Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Championships of the Polish Uniformed Services in MMA in years 2013 – 2015

100%

Glińska-Wlaź J.

Physical Activity Review

|

2016

|

tom 4

163-171

EN

The main aim of this study is to turn atten tion to the need of incorporating hand - to - hand combat skills in training of the officers of the Polish Uniformed Services and using the skills during the competitions of the championships rank. In the study the attention was also drawn to the uniform servi ces workers’ attitude to mixed martial arts (then: MMA) and their participation in the Championships of Poland in this sports discipline. The third aim of the study was to show the development of popularity of MMA in recent years, both in Poland and among the officers of the uniformed services

2

Modelling Mixed Martial Arts Power Training Needs Depending on the Predominance of the Strike or Wrestling Fighting Style

88%

Chernozub A. , Korobeynikov G. , Mytskan B. , Korobeinikova L. , Cynarski W. J.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2018

|

tom 18

|

nr 3

28-36

EN

Purpose – to develop models for Mixed Martial Arts athletes power training, depending on the predominance of the strike or the wrestling style in fighting, and also to determine the impact of the proposed training loads on increasing the functional ability of their bodies. Methods. We examined 30 athletes aged 20-22 who were involved in Mixed Martial Arts fights over the last 2 years. Half the fighters use the strike style in the course of combat, and the rest specialise in the wrestling style. To assess the effectiveness of the occupation models we developed, we used the control testing method of the level of power capabilities development. With the help of the biochemical control of cortisol concentrations in the blood serum of the fighters, we determined the manifestation of adaptive- compensatory reactions of the body to various power loads. Results. It was established that the optimal power loads for fighters using the strike style of fighting was to use a high-intensity regime when working with an alactate or lactate energy supply system. In turn, the most effective power loads, for the maximum realisation of functional potential in athletes prioritising the wrestling style during the fight, was the use of low-intensity regimes with a large amount of work in the glycolytic power supply system. Conclusions. The analysis of the results obtained during the experiment demonstrates the need for using models of training sessions developed in the process of power training of MMA fighters, taking into account the particular fighting style.

PL

Problem. Celem pracy było opracowanie modeli treningu siłowego dla sportowców mieszanych sztuk walki, w zależności od wykorzystywania w walce elementów uderzania lub chwytania, a także określenie wpływu proponowanych obciążeń treningowych na zwiększenie zdolności funkcjonalnej zawodników. Metody. Autorzy przyjrzeli się dokładnie 30 sportowcom w wieku 20-22 lat, którzy uczestniczyli w walkach MMA w ciągu ostatnich 2 lat. Stwierdzono, iż połowa zawodników używała stylu uderzeniowego w trakcie walki, a reszta specjalizowała się w sposobie zapaśniczym. Aby ocenić skuteczność opracowanych modeli, wykorzystano metodę testowania kontrolnego poziomu rozwoju siły. Przy pomocy biochemicznej kontroli stężenia kortyzolu w surowicy krwi zawodników, określono przejawy adaptacyjno-kompensacyjnych reakcji organizmu na różne obciążenia energetyczne. Wyniki. Ustalono, że najbardziej optymalnym obciążeniem dla zawodników preferujących styl walki z przewagą uderzeń było stosowanie systemu o dużej intensywności podczas pracy z mleczanowym lub bezmleczanowym układem dostarczania energii. Z kolei najbardziej efektywnymi obciążeniami siłowymi, dla maksymalnej realizacji potencjału funkcjonalnego sportowców preferujących styl zapaśniczy w czasie walki, było zastosowanie systemów o niskiej intensywności z dużym nakładem pracy w systemie zasilania glikolitycznego. Wnioski. Analiza wyników uzyskanych w trakcie eksperymentu wykazała potrzebę stosowania schematów treningów opracowanych w procesie treningu siłowego zawodników MMA, biorąc pod uwagę ich styl walki.

3

Study of efficiency: standing work vs. ground-work in amateur MMA matches

63%

Lafuente J. , Merinero R. , Cardenes V.

|

nr 2

41-49

EN

Introduction. MMA fighters have progressively coalesced into two groups: strikers and grapplers. The subject of the study is to quantify the importance of takedowns and ground work in amateur competitions. Methods. The present study analyzed 279 amateur male MMA matches fought in 2018, using the Tukey Honest Significance Differences test (Tukey HSD), and quantifying the relationships between different fighting skills and how matches are won. Results and Discussion. The winners of the MMA bouts, on average clearly made more takedowns than the losers, since the most frequent situation was winning the fight and making more takedowns than the opponent (69.9%). After performing the chi-square Pearson test, with a p-value of <0.001, the dependence between the variables - way of winning the fight and performing fewer, the same or more takedowns than the opponent –can be observed. Moreover, when the bouts end by decision, submission or ground KO/TKO, the fighters spend more time fighting on the ground than standing. However, when the match is won by stand up KO/ TKO most of the match takes place standing up. Conclusion. Our results reveal that fighters are most likely to win a match when they employ throws in their standing work, overcoming their opponent. On the other hand, when the victories are via standing KO/TKO, both athletes frequently tie in the number of takedowns; however, when the victory is through submission and KO/TKO via ground and pound, the winner tends to make more takedowns than the loser.

PL

Tło. Zawodnicy MMA dzielą się na dwie grupy: uderzaczy (striker) i parterowców (grappler). Przedmiotem badań było ilościowe określenie znaczenia obalenia przeciwnika (takedown) i walki w parterze w zawodach amatorskich. Metody. W niniejszym badaniu przeanalizowano 279 amatorskich walk MMA mężczyzn stoczonych w 2018 roku, stosując test Tukey Honest Significance Differences (Tukey HSD) i kwantyfikując zależności między różnymi umiejętnościami walki i sposobem wygrywania walk. Wyniki i dyskusja. Zwycięzcy walk MMA, średnio znacząco częsciej sprowadzali przeciwnika do parteru (takedown) niż przegrani, gdyż najczęstszą sytuacją było wygranie walki i wykonanie więcej obaleń niż przeciwnik (69,9%). Zaobserwowano, że po wykonaniu testu chi kwadrat Pearsona, przy wartości p <0001, zależność pomiędzy zmiennymi – sposobem wygrania walki i wykonaniem mniejszej, takiej samej lub większej liczby obaleń niż przeciwnik. Ponadto, gdy walki kończą się przez decyzję sędziów, poddanie lub nokaut (ground KO/TKO), zawodnicy spędzają więcej czasu walcząc w parterze niż w stójce. Jednakże, gdy walka jest wygrana przez nokaut KO/TKO w pozycji stojącej, to większość pojedynku odbywa się w stójce. Wnioski. Wyniki autorów ujawniają, że zawodnicy mają największe szanse na wygranie pojedynku, gdy stosują rzuty w stójce, pokonując przeciwnika. Z drugiej strony, gdy zwycięstwa są przez nokaut KO/TKO, obaj zawodnicy często remisują w liczbie takedownów; jednak, gdy zwycięstwo następuje przez poddanie się i KO/TKO przez rozłożenie przeciwnika na łopatki, zwycięzca ma tendencję do wykonywania większej liczby obaleń przeciwnika niż przegrany.