Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  międzynarodowe prawo publiczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
Środowisko naturalne od zawsze w historii konfliktów zbrojnych było „cichą ofiarą” wojny, na skutek szkód bezpośrednich, jak i pośrednich wywołanych działaniami wojennymi. Dopiero w latach 70. XX wieku na skutek doświadczeń wojny wietnamskiej w kontekście używania defoliantów i herbicydów oraz zwiększenia się świadomości bezpieczeństwa ekologicznego wśród członków społeczności międzynarodowej, spowodowało powstanie pierwszych przepisów na gruncie międzynarodowego prawa humanitarnego chroniących środowisko naturalne. Wobec czego celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie jednej z najważniejszych umów międzynarodowych w tej materii, czyli Konwencji o zakazie wojskowego lub innego wrogiego wykorzystywania technik modyfikacji środowiska (ENMOD) w celu wykazania, dlaczego powyższa konwencja została stworzona w latach 70. XX w., a nie w innej dekadzie. Jednocześnie poddając analizie najważniejsze artykuły ENMOD, celem jest zidentyfikowanie kluczowych problemów konwencji w odniesieniu do konfliktu zbrojnego rosyjsko-ukraińskiego. Dlatego głównym problemem badawczym jest możliwość zastosowania omawianej umowy międzynarodowej ENMOD dla ochrony środowiska naturalnego w sytuacji konfliktu zbrojnego na przykładzie trwającej wojny rosyjsko-ukraińskiej. Według postawionej hipotezy badawczej konwencja ENMOD nie ma zastosowania dla zdecydowanej większości szkód środowiskowych spowodowanych konfliktem zbrojnym, niemniej jest kluczowym traktatem, który uzupełnia ogólny i szczególny reżim ochrony środowiska naturalnego w sytuacji konfliktu zbrojnego. Na potrzeby rozwiązania postawionego problemu badawczego i weryfikacji hipotezy w artykule zastosowano Wojnowski metodologię opartą na metodzie jakościowej, poddając analizie i krytycznej ocenie literaturę przedmiotu, przy jednoczesnym wykorzystaniu na gruncie nauk prawnych metody dogmatycznoprawnej w odniesieniu do aktów prawnych i historyczno-prawnej, aby ukazać genezę i ewolucję konwencji ENMOD. Autor w analizie dochodzi do wniosku, że ENMOD nie ma zastosowania dla większości szkód środowiskowych spowodowanych działaniami zbrojnymi, czego dowodzi konflikt zbrojny rosyjsko-ukraiński, gdzie obie strony konfliktu są związane tym traktem, jednakże ENMOD jest ważnym uzupełnieniem reżimu ochrony środowiska naturalnego w sytuacji konfliktu zbrojnego.
EN
The natural environment has always been a ‘silent victim’ of war in the history of armed conflict, as a result of both direct and indirect damage caused by warfare. It was not until the 1970s, as a result of the experience of the Vietnam War in the context of the use of defoliants and herbicides and an increased awareness of environmental security among members of the international community. The first provisions under international humanitarian law protecting the environment were established. In view of this, the aim of this article is to analyse one of the most important international agreements on the subject, the Convention on the Prohibition of the Military or Other Hostile Use of Environmental Modification Techniques (ENMOD). The purpose of this article is to demonstrate why the above convention was created in the 1970s and not in another decade. At the same time, by analysing the most significant articles of ENMOD, the aim is to identify the key problems of the convention in relation to the Russian- -Ukrainian armed conflict. Therefore, the main research issue is the relevance of the discussed ENMOD international agreement for environmental protection in a situation of armed conflict, taking the example of the ongoing Russian-Ukrainian war. The stated research hypothesis is that the ENMOD Convention is not relevant to the vast majority of environmental damage caused by armed conflict. Nevertheless, it is a key treaty that complements the general and specific regimes of environmental protection in situations of armed conflict. For the purpose of solving the research issue posed and verification the hypothesis, the article applies a methodology based on a qualitative method, analysing and critically evaluating the literature on the subject, while using a dogmatic-legal method on the legal sciences in relation to legal acts and a historical-legal method to show the genesis and evolution of the ENMOD Convention. The author concludes in the analysis that the ENMOD is not relevant for most environmental damage caused by armed action, as evidenced by the Russian-Ukrainian armed conflict, where both parties to the conflict are bound by this treaty. However, the ENMOD is an important addition to the environmental protection regime in a situation of armed conflict.
PL
Celem artykułu jest ukazanie problematyki pokojowego użytkowania przestrzeni kosmicznej w ujęciu prawa międzynarodowego publicznego oraz wybranych aktów wewnątrz-krajowych. Problemami badawczymi są: zakres obowiązywania fundamentalnych dla międzynarodowego prawa kosmicznego traktatów, ewolucja rozwoju prawa kosmicznego w kontekście nie tylko aktów prawa traktatowego, ale też i wybranych aktów prawa wewnątrz-krajowego, a także kwestia zasady wolności eksploracji przestrzeni kosmicznej w odniesieniu do demilitaryzacji kosmosu, zarówno w aspekcie biernym, jak i czynnym. Autorzy niniejszego artykułu stawiają hipotezę badawczą, wedle której obowiązujące źródła prawa kosmicznego pozwalają na powolną oraz systematyczną erozję zasady pokojowego wykorzystania przestrzeni kosmicznej, co dodatkowo wymuszają działania faktyczne poszczególnych państw. Autorzy przygotowując niniejszy artykuł oparli się przede wszystkim na analizie aktów prawnych - w językach polskim, rosyjskim i angielskim oraz uzupełniająco na literaturze przedmiotu, by następnie móc zweryfikować i ewentualnie poprawić postawioną hipotezę badawczą. Na tej podstawie stwierdzono, iż współczesne prawo kosmiczne tylko w teorii opiera się na pięciu fundamentalnych traktach jako źródłach prawa międzynarodowego publicznego. W praktyce bowiem stronami Układu normującego działalność państw na Księżycu i innych ciałach niebieskich z 18 grudnia 1979 r. nie są i nigdy nie były ani dwa państwa, które rozpoczęły wyścig o eksploracje kosmosu, ani państwa, które następnie przełamały monopol w kosmosie tych dwóch podmiotów i obecnie znacząco inwestują w technologię kosmiczną. Wydaje się to dość zatrważające, gdyż postanowienia umowy księżycowej potwierdzały, rozwijały i uszczegółowiały wiele postanowień układu kosmicznego, w tym postanowień co do absolutnie pokojowego wykorzystania przestrzeni kosmicznej. Jedynym pozytywnym aspektem traktatowego ujęcia wykorzystania przestrzeni kosmicznej pozostaje Układ o zakazie prób broni nuklearnej w atmosferze, w przestrzeni kosmicznej i pod wodą sporządzony w Moskwie dnia 5 sierpnia 1963 r. Akt ten spotkał się ze sporym zrozumieniem pośród wspólnoty międzynarodowej, czego dowodem jest przyjęcie zobowiązań z tego aktu przez wiele państw.
EN
The aim of the article is to present the issue of peaceful use of outer space in terms of public international law and selected domestic acts. The research problems include: the scope of validity of treaties fundamental to international space law, the evolution of the development of space law in the context of not only acts of treaty law, but also selected acts of domestic law, as well as the issue of the principle of freedom of space exploration in relation to the demilitarization of space both in both passive and active aspects. The authors of this article put forward a research hypothesis according to which the applicable sources of space law allow for a slow and systematic erosion of the principle of peaceful use of outer space, which is additionally forced by the actual actions of individual states. When preparing this article, the authors relied primarily on the analysis of legal acts - in Polish, Russian and English, and additionally on the literature on the subject, in order to then be able to verify and possibly improve the research hypothesis. On this basis, it was concluded that modern space law is only theoretically based on five fundamental treaties as sources of public international law. In practice, the parties to the Agreement regulating the activities of states on the Moon and other celestial bodies of December 18, 1979 are not, and never have been, neither the two states that started the race for space exploration, nor the states that subsequently broke the monopoly in space of these two entities and are currently investing significantly in space technology. This seems quite alarming, because the provisions of the Moon Agreement confirmed, developed and specified many provisions of the space treaty, including provisions regarding the absolutely peaceful use of outer space. The only positive aspect of the treaty’s approach to the use of outer space remains the Treaty on the Prohibition of Tests of Nuclear Weapons in the Atmosphere, in Outer Space and Under Water, signed in Moscow on August 5, 1963. This act met with considerable understanding among the international community, as evidenced by the adoption of obligations under this act by many countries.
EN
This article examines the extent to which state officials are subject to prosecution in foreign domestic courts for international crimes. We consider the different types of immunity that international law accords to state officials, the reasons for the conferment of this immunity and whether they apply in cases in which it is alleged that the official has committed an international crime.
PL
W tym artykule przestawiono, w jakim stopniu urzędnicy państwowi podlegająściganiu w zagranicznych sądach krajowych za zbrodnie międzynarodowe. Zostały rozważone różne rodzaje immunitetu, jakie prawo międzynarodowe przyznaje urzędnikom państwowym, powo-dy przyznania tego immunitetu i czy mają zastosowanie w przypadkach, w których zarzuca się, że urzędnik popełnił przestępstwo międzynarodowe.
EN
The main aim of this publication is the evaluation of legal norms governing the transportation of exotic animals in the EU, specifically in reference to its enforcement and effectiveness in the EU countries mostly involved in the transportation of tigers in 2019, to which this text refers. The analysis of the presented legal and factual situation allows one to determine whether there is a legal loophole in the described case, as well as find legal solutions how to avoid such situations in the future. The considerations contained in the publication are based on EU regulations and directives as well as national regulations (with regard to the application of EU legislation by different EU Member countries, since there are also references to its application by Italian law authorities to the country in which the transport of tigers began). At the end follows a presentation of conclusions on how to ensure greater protection of exotic animals during their transportation (mainly transboundary). The author shows that in the described case is no legal loophole, but only a misinterpretation and then application of EU law by the Italian and Polish state authorities, pointing to the basic threats to the welfare of wild animals during transport through EU countries. Firstly, there is no top-down control system at the EU level; secondly, the shortcomings of the TRACES system were highlighted; thirdly, it is very difficult to identify legal norms at the supranational level regarding exotic animals.
PL
Głównym założeniem publikacji jest ocena norm prawnych dotyczących przewozu zwierząt egzotycznych obowiązujących na terenie Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem ich obowiązywania i przestrzegania w krajach, w których doszło do ich naruszenia lub nieskutecznego zastosowania w opisywanym przypadku. Na podstawie analizy zależności pomiędzy nieprawidłowościami w stosowaniu regulacji prawnych dotyczących przewozu zwierząt egzotycznych w Europie, a wystąpieniem sytuacji faktycznej, w której doszło do śmierci jednego z tygrysów i zagrożenia życia pozostałych osobników, możliwe jest także znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy w przedstawianym stanie prawnym występuje tzw. luka prawna, jak również zaproponowanie subiektywnych rozwiązań prawnych mających na celu uniknięcie podobnych sytuacji w przyszłości. Zawarte w tekście rozważania dokonywane są na podstawie rozporządzeń i dyrektyw UE oraz przepisów krajowych (przy czym w odniesieniu do stosowania przepisów prawnych UE – zachodzą także odniesienia do ich stosowania przez włoskie organy prawa, jako kraju w którym rozpoczął się transport tygrysów). W zakończeniu przedstawione zostały wnioski, mające na celu zapewnić większą ochronę zwierzętom egzotycznym w czasie ich transportu (przede wszystkim transgranicznego). Autorka wykazuje, że w opisywanym przypadku nie występuje luka prawna, a doszło jedynie do błędnej interpretacji, a następnie stosowania prawa UE przez organy państwowe Włoch i Polski, wskazując podstawowe zagrożenia dobrostanu dzikich zwierząt podczas transportu przez kraje UE. Po pierwsze: brak jest odgórnego systemu kontroli na poziomie UE; po drugie: uwidocznione zostały wady funkcjonowania systemu TRACES, po trzecie: dużą trudność sprawia wskazanie norm prawnych na poziomie ponadnarodowym dotyczących zwierząt egzotycznych.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.