieje klasztoru do 1914 r. Szczególna uwaga skierowana została na kwestię budowy świątyni, gdzie umieszczono cudowną figurkę Matki Bożej. W artykule poruszone zostały także kwestie związane z rozwijającym się ruchem pątniczym. Elementy te złożyły się na historiograficzną wizję dziejów sanktuarium od XVI do XXwieku.

6

O ekspresywności modlitw w "Psałterzu Dawidowym" Mikołaja Reja

72%

Kowalska D. , Uniwersytet Łódzki K. H. J. P.

|

tom 049

EN

The article analyses the linguistic signs of expressiveness present in the prayers attached to the prose paraphrase of Mikołaj Rej’s David’s Psalter, in particular the evaluative (modality) and intensifying exponents. Rej’s prayers are characterized by a lot of emotionalisms which make them a tool of the emotional expression. The writer uses many expressional synonyms accumulated as two or three evaluative expressions and many epithets which perform the hyperbolic function and intensify the referent feature of the noun. Metaphors and rhetorical questions also serve the function of intensification. The expressiveness is also emphasizes by the use of the elements characteristic of the spoken language: the lexicon of the vernacular speech, a wide variety of phatic signals and demonstrative pronouns. The application of these linguistic phenomena makes Rej’s prayers, despite the structural limitations, assume the character of private confessions full of authentic affection and admiration of God – the addressee.

7

Modlitewnik jako lekarstwo. Analiza genologiczna

72%

Wojtak M.

Roczniki Humanistyczne

|

2015

|

tom 63

|

nr 6: Językoznawstwo

241-261

EN

The article is devoted to the analysis of an innovative form of the prayer book. It has been given the form of an artifact similar to the cure. In this way it implies a reference to the metaphor the prayer book is a cure. The entirety of the material is treated in the analyses as a collection of genres of unusual contours. The genre characteristics includes the following types of utterances: a collection of texts on a package, a leaflet for the patient and a proper prayer book. The first two types are a contamination of utilitarian genres presenting a cure and catechetical or cult genres, whereas the prayer book refers to the modernized versions of the genre. The author treats the entirety (a collection of utterances) as communication stylized to form an advertisement, yet in the communication sense and not the generic one. A collection of diverse utterances is (just like advertisements): appealing, suggestive, comprehensible and easy to remember. Perceiving the prayer book in terms of a cure and giving it the external form of the medicine results in creation of a new formula of the genre. The genre code of the prayer book has been expanded and supplemented with new exponents. The catechetical discourse (including the integral catechesis) has gained new carriers of persuasiveness by the reference to the advertising discourse.

PL

Artykuł jest poświęcony analizie innowacyjnej formy modlitewnika. Nadano mu bowiem formę artefaktu podobnego do leku. W ten sposób nawiązano do metafory modlitewnik to lekarstwo. Całość jest w analizach potraktowana jako kolekcja gatunków o niezwykłych konturach. Charakterystyka genologiczna obejmuje następujące typy wypowiedzi: zbiór tekstów na opakowaniu, ulotkę dla pacjenta, właściwy modlitewnik. Dwa pierwsze typy stanowią kontaminację gatunków użytkowych prezentujących lekarstwo i gatunków katechetycznych lub kultowych. Modlitewnik zaś nawiązuje do zmodernizowanych wersji gatunku. Całość (kolekcję komunikatów) autorka traktuje jako przekaz wystylizowany na reklamę, lecz w sensie komunikacyjnym nie gatunkowym. Zbiór różnorodnych komunikatów jest (jak reklama): atrakcyjny, sugestywny, zrozumiały i łatwy do zapamiętania. Postrzeganie modlitewnika w kategoriach leku i nadanie mu zewnętrznej formy medykamentu owocuje powstaniem nowej formuły gatunkowej. Kod gatunkowy modlitewnika został poszerzony i uzupełniony o nowe wyznaczniki. Dyskurs katechetyczny (obejmujący katechezę integralną) zyskał nowe nośniki perswazyjności przez odwołanie do dyskursu reklamowego.

8

Teologia obrzędu wystawienia i adoracji Najświętszego Sakramentu

72%

Kwiatkowski D.

Studia Gdańskie

|

2017

|

nr 40

59-71

PL

W Eucharystii zawiera się całe dobro duchowe Kościoła, czyli Jezus Chrystus, który jest naszą Paschą i Chlebem żywym, który przez swoje ożywione przez Ducha Świętego i ożywiające Ciało daje życie ludziom. Swoją zbawczą skuteczność czerpie ona z realnej obecności Chrystusa. Z Eucharystią wiążą się również inne popularne formy kultu praktykowane w Kościele. Najbardziej znaną i rozpowszechnioną formą kultu Eucharystii poza Mszą św. jest niewątpliwie wystawienie i adoracja Najświętszego Sakramentu. Praktykowana jest ona na różne sposoby: znane są tak zwane wieczyste adoracje Najświętszego Sakramentu, podczas których adoruje się Chrystusa Eucharystycznego przez cały dzień, nabożeństwa czterdziestogodzinne, nabożeństwa różańcowe i inne okazjonalne formy tego kultu. Artykuł ukazuje teologiczne podstawy dla adoracji Najświętszego Sakramentu. Adoracja Chrystusa Eucharystycznego podkreśla odkupieńczy wymiar przebywania Boga pośród swojego ludu i zachęca do pełnego uczestnictwa we Mszy Świętej. Najważniejszym motywem dla adoracji jest rzeczywista obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Uroczysta adoracja Chrystusa Eucharystycznego ma zawsze wymiar teocentryczny, chrystologiczny, eklezjalny i eschatologiczny.

EN

The Eucharist contains the entire spiritual good of the Church, that is Jesus Christ, our Passover and living bread. Through his flesh, made living and life-giving by the Holy Spirit, he gives life to men. The Eucharist draws its saving effectiveness from the real presence of Christ. There are other popular forms of cult outside Holy Mass which are connected with the Eucharist and practised in the Church. The best known and most widespread of these is the Eucharistic Exposition and Adoration. It is practised in various forms: so-called Perpetual adoration, which takes place in chapels where the Body of Christ is adored round the clock; forty-hour adoration; rosary services and other occasional forms of that cult. This article reveals the theological basis for adoration of the Most Blessed Sacrament. Adoration of Christ in the Eucharist underlines the redemptive dimension of God who is present among his people and encourages them to full participation in Holy Mass. The most important motive for adoration is the real presence of Christ in the Most Blessed Sacrament. Solemn adoration of Christ in the Eucharist always has the theocentric, christological, ecclesiastical and eschatological dimension.

9

Urzeczywistnianie się Kościoła w małżeństwie i rodzinie według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

72%

Rogalski A.

Kościół i Prawo

|

2017

|

nr 6 (19) nr 1

23-42

PL

Rodzina jest najmniejszą jednostką zarówno społeczeństwa, jak i Kościoła. W rodzinie i poprzez rodzinę Kościół się realizuje i urzeczywistnia. Kościół, jako wspólnota osób ochrzczonych, ma spełniać misję głoszenia Dobrej Nowiny, która realizuje się w potrójny sposób: prorocki, kapłański i królewski. Ustawodawca ukazuje tę misję w kan. 204 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., stwierdzając: „Wiernymi są ci, którzy przez chrzest wszczepieni w Chrystusa, zostali ukonstytuowani Ludem Bożym i stawszy się z tej racji na swój sposób uczestnikami kapłańskiego, prorockiego i królewskiego posłannictwa Chrystusa, zgodnie z własną każdego pozycją, są powołani do wypełniania misji, jaką Bóg powierzył pełnić Kościołowi w świecie”.

EN

The family is the smallest unit of both society and the Church. The Church lives and grows inside and through the family. The Church is seen as a community that announces the Gospel of Christ. The joyful news is spread thanks to the participation of every baptized in the triple mission of Christ (as Prophet, Priest, and King). The legislator recognizes this mission in can. 204 of the 1983 Code of Canon Law stating: “the Christian faithful are those who, inasmuch as they have been incorporated in Christ through baptism, have been constituted as the people of God. For this reason, made sharers in their own way in Christ’s priestly, prophetic, and royal function, they are called to exercise the mission which God has entrusted to the Church to fulfill in the world, in accord with the condition proper to each”.

10

Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym Emiliana (Vafeidisa) Simonopetrity

72%

Borkowski A. , p. , Ławreszuk M. , Kostiuczuk J. , Ignatiuk K. , p. , Ławreszuk M. , Ignatiuk K.

ELPIS

|

2017

|

nr 19

PL

Starzec Emilian określa modlitwę charyzmą, niebiańskim radosnym spotkaniem i komunią Boga z człowiekiem. Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym starca jest uzależniona od stanu naszego umysłu, który powinien być czysty, pozbawiony wszelkiej obcej treści w oczekiwaniu przyjścia Boga. Prawdziwa modlitwa odrzuca wszelki smutek i małoduszność, zaś ramki prawa w których może zaistnieć są określane przez pokój, ciszę, spokój ducha, absolutne wyciszenie i milczenie. W rzeczywistości modlitwa nie jest czymś, co czyni sam człowiek, jedynie to rozpoczyna, tego pragnie, ale wypełnia ją Duch Święty. Modlitwa jestnaszą powszednią powinnością życiową. O sukcesie podczas modlitwy możemy mówić wówczas, gdy stanie się naszym miejscem schronienia. W swym nauczaniu starzec rozróżnia czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, które mają wpływ na modlitwę. Do pierwszych zalicza stan naszego ducha i jego związek z Bogiem, zaś modlitwę określa mianem homilii umysłu, oddechem ducha, pokłonem oddawanym Bogu. Do drugich zalicza wiedzę o różnych sposobach modlitwy, niezbędną do mistycznego natchnienia przez Ducha Świętego. Takimi są uczestnictwo w liturgii Bożej, modlitwa nieustanna, jezusowa i własna, reguła modlitewna, rozważania w skupieniui wyciszeniu. Modlitwa nie izoluje się sama w sobie, ale pozostaje w ścisłym związku z uczestnictwem w nabożeństwach, dziękczynieniem, czuwaniem, w celu pokonania cielesnych namiętności. Starzec przestrzega przy tym, aby modlitwa nie stała się powodem odizolowania, ponieważ wówczas stanie się kłamliwą i nieszczerą. Modlitwa nie jest pracą umysłową która męczy, ale jest pełnią dynamizmu nakierowanego na Boga.

11

Dlaczego zła modlitwa nie jest możliwa?

72%

Hołda M.

Roczniki Filozoficzne

|

2016

|

tom 64

|

nr 1

27-36

PL

W artykule O wątpliwej moralności pewnych rozpowszechnionych form modlitwy Saul Smilansky rekonstruuje założenia moralnie niedopuszczalnej modlitwy. Założenia te dotyczą sposobu, w jaki Bóg wysłuchuje próśb modlących się ludzi, moralnego poziomu bóstwa i tych, którzy się modlą, a także natury relacji między modlitwą a wysłuchaniem jej przez Boga. W niniejszym artykule, podaję powody, dla których uważam, iż dokonana przez niego rekonstrukcja nie jest poprawna. Argumentuję, że niedopuszczalna moralnie modlitwa, o jakiej pisze Smilansky, w ogóle nie jest możliwa. Wskazanych przez niego założeń nie da się odnaleźć wśród założeń faktycznie modlących się ludzi. Nawet gdyby dało się je odnaleźć, niemożliwe jest ich łączne występowanie. Każdy, kto się modli, robi tym samym coś dobrego. Krytyka Smilansky’ego skierowana jest przeciwko czemuś, co faktycznie nie istnieje i nie może istnieć, dlatego nie dostarcza powodów, dla których należałoby uznać za niedopuszczalną jakąkolwiek modlitwę.

EN

In the article “A Problem about the Morality of Some Common Forms of Prayer,” Saul Smilansky reconstructs the basics of morally unacceptable prayer. These assumptions relate to the way in which God hears the petitions of praying people, the moral level of deity and those who pray, as well as the the nature of the relationship between prayer and God’s awareness (acceptance) of it. In this article, I present the reasons why I believe that the reconstruction made by Smilansky is not correct. I argue that morally inadmissible prayer is not at all possible. Assumptions indicated by him cannot be found among the assumptions of actually praying people. Even if we could find some of these assumptions, it is not possible that they all can occur together. So everyone who prays, does a good thing. Smilansky’s criticism is directed against something that does not exist and cannot exist and therefore does not provide reasons why any prayer should be considered as unacceptable.

12

Doksologie Apokalipsy jako model modlitwy uwielbienia

72%

Podeszwa P.

Verbum Vitae

|

2012

|

tom 22

155-184

EN

The article addresses the question of doxologies as found in the Apocalypse. The proposed analysis comprises of three principal parts. The first element was to characterize doxology as biblical prayer of worship to God. It was then followed by the description of eight doxologies present in the last Book of the New Testament (1:5b-6; 4:8-11; 5:9-14; 7:9-12; 11:15-18; 15:3-4; 16:5-7; 19:1-8), which are a paradigm for Christian prayer of worship, in particular communal prayer, considered in the last point of the deliberations. The examined doxologies of the Apocalypse confirm thoroughly the liturgical character of the last Book of the New Testament. They are an unceasing hymn of the Church, which gathers to worship, with powerful voice, its Creator and Savior. Thus it invariably recognizes the great gifts of God, accepting them and letting them bear fruit in the life of a community and individual believers. The Church fulfills its priestly mission and prepares to reign with God. The doxologies of the Apocalypse become then a significant “handbook” in the school of prayer of the New Testament.

13

O różnicy między magią a modlitwą – krytyka stanowiska Saula Smilansky’ego

72%

Gomułka J. , Sajdek Z.

Roczniki Filozoficzne

|

2016

|

tom 64

|

nr 1

17-26

PL

Zawarta w niniejszym artykule dyskusja z tekstem Saula Smilansky’ego O wątpliwej moralności pewnych form modlitwy składa się z dwóch części. W pierwszej bronimy tezy, że fikcyjne przykłady prezentowane przez autora albo nie stanowią powszechnie akceptowalnych form modlitwy, albo dają się interpretować tak, że nie stanowią etycznego problemu. Życzenie komuś śmierci jest bowiem zawsze nieetyczne, ale w każdej wyobrażalnej sytuacji zagrożenia życia możliwa jest modlitwa o rozwiązanie, które nie pomnaża śmierci. W drugiej części bronimy tezy, że prezentowany w przykładach Smilansky’ego stosunek ludzi do Boga w ogóle nie jest religijny, a w konsekwencji działania w nich opisane nie zasługują na miano „modlitwy”. Kiedy bowiem w naszym nastawieniu do Boga liczy się tylko to, że jest On zdolny zmienić bieg zdarzeń na naszą korzyść, a to, że jest On dobry umyka naszej uwadze, wówczas nie mamy na myśli Boga tradycji religijnej. W tym punkcie przywołujemy myślicieli należących do nurtu tzw. Wittgensteinowskiego fideizmu, których krytyka modlitwy błagalnej idzie być może zbyt daleko, skłania jednak do refleksji nad granicami właściwego stosunku do Boga.

EN

Our discussion of Saul Smilansky’s paper “A Problem about the Morality of Some Com¬mon Forms of Prayer” consists of two parts. In the first part, we argue for the thesis that the fic¬titious examples given by the author of the paper either are not commonly acceptable forms of prayer (being unethical), or are interpretable in a way which removes the ethical problem altogether. It is always unethical to wish someone’s death, but in each imaginable situation of deadly danger there is a sense of a prayer for a solution which does not multiply death. In the second part, we defend the thesis that the attitude towards God depicted in Smilansky’s examples is not religious at all, and the acts desrcibed in them do not deserve to be called “prayers.” When all what really matters to us about God is that He is able to change the course of events in our favor, and His goodness escapes our attention, then by “God” we do not mean the God of religious tradition. At this point we recall the thinkers belonging to the so-called Wittgen¬steinian fideism, whose critique of petitionary prayer goes maybe too far, but also invites us to rethink the limits of the right attitude towards God.

14

The Prayer of Jesus on the Cross

72%

Zawadzki R.

Verbum Vitae

|

2012

|

tom 22

93-110

EN

The Passion Narratives in Synoptic Gospels present Jesus on the cross not only as a Messias patiens, but also as a Messias orans. This article constitutes an attempt to show a synoptic picture of the Crucified who prays. In the first part of the article we focus on the nonverbal dimension of Jesus’ prayer on the cross, e.g. on the posture of his body forced by the means of execution and on his laud, inarticulate cry of the agony. In the second part, the subject of the analysis becomes three of seven “last words of Jesus”, that assume the form of prayer: Luc 23,34a; Mt 27,46; Luc 23,46.

15

Taniec w dziele nowej ewangelizacji

72%

Pawlus K.

Polonia Sacra

|

2015

|

tom 19

|

nr 2(39)

147-172

PL

Autorka próbuje odpowiedzieć na pytanie, czy taniec może być narzędziem w dziele nowej ewangelizacji. Szukając odpowiedzi, sięga do Pisma Świętego, historii Kościoła, dokumentu o tańcu w liturgii Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Przywołuje przykłady wykorzystania tańca podczas spotkań z młodymi, jakimi są Lednica lub Światowe Dni Młodzieży.

EN

The author tries to answer a question if the dance can be a tool for the work of the New Evangelization. Searching for an answer she shows what the role of dance was and refers to the Bible, to history of the Church and to the document of The Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments about dance in the liturgy. The author also indicates examples of dance usage during meetings with young people, e.g. Lednica and World Youth Day.

16

Modlić się dobrze. Refleksja na podstawie pism świętej Urszuli Ledóchowskiej

72%

Synoś P.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2014

|

nr 21

427-446

EN

The prayer is a fundamental reality in the life of a Christian striving for holiness. This article presents the issue of prayer in the writings of Polish saint Urszula Ledóchowska. The Author on the basis of her writings is trying to answer the question: what conditions must be achieved to pray in the right way. At the beginning of the paper he presents a broad understanding of pray- er, which is primarily a kind of bridge between the temporality and eternity, between a man and a God. The heart of prayer is remaining in communion with God, which is made possible by the virtue of love. It the next part presents the basic difficulties linked with prayer, shows also an appropriate attitude for the process of prayer, such as: the internal focusing, the living faith, the perseverance, and the living in harmony with others. In the final part of the article discusses the basic characteristics of the saint Ursula’s prayer, like her devotion to the Agonizing Heart of Jesus and the Immaculate Heart of Mary.

17

Anonymous 18th Century Publication Dedicated to the Virtue of Purity

72%

Marcinkowska M.

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

|

2014

|

nr 4(8)

73-92

EN

The basis of the analysis is the anonymous publication Prayer for the preservation of purity, dated back to the second half of the 18th century. Academic reflection in the article focuses on the text indicated in the title, bulleted warnings, regarding benefits and methods of maintaining purity, the dangers which a virtuous lady should be wary of and also prayers to Mary, Jesus, and the saints, at the text’s conclusion. The aims of the analysis are to characterize the composition, find its purpose, and the elements it contains relating to the catechism, admonition and the bill of conscience. Discussion of the method of realization of a model of prayer is especially relevant for concrete, sociologically defined group of recipients. Contemporary eschatological perceptions and realities of the environment (salon flirtation, provocative dress) are cited as part of the context for the academic analysis. The investigation is completed with remarks on the relationship of the discussed text with warnings on maintaining the virtue of purity, issued by the Carmelite Jakub Kulczycki (1796).

PL

Podstawą rozważań podjętych w rozprawie jest anonimowy druk Modlitwa o zachowanie czystości, datowany na drugą połowę XVIII wieku. Refleksją badawczą objęte są: tekst wskazany w tytułowej formule edycji, wypunktowane przestrogi, dotyczące pożytków i sposobów zachowania czystości oraz a także niebezpieczeństw, których powinna wystrzegać się cnotliwa panna, a także zamieszczone na końcu modlitwy do Maryi, Jezusa i świętych. Podjęte rozważania mają na celu charakterystykę kompozycji i przeznaczenia tego zbioru, a także zawartych w nim elementów, znamiennych dla katechizmu, parenezy i rachunku sumienia. Szczególnie istotne jest omówienie sposobu realizacji wzorca gatunkowego modlitwy przeznaczonej dla konkretnego, socjologicznie określonego kręgu odbiorców. Na potrzeby podjętych rozważań przywołane są również informacje na temat ówczesnych wyobrażeń eschatologicznych oraz realiów środowiskowych (salonowy flirt, wyzywający ubiór). Całości dociekań dopełniają uwagi dotyczące związków omawianego druku z przestrogami o zachowaniu cnoty czystości, wydanymi przez karmelitę Jakuba Kulczyckiego (1796).

18

Modlitwa Dnia Pokuty (Ne 9)

72%

Wróbel M.

Verbum Vitae

|

2012

|

tom 22

47-58

EN

The present article deals with the literary and theological analysis of Neh 9. This passage reveals striking connection between penance and prayer of post-exilic community. The liturgy of the day of penance puts special emphasis for the religious and national identity of Judaism after Babylonian exile. The people are looking forward remembering all main events from the history of salvation. The author of the present article shows the originality and maturity of many theological ideas of post-exilic community which form the fundaments for Judaism of the Second Temple.

19

„Charyzmaty uzdrowień” i modlitwa o uzdrowienie w życiu współczesnego Kościoła

72%

Miczyński J. K.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 5: Teologia Duchowości

21-32

EN

The present article takes up the issue of prayer for healing and the charismatic service that is connected with it. It discusses St Paul's phrase “gifts of healing” (1 Cor 12,9.28.30) suggesting that God gives free gifts that are to help the people He chooses to become channels for His healing grace. Healing of a disease is prophetic in its character. It is done by God's power owing to Christ's paschal event and thanks to the Holy Spirit's power. It is a forecast of God's final victory over death. It is a forecast of eternal salvation. Here, it is important to understand that those who despite praying remain ill, are invited to participate in Christ's suffering – which is also a great grace of God. In order to use the gifts connected with healings wisely, as well as to responsibly pray for healing, it is necessary to observe proper decisions made by the Church authorities. Everybody is called to constitute one community of faith, the community of the Church that one Spirit gives life to.

PL

Niniejszy artykuł podejmuje problematykę modlitwy o uzdrowienie i związanej z nią posługi charyzmatycznej. Omawia wyrażenie św. Pawła „charyzmaty uzdrowień” (1 Kor 12,9.28.30), które wskazuje na to, że Bóg daje darmowe dary, które mają pomóc wybranym przez Niego ludziom stać się kanałami Jego uzdrawiającej łaski. Uzdrowienie z choroby ma wymiar profetyczny. Dokonuje się Bożą mocą dzięki wydarzeniu paschalnemu Chrystusa i dzięki mocy Ducha Świętego. Jest zapowiedzią ostatecznego zwycięstwa Boga nad śmiercią. Jest zapowiedzią zbawienia wiecznego. Przy tym ważne jest rozumienie, że ci, którzy pomimo modlitwy pozostają chorzy, są zaproszeni do tego, by uczestniczyć w cierpieniach Chrystusa – co również stanowi wielką Bożą łaskę. W celu mądrego posługiwania się charyzmatami związanymi z uzdrowieniami, a także w celu odpowiedzialnego prowadzenia modlitwy o uzdrowienie, potrzeba jest stosowania się do odpowiednich decyzji kościelnej władzy. Wszyscy są wezwani do tego, by tworzyć jedną wspólnotę wiary, wspólnotę Kościoła ożywianą jednym Duchem.

20

Are Non-Catholics Worthy to Be Named in Texts of Catholic Anaphora? Some Remarks on No. 121 of Directory for the Application of Principles and Norms on Ecumenism

72%

Bugel W.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

tom 61

|

nr 7: Teologia Ekumeniczna

61-82

EN

The current Directory for the application of principles and norms on ecumenism from 1993 stipulates an exclusion from the anaphora prayers for other than Catholic communities, their representatives and needs, arguing with an “ancient liturgical and ecclesiological tradition.” The paper verifies such convictions on the basis of analysis of liturgical texts of both Roman and Eastern traditions, praxis on the local level and theological arguments. Finally it gives some propositions concerning models for prayers for unity with other Christian Churches within anaphora.

PL

Włączenie się Kościoła katolickiego w ruch ekumeniczny spowodowało liczne zmiany w do-tychczasowej wiekowej praktyce. Dekret o ekumenizmie, pomimo swego uzupełniającego wobec soborowej Konstytucji o Kościele charakteru, musiał być wkrótce uściślany w formie konkretnych instrukcji i wskazówek. Z nich powstało tzw. Dyrektorium ekumeniczne, które też trzeba było dostosowywać do wciąż postępujących osiągnięć dialogów. Obecna jego wersja z 1993 r., uznająca za podstawę działań ekumenicznych nawrócenie i wysiłek modlitewny, zawiera pewne ograniczenia w tym zakresie, jakie wieloletnim ekumenistom wydają się być dyskusyjne. Jednym z nich jest podany w art. 121 zakaz umieszczania próśb za Kościoły chrześcijańskie i ich przedstawicieli w ramach anafory, przy czym dokument powołuje się na „dawną tradycję chrze¬ścijańską w liturgii i eklezjologii”. Takie postawienie sprawy ewokuje szereg pytań, dotyczących zarówno zasadności przytoczonej argumentacji i rugowania z anafory modlitw za jedność, jak też oceny już wcześniej wprowadzonych, za zgodą niektórych biskupów, praktyk tzw. anafory ekumenicznie otwartej. Celem niniejszego studium jest znalezienie na nie odpowiedzi, zwłaszcza z uwzględnieniem badań liturgicznych tradycji rzymskiej w ramach odnowy posoborowej oraz Kościołów wschodnich, oraz postulatów teologii ekumenicznej. Przeprowadzone analizy wykazały kilka zasadniczych faktów. Sam tekst art. 121 jest niespójny (odnosi się tak do błogosławieństw, próśb, jak też do anafory), nie uwzględnia rozłożenia pierwiastków strukturalnych w liturgii (zwłaszcza Katolickich Kościołów Wschodnich), a jego umiejscowienie w Dyrektorium w ramach podrozdziału na temat liturgii niesakramentalnej przeczy przyjętym podstawowym klasyfikacjom liturgiki. Posoborowe Modlitwy eucharystyczne liturgii rzymskiej zawierają prośby dotyczące także chrześcijan innych wyznań (oraz wszystkich innych ludzi), choć – poza dodatkowymi prośbami za nowożeńców czy podczas Mszy pogrzebowych – raczej nie przewiduje się wymieniania dodatkowych imion przy wspomnieniu papieża i miejscowego biskupa. Kościoły Wschodnie posługują się ponad 150 anaforami, występującymi w ramach kilku rodzin liturgicznych, pojedyncze zaś wspólnoty eklezjalne strzegą nieraz bardzo zróżnicowanych tradycji, dotyczących również wspominania przedstawicieli innych Kościołów (a tradycje te nieraz zmieniały się na przestrzeni wieków) – jednakże całe to bogactwo zostało w art. 121 Dyrektorium zupełnie pominięte (o ile w ogóle znane było jego autorom). Dlatego powoływanie się na bliżej nieokreśloną „dawną tradycję chrześcijańską”, jaka ma stać się jedynym modelem dla całego konfesyjnie rozumianego Kościoła katolickiego (a więc włącznie z chrześcijanami tradycji wschodnich), uznać należy za nieprzekonywujące, niedorzeczne, a nawet budzące podejrzenia o próbę konfesjonalizacji i uniformizmu. Zamiast tego w tekście zarysowano pewne możliwości praktycznego uzupełniania ekumenicznych „braków” w ramach obecnie stosowanych Modlitw eucharystycznych.