Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Humanistyczny i społeczny wymiar encykliki "Dives in misericordia" św. Jana Pawła II

100%

Dobrzyński A.

|

nr 1

95-106

EN

The article, “Prophetical nature of the encyclical ʻDives in Misericordia’ by Saint John Paul II”, shows two aspects of mercy: its salvific significance in the human life and its contribution to promote justice in the world. Thanks to the new approach, the Pope presented the theological truth of mercy with its anthropological, existential and social consequences. God, revealed by Christ, is the merciful Father, willing to forgive people and suffer with them, to give them hope and support. This truth involves Christians practicing mercy daily and it has its significance in the moral life, in the life of faith and for the evangelization of today’s world. Mercy in social life puts attention to the central place of human dignity and equality of all subjects and in this way corrects and develops justice.

PL

Refleksja niniejsza wskazuje na zbawcze znaczenie miłosierdzia w życiu człowieka i na związek miłosierdzia ze sprawiedliwością społeczną. Papież w nowy sposób przedstawił teologiczny i antropologiczny wymiar prawdy o miłosierdziu Bożym oraz jej egzystencjalne i społeczne konsekwencje. Bóg objawiony przez Chrystusa jest miłosiernym Ojcem, skorym do przebaczenia grzechów i dzielenia cierpienia z człowiekiem. Miłosierdzie Boże wyzwala miłosierdzie ludzkie, będąc wewnętrzną siłą do praktykowania miłości na co dzień, które winno wyrażać się moralną dojrzałością i postawą apostolstwa. Miłosierdzie zabezpiecza godność ludzką i podstawową równość wszystkich podmiotów życia społecznego. Koryguje sprawiedliwość, służąc rozwojowi społecznemu.

2

Bóg - Miłość Trójjedyna źródłem i celem człowieka

100%

Liszka P.

|

nr 2(11)

109-136

PL

Bóg - Miłość Trójjedyna źródłem i celem człowieka

3

Chrześcijańska metanoia w liturgii Środy Popielcowej

63%

Kowalkowsi M.

|

nr 43

159-171

PL

Liturgia Środy Popielcowej rozpoczyna czas Wielkiego Postu i zaprasza do wkroczenia na drogę wewnętrznej przemiany. W tym artykule, wychodząc od chrześcijańskiego rozumienia pojęcia nawrócenia, dochodzimy do praktycznych spostrzeżeń, że czas Czterdziestnicy paschalnej, a szczególnie liturgia Popielca wzywa człowieka do reorganizacji swojego życia i skierowania go ku Bogu. W szczególny sposób przypominają o tym słowa Zbawiciela: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15), które obrzędy Środy Popielcowej wykorzystują podczas posypania głów popiołem. Człowiek przez całe swoje ziemskie życie poddany jest nieustannej walce między dobrem a złem. Z tego też względu każdy akt pokuty jest zawsze niedoskonały i wymaga nieustannego ponawiania. Nadzieją dla chrześcijanina jest to, że kruchość życia i słaba kondycja moralna spotykają się z przebaczeniem i wielkim miłosierdziem Boga.

EN

The Liturgy of Ash Wednesday begins the time of Lent and invites the faithful to enter the path of inner change. In this article, starting from the Christian understanding of the concept of conversion, we come to practical observations that the Paschal time, especially the liturgy of Ash Wednesday, calls man to reorganize his life and direct it to God. This is especially remembered in the words of the Saviour: „Repent and believe in the Gospel” (Mk 1:15), which the rites of Ash Wednesday use when heads are sprinkled with ash. Throughout his entire earthly life, man is subject to a constant struggle between good and evil. For this reason, every act of penance is always imperfect and requires constant renewal. The hope for the Christian is that the fragility of life and the weakness of the human moral condition meet with forgiveness and God’s great mercy.

4

Blessed Michael Sopocko: The Apostle of Divine Mercy

63%

Ciereszko H.

|

tom 17

|

nr 2

EN

Fr. Michael Sopocko played a unique and exceptional role in the history of spreading the devotion to Divine Mercy in our times. As Jesus revealed to St. Faustina during her visions, Fr. Sopocko was chosen by Him to serve as St. Faustina’s confessor and spiritual director. In the process, Fr Sopocko became open to the apostolate of Divine Mercy. Sr. Faustina considered Fr. Sopocko the co-creator and continuator of the mission entrusted to her to proclaim the truth about and spread devotion to Divine Mercy. Specifically, Fr. Sopocko was the one who told St. Faustina to keep her Diary, and he oversaw the painting of the first image of the Merciful Jesus in Vilnius in 1934. Initially, Fr. Sopocko began spreading devotion to Divine Mercy by writing about it. In 1937, he published the prayers of the Chaplet and Novena to Divine Mercy. He also sought to establish the Feast of Divine Mercy and to have devotion to Divine Mercy approved by the church authorities. In addition, he tirelessly taught the faithful about Divine Mercy and published a number of works devoted to this truth and devotion. His dedication, perseverance in difficulties, and apostolic zeal were undoubtedly indispensible in establishing the apostolate of Divine Mercy in our times and spreading the message of Divine Mercy in Poland and throughout the entire world.

PL

W historii upowszechnienia się w naszych czasach kultu Miłosierdzia Bożego wyjątkowe miejsce zajmuje i taką też rolę odegrał ks. Michał Sopoćko. Wskazany św. Faustynie w objawieniach, stał się jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym oraz otworzył się na apostolstwo Miłosierdzia Bożego. Siostra widziała w nim współrealizatora i kontynuatora powierzonej jej misji głoszenia prawdy Miłosierdzia Bożego i szerzenia kultu. Przyczynił się do powstania Dzienniczka, doprowadził do namalowania w Wilnie w 1934 r. pierwszego wizerunku Jezusa Miłosiernego. Pierwszy zaczął pisać o Miłosierdziu Bożym i kulcie oraz wydrukował już w 1937 r. tekst Koronki i Nowenny do Miłosierdzia Bożego. Zabiegał o ustanowienie Święta Miłosierdzia Bożego i zatwierdzenie kultu przez władze kościelne. Niestrudzenie nauczał o Miłosierdziu Bożym i wydał szereg prac poświęconych tej prawdzie oraz nabożeństwu do Miłosierdzia Bożego. Jego poświęcenie, znoszone przeciwności, gorliwość apostolska są niewątpliwie istotnym wkładem w apostolstwo Miłosierdzia Bożego w naszych czasach i nie mogą nie mieć znaczenia dla upowszechnienia się kultu Miłosierdzia Bożego w Polsce i świecie.

5

Misja profetyczna św. Faustyny Kowalskiej i jej znaczenie dla Kościoła we współczesnym świecie

63%

Król L.

|

nr 3(52)

81-99

PL

Struktura treściowa artykułu wprowadza w misję prorocką św. Faustyny Kowalskiej, którą otrzymała od Chrystusa jako wiedzę wlaną w darze szczególnego powołania. Przedmiotem tej misji jest miłosierdzie Boże, które zostało przypomniane Kościołowi i światu. Chrystus z treścią tego orędzia posłał ją do całego świata, mówiąc: „Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem”. On bowiem pragnie, aby dotarło ono do wszystkich ludzi. W jego realizacji poleca s. Faustynie, a przez nią Kościołowi, ufną modlitwę do miłosierdzia Bożego, jego przepowiadanie i ukazywanie w dziełach dobroczynnych. Tak więc misja św. Faustyny nie jest tylko jej osobistą, ale całego Kościoła. Jest wpisana w jego posłannictwo, które winien podejmować w duchu treści utrwalonych przez nią w Dzienniczku. Zatem jej misja ma szczególne znaczenie dla misji Kościoła, która charakteryzuje się ewangelicznym uniwersalizmem. Są w niej obecne także elementy eschatologiczne, których realizacja ma przygotować ludzkość na powtórne przyjście Chrystusa. Tym samym treść tej misji wpisuje się w przestrzeń nowej ewangelizacji. Faustyna realizowała ją zgodnie z Jego wolą, a więc według otrzymanych od Niego wskazań: w modlitwie, w słowach i w dziełach miłosierdzia. Powyższa triada zawiera w sobie pełnię objawionego jej miłosierdzia Bożego, które pragnie być obecne w życiu całego Kościoła i w jego działalności. Te więc elementy treściowe wyznaczyły strukturę niniejszego artykułu zakończonego wnioskami wynikającymi z przeprowadzonej refleksji.

EN

The article introduces the prophetic mission of St. Maria Faustyna that she received from Jesus Christ as the Infused Knowledge with a gift of a special calling. The subject of this mission is God’s Mercy which was reminded to the Church and the world. Jesus Christ sent her to the entire world with the message saying: “Today I am sending you with My mercy”. He wants it to be reached by all the people. Jesus Christ order St. Maria Faustyna, and the whole Church, to realise the mission through the trusting prayer to the God’s Mercy, its prediction and showing it in the charity works. So, the mission of St. Maria Faustyna is not only her personal one, but also the entire Church. It is a significant part of the Church mission which should be taken according to the contents of Diary: “Divine Mercy in My Soul”. Therefore, her mission has got a significant meaning for the Church’s mission which is characterised by the evangelical universalism. There are also eschatological elements which realisation is to prepare the humankind for the Second Coming of Jesus Christ. Thereby, the matter of this mission is accurate for the New Evangelism. St. Maria Faustyna was realising it according to His will, so by the directions got from Him: in the prayer, in words and in the acts of mercy. This triad consists of the completeness of revealed God’s Mercy which wants to be present in the entire Church’s life and its activity. Those contents determined the structure of the article ended with conclusions ensuing from the reflections taken.

6

O Duchu Świętym w Dzienniczku św. Faustyny

51%

Lancton T.

|

nr 2

203-216

PL

Dzienniczek św. Faustyny jest interesującym źródłem dla tych, którzy próbują ukazać Ducha Świętego w perspektywie miłosierdzia. Czy jednak można w Dzienniczku znaleźć wystarczające uzasadnienie teologiczne, aby Ducha nazwać miłosiernym, podobnie jak Ojca i Syna?

EN

The Diary of St. Faustina Kowalska, though well known for its description of Jesus as the merciful Savior, lacks a comparable description of the role of the Holy Spirit in relation to Divine Mercy. One must understand the theological context of St. Faustina, of the Holy Spirit and Divine Mercy to see more clearly their connection. Whereas the merciful Jesus is the author of sanctification, the giver of Divine Mercy, the Holy Spirit is the very gift of mercy, gushing forth from His Sacred Heart in the rays of Blood and Water, which both forgives sins and lifts us from our misery to participate in the divine life of the Trinity. The Holy Spirit is the very content of Divine Mercy, for as goodness is ascribed to Him in a pre-eminent way, so too is mercy, removing our defects by filling us with Hisgoodness and perfections

7

Miłosierdzie Boże w pełni objawione i zrealizowane w Jezusie Chrystusie

51%

Sienkiewicz E.

|

nr 2

23-41

EN

God is shown as merciful already in the Old Testament. However, it is in the fulfillment of God’s promises in the incarnation of the Word that the realization of Divine mercy achieves its fullness. That is why the Word incarnate is also a revelation of the nature of Divine mercy. Its quintessence is made visible in Jesus Christ, who brings God closer to man and makes man capable of self understanding. In the Son the Father reveals Himself as inconceivable Love, whose consequence is creation and redemption. The Father not only does not withdraw His love in response to human sin, but in the Son becomes united with each man, thus showing the fundamental nature of His mercy. It is realized most fully in the work of Jesus Christ, in whom God loves every man with the same love as His own Son. In the Son, who united himself with the human nature, the Father also enables man to respond to Divine love. This means inviting and introducing man to the relation of mercy. Thus, mercy ceases to be a unilateral process and becomes the best way for man to unite with God through the imitation of Jesus.

PL

Boga jako miłosiernego Ojca objawia już Stary Testament. Na podstawie tej tradycji objawienie to można uznać również za przygotowujące do wcielenia Bożego Słowa, wypełniającego Boże obietnice i realizującego w pełni miłosierdzie Ojca. Zjednoczony z ludzką naturą Boży Syn najpełniej także ukazuje, kim jest Bóg i kim dla Boga jest człowiek. Objawia również, czym jest miłość Boga do człowieka, nie tylko niecofająca się przed grzechem, ale na podstawie tego zjednoczenia – w ten sam sposób jak Syna – obejmująca każdego człowieka. Tak rozumiane miłosierdzie Boże nie ogranicza się tylko do przebaczenia grzechów,ale jest zaproszeniem człowieka przez Boga do możliwej dopiero w Jezusie Chrystusie cudownej wymiany miłości, w której uczestniczy obdarowujący miłosierdziem i nim obdarowany.

8

Lejtmotyw Miłosierdzia Bożego w kulturze muzycznej od średniowiecza do współczesności

51%

Koenig F.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

tom 64

|

nr 13: Muzykologia

45-62

EN

The leitmotif of God’s Mercy has been present in the musical culture of all eras, from the Middle Ages, when it was present in Gregorian chants, to present times. The basis for the songs created in the course of centuries were usually biblical texts praising the mystery of God’s Mercy and Grace. The way of expressing the leitmotif of God’s Mercy depended on how the text was combined with the factors of a musical style of a given era. In our times, we can witness the creation of many compositions including the leitmotif of God’s Mercy. This is connected with the cult of Divine Mercy being intensively developed in recent years, especially during the pontificate of St. John Paul II. What triggered the development of the cult was first the revelation given to St. Sister Faustina in the 1930s, written down in her diary, and later the cult of St. John Paul II and the blessed Rev. Michał Sopoćko. Therefore, the basis for the content of contemporary compositions connected with the cult of Divine Mercy are first and foremost the words from the diary of Sister Faustina. Contemporary compositions including the leitmotif of God’s Mercy were and are created among others by I. Pfeiffer, S. Ziemiański and R. Twardowski.

PL

Lejtmotyw miłosierdzia Bożego jest obecny w kulturze muzycznej wszystkich epok, od czasów średniowiecza, gdzie był obecny w śpiewach gregoriańskich, aż po czasy współczesne. Fundamentem śpiewów, powstałych na przestrzeni wieków, były najczęściej teksty biblijne sławiące tajemnicę miłosierdzia Bożego i Bożej łaskawości. Sposób wyrażenia lejtmotywu miłosierdzia Bożego zależał od zespolenia warstwy tekstu ze współczynnikami muzycznego stylu danej epoki, a także od duchowości i oblicza mistyki danej epoki. Obecnie jesteśmy świadkami powstania wielu kompozycji zawierających lejtmotyw miłosierdzia Bożego. Ma to związek z intensywnie rozwijającym się w ostatnich latach – zwłaszcza za pontyfikatu św. Jana Pawła II – kultem miłosierdzia Bożego. Impulsem rozwoju kultu były objawienia dane św. Siostrze Faustynie w latach trzydziestych XX w., a zapisane w jej „Dzienniczku”. W konsekwencji fundamentem treści współczesnych kompozycji związanych z kultem miłosierdzia Bożego są przede wszystkim słowa wyjęte z „Dzienniczka” Siostry Faustyny.

9

Prezentacja

50%

|

nr 2(11)

5-5

PL

Prezentacja Sympozjum 2(11) (2003).