Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ograniczanie praw człowieka podczas kryzysu uchodźczego w Grecji (2014-2019) na podstawie analizy raportów Human Rights Watch

100%

Rezmer-Płotka K.

|

nr 1(1)

53-65

EN

It is assumed that the so-called the refugee crisis began in 2015 with a particularly intense inﬂux of this group to the borders of Europe. One of the countries most aﬀected by the problems related to the phenomenon of an increased inﬂux of refugees was and still is Greece. Due to the crisis, the organizations and institutions responsible for monitoring the respect for the rights and freedoms of individuals began to raise doubts related to issues such as human rights violations or counteracting terrorism. The study used the method of source analysis, which was applied to reports from 2015 to 2020, prepared by one of the most important non-governmental organizations dealing with the protection of human rights in the world, namely Human Rights Watch, which produces annual reports on migration and asylum policy of countries European Union. The reports also include information on issues of discrimination and intolerance as well as on counterterrorism. The aim of the study is to check what actions in the field of limiting human rights have been taken by public administration entities, in relation primarily to refugees, but also citizens in general. The research problem is the violations of human rights in the period 2014-2019 in the surveyed country indicated by Human Rights Watch. The content analysis of the reports focused primarily on the part devoted to Greece, as this country was most aﬀected by the crisis related to the reception of the incoming population from diﬀerent regions of the world, as evidenced by the launch of EU aid for Greece and Italy as the frontline countries. The study used the category of militant democracy, which allows for the theoretical validation of the research and explanation of the activity undertaken by this state in relation to refugees.

2

Trajektoria trwania opancerzonych demokracji

75%

Bäcker R. , Rak J.

|

nr 3

63-82

EN

The theoretical category of militant democracy in Karl Loevenstein’s meaning is described well in world scholarly literature. Notwithstanding, there is no comprehensive typology of militant democracy which would allow for identifying and diversifying various political regimes which meet the distinctive features of the Weberian ideal type of militant democracy. Therefore, the main aim of this paper is to formulate a typology of militant democracies which would be a useful analytical tool for studying diverse political regimes. Importantly, this paper contributes to the field by proposing the framework of the theory, i.e., militant democracies’ trajectory of continuance which consists of the types of militant democracies and the relationships between them. It is significant to assume that the subjects of militant democracy use offensive and defensive strategies which are characterised by the following degrees of intensity: low, moderate, and high. Hence, nine types of these strategies’ configurations are determined. They generate nine types of militant democracies. Moreover, there are nine factorial relationships between them, which are useful for assessing whether and how empirical exemplifications of political regimes change. This proposal of the typology of militant democracies is highly applicable to empirical studies and worth developing in a theoretical way on the basis of new criteria such as the potential of regime regeneration.

3

Repression and Blockupy Radicalization in Austerity-Driven Germany

75%

Rak J.

Przegląd Zachodni

|

2020

|

nr 2 (375)

189-204

EN

The research aims to identify and explain the dynamics of Blockupy radicalization. It explores the activity of the movement during the whole cycle of anti-austerity mobilization. The analysis addresses the research problems of why, despite the declared peaceful orientation, the movement radicalized immediately after its rise, what its dynamics of radicalization was, and what informed the radicalization processes. Research hypotheses are theory-driven and draw on the Political Opportunity Theory. According to the hypothesis, repression might have informed the dynamics of radicalization. The closer the protest policing was to the escalated force model, the higher was the extent of Blockupy radicalization. The adoption of features of negotiated management by the protest policing influenced the movement deradicalization. Finally, the duration of repression might have informed the dynamics of radicalization. The research uses the qualitative method of sources analysis and the technique of conceptual, qualitative content analysis. The sources are the information on Blockupy protest events provided by the Federal Ministry of the Interior (Germany) and GDELT datasets. The analysis revealed that during the first two phases of Blockupy radicalization, the police employed an extremely repressive type of protest policing, which was the escalated force model. Since the third phase of radicalization, the model took on the characteristics of the negotiated management model. The fact and duration of police repression informed the dynamics of Blockupy radicalization. The closer the protest policing was to the escalated force model, the higher was the extent of Blockupy radicalization. Still, the increase in radicalization occurred in the subsequent phases of contention rather than immediately. Despite the peaceful blueprint, the movement radicalized immediately after its rise due to the existing dominating model of repressive protest policing in Germany.

4

The Sovereignty of the Political Nation Under Threat? Portugal Between Neo- and Quasi-Militant Democracy

63%

Rezmer-Płotka K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2022

|

nr 6(70)

521-528

PL

W tym artykule głównym założeniem jest to, że Portugalia staje się nową demokracją opancerzoną od czasu zaistnienia pierwszego poważnego kryzysu finansowego w Unii Europejskiej, który wystąpił w latach 2008–2009. Dostrzeżono, że proces ten znacznie przyspieszył również w czasie tzw. kryzysu uchodźczego i pandemii koronawirusa. Istotę tak postawionego założenia stanowi wprowadzenie ograniczeń praw i wolności obywateli, szczególnie widocznych w czasie kryzysów, a także demobilizacja ruchów społecznych, zapoczątkowana w związku z nadejściem tendencji antydemokratycznych. Na podstawie przeprowadzonej analizy można zauważyć, że Portugalia w coraz większym stopniu staje się nową demokracją opancerzoną. Mogą na to wskazywać m.in. wprowadzone i istniejące regulacje prawne ograniczające prawa i wolności obywateli.

EN

In this paper the main assumption is that Portugal becomes a neo-militant democracy since the first major finance crisis in the European Union, which occurred in 2008– 2009 years. This process has also accelerated significantly at the time of the so-called refugee crisis and the coronavirus pandemic. The clue of the assumption is the introduction of restrictions on the rights and freedoms of citizens, especially visible during crises, as well as the demobilization of social movements which began in connection with the beginning of anti-democratic tendencies. Based on the analysis, it can be observed that Portugal becomes a neo-militant democracy to an increasing extent. This may be indicated by introduced and existing legal regulations limiting the rights and freedoms of citizens.

5

What Factors Determine and Facilitate a Departure from a Neo-Militant Democracy? The Case Study of Bulgaria

63%

Rezmer-Płotka K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2021

|

nr 6 (64)

269-280

PL

Bułgaria jest demokracją częściowo skonsolidowaną. W okresie między kryzysem finansowym z 2008 r. a pandemią koronawirusa zaczęła przyjmować cechy systemów autorytarnych. Nie jest to jednak przypadek klasycznie rozumianej demokracji opancerzonej, a quasi-opancerzonej. Celem pracy jest odpowiedź na pytania badawcze: czy Bułgaria wciąż ma cechy demokracji neo-opancerzonej? Jeśli nie, jakie czynniki powodują jej zmianę z demokracji neo-opancerzonej w quasi-opancerzoną? W ramach odpowiedzi pokazano zmiany, jakich doświadczył system polityczny Bułgarii w latach 2008–2019, w tym przejście od demokracji neo-opancerzonej do quasi-opancerzonej.

EN

Bulgaria is a partially consolidated democracy. Between the financial crisis of 2008 and the coronavirus pandemic, it began to take on characteristics of authoritarian regimes. However, its case is not a classically understood militant democracy, but quasi-militant democracy. This article aims to present main changes the Bulgarian system faced in 2008– 2019 and its transition from neo-consolidated democracy to quasi-militant democracy. The research questions are: is Bulgaria still a neo-militant democracy? If not, what factors determine and facilitate a departure from a neo-militant democracy?

6

Konstytucyjne ograniczenie politycznego pluralizmu i koncepcja militant democracy. Rozważania na przykładzie procesu świętojurskiego (1922/1923)

63%

Niemczyk M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2021

|

nr 5 (63)

441-457

EN

The concept of political plurality limitation specified in Article 13 of the Constitution of the Republic of Poland of 1997 constitutes a manifestation of the militant democracy concept implementation. The purpose of the paper is to verify the hypothesis stating that the East Galicia Communist Party trial that took place in 1922/23 can be treated as historical experience that was conceptually an element of development of the militant democracy theory and thus also of the concept of political pluralism limitation. These notions have all the features of universality, because despite there being no doubt that a democratic system should have effective militant measures, the answer to the questions on the scope of these measures and their effectiveness remains open. Furthermore, the ever-changing political, legal and social reality permanently coerces such deliberations, in order to prevent, paradoxically and for its own good, democracy from unintendedly and inconspicuously transforming into an autocratic system.

PL

Zawarta w art. 13 Konstytucji RP z 1997 r. idea ograniczenia politycznego pluralizmu stanowi przejaw realizacji koncepcji demokracji zdolnej do obrony (militant democracy). Celem artykułu jest weryfikacja hipotezy, w myśl której odbywający się we Lwowie na przełomie lat 1922 i 1923 proces komunistów (tzw. proces świętojurski) można traktować jako historyczne doświadczenie, które koncepcyjnie było elementem rozwoju teorii demokracji zdolnej do obrony, a poprzez to także koncepcji ograniczenia politycznego pluralizmu. Zagadnienia te posiadają wszelkie cechy uniwersalności, ponieważ o ile nie powinno budzić wątpliwości, że system demokratyczny musi posiadać skuteczne środki do swojej ochrony, to już odpowiedź na pytania o zakres tych środków i ich skuteczność ciągle pozostaje otwarta. Ponadto, zmieniająca się rzeczywistość polityczna, prawna i społeczna wymusza prowadzenie tych rozważań w sposób permanentny, tak aby paradoksalnie, dla swojego dobra demokracja w sposób niezamierzony i niepostrzeżony nie przekształciła się w system autokratyczny.

7

Epistemic Fairness in Militant Democracies: Shaping Freedom of Speech on the Internet in the Inner Six

63%

Rak J. , Owczarek K.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2023

|

tom 80

80-92

PL

Studium przypadku, oparte na teorii epistemicznej sprawiedliwości i demokracji opancerzonej oraz jakościowej analizie dokumentów, odpowiada na pytanie badawcze: Jaki jest poziom epistemicznej sprawiedliwości definicji zagrożeń zawartych w ograniczeniach wolności słowa w Internecie w państwach założycielskich Unii Europejskiej? Artykuł dostarcza wstępnych dowodów na poparcie ugruntowanego teoretycznie założenia, że sprawiedliwość epistemiczna w legalnym definiowaniu zagrożeń dla liberalnej demokracji jest komponentem demokracji opancerzonych, powodującym, że demokracja trwa i nie ulega erozji. Niewielkie odstępstwa od zasady epistemicznej sprawiedliwości w definiowaniu zagrożeń dla demokracji we Francji i we Włoszech współwystępowały z incydentalnym obniżeniem jakości demokracji. Jest to pierwsze studium przypadku demokracji opancerzonych wykorzystujące kategorię teoretyczną epistemicznej sprawiedliwości. Wstępne wnioski zachęcają do szerzej zakrojonych badań porównawczych uwzględniających inne ograniczenia wolności demokratycznych.

EN

Embedded in the theories of epistemic fairness and militant democracy and based on the qualitative document analysis, the case study deals with the research question: What is the epistemic fairness of threats’ definitions included in the restrictions on the freedom of speech on the Internet in the Inner Six states? The article delivers initial evidence to support the theorygrounded assumption that epistemic fairness in legally defining threats to liberal democracy is a component of militant democracies that makes democracy last and not erode. Slight deviations from the principle of epistemic fairness in defining threats to democracy in France and Italy coincided with an incidental reduction in the quality of democracy. This is the first case study on militant democracies using the theoretical category of epistemic fairness. Preliminary conclusions incentivize more extensive comparative research, including other restrictions to democratic freedoms.

8

The Effects of Crises in the European Union as a Manifestation of the Militant Democracy Rule Implementation

63%

Rezmer-Płotka K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

nr 6 (58)

615-621

EN

In the history of the European Union, there are three main crises: financial crisis, the so-called refugee crisis, and the recent coronavirus pandemic. Since the financial crisis, the process of modern democracies taking over the characteristics of non-democratic regimes has become noticeable, and subsequent crises are only exacerbating it. A useful theoretical category for explaining this phenomenon is the category of militant democracy, which was first used by Karl Loewenstein, who applied it to the Weimar Republic. The article aims to present in general how successive crises have contributed to accelerating the militant process by the EU Member States.

PL

W historii Unii Europejskiej można wskazać na trzy główne kryzysy: kryzys finansowy, tzw. kryzys uchodźczy i obecnie pandemię koronawirusa. Od momentu kryzysu finansowego, zaczęto dostrzegać, że współczesne demokracje zaczynają przejmować cechy charakterystyczne dla reżimów niedemokratycznych, a kolejne kryzysy wydają się jedynie to wzmacniać. Użyteczną kategorią do wyjaśnienia tego zjawiska jest kategoria demokracji opancerzonej, która po raz pierwszy została użyta przez Karla Loewenstein, który odnosił ją do Republiki Weimarskiej. Celem tego artykułu jest ogólne zaprezentowanie, w jaki sposób kolejne kryzysy przyczyniły się do przyspieszenia procesu opancerzania się demokracji w państwach członkowskich.