Wprowadzenie: Migdałek gardłowy jest tkanką limfoidalną nosowej części gardła, pełniącą istotną rolę w ochronie gospodarza przed zakażeniami górnych dróg oddechowych. Niemniej, migdałek gardłowy może jednocześnie stanowić rezerwuar drobnoustrojów, wywołujących infekcje górnych dróg oddechowych i zapalenia ucha środkowego, szczególnie u dzieci. Cel: Ocena i porównanie związku między gromadzeniem się biofilmu na migdałku gardłowym a częstością występowania nawracających zakażeń w populacji pediatrycznej poddanej adenoidektomii ze wskazań zakaźnych lub niezakaźnych. Metody: Do oceny biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych zastosowano skaningową mikroskopię elektronową; gromadzenie się biofilmu in vitro monitorowano przy pomocy testu z fioletem krystalicznym; wrażliwość na antybiotyki oceniano zgodnie z wytycznymi EUCAST; typowanie otoczek H. influenzae przeprowadzono przy użyciu metody PCR. Wyniki: Biofilm był obecny w 27,4% próbek migdałków gardłowych i nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami zakaźnymi i niezakaźnymi. W warunkach in vitro bakterie najistotniejsze klinicznie, takie jak H. influenzae, S. aureus, S. pyogenes, S. pneumoniae i M. catarrhalis, brały udział w tworzeniu się biofilmu w stopniu umiarkowanym (71,7%). Łącznie 55,3% z wymienionych bakterii było średniowrażliwych / opornych na co najmniej jeden z badanych antybiotyków. Nie stwierdzono związku między zdolnością do tworzenia biofilmu in vitro a obecnością biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych ani opornością na antybiotyki. Wszystkie szczepy H.influenzae zostały opisane jako nietypowalne (bezotoczkowe). Wniosek: Obecność biofilmu na powierzchni migdałków gardłowych była niezależna od pochodzenia próbki klinicznej. Zdolność bakterii do tworzenia biofilmu in vitro nie może być stosowana w przewidywaniu powstawania biofilmu in vivo. Brak zależności pomiędzy tworzeniem się biofilmu a wykrywaną opornością na antybiotyki przyczynia się do poddania w wątpliwość znaczenia biofilmu w patogenezie chorób zakaźnych.
W pracy przedstawiono wyniki własnych badań nad desonoryzacją w dyslalii dotyczące laryngologicznych uwarunkowań dobrostanu dzieci z zaburzeniami w realizacji dźwięczności fonemów obstruentalnych. Materiał badawczy pochodzi od 30 osób z desonoryzacją w wieku od 4,7 do 17,8 lat. Na podstawie badań laryngologicznych stwierdzono, że większość dzieci z desonoryzacją wymaga specjalistycznej opieki medycznej ze względu na nieprawidłowości w obrębie pierścienia Waldeyera, implikujące problemy otologiczne i audiologiczne. Z przeprowadzonych badań wynika, że w przypadku zaburzeń desonoryzacyjnych koniecznym warunkiem prawidłowego logopedycznego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego jest badanie laryngologiczne i specjalistyczne leczenie.
EN
The paper presents the results of the author’s research on desonorization in dyslalia concerning the laryngological determinants of the well-being of children with impaired realization of voicing of obstruent phonemes. The research material comes from 30 subjects with desonorization between 4.7 and 17.8 years of age. On the basis of laryngological examinations it was found that the majority of children with desonorization require specialist medical care due to anomalies within the Waldeyer tonsillar ring that imply otological and audiological problems. The conducted studies show that a necessary condition for diagnostic-therapeutic management in cases of desonorization disorders is laryngological examination and specialist treatment.
W pracy przedstawiono rezultaty obliczeń współczynników wzbogacenia i kumulacji, które wykorzystano do oceny zróżnicowania stopnia intoksykacji migdałka gardłowego Pb lub Cu dzieci zamieszkujących na terenie województwa śląskiego. Współczynniki równania podziału wskazują na większe znaczenie obecności tych pierwiastków w pyle zawieszonym w powietrzu w porównaniu do wtórnej emisji cząstek glebowych. Migdałek gardłowy jest dobrym bioindykatorem Pb i Cu. Pb i Cu oznaczono metodą ICP za pomocą aparatu Solar 2000 z dokładnością do 0,01ug/g.
EN
This work presents the results of enrichment and accumulation factor calculations which were used to estimate the level of Pb and Cu intoxication of pharyngeal tonsils of children living in the Silesian Region. The parameters of the equation of division indicate a higher significance of the presence of these elements in dust suspended in the air in comparison to secondary emission of soil particles. Pharyngeal tonsils are a good bio-indicator of Pb or Cu. Using the ICP method with the help of the Solar 2000 apparatus, the estimated accuracy of Pb and Cu were 0.01ug/g.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.