Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Comparison of different suture techniques for Achilles tendon repair in rat model using collagen scaffolds

100%

Gabler C. , Gierschner S. , Tischer T. , Bader R.

Acta of Bioengineering and Biomechanics

|

2018

|

tom Vol. 20, no. 2

73--77

EN

Tendon injury is an increasing problem in medicine due to aging of the population and increased activity demands. Many rodent animal models are used in order to evaluate tendon reconstruction. Although tendon reruptures are a known problem, the outcomes of tendon repair in animal models are rarely discussed in the literature. The goal of the present experimental study was to compare the primary fixation stability of three suture techniques for repair of Achilles tendon defects in a rat model using a collagen scaffold. Methods: Cadaveric left hind limbs of Sprague-Dawley rats were prepared with an Achilles tendon defect of 3 mm and rejoined using a collagen scaffold. Three suture configurations (simple, simple stitch with additional framing suture, and modified Mason–Allen stitch; n = 5 each) underwent tensile testing until complete failure was observed. Results: Under a load of a mean value of 6.6 N, the failure load of simple stitches was the significantly lowest ( p < 0.01). Both, modified Mason–Allen stitches and simple stitches with additional framing suture showed a mean failure load of more than 14 N. Regardless of the suture technique, most of the samples showed failure of tendon due to suture tear-out. The suture material as well as the scaffold remained mostly intact. Conclusions: Although simple end-toend suture techniques are common in the literature, stitches with more suture strands should be preferred. Using techniques like an additional framing suture or modified Mason–Allen stitch, maximum failure load can be doubled and the risk of tendon rerupture may be decreased in vivo.

2

Wpływ przerw w hiperbarycznej ekspozycji tlenowej na rozwój zatrucia tlenowego u szczurów

84%

Łokucijewski B. , Doboszyński T.

Polish Hyperbaric Research

|

2014

|

tom nr 3(48)

93--100

PL

Toksyczne działanie tlenu w hiperbarii zmusza do szukania środków zapobiegających lub opóźniających rozwój zatrucia. Jednym z takich środków może być zastosowanie ekspozycji przerywanej w której tlen zostaje na krótki okres czasu zastąpiony powietrzem. W celu wyjaśnienia zakresu skuteczności takiego postępowania przeprowadzono badania na 26 szczurach, które poddano nieprzerwanej ekspozycji tlenowej przy ciśnieniu 4 ata przez okres 4 godzin(grupa kontrolna) lub ekspozycji przerywanej wg schematu: 30 tlen – 15 powietrze w okresie 5 godz. 45. Badania przeprowadzono w doświadczalnej komorze hiperbarycznej, w której zwierzęta podlegały stałej obserwacji a skład mieszaniny gazowej był analizowany chromatograficznie. W grupie kontrolnej początkowo objawy zatrucia tlenowego stwierdzono po 2 godzinach, a po 4 godzinach 100% zwierząt uległo zatruciu. Badanie pośmiertne wykazało rozległe zmiany morfologiczne w płucach. W grupie z ekspozycją przerywaną pierwsze objawy zatrucia stwierdzono po 3 godzinach, a po 4 godzinach zostały stwierdzone tylko u 20% zwierząt, przy czym zmiany morfologiczne w ich płucach były niewielkie. Zwiększenie tolerancji zwierząt na działanie tlenu zależało od doboru schematu przerw w ekspozycji tlenowej przy danym ciśnieniu, obniżającym jego toksyczne działanie działanie układowe (mózgowe lub płucne). Mechanizm ochronnego działania takich przerw nie został ostatecznie wyjaśniony i jest on dyskutowany w pracy. Ważną rolę może tu odegrać okresowe wypełnienie pęcherzyków płucnych azotem przywracające ich czynność wentylacyjną lub przerwa w działaniu tlenu mającym szkodliwy wpływ na prawidłowe napięcie powierzchniowe pęcherzyków płucnych. +/. „Wpływ przerywanej ekspozycji w hiperbarii tlenu na śmiertelność szczurów”

EN

The toxic effect of oxygen in hyperbaric conditions requires us to seek measures that would prevent or delay its development. One of such measures consists in the application of interrupted exposure during which the oxygen will be replaced for a short period of time with air. For the purpose of explaining the efficiency of such a procedure, tests were conducted on 26 rats, which were subjected to uninterrupted oxygen exposure at the pressure of 4 ata for the period of 4 hours (control group) or interrupted exposure according to the scheme: 30 minutes of oxygen – 15 minutes of air within the time of 5 hours and 45 minutes. The research was carried out in an experimental hyperbaric chamber enabling constant observation of the animals, with the composition of the breathing gas analysed by means of chromatographic analysis. In the control group the initial symptoms of oxygen toxicity were noted after 2 hours, and after 4 hours 100% of the animals were affected. Post-mortem examination revealed vast morphological lesions in the lungs. In the group subject to interrupted exposure the first toxicity symptoms were observed after 3 hours, whereas after 4 hours they were noted only in 20% of the animals and the morphological changes found in the lungs were minimal. An increase in the animals' tolerance to the effect of oxygen was dependent on the type of scheme applied with regards to the interruptions in oxygen exposure at a given pressure (thus lowering its toxic effect on the system (brain or lungs)). The protective mechanism of such interruptions has not been thoroughly explained and as such is being discussed here in this work. An important role may be played by periodic filling of pulmonary alveoli with nitrogen bringing back their ventilatory function or a break in the effect of oxygen, which has an adverse impact on proper surface tension of pulmonary alveoli. +/. "The impact of interrupted exposures during hyperbaric oxygenation on rat mortality".

3

Animal models of duchenne muscular dystrophy, with special reference to the mdx mouse

84%

Blain A. , Greally E. , Laval S. , Blamire A. , MacGowan G. , Straub V.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2012

|

tom Vol. 32, no. 4

3-15

EN

Duchenne muscular dystrophy (DMD) is a progressive muscle wasting disease that affects approximately l in 3500 male births. We describe animal models of DMD with special reference to the mdx mouse. We also describe some of the standard operating procedures (SOPs) developed by the TREAT-NMD neuromuscular network (http://www.treat-nmd. eu/) for assessment of the mdx mouse, with a focus on techniques for assessing cardiac function that are used in our lab, including the cardiac conductance catheter. We have also recently developed cardiac MRI as a novel cardiac assessment technique for mouse models of muscular dystrophy. We describe how this technique can be used both in the assessment of ventricular function and in the investigation of the role of abnormal calcium influx in muscular dystrophy-associated cardiomyopathy.

4

Evolution of training in minimally invasive surgical techniques

84%

Potapov O. , Kosiukhno S. , Kalashnikov O. , Todurov I. , Komorowski A. L.

Państwo i Społeczeństwo

|

2021

|

nr 1

52-60

PL

Wprowadzenie do użytku technik chirurgii minimalnie inwazyjnej stworzyło potrzebę opracowania nowych narzędzi. Istotne różnice między chirurgią klasyczną a zabiegami endoskopowymi jasno pokazały, że istnieje również konieczność wypracowania nowych schematów szkolenia w celu wykształcenia dobrze przeszkolonego chirurga. W ciągu ostatnich czterech dekad opracowano i przeanalizowano szereg takich schematów. Głównymi technikami są: trenażery laparoskopowe typu box trainer, modele zwierzęce oraz model ludzkich zwłok. W artykule zebrano dostępne obecnie metody szkolenia, opisując historię ich rozwoju i możliwe kierunki przyszłych badań.

EN

The advent of minimally invasive techniques has resulted in the need for specific training tools. Important differences between open surgery and endoscopic approaches have made it clear that new training models are required to train a proficient surgeon. Over the last four decades several training approaches have been proposed and analyzed in this setting. The main training tools are box trainers, animal models and cadaveric models. In this article the authors summarize tools that are currently available, describe the development of minimally invasive techniques and possible future directions.